Samuel en de ster
Heel lang geleden, ver over de zee, deelde Samuel, een man van God, een profetie aan allen mee.
Hij vertelde het volk over de Heiland en zijn geboorte. Hij sprak over Jezus Christus en zijn komst op aarde.
Het volk wilde niet luisteren. Ze twijfelden in hun hart. Ze namen Samuel mee naar de poort en wierpen hem uit de stad.
Maar Samuel gaf het niet op. Hij moest het ze laten weten. Hij klom op de stadsmuur en riep naar beneden.
‘Over vijf jaar komt de Heer, op een heldere sterrennacht, om de mensheid van zonde te redden, en de wereld te vullen met zijn licht.’
‘Dat gebeurt dus over vijf jaar, heel ver van hier vandaan, toch zal die nacht als dag toeschijnen, al zal de zon dan ondergaan.’
De mensen stampvoetten van woede. Er komt geen Christus, zeiden ze gemeen.
Ze gooiden met stenen. Ze schoten met pijlen. Maar die gingen allemaal langs hem heen.
De trouwe mensen wachtten, op wat nog niet was aanschouwd – de ster, het licht, de beloften, veel kostbaarder dan goud.
Toen lag Christus daar in Bethlehem, vijf jaar later in een stal. Ze zagen het licht en wisten van zijn komst, hun Heiland, Heer van al.
En zoals altijd gebeurt, wanneer een profeet stoutmoedig spreekt, vervult de Heer zijn beloften, zoals Samuel die deed. ●