Kerstcadeaus of tiende?
Ik geloofde wel dat het evangelie waar was, maar kon ik me veroorloven om tiende te betalen?
Illustratie, Allen Garns
Ik zocht naar een kerk tot zendelingzusters me over De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen vertelden. Ik liet me anderhalve maand later dopen en bevestigen. Een van de dingen die de zendelingen me bijbrachten, was het beginsel van tiende.
‘Je zult zegeningen ontvangen als je tiende betaalt’, zeiden ze.
Ik was een alleenstaande ouder. Ik had amper genoeg geld om eten te kopen en mijn rekeningen te betalen. Het was vaak een kwestie van tiende betalen of eten kopen, rekeningen betalen of de auto afbetalen.
Jarenlang probeerde ik met periodes tiende te betalen. Uiteindelijk zei ik tegen mezelf: als je gelooft dat het evangelie waar is, dan moet je de stap zetten. Als je de stap zet, kan God je zegenen.
Ik was 500 dollar aan tiende verschuldigd, maar had ook 503 dollar nodig om enkele rekeningen te betalen. Ik zag niet in hoe dat in orde zou komen, maar zei: ik ga het gewoon proberen. Ik betaalde mijn tiende. Niemand wist dat ik 503 dollar tekortkwam, maar iemand stuurde me anoniem vijf briefjes van 100 dollar per post.
Dat was een keerpunt voor me. Ik veranderde in geestelijk opzicht. Ik besefte dat God van me houdt, dat Hij voor me zorgt en wil dat ik slaag. Sindsdien betaal ik steeds mijn tiende. Maar het is niet altijd makkelijk geweest.
Jaren geleden schijn ik volgens mijn oudste dochter rond Kerstmis te hebben gezegd dat ik me niet kon veroorloven om tiende te betalen en kerstcadeautjes voor haar en de andere kinderen te kopen.
‘We wisten dat we niets zouden krijgen, maar dat was prima’, vertelde mijn dochter me later. ‘We vonden dat je je tiende moest betalen.’
De Heer voorzag in alles, zoals altijd, en ze hoefden het niet zonder kerstcadeautjes te stellen.
Het is een hele opgave om als alleenstaande moeder voor je kinderen te zorgen en tiende te betalen. Sinds ik de beslissing nam om tiende te betalen, heb ik zegeningen ondervonden. Ik ben niet rijk, maar de Heer opent altijd een deur voor me.
Ik ben ook op andere manieren gezegend. Dankzij het goede voorbeeld van kerkleden en familieleden zijn mijn kinderen en ik actief in de kerk gebleven. Ik heb ze verteld dat het allemaal deel uitmaakt van de beloofde zegeningen – dat de vensters van de hemel voor ons open zouden gaan.