Η απέραντη προσέγγιση του Κυρίου

Πρεσβύτερος Μαρκ Στιούαρτ, Ηνωμένο Βασίλειο

Μέλος Περιοχής-Μέλος των Εβδομήκοντα, Περιοχή Βορείου Ευρώπης

Μια σημαντική στιγμή στο προσωπικό μου ταξίδι προς τον Ιησού Χριστό ήταν όταν ο Πρόεδρος Χένρυ Άιρινγκ¹ κάλεσε το ακροατήριο να αναλάβει δράση.

Είπε: «Εάν κάθε ημέρα, προσεύχεστε και ζητείτε να δείτε πού επενέβη το χέρι του Θεού στη ζωή σας εκείνη την ημέρα, σας ευλογώ να το δείτε, να σας φανερωθεί, να δείτε πώς Εκείνος σας οδηγεί και σας εμψυχώνει, και ότι σας γνωρίζει».

Αυτή η πρόσκληση «να παρατηρούμε συνειδητά το χέρι του Κυρίου στη ζωή μας καθημερινά» μου έκανε εντύπωση.

Αποδέχθηκα την πρόσκληση και αγόρασα ένα νέο μπλε παστέλ σημειωματάριο που θα γινόταν πολύτιμο προσωπικό αρχείο, για να απαθανατίζω τις στιγμές που είδα το χέρι του Κυρίου στη ζωή μου. Δεν ήξερα πόσο σημαντικό θα ήταν αυτό το μικρό μπλε παστέλ σημειωματάριο, στο συνεχιζόμενο ταξίδι της αναζήτησης του Ιησού Χριστού.

Αναπολώντας στιγμές που έχω αναγνωρίσει το χέρι του Κυρίου στη ζωή μου, θυμήθηκα κάποια φορά όταν ήμουν ένδεκα ετών. Είχα ένα ατύχημα που τρύπησε τη σπλήνα μου. Χρειάστηκε να νοσηλευτώ και, πριν από την επέμβαση, να μείνω χωρίς τροφή και νερό για ένα διάστημα που μου φάνηκε σαν αιωνιότητα. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι ήμουν σε ένα μεγάλο δωμάτιο, κι αισθανόμουν ευάλωτος και μόνος τις πρώτες πρωινές ώρες. Προσευχήθηκα σιωπηλά για βοήθεια που θα απάλυνε το άγχος και τη δυσφορία μου. Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, μια νοσοκόμα ήλθε και μου προσέφερε ένα παγάκι τυλιγμένο μέσα σε βαμβακερό επίδεσμο για να το πιπιλίσω. Η ανακούφιση και η δροσιά που ένιωσα έμοιαζαν με πολυτελή πανδαισία. Κάτι πιο σημαντικό, ωστόσο, αναγνώρισα το χέρι του Κυρίου.

Μια γραφή από τους Ψαλμούς εκπληρώθηκε σε εκείνη τη νοσοκομειακή κλίνη. Εκείνη τη νύκτα «εκζήτησα τον ΚΥΡΙΟ, και με εισάκουσε, και από τους φόβους μου με ελευθέρωσε»². Αν και αυτό μπορεί να φαίνεται ασήμαντο, η προσπάθειά μου να ζητήσω και να ασκήσω πίστη απαντήθηκε. Και δεν είχα νιώσει μόνο σωματική ανακούφιση, ένιωσα ότι ΕΚΕΙΝΟΣ με γνώριζε.

Χωρίς να μεταφέρω κάθε εμπειρία που έχω καταγράψει στο μπλε παστέλ σημειωματάριό μου, έχει προκύψει ένα σταθερό πρότυπο. Όταν ζητώ, πιστεύω ότι θα λάβω³, και αναγνωρίζω Αυτόν, ενισχύεται η σχέση μου με Αυτόν. Αυτό το πρότυπο με έχει καθοδηγήσει και συνεχίζει να με καθοδηγεί σε ασθένειες, δοκιμασίες, σε απόγνωση και πόνο.

Το θέμα της Γ.Ε.Ν. του 2022⁴ περιγράφει τέλεια αυτό το πρότυπο. Η γυναίκα μου, η Αΐλσα, και εγώ είχαμε το προνόμιο να συμμετάσχουμε στη συνεδρίαση της Γ.Ε.Ν. για το Μάντσεστερ και τη Σκωτία το 2022. Παρατηρήσαμε αυτό το πρότυπο να εμφανίζεται και στη ζωή πολλών συμμετεχόντων. Μια νεαρή γυναίκα έθεσε πολλές δύσκολες ερωτήσεις στη Γ.Ε.Ν., χωρίς να περιμένει ότι θα απαντηθούν όλες. Με δάκρυα χαράς είπε ότι, κατά τη διάρκεια αυτής της χριστοκεντρικής εκδήλωσης, όλες οι ερωτήσεις της είχαν απαντηθεί. Κατάλαβε ότι Εκείνος την γνώριζε. Αυτή η νεαρή γυναίκα πρόσφατα κλήθηκε να Τον υπηρετήσει στην ιεραποστολή της Φρανκφούρτης στη Γερμανία.

Ο απόστολος Πέτρος μας κάλεσε να: «[Είμαστε] πάντοτε έτοιμοι σε απολογία με πραότητα και φόβο, προς καθέναν που ζητάει από σας λόγο για την ελπίδα που είναι μέσα σας»⁵.

Σας καλώ να καταγράψετε το χέρι του Κυρίου στη ζωή σας, πηγαίνοντας αναδρομικά όσο πιο πίσω μπορείτε να θυμηθείτε. Συνεχίστε καθημερινά να αναγνωρίζετε, να ομολογείτε, και να δέχεστε την παρουσία του Μέγα Θεραπευτή, του φωτεινού αστέρα της αυγής, Εκείνου που είναι μέσα σε όλα, πάνω από όλα, διαμέσου όλων και γύρω από όλα⁶.

Τον αγαπώ, Τον λατρεύω, εξαρτώμαι από Αυτόν, γιατί μπορώ να θυμηθώ πολλές φορές που έλαβα προσωπική επιβεβαίωση ότι με γνωρίζει και με αγαπά.

Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.