« ថ្ងៃទី ១–៧ ខែ មេសា ៖ ‹ ចូរស្រុះស្រួលនឹងព្រះទៅតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ › ។ យ៉ាកុប ១–៤ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់គេហដ្ឋាន និងសាសនាចក្រ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២៤ ( ឆ្នាំ ២០២៤ )
« ថ្ងៃទី ១–៧ ខែ មេសា ។ យ៉ាកុប ១–៤ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់គេហដ្ឋាន និងសាសនាចក្រ ៖ ឆ្នាំ ២០២៤ ( ឆ្នាំ ២០២៤ )
ថ្ងៃទី ១–៧ ខែ មេសា ៖ ចូរស្រុះស្រួលនឹងព្រះទៅតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ
យ៉ាកុប ១–៤
ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានចាត់ទុកនីហ្វៃជា « អ្នកការពារដ៏ឆ្នើម » របស់ពួកគេ ( សូមមើល យ៉ាកុប ១:១០ ) ។ លោកក៏បានការពារពួកគេពីគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណផងដែរ ដោយព្រមានពួកគេកុំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើបាប ហើយជំរុញពួកគេឲ្យមករកព្រះគ្រីស្ទ ។ ឥឡូវនេះ ការងារនោះបានធ្លាក់ទៅលើយ៉ាកុប ដែលនីហ្វៃបានញែកជាសង្ឃ និងជាគ្រូបង្រៀន ( សូមមើល យ៉ាកុប ១:១៨ ) ។ យ៉ាកុបមានអារម្មណ៍ទទួលខុសត្រូវក្នុងការព្រមានយ៉ាងអង់អាចដល់អស់អ្នកដែល « កំពុងតែចាប់ផ្ដើមប្រព្រឹត្តអំពើបាប » ខណៈក៏លួងលោមដល់ « ព្រលឹងដែលមានរបួសឈឺចាប់ » នៃអស់អ្នកដែលរងការឈឺចាប់ដោយសារតែអំពើបាបរបស់អ្នកដទៃផងដែរ ( សូមមើល យ៉ាកុប ២:៥–៩ ) ។ តើលោកធ្វើការណ៍ទាំងពីរនោះដោយរបៀបណា ? លោកបានចង្អុលបង្ហាញពួកគេឲ្យទៅរកព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ—ពីព្រោះក្រុមទាំងពីរត្រូវការការព្យាបាលរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ( សូមមើល យ៉ាកុប ៤ ) ។ ដូចជាសារលិខិតរបស់នីហ្វៃនៅចំពោះមុខលោកដែរ ទីបន្ទាល់របស់យ៉ាកុបគឺជាការហៅឲ្យ « ស្រុះស្រួលនឹង [ ព្រះ ] ទៅតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ » ( យ៉ាកុប ៤:១១ ) ។
គំនិតសម្រាប់ការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន និងសាសនាចក្រ
ខ្ញុំមាន « ភារកិច្ចមកពីព្រះអម្ចាស់ » ។
ចំពោះយ៉ាកុប ការបង្រៀនព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះគឺមិនមែនគ្រាន់តែជា « ភារកិច្ចមកពីព្រះអម្ចាស់ » ទេ ទើបលោកបានធ្វើការដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមដើម្បី « តម្កើងការងារ [ របស់លោក ] » នោះ ( យ៉ាកុប ១:១៧,១៩ ) ។ តើឃ្លាទាំងនេះដែលយ៉ាកុបបានប្រើមានន័យយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូន ? សូមគិតអំពីមុខងាររបស់កែវពង្រីក ។ តើវាផ្តល់គំនិតអ្វីខ្លះដល់បងប្អូន ? នៅពេលបងប្អូនសញ្ជឹងគិតពី យ៉ាកុប ១:៦–៨, ១៥–១៩ និង ២:១–១១ សូមគិតអំពីភារកិច្ចដែលព្រះអម្ចាស់អាចមានសម្រាប់បងប្អូន ។ តើបងប្អូនមានអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បី « តម្កើង » ភារកិច្ចទាំងនោះ ?
