«Վերականգնման ձայները. Սիոնի ճամբարը», Եկ, հետևիր ինձ․ Տան և եկեղեցու համար․ Վարդապետություն և Ուխտեր 2025 (2025)
«Սիոնի ճամբարը», Եկ, հետևիր ինձ․ Տան և եկեղեցու համար․ 2025
Վերականգնման ձայները
Սիոնի ճամբարը
Քանի որ Սիոնի ճամբարը չվերականգնեց Սրբերին Ջեկսոն գավառի իրենց հողերում, շատերը կարծում էին, որ իրենց ջանքերը ձախողվել են: Այնուամենայնիվ, Սիոնի ճամբարի շատ մասնակիցներ հետադարձ հայացք գցելով իրենց փորձին, տեսան, թե ինչպես է Տերն իրագործել ավելի բարձր նպատակ իրենց կյանքում և Իր արքայությունում: Ահա նրանց վկայություններից մի քանիսը.
Ջոզեֆ Սմիթ
Սիոնի ճամբարից ավելի քան 40 տարի անց, ճամբարի անդամներից Ջոզեֆ Յանգը հաղորդել է, որ Ջոզեֆ Սմիթն ասել է հետևյալը.
«Եղբայրնե՛ր, ձեզնից ոմանք բարկացած են ինձ վրա, որովհետև Միսսուրիում չեք կռվել, սակայն թույլ տվեք ասել, որ Աստված չցանկացավ, որ դուք կռվեք: Նա չէր կարող կազմակերպել Իր արքայությունը տասներկու տղամարդկանցով՝ բացելու ավետարանի դռները երկրի ազգերի առաջ, և նրանց առաջնորդության ներքո յոթանասուն տղամարդկանցով, որոնք պետք է հետևեին նրանց ուղուն, եթե նա չընտրեր նրանց այն մարդկանց խմբից, ովքեր առաջարկել էին իրենց կյանքը, և ովքեր այնպիսի մեծ զոհաբերություն էին կատարել, ինչպես Աբրահամն էր արել:
Այժմ, Տերն ունի իր Տասներկուսը և իր Յոթանասունը, և կանչված կլինեն Յոթանասունի այլ քվորումներ, որոնք կկատարեն զոհաբերություն, և նրանք, ովքեր այժմ չեն կատարել իրենց զոհաբերություններն ու նվիրաբերությունները, այսուհետև կանեն դրանք»:
Բրիգամ Յանգ
«Երբ հասանք Միսսուրի, Տերը խոսեց իր ծառա Ջոզեֆի հետ և ասաց. «Ես ընդունեցի ձեր ընծան», ապա մենք արտոնություն ունեցանք կրկին տուն վերադառնալ: Երբ վերադարձանք, ընկերներից շատերն ինձ հարցրին, թե ի՞նչ օգուտ՝ տղամարդկանց իրենց աշխատանքից կտրել, գնալ Միսսուրի, այնուհետև վերադառնալ, առանց որևէ բանի հասնելու: «Ո՞վ շահեց դրանից»,- հարցրին նրանք: «Եթե Տերն էր պատվիրել, որ այդպես լիներ, ապա ի՞նչ նպատակ ուներ այդ գործողություններով»:… Ես այդ եղբայրներին ասացի, որ վարձատրությունն ինձ գոհացրել է, նույնիսկ մեծ հավելավճար եմ ստացել, այո՛, քանի որ ինձ չափված չափաբաժինն այնպես է լցվել գիտելիքներով, որոնք ես ստացել եմ Մարգարեի հետ ճամփորդելիս»:
Վիլֆորդ Վուդրուֆ՝
«Ես Սիոնի ճամբարում էի Աստծո Մարգարեի հետ: Ես տեսա Աստծո աշխատանքը նրա հետ: Ես տեսա Աստծո զորությունը նրա հետ: Ես տեսա, որ նա Մարգարե էր: Այն, ինչ Աստծո զորությամբ ցույց էր տրվում նրան այդ առաքելության ժամանակ, շատ կարևոր էր ինձ համար և բոլորի համար, ովքեր ստացել են նրա հրահանգները»:
«Երբ Սիոնի ճամբարի անդամները կանչվեցին, շատերս իրար չէինք ճանաչում. մենք օտար էինք միմյանց համար, և շատերը երբեք չէին տեսել մարգարեին: Մենք ցրված էինք ողջ ազգի մեջ, ինչպես մաղված եգիպտացորենի հատիկները: Մենք երիտասարդ տղամարդիկ էինք, և այդ օրը կանչվեցինք, որ գնանք և փրկագնենք Սիոնը, և այն, ինչ պետք է անեինք, պետք է անեինք հավատքով: Մենք հավաքվեցինք Կիրթլենդում տարբեր նահանգներից և գնացինք փրկագնելու Սիոնը՝ ի կատարումն մեզ տրված Աստծո պատվիրանի: Աստված ընդունեց մեր գործերը, ինչպես Նա ընդունել էր Աբրահամի գործերը: Մենք մեծ գործ արեցինք, չնայած հավատուրացներն ու անհավատները բազմիցս հարցնում էին. «Դուք ի՞նչ եք արել»: Մենք ունեցել ենք այնպիսի փորձառություն, որն այլ կերպ երբեք չէինք կարողանա ձեռք բերել: Մենք արտոնություն ունեցանք տեսնել մարգարեի դեմքը, նրա հետ հազարավոր մղոններ անցնել, տեսնել Աստծո Հոգու աշխատանքը նրա հետ, նրան տրվող Հիսուս Քրիստոսի հայտնությունները և այդ հայտնությունների իրականացումը: Այդ օրը նա հավաքել էր ամբողջ ազգից մոտ երկու հարյուր երեցների և ուղարկել էր մեզ դեպի աշխարհ՝ քարոզելու Հիսուս Քրիստոսի ավետարանը: Եթե ես չգնայի Սիոնի ճամբարի հետ, այսօր այստեղ չէի լինի [Սոլթ Լեյք Սիթիում, Տասներկուսի Քվորումում ծառայելիս]:… Գնալով այնտեղ՝ մենք մտել ենք այգի՝ ավետարանը քարոզելու, և Տերն ընդունել է մեր գործերը: Եվ մեր բոլոր գործերում և հալածանքներում, հաճախ վտանգի տակ դնելով մեր կյանքը, մենք պետք է աշխատեինք և ապրեինք հավատքով»:
«Սիոնի ճամբարում ճամփորդելու ընթացքում [մեր] ստացած փորձն ավելի արժեքավոր էր, քան ոսկին»: