Digitaal thema-artikel: Geloofsportret
Tijd om naar de kerk te gaan!
De ‘engelen’ van zendelingen die ons in het evangelie van Jezus Christus bleven onderwijzen, hebben ons geholpen om de liefde van onze hemelse Vader en een leven vol zegeningen te vinden.
Foto, Leslie Nilsson
Toen de voltijdzendelingen ons begonnen te onderwijzen, was ik sceptisch, en mijn man zocht graag de discussie op. We wilden niet echt over het evangelie horen, maar ze waren zo vastberaden om ons te onderwijzen dat we wisten dat ze het niet zouden opgeven.
Op een zaterdagavond gingen mijn man Javier en ik naar een feestje dat tot laat duurde. Doordat we zo laat waren opgebleven, sliepen we de volgende ochtend lang uit. We waren vergeten dat de zendelingen ons hadden uitgenodigd om mee naar de kerk te gaan.
Toen we ze op zondagochtend op de deur hoorden kloppen, zeiden Javier en ik tegen elkaar: ‘Laten we doen alsof we nog slapen en ze negeren.’
Maar de zendelingen bleven aankloppen. Uiteindelijk riepen ze: ‘Broeder en zuster Vasquez, we weten dat u thuis bent. Als u de deur niet opendoet, springen we wel over de muur en zorgen we dat u naar de kerk gaat!’
We wisten wel dat ze een grapje maakten, maar we besloten toch open te doen en te doen alsof we ze niet hadden gehoord. We stonden in onze ogen te wrijven alsof we net wakker waren. Ze wisten dat we deden alsof, maar ze zeiden er niets van.
Ze zeiden: ‘Zodra u klaar bent, gaan we naar de kerk.’
We maakten onszelf en onze twee kinderen klaar, waarna we op weg gingen. In de kerk werden we die dag geraakt door de Heilige Geest. Vanaf toen hebben we nooit meer een vergadering gemist. De dag dat we gedoopt werden, 17 oktober 1976, was de mooiste dag van ons leven. Lid van de kerk worden, veranderde ons volledig.
Die twee zendelingen, ouderlingen Reed Harris en Marty Kemsley, waren als engelen voor ons. Toen ze ons leerden hoe we gezinsavond konden houden, namen ze alle zendelingen uit hun zone mee. Op de een of andere manier lukte het om al die zendelingen in ons kleine huis te krijgen. De eerste lofzang die we zongen was ‘Als er liefde heerst’. We hebben altijd onthouden hoe we ons daardoor voelden.
Ouderling Harris vroeg ons later: ‘Weet u waarom we u steeds bleven onderwijzen en naar de kerk brengen?’ Toen gaf hij zelf het antwoord: ‘Omdat we weten dat u toekomstige leidinggevenden in de kerk bent.’
Dat zijn we nooit vergeten. Sinds onze doop hebben we veel geweldige kansen gehad om het voorbeeld van de Heiland te volgen terwijl we de kinderen van onze hemelse Vader mochten dienen. Ik heb in veel leidersfuncties mogen dienen, waaronder ZHV-presidente en jongevrouwenpresidente. Javier is quorumpresident ouderlingen geweest, twee keer bisschop, en een keer ringpresident.
Onlangs hebben we een voltijdzending in humanitaire diensten in Bolivia mogen vervullen. Die roeping bracht ons de zegen dat we veel geweldige broeders en zusters mochten ontmoeten, ons geloof in Jezus Christus mochten delen, en liefde, hulp en humanitaire steun konden geven aan de kwetsbaarste mensen en gebieden van ons land.
Kort geleden, 42 jaar na onze doop, hebben we eindelijk een van die twee onverstoorbare zendelingen gevonden die ons het evangelie hebben gebracht. Reed Harris was op dat moment zendingspresident in Chili. We hadden een heel emotioneel telefoongesprek. We huilden terwijl we over onze gezinnen en het evangelie praatten. We bedankten hem voor wat het evangelie ons gebracht heeft: een gezonde levensstijl, liefde van onze hemelse Vader en een leven vol zegeningen.