Het heil van kleine kinderen die sterven: wat we wel en niet weten
Deze geopenbaarde leringen in de laatste dagen behoren tot de heerlijkste waarheden van het evangelie.
Foto’s, Getty Images
Een vriend van me vertelde eens wat hij op zijn zending in Brazilië had meegemaakt. Zijn collega en hij kwamen in aanraking met een vrouw die stellig beweerde dat ze niet op wat voor geloofsboodschap dan ook zat te wachten. Een leider van een of andere kerk had haar ooit gezegd dat haar overleden zoontje nooit gered kon worden omdat hij niet gedoopt was. Bij die gedachte brak haar hart. Ze vertelde de zendelingen dat ze niets met hun godsdienst te maken wilde hebben, tenzij ze een betere boodschap hadden.
Gelukkig hadden ze een betere boodschap.
De leer van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen over het heil van kleine kinderen valt in één vers uit de Schriften samen te vatten: ‘Alle kinderen die sterven voordat ze de jaren van verantwoordelijkheid bereikt hebben, [worden] behouden in het celestiale koninkrijk van de hemel’ (Leer en Verbonden 137:10).
Deze leer is klaar en duidelijk, maar toch hebben veel mensen nog vragen of misvattingen over dit onderwerp. Laten we enkele van de meest gestelde vragen eens onder de loep nemen.
Hoe worden kleine kinderen gered?
Veel mensen nemen aan dat kleine kinderen gered worden gewoon omdat ze onschuldig zijn. Kleine kinderen zijn inderdaad onschuldig, maar in het Boek van Mormon staat duidelijk dat zonder de verzoening van Jezus Christus zelfs ‘kleine kinderen […] niet kunnen worden gered’, omdat ‘zij in Adam – of van nature – vallen’ (Mosiah 3:16).
Ze zijn weliswaar onschuldig wat zonde betreft, maar kleine kinderen hebben nog steeds met de lichamelijke en geestelijke dood ten gevolge van de val te maken. Zonder de opstanding en verzoening van Jezus Christus zouden ze dus, net als wij allemaal, eeuwig verloren zijn (zie 2 Nephi 9:6–10).
Gelukkig verduidelijkt het Boek van Mormon dat ‘het bloed van Christus’ verzoening voor kleine kinderen tot stand brengt (Mosiah 3:16), en dat ‘daarom de vervloeking van Adam van hen [is] weggenomen’ (Moroni 8:8). Dankzij de verzoening van de Heiland zijn kleine kinderen vrij van de gevolgen van de val van Adam en Eva, ‘want zij zijn rein’ (Mozes 6:54).
Op welke leeftijd zijn kinderen gered?
In Leer en Verbonden 137:10 staat dat ‘alle kinderen […] behouden worden in het celestiale koninkrijk van de hemel’. De enige voorwaarde is dat ze ‘sterven voordat ze de jaren van verantwoordelijkheid bereikt hebben’. Ouderling Bruce R. McConkie (1915–1985) van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft uitgelegd: ‘Een kind wordt niet van het ene op het andere moment in zijn leven ineens volledig verantwoordelijk voor zijn daden. Kinderen worden in de loop der jaren steeds meer verantwoordelijk voor hun daden. Verantwoordelijkheid voor onze daden ontvouwt zich als een proces. […] Er komt echter een moment dat die verantwoordelijkheid er wel degelijk is, en zonde wordt toegerekend aan wie zich normaal ontwikkelen. Dat is op 8-jarige leeftijd, de doopleeftijd.’1
Met andere woorden, kinderen worden beetje bij beetje steeds verantwoordelijker voor hun doen en laten, maar op 8-jarige leeftijd zijn ze verantwoordelijk genoeg om zich te laten dopen, en dus ook verantwoordelijk voor hun eigen zonden.
Dit betekent evenwel niet, zoals elke ouder kan beamen, dat kleine kinderen niet in staat zijn om willens en wetens iets verkeerds te doen. Het betekent wel dat ze nog niet verantwoordelijk genoeg zijn voor die verkeerde keuzes.
Kinderen hebben wat we een ‘boetevrije periode’ zouden kunnen noemen, waarin ze met vallen en opstaan verantwoordelijkheid voor hun misstappen leren dragen. Mochten ze in die periode sterven, dan worden ze zonder de doop of enige andere verdienste van hun kant door de genade van Christus gered (zie Moroni 8).
Hoe zien kleine kinderen er bij hun opstanding uit?