សូមមើលផងដែរ « Whom the Lord Calls, the Lord Qualifies » នៅក្នុង Teachings of Presidents of the Church: Thomas S. Monson ( ឆ្នាំ ២០២២ ) ទំព័រ ២០៩–២២០; « Rise to Your Call » ( វីដេអូ ) នៅលើបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ ។
« សូមកុំឲ្យសេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃនៃចិត្តអ្នក បំផ្លាញព្រលឹងទាំងឡាយរបស់អ្នកឡើយ ! »
ពួកសាសន៍នីហ្វៃមានបញ្ហាដោយសារសេចក្តីឆ្មើងឆ្មៃ ហើយផ្តោតលើភាពមានបាន ( សូមមើល យ៉ាកុប ២:១៣ ) ហើយបញ្ហានោះមិនមែនពិសេសតែសម្រាប់ពួកគេ ឬសម័យរបស់ពួកគេនោះឡើយ ។ តើមារសត្រូវលើកកម្ពស់សេចក្តីស្រឡាញ់នៃភាពមានបាននៅសព្វថ្ងៃនេះដោយរបៀបណា ? បន្ទាប់ពីអំណាន យ៉ាកុប ២:១២–២១ សូមពិពណ៌នាជាពាក្យសម្តីរបស់បងប្អូនផ្ទាល់ពីរបៀបដែលព្រះមានព្រះទ័យចង់ឲ្យបងប្អូនគិតពីភាពមានបានខាងទ្រព្យសម្បត្តិ ។ ទំនុកតម្កើងដូចជាបទ « ព្រោះខ្ញុំត្រូវបានផ្ដល់ពរច្រើន » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ១៣៤ ) អាចផ្ដល់ការយល់ដឹងបន្ថែម ។ តើបងប្អូនមានអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ អំពីអ្វីដែលបងប្អូនកំពុងរៀននេះ ?
ព្រះមានព្រះទ័យរីករាយចំពោះភាពបរិសុទ្ធខាងផ្លូវភេទ ។
នៅពេលបងប្អូនអាន យ៉ាកុប ២:២២–៣៥; ៣:១០–១២ តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីខ្លះដែលជួយបងប្អូនឲ្យយល់ពីមូលហេតុដែលព្រហ្មចារីភាពមានសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រះ ។ តើអ្វីជាផលអវិជ្ជមាននៃអំពើអសីលធម៌—នៅសម័យរបស់យ៉ាកុប និងនៅសម័យរបស់យើង ? តើអ្វីខ្លះជាពរជ័យនៃការរស់នៅក្នុងជីវិតបរិសុទ្ធ ?
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា បានបង្រៀនថា យើងរស់នៅ « ក្នុងពិភពលោកមួយដែលចំអកយ៉ាងខ្លាំងដល់ភាពបរិសុទ្ធនៃការបង្កើតជីវិត » ( « We Believe in Being Chaste » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៤១–៤៤ ) ។ តើបងប្អូនជួយអ្នកដទៃឲ្យយល់ពីមូលហេតុដែលបងប្អូនគោរពតាមច្បាប់ព្រហ្មចារីភាពដោយរបៀបណា ? ចំណុចដ៏ល្អដើម្បីចាប់ផ្តើមគឺការពន្យល់អំពីបទដ្ឋានរបស់ព្រះអំពីអារម្មណ៍ផ្លូវភេទ និងទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទនៅក្នុង « រូបកាយរបស់អ្នកគឺពិសិដ្ឋ » នៅក្នុង ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ៖ សេចក្តីណែនាំដើម្បីធ្វើការជ្រើសរើស ( ទំព័រ ២២–២៩ ) ។ តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីទៀតនៅក្នុងធនធាននោះ ដែលនឹងជួយបងប្អូនឲ្យពន្យល់ពីមូលហេតុដែលបងប្អូនរស់នៅតាមច្បាប់ព្រហ្មចារីភាព ?
បងប្អូនអាចស្វែងរកចម្លើយបន្ថែមនៅក្នុងសារលិខិតរបស់អែលឌើរ បែដណា ដែលបានយោងខាងលើ ឬក្នុងវីដេអូ « I Choose to Be Pure » ( បណ្ណាល័យដំណឹងល្អ ) ។
តើបទដ្ឋាននៃភាពបរិសុទ្ធខាងផ្លូវភេទរបស់ព្រះខុសពីសារផ្សេងទៀតដែលបងប្អូនអាចជួបដោយរបៀបណា ? តើអ្វីខ្លះជាពរជ័យនៃការរស់នៅក្នុងជីវិតបរិសុទ្ធ ?
