การตัดสินใจเรื่องบัพติศมา
เมื่อเร็วๆ นี้ดิฉันกับสามีพยายามตัดสินใจว่าลูกชายวัยเจ็ดขวบของเราพร้อมรับบัพติศมาหรือไม่ เขาเป็นโรคออทิซึม เราจึงไม่แน่ใจว่าเขาเข้าใจพอจะรับผิดชอบการตัดสินใจครั้งนี้หรือไม่ ในหน้า 18 ท่านจะได้อ่านหลายสิ่งที่เราพิจารณาขณะพยายามทำการตัดสินใจให้ถูกต้อง
ในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านความพิการของศาสนจักร ดิฉันรู้ว่าคนพิการที่ดีมากๆ หลายคนปรารถนาจะรู้สึกได้รับการยอมรับที่โบสถ์ เราพูดกับพี่น้องชายหญิงทุกคนของเราผู้พิการแบบใดแบบหนึ่งและกับครอบครัวของพวกเขาว่าเรารักท่าน เราต้องการท่าน และเราประสงค์จะเรียนรู้วิธีปฏิบัติศาสนกิจต่อท่านได้ดีขึ้น
หลายบทความในฉบับนี้ช่วยให้เราเข้าใจความพิการและวิธีที่เราจะส่งเสริมให้ยอมรับความพิการเป็นส่วนหนึ่งมากขึ้นในวอร์ดและชุมชนของเรา:
-
หน้า 28: เอ็ลเดอร์พอล บี. ไพเพอร์แห่งสาวกเจ็ดสิบและเมลิสซา ภรรยาท่าน มีบุตรพิการ ทั้งสองให้ความหวังและกำลังใจแก่บิดามารดา
-
หน้า 21: ท้ายบทความของดิฉัน ท่านจะพบแนวคิดเกี่ยวกับวิธีอำนวยความสะดวกให้สมาชิกพิการได้ดีขึ้นในบทเรียนและการเรียกในศาสนจักร
-
หน้า พ16: บิดามารดาสามารถใช้เรื่องนี้ใน เพื่อนเด็ก ช่วยให้บุตรธิดาเห็นตัวอย่างของการเป็นเพื่อนกับคนพิการ
ขณะที่ท่านอ่านฉบับนี้ พึงจดจำว่า “ค่าของจิตวิญญาณยิ่งใหญ่ในสายพระเนตรของพระผู้เป็นเจ้า” (หลักคำสอนและพันธสัญญา 18:10) เราสามารถช่วยส่งเสริมสภาพแวดล้อมที่มีความรักและการยอมรับกันในบ้านและในศาสนจักรทั้งนี้เพื่อให้ทุกคนที่อยากมาและเป็นเหมือนพระเยซูมีโอกาสนั้น
ด้วยความรัก
เคที เอ็ดนา สตีด
ผู้เชี่ยวชาญด้านความพิการ แผนกฐานะปุโรหิตและครอบครัว