« ថ្ងៃទី ៣១ ខែធ្នូ–ថ្ងៃទី ៦ ខែមករា ។ ពួកយើងមានការទទួលខុសត្រូវចំពោះការរៀនសូត្រផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )

ថ្ងៃទី ៣១ ខែធ្នូ–ថ្ងៃទី ៦ ខែមករា ។

ពួកយើងមានការទទួលខុសត្រូវចំពោះការរៀនសូត្រផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង

គោលបំណងនៃចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ គឺដើម្បីជួយបងប្អូនមករកព្រះគ្រីស្ទ ហើយផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿកាន់តែខ្លាំងទៅលើដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។ ធនធាននេះអាចជួយបងប្អូនឲ្យយល់បទគម្ពីរ ហើយស្វែងរកកម្លាំងខាងវិញ្ញាណដែលបងប្អូន និងក្រុមគ្រួសារបងប្អូនត្រូវការចេញពីក្នុងបទគម្ពីរទាំងឡាយ ។ បន្ទាប់មក ពេលនៅក្នុងថ្នាក់រៀនក្នុងសាសនាចក្ររបស់បងប្អូន នោះបងប្អូននឹងរៀបចំខ្លួនដើម្បីចែកចាយពីគំនិតយោបល់ ហើយលើកទឹកចិត្តដល់បងប្អូនពួកបរិសុទ្ធឲ្យខិតខំធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

« តើអ្នកមករកអី ? » ព្រះយេស៊ូវបានសួរទៅពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ( យ៉ូហាន ១:៣៨ ) ។ អ្នកអាចនឹងសួរសំណួរដល់ខ្លួនឯងនូវសំណួរដូចគ្នានេះ—ដ្បិតអ្វីដែលអ្នករកឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីក្នុងឆ្នាំនេះ នឹងអាស្រ័យទៅលើអ្វីដែលអ្នកស្វែងរកយ៉ាងខ្លាំងនោះ ។ « ចូររក នោះតែងនឹងឃើញ » គឺជាការសន្យារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ( ម៉ាថាយ ៧:៧ ) ។ ដូច្នេះចូរសួរសំណួរដែលផុសមកក្នុងគំនិតរបស់អ្នកនៅពេលអ្នកសិក្សា បន្ទាប់មកស្វែងរកចម្លើយដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី អ្នកនឹងអានអំពីបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណដ៏មានអានុភាពរបស់សិស្សស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ក្នុងនាមជាសិស្សស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ អ្នកអាចមានបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណផ្ទាល់ខ្លួនដ៏មានអានុភាពផងដែរ នៅពេលអ្នកទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលមាននៅ ក្នុងវ៉ុលពិសិដ្ឋនេះ « ចូរមកតាមខ្ញុំ » ( លូកា ១៨:២២ ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

ដើម្បីរៀនមកពីព្រះអង្គសង្គ្រោះដ៏ពិត ខ្ញុំត្រូវតែទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ « ចូរមកតាមខ្ញុំ » ។

ការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ « ចូរមកតាមខ្ញុំ » អនុវត្តចំពោះមនុស្សគ្រប់រូប—ទោះជាយើងថ្មីនៅក្នុងការដើរនៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្ស ឬបានដើរលើផ្លូវនេះពេញមួយជីវិតយើងហើយក្ដី ។ នេះគឺជាការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ចំពោះកម្លោះអ្នកមាន ដែលកំពុងព្យាយាមដើម្បីរក្សាបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ( សូមមើលម៉ាថាយ ១៩:១៦–២២ ) ។ អ្វីដែលគាត់បានរៀន—និងអ្វីដែលយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវរៀន—គឺថាការធ្វើ ជាសិស្សម្នាក់ មានន័យថា យើងថ្វាយដួងព្រលឹងរបស់យើងទាំងមូលចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ យើងរីកចម្រើននៅក្នុងភាពជាសិស្សរបស់យើង នៅពេលយើងស្គាល់អ្វីដែលយើងខ្វះខាត ផ្លាស់ប្ដូរ ហើយព្យាយាមដើម្បីធ្វើតាមបទបញ្ញត្តិឲ្យបានពេញលេញ ។