សូមមើលផងដែរ Gospel Topics « Virtue » នៅលើបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ; « ការប្រតិព័ទ្ធភេទដូចគ្នា » នៅក្នុង « ជួយដល់ជីវិត » កម្រងនៅក្នុងបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ ។
ខ្ញុំអាចបានស្រុះស្រួលនឹងព្រះតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
យ៉ាកុបបានអង្វរដល់រាស្ត្ររបស់លោកឲ្យ « ស្រុះស្រួលនឹង [ ព្រះ ] ទៅតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទ » ( យ៉ាកុប ៤:១១ ) ។ អត្ថន័យមួយនៃពាក្យ ស្រុះស្រួល គឺការស្តារមិត្តភាព ឬភាពសុខដុម ។ នៅពេលបងប្អូនជញ្ជឹងគិតពីជីវិតរបស់បងប្អូនផ្ទាល់ សូមគិតអំពីគ្រាមួយដែលបងប្អូនប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថានៅឆ្ងាយពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ តើព្រះអង្គសង្រ្គោះជួយបងប្អូនស្តារមិត្តភាពនេះដោយរបៀបណា ? តើបងប្អូនអាចរកឃើញដំបូន្មានអ្វីក្នុងជំពូកនេះ ដែលជួយបងប្អូនឲ្យស្រុះស្រួលជាមួយព្រះ ? ( សូមមើល ខទី ៤–១៤ ) ។
តើការយល់ដឹងបន្ថែមអ្វីខ្លះដែលបងប្អូនទទួលបានមកពី ម៉ាថាយ ៥:២៣–២៤ ? តើព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្រុះស្រួលជាមួយព្រះ—និងអ្នកដទៃដោយរបៀបណា ?
សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី២ ១០:២៤ ។
ខ្ញុំអាចចៀសវាងពីការខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណបាន ដោយការផ្ដោតទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
នៅពេលយ៉ាកុបខិតខំបង្វែរប្រជាជនរបស់លោកឲ្យកាន់តែងាកមករកព្រះអម្ចាស់ទាំងស្រុង លោកបានព្រមានពួកគេកុំឲ្យខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណ ហើយកុំឲ្យបដិសេធ « ភាពដ៏ច្បាស់លាស់ » នៃដំណឹងល្អ ( សូមមើល យ៉ាកុប ៤:១៣–១៤ ) ។ ដោយផ្អែកលើ យ៉ាកុប ៤:៨–១៨ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីចៀសវាងពីការខ្វាក់ខាងវិញ្ញាណបាន ?
សូមមើលផងដែរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក « Looking beyond the Mark » Ensign ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ៤០–៤៤ ។
គំនិតសម្រាប់បង្រៀនកុមារ
ព្រះព្យាបាលព្រលឹងដែលរងរបួស ។
-
ដើម្បីជួយកូនៗរបស់បងប្អូនឲ្យយល់ពីរបៀបដែល « ព្រលឹងដែលមានរបួស » អាចត្រូវបានព្យាបាល នោះបងប្អូនអាចពិភាក្សាជាមួយគ្នាពីរបៀបដែលរូបកាយរបស់យើងមានរបួស និងអ្វីដែលបានជួយពួកគេឲ្យជាសះស្បើយ ។ ប្រហែលជាកូនៗរបស់បងប្អូនអាចចែកចាយពីពេលមួយដែលពួកគេបានរងការឈឺចាប់ និងអ្វីដែលបានជួយព្យាបាលពួកគេ ។ ជាផ្នែកមួយនៃការសន្ទនានេះ បងប្អូនថែមទាំងអាចបង្ហាញពួកគេនូវបង់រុំរបួស ឬថ្នាំផងដែរ ។ ប្រហែលជាបងប្អូនអាចចែកចាយជាមួយពួកគេពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួយបងប្អូន នៅពេលបងប្អូនត្រូវការការព្យាបាលខាងវិញ្ញាណ ។
ខ្ញុំអាចជួយមនុស្សដទៃដែលខ្វះខាតបាន នៅពេលខ្ញុំចែករំលែកឲ្យពួកគេ ។
-
