Λιαχόνα
Στοργικά ελέη 25 χρόνια αργότερα
Μάρτιος 2024


«Στοργικά ελέη 25 χρόνια αργότερα», Λιαχόνα, Μάρ 2024.

Φωνές των Αγίων των Τελευταίων Ημερών

Στοργικά ελέη 25 χρόνια αργότερα

Είμαι ευγνώμων που ο Θεός χρησιμοποίησε ένα ξεχασμένο γράμμα για να κάνει ένα από τα στοργικά ελέη Του.

Πατέρας και κόρη στους καταρράκτες του Νιαγάρα

Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά της συγγραφέως

Ενώ δίδασκα νωρίς το πρωινό θρησκευτικό σεμινάριο στη Γιουρήκα της Καλιφόρνιας των Η.Π.Α., ζήτησα από τους μαθητές μου να σκεφθούν τον εαυτό τους 10 χρόνια στο μέλλον. Κατόπιν τους ζήτησα να γράψουν ένα γράμμα με τη μαρτυρία τους για το Ευαγγέλιο και οτιδήποτε άλλο θα ήθελαν να αναφέρουν στις μεγαλύτερες εκδοχές του εαυτού τους. Τους είπα ότι θα ταχυδρομούσα τα γράμματα σε 10 χρόνια.

Ο καιρός πέρασε και δεν πρόλαβα ποτέ να ταχυδρομήσω τα γράμματα. Μια μέρα, 25 χρόνια αργότερα, η κόρη μου Χάιντι βρήκε τα γράμματα και ρώτησε για αυτά. Αφού εξήγησα τι είχα σχεδιάσει, έψαξε τις διευθύνσεις των πρώην μαθητών μου χρησιμοποιώντας εργαλεία μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Ένα χέρι δίνει μερικούς φακέλους σε άλλο χέρι

Εικονογράφηση υπό Alex Nabaum

Αφού ταχυδρόμησε τα γράμματα, λάβαμε μερικές σπουδαίες απαντήσεις. Ένας από τους πρώην μαθητές μου του θρησκευτικού σεμιναρίου έγραψε:

«Θέλω ο μπαμπάς σου να ξέρει ότι μόλις τώρα βρήκε αυτά τα γράμματα για κάποιο λόγο. Η 18χρονη κόρη μου αγωνίζεται με τη μαρτυρία της και νιώθει ότι το να είναι ένα “τέλειο κορίτσι Αγίων των Τελευταίων Ημερών” δεν κάνει γι’ αυτήν. Δεν εκφράζει τα συναισθήματά της σε εμάς. Είναι δύσκολο».

Η πρώην μαθήτρια μου, συντετριμμένη από κάποια πράγματα που είχε γράψει προσφάτως η κόρη της σε ένα ιστολόγιο, προσέθεσε:

«Ήξερα ότι έπρεπε να της μιλήσω γι’ αυτό. Ως συνήθως, όταν έχουμε αυτές τις συζητήσεις, το πρόσωπό της ήταν κρύο και εριστικό και δεν είπε τίποτα. Της έδωσα το γράμμα μου και της είπα ότι ήθελα να το διαβάσει.

«Την είδα να ξαναδιαβάζει την πρώτη παράγραφο αρκετές φορές. Είχα γράψει ότι δεν ήξερα αν είχα μαρτυρία, ότι το να είμαι τέλειος Άγιος των Τελευταίων Ημερών ήταν πολύ και ίσως όχι για μένα.

»Η κόρη μου άρχισε να κλαίει. Ήθελα να ξέρει ότι πραγματικά καταλαβαίνω τους αγώνες της. Δεν θα το πίστευε ποτέ χωρίς εκείνο το γράμμα! Κάποιο μέρος του τείχους της έχει πέσει, και πραγματικά αισθάνομαι ότι ο χρονισμός αυτού του γράμματος ήταν ένα στοργικό έλεος. Εάν το είχα λάβει πριν από 10 χρόνια, μπορεί να το είχα πετάξει ή να το είχα χάσει. Σε παρακαλώ, ευχαρίστησε τον πατέρα σου που μας έβαλε να γράψουμε τα γράμματα και που δεν ήξερα πού τα είχε βάλει όλα αυτά τα χρόνια! Τίποτα δεν είναι σύμπτωση».

Ο στοργικός Επουράνιος Πατέρας μας προσέχει όλα τα πρόβατά Του, και στον θαυμάσιο χρονισμό Του, μπορεί να κάνει στοργικά ελέη και θαύματα μέσω του καθενός μας για να φέρει αυτούς που έχουν περιπλανηθεί πίσω στο ποίμνιο.