Hoe brengt goddelijke droefheid ons tot bekering?

De apostel Paulus heeft ons geleerd: ‘De droefheid die overeenkomstig de wil van God is, brengt […] zaligheid teweeg, maar de droefheid van de wereld brengt de dood teweeg’ (2 Korinthe 7:10). We kunnen wereldse droefheid, schaamte en ontmoediging voelen als we zondigen. Maar als we ons bekeerlijk tot de Heiland wenden, nodigen we Hem uit om ons hart te veranderen en onze droefheid in vreugde om te zetten (zie Alma 36:18–20).

Goddelijke droefheid en werkelijke bekering

Als we goddelijke droefheid voelen, erkennen we onze tekortkomingen en willen we beter ons best doen. We hopen op de toekomst en voelen de liefde van de Heiland voor ons.

Denk bij uw studie van 2 Korinthe 7 na over de volgende vragen:

Wat betekent het dat we ‘bedroefd [zijn] geweest tot bekering’? (Vers 9.)
Wat doen we als we goddelijke droefheid voelen? (Zie vers 10–11.)

Droefheid van de wereld tegenover goddelijke droefheid

‘De droefheid van de wereld maakt ons kapot, vernietigt hoop en spoort ons aan toe te geven aan verleiding.

‘De droefheid overeenkomstig Gods wil zet aan tot bekering en een verandering van hart. Ze zorgt ervoor dat we zonde gaan haten en goedheid gaan liefhebben. Ze moedigt ons aan om op te staan en in het licht van de liefde van Christus te wandelen. Ware bekering draait om verandering, niet om foltering of kwelling. Jazeker, oprechte spijt en ware wroeging om ongehoorzaamheid zijn vaak pijnlijke en heel belangrijke stappen in het heilige bekeringsproces. Maar als schuldgevoelens aanzetten tot zelfverachting of ons ervan weerhouden weer op te staan, belemmeren ze onze bekering in plaats van die te bevorderen.’

Ouderling Dieter F. Uchtdorf van het Quorum der Twaalf Apostelen, ‘Je kunt het nu wel!’, Liahona, november 2013, 56.