មនុស្សមួយចំនួននៅជំនាន់របស់យ៉ាកុបមានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើនណាស់ ប៉ុន្តែពួកគេពុំចង់ចែករំលែកនូវអ្វីដែលពួកគេមានជាមួយអ្នកដទៃឡើយ ។ នៅពេលបងប្អូនអានការបង្រៀនរបស់យ៉ាកុបទៅកាន់ពួកគេនៅក្នុង យ៉ាកុប ២:១៧–១៩ បងប្អូនផ្តល់ឲ្យកូនៗរបស់បងប្អូននូវរូបភាព ឬវត្ថុនានា ដែលមានពាក្យ ឬឃ្លាក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ បងប្អូនអាចពន្យល់ថា បងប្អូនកំពុងចែកចាយវត្ថុទាំងនេះជាមួយពួកគេ ហើយបន្ទាប់មកបងប្អូនអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយវត្ថុទាំងនោះជាមួយបងប្អូន ឬជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក ។ សូមនិយាយអំពីអារម្មណ៍របស់បងប្អូននៅពេលបងប្អូនចែកចាយ ។ តើយើងអាចចែកចាយអ្វីទៀតជាមួយអ្នកដទៃដើម្បីជួយពួកគេឲ្យមានអារម្មណ៍រីករាយ ?
-
បន្ទាប់ពីអាន យ៉ាកុប ២:១៧ ជាមួយគ្នាហើយ ប្រហែលជាកូនៗរបស់បងប្អូនអាចរៀបរាប់ពរជ័យមួយចំនួនដែលព្រះវរបិតាសួគ៌បានចែកចាយជាមួយពួកគេ ។ ហេតុអ្វីទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងចែកចាយជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមក ?
ខ្ញុំអាចពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបាន ។
-
សេចក្ដីជំនឿរបស់យ៉ាកុបលើព្រះគ្រីស្ទគឺខ្លាំងណាស់ វាមិនអាចញាប់ញ័របានឡើយ ។ ដើម្បីបង្រៀនកូនៗរបស់បងប្អូនពីរបៀបស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿបែបនោះ បងប្អូនអាចសួរពួកគេអំពីអ្វីដែលយើងធ្វើដើម្បីធ្វើឲ្យរាងកាយរបស់យើងកាន់តែរឹងមាំ ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីធ្វើឲ្យសេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើព្រះគ្រីស្ទកាន់តែរឹងមាំ ? សូមអាន យ៉ាកុប ៤:៦ ជាមួយគ្នាដើម្បីជួយកុមារឲ្យរកឃើញអ្វីដែលយ៉ាកុប និងប្រជាជនរបស់លោកបានធ្វើ ដើម្បីធ្វើឲ្យសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកគេ « ឥតញាប់ញ័រ » ។
-
របៀបមួយទៀតដើម្បីជួយកូនៗរបស់បងប្អូនឲ្យយល់អំពីអត្ថន័យនៃពាក្យ « ឥតញាប់ញ័រ » នៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេ គឺទៅរកដើមឈើធំមួយ ហើយឲ្យពួកគេអន្រួនមែកនីមួយៗរបស់វា ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យពួកគេព្យាយាមអន្រួនដើមវា ។ ហេតុអ្វីវាកាន់តែពិបាកដើម្បីអន្រួនដើមរបស់វា ? តើមានឃ្លាអ្វីខ្លះនៅក្នុង យ៉ាកុប ៤:៦, ១០–១១ ដែលពិពណ៌នាអំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន ដើម្បីធ្វើឲ្យសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើងឥតញាប់ញ័រ ?
-
សម្រាប់ការប្រៀបធៀបផ្សេងទៀតដើម្បីបង្រៀនកូនៗរបស់បងប្អូនអំពីសេចក្តីជំនឿដ៏ឥតញាប់ញ័រលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ សូមមើល នែល អិល អាន់ឌើរសិន « Spiritual Whirlwinds » ( Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ១៨–២១ និងវីដេអូ « Spiritual Whirlwinds » ) ឬ « មនុស្សប្រាជ្ញា និងមនុស្សល្ងង់ » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមា ទំព័រ ១៣២; សូមមើលផងដែរ ម៉ាថាយ ៧:២៤–២៧ ) ។