„Mosjasz i Zenif”, Historie z Księgi Mormona (2023)
Mosjasz i Zenif
Ochronieni przez Pana
Nefici i Lamanici prowadzili ze sobą wiele wojen. Pewnego dnia Pan powiedział Neficie o imieniu Mosjasz, aby opuścił ziemię neficką i zabrał ze sobą każdego, kto chce podążać za Panem.
Wielu Nefitów było posłusznych Panu i poszło z Mosjaszem. Pan poprowadził ich do ziemi, na której mieszkali ludzie. Nazywali się ludem Zarahemli.
Ludzie w Zarahemli także przybyli z Jerozolimy dawno temu. Byli szczęśliwi, że Pan przysłał do nich Nefitów z mosiężnymi płytami. Lud Mosjasza przyłączył się do ludu Zarahemli. Wszyscy ci ludzie wybrali Mosjasza na swojego króla. Mosjasz nauczał ich o Panu.
Nefici mieszkali w Zarahemli już od jakiegoś czasu, kiedy duża grupa spośród nich powróciła do ziemi nefickiej. Prowadził ich Nefita o imieniu Zenif.
Ks. Omniego 1:27–29; Ks. Mosjasza 9:3–5
W ziemi nefickiej mieszkali teraz Lamanici, więc Zenif zapytał ich króla, czy lud Zenifa też mógłby tam zamieszkać. Król się zgodził.
Król oszukał Zenifa i jego lud. Pozwolił im zamieszkać w ziemi nefickiej, aby później móc im zabierać żywność i zwierzęta. Lud Zenifa żył tam w pokoju przez lata. Mieli dużo jedzenia i hodowali dużo zwierząt. Wtedy Lamanici zaatakowali ich i próbowali zabrać im żywność i zwierzęta.
Zenif nauczał swój lud, aby zaufali Panu. Kiedy Lamanici przyszli walczyć z nimi, Zenif i jego lud modlili się do Pana. Pan dał im siłę i chronił ich. Udało im się wypędzić Lamanitów. Pan pobłogosławił Zenifa i jego lud za ich wiarę.