ការរៀនសូត្រពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ចាប់ផ្ដើមឡើងនៅពេលយើងព្យាយាមដើម្បីយល់នូវអ្វីដែលទ្រង់បានបង្រៀន ។ ឧទាហរណ៍ តើការយល់ដឹងរបស់អ្នកអំពីការអភ័យទោស មានភាពជ្រៅជ្រះយ៉ាងណានៅពេលអ្នកពិនិត្យពិច័យមើលដូចខាងក្រោមនេះ ?

ការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ( សូមមើល ម៉ាថាយ ៦:១៤–១៥; ១៨:២១–៣៥ )

គំរូចេញមកពីជីវិតរបស់ទ្រង់ ( សូមមើល លូកា ២៣:៣៣–៣៤ )

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការរៀនសូត្រ នឹងមិនពេញលេញទេ ទាល់តែយើងធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយការរស់នៅតាមអ្វីដែលទ្រង់បានបង្រៀន ។ តើអ្នកអាចកាន់តែចេះអត់ទោសបានច្រើនតាមរបៀបណា ?

ប្រសិនបើអ្នកចង់រៀនបន្ថែម សូមសាកល្បងសកម្មភាពនេះជាមួយនឹងគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អដទៃទៀត ដូចជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ ឬការបន្ទាបខ្លួន ។

ខ្ញុំមានការទទួលខុសត្រូវចំពោះការរៀនសូត្រផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ។

អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា បានបង្រៀនថា៖ « ក្នុងនាមជាអ្នករៀន អ្នក និង ខ្ញុំ ត្រូវប្រព្រឹត្ត ហើយធ្វើជាអ្នកដែលប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូល មិនមែនជាអ្នកស្ដាប់ដែលគ្រាន់តែទទួលសកម្មភាពតែប៉ុណ្ណោះទេ ។ តើអ្នក និង ខ្ញុំគឺជាភ្នាក់ងារដែលធ្វើសកម្មភាព ហើយព្យាយាមរៀនសូត្រដោយសេចក្ដីជំនឿ ឬ តើយើងកំពុងតែរង់ចាំឲ្យគេបង្រៀន ហើយទទួលសកម្មភាពឬ ?… អ្នករៀនសូត្រដែលកំពុងអនុវត្តសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់ពួកគេ តាមរយៈការប្រព្រឹត្តស្របទៅតាមគោលការណ៍ត្រឹមត្រូវនោះ កំពុងតែបើកដួងចិត្តពួកគេឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយអញ្ជើញការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ អំណាចនៃការថ្លែងទីបន្ទាល់ និង សាក្សីបញ្ជាក់របស់ទ្រង់ ។ ការរៀនសូត្រដោយសេចក្ដីជំនឿ តម្រូវឲ្យមានការខិតខំខាងវិញ្ញាណ ខាងសតិអារម្មណ៍ និងខាងរូបកាយ ហើយមិនគ្រាន់តែទទួលយកដោយអកម្មនោះទេ » ( « Seek Learning by Faith, » Ensign ខែកញ្ញា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ៦៤ ) ។

តើការទទួលយកការទទួលខុសត្រូវចំពោះការរៀនសូត្រផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកមានន័យយ៉ាងណា ? សូមរកមើលចម្លើយដែលមាននៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អែលឌើរ បែតណា និងនៅក្នុងខគម្ពីរដូចខាងក្រោមនេះ ៖ យ៉ូហាន ៧:១៧; ថែស្សាឡូនីចទី ១ ៥:២១; យ៉ាកុប ១:៥–៦, ២២; ២:១៧; នីហ្វៃ ទី ១ ១០:១៧–១៩; នីហ្វៃទី ២ ៤:១៥; អាលម៉ា ៣២:២៧; និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៨:១៨; ៥៨:២៦–២៨; ៨៨:១១៨ ។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីកាន់តែសកម្មនៅក្នុងការរៀនសូត្រដំណឹងល្អ ?

ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវស្គាល់សេចក្ដីពិតដោយខ្លួនឯង ។

ប្រហែលជាអ្នកស្គាល់មនុស្សដែលពុំងាយបាត់បង់សេចក្ដីជំនឿ ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតឡើងនៅក្នុងជីវិតគេក្ដី ។ ពួកគេអាចរំឭកអ្នកអំពីស្ត្រីព្រហ្មចារីឆ្លាតចំនួនប្រាំនាក់នៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ( សូមមើលម៉ាថាយ ២៥:១-១៣ ) ។ អ្វីដែលអ្នកមើលមិនឃើញ គឺការខិតខំដ៏ឧស្សាហ៍របស់ពួកគេ ដើម្បីពង្រឹងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតរបស់ពួកគេ ។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែព្យាយាមដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាមដើម្បីពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់យើង ដោយសារតែយើងមិនអាចខ្ចីការជឿស៊ប់មកពីអ្នកដទៃបានទេ ដូចជាស្ត្រីព្រហ្មចារីល្ងង់បានរៀន ។

តើយើងទទួលបាន និងបីបាច់ទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងដោយរបៀបណា ? សូមកត់ត្រាគំនិតរបស់អ្នកទុក នៅពេលអ្នកពិចារណាអំពីបទគម្ពីរដូចខាងក្រោម ៖ លូកា ១១:៩–១៣; យ៉ូហាន ៥:៣៩; យ៉ូហាន ៧:១៤–១៧; កិច្ចការ ១៧:១០–១២; កូរិនថូសទី ១ ២:៩–១១; និង អាលម៉ា ៥:៤៥–៤៦។ ( សូមមើលផងដែរ « Testimony, » Gospel Topics, topics.lds.org ) ។

យុវនារីនៅតាមផ្លូវ — យើងម្នាក់ៗត្រូវតែទទួលបានទីបន្ទាល់មួយសម្រាប់ខ្លួនយើង ។

តើខ្ញុំគួរធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលខ្ញុំមានសំណួរ ?

នៅពេលអ្នកស្វែងរកចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ នោះសំណួរជាច្រើននឹងកើតមាននៅក្នុងគំនិតរបស់អ្នក ។ គោលការណ៍ដូចខាងក្រោមអាចជួយអ្នកលើកជាសំណួរឡើងតាមរបៀបដែលស្ថាបនាដល់សេចក្ដីជំនឿ និងទីបន្ទាល់ ៖

ព្យាយាមយល់ដឹងតាមរយៈធនធានដែលបានប្រទានមកពីព្រះ ។ ព្រះគឺជាប្រភពនៃសេចក្ដីពិតទាំងអស់ ហើយទ្រង់បើកសម្ដែងសេចក្ដីពិតតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ព្រះគម្ពីរ និងពួកព្យាការី និងពួកសាវករបស់ទ្រង់ ។
ធ្វើសកម្មភាពដោយសេចក្ដីជំនឿ ។ ប្រសិនបើចម្លើយពុំទទួលបានភ្លាមៗទេ សូមទុកចិត្តថា ព្រះអម្ចាស់នឹងបើកសម្ដែងចម្លើយនានាតាមពេលវេលាត្រឹមត្រូវ ។ នៅក្នុងពេលនេះ សូមបន្ដរស់នៅតាមសេចក្ដីពិតដែលអ្នកបានស្គាល់រួចហើយនោះ ។
រក្សាទស្សនវិស័យអស់កល្បជានិច្ច សូមព្យាយាមមើលរឿងទាំងឡាយដូចជាព្រះអម្ចាស់ទតមើល ពុំមែនដូចជាលោកិយមើលនោះទេ ។ មើលទៅសំណួររបស់អ្នកតាមបរិបទនៃផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

