เสียงวิสุทธิชนยุคสุดท้าย

เพื่อนบ้านที่แสนดีของเรา

โดย แกรนท์ พี. เทย์เลอร์, ยูทาห์ สหรัฐอเมริกา

วันที่ผมต้องการความช่วยเหลือ เอ็ลเดอร์รัสเซลล์ เอ็ม. เนลสันตอบรับการกระตุ้นเตือนและมาช่วยผม

ภาพประกอบโดย ดิลลีน มาร์ช

เมื่อผมกับครอบครัวย้ายไปอยู่กับเอฟฟี่ ดีน ริช แม่ของภรรยาผมที่เป็นม่าย เพื่อนบ้านคนหนึ่งของเราคือเอ็ลเดอร์รัสเซลล์ เอ็ม. เนลสัน ผู้ได้รับเรียกเข้าสู่โควรัมอัครสาวกสิบสองเมื่อสองสามปีก่อน

ระหว่างที่เราเป็นเพื่อนบ้านกัน เรามีความสุขที่ได้ช่วยเหลือเอ็ลเดอร์เนลสันและแดนท์เซลภรรยาคนแรกของท่าน และพวกท่านมีความสุขที่ได้ช่วยเราเช่นกัน รวมถึงการเปลี่ยนลำธารในสวนหลังบ้านของเราให้เป็นพื้นที่สวยงามซึ่งมีกำแพงกันดิน ทางเดินที่ตัดกัน บันได และพรรณไม้ต่างๆ เมื่อเอ็ลเดอร์เนลสันไปงานมอบหมายของศาสนจักร เราจะช่วยซิสเตอร์เนลสันทุกอย่างที่เธอต้องการ

หลังจากที่เราทำสวนหลังบ้านเสร็จแล้ว หลานชายของผมและเจ้าสาวของเขาขอจัดงานแต่งงานริมลำธารในสวน พวกเขาวางแผนที่จะมาช่วยจัดระเบียบขั้นสุดท้ายก่อนวันงาน

แต่เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว พวกเขายุ่งจึงไม่สามารถมาได้ วันเปิดบ้านผมตื่นนอนเวลา 6.00 น. รู้สึกหงุดหงิด ผมลุกขึ้น คว้าถังน้ำและกรรไกร แล้วเดินไปที่ด้านล่างของบันได 58 ขั้นของลำธาร ขณะที่ผมเดินขึ้นบันไดเพื่อตัดแต่งไม้เลื้อยพันธุ์อังกฤษ ความรู้สึกของผมก็สงบลง เวลาประมาณ 8.00 น. ผมได้ยินเสียงเครื่องตัดหญ้าหน้าบ้าน ผมหยุดเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

เมื่อผมไปถึงสวนหน้าบ้าน เอ็ลเดอร์เนลสันตัดหญ้าบ้านท่านเสร็จแล้วและตอนนี้กำลังตัดหญ้าบ้านผมอยู่

“คุณไม่จำเป็นต้องทำหรอกครับ” ผมพูด

“ต้องทำสิ” แกรนท์ ท่านตอบ “ผมต้องช่วยคุณวันนี้”

เอ็ลเดอร์เนลสันรู้วิธีฟังพระบิดาบนสวรรค์ วันนั้น พระเจ้าทรงทราบว่าผมต้องการความช่วยเหลือ

ประสบการณ์ในวันนั้นเปลี่ยนผม หลังจากนั้น เมื่อผมกับภรรยาสวดอ้อนวอนในแต่ละวัน เราเริ่มขอให้เรารับรู้ถึงคนรอบข้างที่ต้องการความช่วยเหลือจากเรา

หลายปีก่อน ในฤดูกาลต่างๆ จอห์น พี. ริช พ่อตาของผมออกไปตักหิมะจากทางเข้าบ้านของเขา อย่างไรก็ตาม เอ็ลเดอร์เนลสันสร้างความประทับใจต่อเขามาก จอห์นกลับเข้าไปในบ้านและเริ่มเขียนบทกวีนี้:

ข้าได้เห็นคำเทศนาในศิลา

และคำเทศนาในดอกไม้

คำเทศนาที่กินเวลาไม่กี่นาที

คำเทศนาที่ใช้เวลาหลายชั่วโมง

แต่ข้าเพิ่งเห็นคำเทศนา

ที่ออกมาผ่านแรงกาย

ซึ่งทำให้ข้ามองเห็นอย่างแจ้งชัด

ถึงการเป็นเพื่อนที่แสนดี

จนถึงทุกวันนี้ เรายังคงขอบคุณเพื่อนบ้านที่แสนดีของเรา