Ga met je hemelse Vader en Jezus Christus eenzaamheid te lijf

Kylie Parrish

Voel je je alleen, laat de liefde van de Vader en de Zoon dan weer toe in je leven.

De auteur woont in Utah (VS).

We streven ons hele leven naar verbondenheid. We willen ons verbonden voelen met onze familie, onze vrienden, onze partner. In deze wereld vol technologie kun je al snel denken dat je met iedereen verbonden bent. Dat is ten dele waar – je kunt contact houden met anderen en hun berichten op sociale media zien – maar dat zorgt niet altijd voor een diepe emotionele verbondenheid.

Eenzaamheid met de feestdagen

Als we geen verbondenheid ervaren, kan dat tot eenzaamheid leiden. Die eenzaamheid kan het hele jaar door op de loer liggen, maar is vaak het ergst tijdens de feestdagen. Dat is jammer, want die periode hoort juist in het teken van liefde en blijdschap te staan. We zijn misschien eenzaam omdat we ver van huis en onze dierbaren zijn, of zelfs wanneer we wel bij onze familie zijn maar geen echte verbondenheid met elkaar voelen.

Wanneer het lijkt alsof je het op deze wereld alleen moet zien te rooien, bedenk dan dat twee Personen altijd voor je klaar staan. Twee Personen die altijd toenadering tot je willen zoeken, wat je ook doormaakt: je hemelse Vader en Jezus Christus. Volgens mij vergeten we weleens dat we altijd bij Hen terecht kunnen, terwijl we zo wanhopig bij allerlei anderen aansluiting zoeken.

Ze binnenlaten

Ik moet bij toenadering tot onze hemelse Vader en Jezus Christus denken aan een ervaring van een tijdje geleden.

Ik keek door het raam naar een regenbui. Ik wachtte op de kalmerende uitwerking die het geluid op me zou hebben. Het is doorgaans zo dat bij het luisteren naar de kletterende waterdruppels op de grond, al mijn andere gevoelens een klein poosje heerlijk lijken weg te spoelen.

Ook nu werd ik wel iets rustiger, maar bij lange na niet genoeg. Mijn gedachten bleven nog steeds vooral bij de chaos van het leven hangen. Ik snapte niet waarom ik me niet beter voelde.

Na enkele minuten kreeg ik een sterke ingeving: je laat de regen niet binnen. Daarop deed ik het raam open en liet ik me overspoelen door het geluid. Dat gaf me de kalmte die ik zocht. De gedachten die nog door mijn hoofd spookten, raakten op de achtergrond terwijl ik naar het tikken van de regen luisterde.

Ik stond daar zo een tijdje, tot er een vraag in me opkwam: Laat ik God en de Heiland toe in mijn leven?

Die zag ik niet aankomen. Ik had daar nooit eerder bij stilgestaan. Maar hoe meer ik erover nadacht, hoe beter ik het snapte. De regen binnenlaten, maakte me rustig. Mijn hemelse Vader en mijn Heiland in mijn leven toelaten, kon me nog veel meer rust geven.

Mijn hart voor God openstellen

De Heiland en mijn hemelse Vader toelaten, was nog maar de eerste stap. Ik moest mijn hart nog voor Hen openstellen. Toen ik eerst door het raam heen naar de regen luisterde, klonk die gedempt en vond ik niet de rust waar ik naar verlangde. En als ik het raam niet had opengedaan om het geluid binnen te laten, had ik die gevoelens niet gehad.

Dat geldt voor alle ‘ramen’ in mijn leven. Als ik ze allemaal dicht en op slot houdt, hoe kan ik de Godheid dan echt ontvangen en een band met Hen scheppen? Hoe kan ik dan door de Geest en de troost van hun liefde worden overspoeld?

Zeggen dat ik al mijn ramen moet openzetten, is makkelijker dan het ook echt doen. Ik heb gemerkt dat ik moet uitpluizen wat de Geest belemmert als ik me afgesneden voel. Vaak staan dan kleine dingen in de weg, zoals steeds op mijn telefoon zitten. Of minder in de Schriften lezen dan ik zou moeten. Of mijn eigen wil doorzetten in plaats van hun wil te zoeken. Of zelfs in al mijn beproevingen opgaan en me van Hen verwijderen, omdat mijn hemelse Vader mijn gebeden volgens mij toch niet verhoort.

Zodra ik doorheb wat me ervan weerhoudt om de Geest te voelen, kan ik die dingen een voor een nalaten. Ik kan mijn ramen beetje bij beetje openzetten en mijn hemelse Vader en de Heiland binnenlaten, tot hun liefde me overspoelt.

Weten dat we nooit alleen zijn

Eenzaamheid kan soms duister en uitzichtloos aanvoelen, vooral met Kerstmis. Op die momenten wanneer we het willen opgeven, moeten we onszelf voorhouden: we zijn niet alleen. We moeten alleen bereid zijn om Ze binnen te laten.

Ouderling Jeffrey R. Holland van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd ‘dat Jezus die lange, eenzame weg geheel alleen heeft afgelegd en dat wij dat daarom niet hoeven te doen. Zijn eenzame weg heeft ons geweldig gezelschap op onze eigen kleine versie van die weg bezorgd.’¹

Onze hemelse Vader en Jezus Christus zijn er altijd voor ons. Zij staan klaar en wachten geduldig tot we ons hart en leven voor Hen openstellen – met Kerstmis of in welke andere periode dan ook.