នៅពេលអ្នកអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់អ្នក នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយអ្នកស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារអ្នក ។ នេះ គឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួន ៖

ម៉ាថាយ ១៣:១-២៣

របៀបដ៏អស្ចារ្យមួយដើម្បីជួយគ្រួសាររបស់អ្នករៀបចំរៀនអំពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីក្នុងឆ្នាំនេះ គឺត្រូវរំឭកឡើងវិញនូវរឿងប្រៀបប្រដូចអំពីអ្នកព្រោះពូជ ។ គ្រួសាររបស់អ្នកអាចនឹងពេញចិត្តមើលទៅប្រភេទដីផ្សេងៗគ្នាដែលនៅជិតផ្ទះរបស់អ្នក ដើម្បីឲ្យឃើញពីប្រភេទដីដែលបានពិពណ៌នានៅ ក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនោះ ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបណ្ដុះ « ដីល្អ » នៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើង ? (ម៉ាថាយ ១៣:៨) ។

កាឡាទី ៥:២២–២៣; ភីលីព ៤:៨

« យើងសូមទូន្មានដល់ឪពុកម្តាយ និង កូនចៅទាំងឡាយ ឲ្យដាក់អាទិភាពខ្ពស់បំផុតទៅលើ ការអធិស្ឋានជាគ្រួសារ រាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ ការសិក្សា និងការបង្រៀនដំណឹងល្អ ហើយនឹងសកម្មភាពល្អៗជាគ្រួសារ។ ថ្វីបើតម្រូវការ ឬសកម្មភាពដទៃទៀតអាចមើលទៅ ហាក់ដូចជាសក្តិសម និងត្រឹមត្រូវក៍ដោយ ក៏មិនត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យវាមកជំនួសកាតព្វកិច្ច ដែលបានចាត់មកពីព្រះនោះឡើយ ដែលមានតែឪពុកម្តាយ និងក្រុមគ្រួសារប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចធ្វើបានដោយសក្តិសម » ( « Letter from the First Presidency, » Liahona, ខែធ្នូ ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ១ ) ។

នៅដើមឆ្នាំថ្មី គឺជាពេលដ៏ល្អមួយដើម្បីមានក្រុមប្រឹក្សាគ្រួសារ អំពីការធ្វើឲ្យគេហដ្ឋានរបស់យើងកាន់តែផ្តោតទៅលើដំណឹងល្អ ។ តើអ្នកទទួលបានគំនិតអ្វីខ្លះនៅពេលអ្នកអានអំពីពរជ័យ និងការទូន្មាននៅក្នុង កាឡាទី ៥:២២–២៣ and ភីលីព ៤:៨ ? អ្នកប្រហែលជាអាចធ្វើ ជាបដាដើម្បីដាក់នៅជុំវិញផ្ទះដើម្បីរំឭកខ្លួនអ្នកអំពីគោលដៅទាំងឡាយរបស់អ្នក ។

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។

ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន

រកមើលគោលលទ្ធិ គោលលទ្ធិគឺជាសេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្ប និងពុំផ្លាស់ប្ដូរ ។ ប្រធាន ប៊យ ឃេ ផាកកឺ បានប្រកាសថា « គោលលទ្ធិពិត ពេលត្រូវបានយល់ច្បាស់ វាកែប្រែឥរិយាបថ និង ចរិតរបស់មនុស្ស » ។ (« Little Children, » Ensign ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៨៦ ទំព័រ ១៧ ) ។ នៅពេលអ្នក និងគ្រួសារអ្នកសិក្សាព្រះគម្ពីរ សូមរកមើលសេចក្ដីពិតដែលអាចជួយអ្នកឲ្យរស់នៅកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ — ពន្លឺដល់ពិភពលោកដោយ ប្រែន បូរ៉ាប់

ព្រះគ្រីស្ទចាកចេញពីផ្នូរ — ទ្រង់រស់ឡើងវិញដោយ ដេល ផាសុន