President Joseph F. Smith (1838–1918) heeft veel kinderen op jonge leeftijd verloren. Hij vond troost in de leer dat kleine kinderen zullen opstaan als kleine kinderen en daarna door hun rechtschapen ouders verder tot de volwassenheid worden grootgebracht. President Smith heeft ooit gezegd: ‘Joseph Smith heeft de leerstelling gebracht dat het kind dat in zijn eerste jeugd sterft in de opstanding verrijst als een kind; en, wijzend op de moeder van een overleden kind, zei hij: “U zult de vreugde, het plezier en de bevrediging hebben om dit kind te koesteren na zijn opstanding, tot het de volle wasdom van zijn geest bereikt.” Er is herstelling, er is groei, er is ontwikkeling na de opstanding van de dood. Ik houd van deze waarheid. Het geeft mijn ziel een ruime mate aan geluk, vreugde en dankbaarheid. De Heer zij dank dat Hij deze beginselen aan ons geopenbaard heeft.’2
Kleine kinderen zullen niet alleen tot volle wasdom komen, ze zullen ook de verhoging ingaan. Abinadi zette uiteen dat ‘kleine kinderen eveneens het eeuwige leven [hebben]’ (Mosiah 15:25). De profeet Joseph Smith heeft gezegd: ‘U zult uw kinderen bij u hebben, want die zullen eeuwig leven hebben, want hun schuld is voldaan.’3
Wie de hoogste graad van het celestiale koninkrijk willen verwerven en de jaren van verantwoordelijk hebben bereikt, moeten het nieuw en eeuwig huwelijksverbond aangaan (zie Leer en Verbonden 131:1–3). Kleine kinderen die sterven, krijgen die kans in de toekomst. President Joseph Fielding Smith (1876–1972) heeft uitgelegd: ‘De Heer zal deze kinderen de voorrechten van alle verzegelende zegens met betrekking tot de verhoging verlenen. […] Wanneer ze na de opstanding tot de volle wasdom van de geest opgroeien, maken ze aanspraak op alle zegeningen waarop ze aanspraak zouden hebben gehad, als ze hier langer hadden mogen vertoeven en er deelgenoot van waren geweest.’4
Waarom sterven kleine kinderen?
Die vraag is lastig te beantwoorden, vooral voor mensen die een kind hebben verloren. De beste insteek is wellicht het getuigenis dat Nephi gaf: ‘Ik weet dat [God] zijn kinderen liefheeft; toch ken ik niet de betekenis van alle dingen’ (1 Nephi 11:17).
We kennen niet alle redenen achter elke tragedie die zich in dit sterfelijke leven voltrekt, maar we mogen er zeker van zijn dat God van ons houdt. Hoewel we niet moeten veronderstellen dat tragedies Gods wil zijn, kan alles zich dankzij Gods plan ten goede keren.5 ‘Al d’aardse smarten verdwijnen aldaar.’6
De profeet Joseph Smith en zijn vrouw, Emma, hadden alle reden om zich af te vragen waarom kleine kinderen sterven: zes van hun kinderen zijn namelijk jong gestorven. De profeet heeft gezegd: ‘In mijn vrije ogenblikken heb ik erover nagedacht en mij afgevraagd waarom kleine, onschuldige kinderen uit ons midden worden weggenomen, vooral die het intelligentst en interessantst leken. De beste redenen die ik kon bedenken zijn: Deze wereld is een zeer slechte wereld. […] De Heer neemt velen zelfs al in hun kinderjaren weg, zodat zij aan de nijd van de mens, en de smart en het kwaad van deze wereld ontkomen; zij waren te zuiver en te lieflijk om op deze aarde te blijven; welbeschouwd hebben wij dus reden tot vreugde in plaats van verdriet, daar zij van het kwaad zijn bevrijd en wij hen spoedig weer terug zullen hebben.’7
Een andere dienstknecht van de Heer, ouderling McConkie, maakte de dood van een kleindochtertje mee. Hij zei op haar begrafenis: ‘Sommige geesten komen alleen in dit leven om een lichaam te krijgen; om redenen die wij niet kennen, maar onze eeuwige Vader in zijn oneindige wijsheid wel, hebben ze de beproevende ervaringen van de sterfelijkheid niet nodig.’8
Er zal geen zegen worden ontzegd
Voor eeuwig en altijd, Greg K. Olsen
Hoewel niets in dit leven het gemis door de dood van een kind in een gezin kan wegnemen, kunnen we wel troost vinden in de leer dat kleine kinderen die sterven verhoogd zullen worden. Dat weten we omdat onze liefdevolle Vader in de hemel dat geopenbaard heeft, en zijn hedendaagse profeten en apostelen dat verkondigd hebben.
Deze geopenbaarde leringen in de laatste dagen behoren tot de heerlijkste en troostrijkste waarheden van het evangelie.