แบบอย่างที่กล้าหาญ
ของขวัญแห่งมิตรภาพ
เรื่องนี้เกิดขึ้นในอังกฤษหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ไม่นาน
แฮร์มัน มูซเนอร์กังวลใจขณะเดินเข้าไปในโบสถ์ เขากับเพื่อนๆ จากค่ายนักโทษยังอยู่ในชุดแบบเดียวกันมีเครื่องหมายเป็นตัวอักษร “P.O.W.” ทุกคนรู้ว่าตัวอักษรเหล่านั้นย่อมาจาก “prisoner of war (เชลยสงคราม)” สมาชิกของสาขาจะคิดอย่างไร? คนเหล่านั้นจะมองเขาเป็นศัตรูหรือเปล่า?
โบสถ์อยู่ใกล้เมืองลีดส์ ประเทศอังกฤษ แต่แฮร์มันไม่ได้มาจากอังกฤษ เขามาจากเยอรมนี หลังจากถูกบังคับให้ไปรบในสงครามโลกครั้งที่ 2 แฮร์มันถูกทหารอังกฤษจับและส่งเขาไปที่ค่ายนักโทษชาวอังกฤษ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไปโบสถ์หลังจากไม่ได้ไปมานาน
แฮร์มันสูดลมหายใจลึกขณะนั่งลงบนม้านั่งตัวหนึ่ง เขาเห็นจอร์จ แคมม์ประธานสาขานั่งอยู่ข้างหน้า ประธานแคมม์เป็นเพื่อนของแฮร์มัน แฮร์มันรู้สึกดีขึ้นเมื่อเห็นเขายิ้ม
หลายเดือนก่อนประธานแคมม์มาเยี่ยมแฮร์มันที่ค่ายหลังทราบว่าเขาเป็นสมาชิกคนเดียวของศาสนจักรที่นั่น ตอนแรกแฮร์มันกังวลนิดหน่อย ประธานแคมม์จะเกลียดเขาหรือเปล่า? เพราะประเทศของพวกเขาต่อสู้กันในสงคราม
แต่เมื่อแฮร์มันกับประธานแคมม์พบกัน พวกเขายิ้มและจับมือทักทายกัน จากนั้นก็สวดอ้อนวอนด้วยกัน ร้องเพลงและพูดคุยเกี่ยวกับพระกิตติคุณ พวกเขาถึงกับรับศีลระลึกด้วยกัน
“ผมรักคุณ พี่ชายของผม” แฮร์มันพูดเมื่อประธานแคมม์ต้องกล่าวลา เขาเห็นน้ำตาในดวงตาของประธานแคมม์ขณะโบกมือลา
หลังจากนั้นประธานแคมม์มาเยี่ยมแฮร์มันทุกวันเสาร์ ในช่วงวันอื่นของสัปดาห์ แฮร์มันดำเนินชีวิตตามพระกิตติคุณสุดความสามารถ เขาแบ่งปันประจักษ์พยานกับเชลยคนอื่นๆ ขณะทำงานในทุ่ง เขาตอบคำถามของคนเหล่านั้นขณะพวกเขาแกะสลักไม้หลังจากทำงานมาทั้งวัน บางครั้งเขาสวดอ้อนวอนกับคนเหล่านั้น
“เฮ้ แฮร์มัน” เชลยคนหนึ่งพูดในคืนหนึ่ง “ผมจะไปร่วมประชุมกับคุณและคุณแคมม์วันเสาร์ได้หรือเปล่า?”
แฮร์มันเงยหน้าจากไม้ที่เขาแกะสลักอยู่ เขายิ้ม “ได้สิ!”
“ผมด้วยนะ?” เชลยอีกคนถาม
แฮร์มันกับประธานแคมม์ตื่นเต้นมากที่ได้สอนเชลยสงครามอีกหลายคน ไม่นานพวกเขาบางคนรับบัพติศมา!
และตอนนี้ ขณะแฮร์มันมองไปรอบๆ ห้องนมัสการดูครอบครัวที่กำลังรอโบสถ์เริ่ม เขารู้สึกสงบ ตอนแรกสมาชิกบางคนกังวลใจที่เห็นแฮร์มัน แต่ไม่นานทุกคนก็ไว้เนื้อเชื่อใจเขา เชลยคนอื่นๆ ที่ต้องการเรียนพระกิตติคุณขออนุญาตออกนอกค่ายเพื่อมาโบสถ์กับแฮร์มันในวันอาทิตย์ ต่อมา แฮร์มันได้รับการเรียกเป็นประธานโรงเรียนวันอาทิตย์สาขา
เวลาผ่านไป และคริสต์มาสใกล้เข้ามา แฮร์มันต้องการทำบางอย่างเพื่อขอบคุณสมาชิกที่มีน้ำใจต่อเขา แล้วเขาก็คิดออก! จวนได้เวลาจัดงานเลี้ยงสังสรรค์คริสต์มาสสาขาแล้ว แฮร์มันเก็บไม้มาเพิ่มและเริ่มแกะสลัก เขาเปลี่ยนไม้ทีละชิ้นให้เป็นรถยนต์คันเล็ก ช้าง เครื่องบิน รถไฟ และม้า
ในที่สุดก็ถึงวันเลี้ยงสังสรรค์ ทุกคนรับประทานอาหารและร้องเพลงคริสต์มาสด้วยกัน แฮร์มันกับเพื่อนๆ จากค่ายร้องเพลงคริสต์มาสเป็นภาษาเยอรมัน
จากนั้นแฮร์มันก็ดึงถุงใบใหญ่ออกมา ในถุงมีของเล่นไม้ 40 ชิ้น! แฮร์มันแจกให้เด็กปฐมวัยคนละชิ้น นั่นเป็นคริสต์มาสที่พวกเขาไม่มีวันลืม ●