สวดอ้อนวอนให้แม็กซ์
เมื่อข้าพเจ้าอายุหกขวบ คู่อาวุโสในวอร์ดของเราต้องการหาบ้านที่ดีให้แม็กซ์สุนัขของพวกเขา พวกเขารู้ว่าครอบครัวเราจะรักแม็กซ์ เราจึงรับแม็กซ์มาเลี้ยง!
ไม่กี่สัปดาห์ต่อมา เพื่อนบางคนของเรามาพักด้วยสองสามวัน บ้านเรามีเด็กๆ วิ่งเล่นทั่วบ้าน
แต่แม็กซ์คุ้นกับบ้านเงียบๆ เรียบร้อย การอยู่ในบ้านที่เต็มไปด้วยเด็กๆ ส่งเสียงหนวกหูทำให้แม็กซ์หงุดหงิดมาก วันหนึ่งเมื่อเรากำลังเล่นและหัวเราะ จู่ๆ เราก็นึกขึ้นได้ว่าแม็กซ์หายไป!
เราหาแม็กซ์จนทั่ว ข้าพเจ้าเกือบร้องไห้ขณะคุณแม่ขับรถพาเราไปหาแถวๆ บ้าน เราถึงกับถามเจ้าของคนแรกของแม็กซ์ด้วย แต่ก็หาแม็กซ์ไม่เจอ
เมื่อกลับถึงบ้าน มีคนบอกว่า “สวดอ้อนวอนให้แม็กซ์กันเถอะ!” เราคุกเข่าเป็นวงกลมและกล่าวคำสวดอ้อนวอนที่เรียบง่าย เราทูลขอพระบิดาบนสวรรค์ให้เรานึกออกว่าจะหาแม็กซ์ที่ไหน
พอเราพูดว่า “เอเมน” เสียงเห่าก็ดังมาจากตู้ติดผนัง! แม็กซ์นั่นเอง!
พระบิดาบนสวรรค์ทรงรู้จักเราแต่ละคนและทรงรักเรา คำตอบการสวดอ้อนวอนอาจไม่มาทันทีเสมอไป และพระบิดาบนสวรรค์อาจไม่ตอบคำสวดอ้อนวอนในแบบที่เราต้องการเสมอไป แต่นั่นทำให้เราเติบโตในศรัทธาและความอดทน
ถ้าท่านมีปัญหาหรือแค่อยากพูดคุย พระบิดาบนสวรรค์จะทรงฟังท่านเสมอ! ●