เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย
เบาะรองนั่งบนพื้น
ฉันเต็มใจช่วยคุณแม่ทำงานบ้าน แต่ทำไมฉันถึงเจอหมอนวางอยู่ที่พื้นตลอด?
ฉันไปเยี่ยมบ้านของคุณแม่เพื่อช่วยเธอทำงานบ้านเป็นเวลาหลายปีแล้ว เธออายุ 80 ปีและเป็นสมาชิกที่ซื่อสัตย์ของศาสนจักรของพระเยซูคริสต์แห่งวิสุทธิชนยุคสุดท้าย
คุณแม่ของฉันอยู่ตามลำพังตั้งแต่คุณพ่อของฉันจากไป ความสุขสูงสุดของเธอคือการไปเยี่ยมบ้านของลูกๆ ทั้งสาม ใช้เวลากับลูกๆ และหลานๆ และทำอาหารที่ทำให้คนในครอบครัวรู้สึกมีความสุข
ทุกครั้งที่ฉันไปเยี่ยมบ้านของคุณแม่เพื่อทำความสะอาดและตรวจดูให้แน่ใจว่าทุกอย่างเป็นระเบียบ ฉันจะเจอเบาะรองนั่งเก่าๆ วางอยู่ที่พื้นเสมอ ฉันต้องหยิบมันขึ้นมาวางไว้บนเก้าอี้นวมหลายต่อหลายครั้ง พร้อมบ่นกับตัวเองถึงความประมาทของคุณแม่
ครั้งต่อไปที่ฉันจะกลับไปเยี่ยมคุณแม่และช่วยคุณแม่ทำความสะอาด ฉันต้องเจอเบาะรองนั่งวางไว้ที่พื้นอีกครั้งแน่ๆ ฉันไม่เคยพูดเรื่องเบาะรองนั่งกับคุณแม่ แต่เช้าวันหนึ่งฉันก็เข้าใจว่าทำไมหมอนถึงวางอยู่ที่พื้นตลอดเวลา
คุณแม่ของฉันต้องการพื้นที่นุ่มเอาไว้คุกเข่าสวดอ้อนวอน เธอเป็นหญิงชราคนหนึ่ง แต่ศรัทธาที่ไม่สั่นคลอนของเธอทำให้เธอคุกเข่าสวดอ้อนวอนทุกวัน เธอจะสวดอ้อนวอนให้ลูกๆ และหลานๆ ของเธอ เธอจะสวดอ้อนวอนให้เพื่อนของเธอ เธอจะสวดอ้อนวอนให้ผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด และเธอจะสวดอ้อนวอนให้คนที่เธอรักเสมอมา แม้แต่ในวัยชราเธอก็ยังคงดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี
วันนี้ฉันไม่บ่นกับตัวเองแล้วเมื่อเห็นเบาะอยู่ที่พื้น บางครั้ง ฉันถึงกับคุกเข่าบนพื้นนุ่มเพื่อสวดอ้อนวอนพระบิดาบนสวรรค์ โดยแสดงความสำนึกคุณต่อศรัทธาและแบบอย่างของคุณแม่ของฉัน