« ថ្ងៃទី ៥–១១ ខែ សីហា ។ រ៉ូម ១–៦ ៖ ‹ ព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ៥–១១ ខែ សីហា ។ រ៉ូម ១–៦ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩
ថ្ងៃទី ៥–១១ ខែ សីហា
រ៉ូម ១–៦
« ព្រះចេស្តានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះ »
ការកត់ត្រាពីការបំផុសគំនិតនឹងជួយបងប្អូនឲ្យចងចាំពីអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណកំពុងបង្រៀនបងប្អូន ។ សូមពិចារណាធ្វើ ការកត់ត្រាពីរបៀបដែលបងប្អូនមាន អារម្មណ៍អំពីការបំផុសគំនិតនេះផងដែរ ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
មកដល់ពេលដែលប៉ុលសរសេរសំបុត្រទៅ កាន់សមាជិកព្រះវិហារនៅទីក្រុងរ៉ូម ដែលជាក្រុមផ្សេងមួយពីពួកយូដា និងពួកសាសន៍ដទៃ នោះសាសនាចក្ររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានរីកចម្រើនខ្លាំងជាងក្រុមនៃពួកអ្នកជឿតូចមួយមកពីកាលីឡេទៅទៀត ។ ប្រហែលជារយៈពេល ២០ ឆ្នាំបន្ទាប់ពីការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះមានក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាននៅស្ទើរតែគ្រប់ទីកន្លែង ដែលពួកសាវកអាចធ្វើដំណើរទៅ—រួមទាំងទីក្រុងរ៉ូម ជារដ្ឋធានីនៃអណាចក្រដ៏ធំមួយ ។ ប៉ុន្តែខណៈដែលអ្នកស្ដាប់របស់ប៉ុលគឺជាពួកបរិសុទ្ធក្រុងរ៉ូម នោះសារលិខិតរបស់គាត់គឺផ្ដល់ឲ្យជាសាកល ហើយវាមានរួមបញ្ចូលទាំងពួកយើងទាំងអស់គ្នានៅសព្វថ្ងៃនេះផងដែរ ៖ « ដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទ… ជាព្រះចេស្ដានៃព្រះសម្រាប់នឹងជួយសង្គ្រោះដល់ អស់អ្នកណា ដែលជឿ » ( រ៉ូម ១:១៦ បន្ថែមអក្សរទ្រេត ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
រ៉ូម–ភីលេម៉ូន
តើសំបុត្រជាអ្វី ហើយតើវាត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយរបៀបណា ?
សំបុត្រគឺជាលិខិតដែលបានសរសេរដោយថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធនៅកន្លែងផ្សេងៗក្នុងពិភពលោក ។ សាវកប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រច្រើនបំផុតនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី–ដែលចាប់ផ្ដើមពីគម្ពីររ៉ូម ហើយបញ្ចប់ក្នុងគម្ពីរ ភីលេម៉ូន ។ សំបុត្ររបស់គាត់ត្រូវបានរៀបចំឡើងតាមប្រវែង ។ ទោះជាគម្ពីររ៉ូមគឺជាសំបុត្រទីមួយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីក្ដី តែតាមពិតវាត្រូវបានសរសេរឡើងនៅជិតចុងបញ្ចប់នៃការធ្វើដំណើរផ្សព្វផ្សាយរបស់ប៉ុលទៅហើយ ។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីសំបុត្រ សូមមើល Bible Dictionary « Pauline Epistles » ។
នៅពេលខ្ញុំបង្ហាញសេចក្ដីជំនឿទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរយៈការរក្សាបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ នោះខ្ញុំត្រូវបានរាប់ទុកជាសុចរិតតាមរយៈព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ។
និយមន័យដូចខាងក្រោមអាចនឹងជួយបងប្អូនឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីសំបុត្រដែល សរសេរទៅកាន់ពួករ៉ូម ៖
-
ក្រឹត្យវិន័យ ៖នៅពេលប៉ុលសរសេរអំពី « ក្រឹត្យវិន័យ » នោះគាត់សំដៅទៅលើក្រិតវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ពាក្យ « កិច្ចការ » នៅក្នុងការសរសេររបស់ប៉ុល ជាញឹកញាប់សំដៅទៅលើពិធីការ និងក្បួនរីត៍នៃក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ។ ប៉ុលបង្ហាញពីភាពខុសគ្នានៃក្រឹត្យវិន័យនេះជាមួយនឹង « ក្រឹត្យវិន័យនៃសេចក្ដីជំនឿ » ( សូមមើល រ៉ូម ៣:២៧–៣១ ) ឬគោលលទ្ធិរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលគឺជាប្រភពពិតនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង ។
-
ការកាត់ស្បែក ការមិនកាត់ស្បែក ៖កាលពីបុរាណ ការកាត់ស្បែកគឺជាទីសម្គាល់ ឬនិមិត្តសញ្ញាមួយនៃការធ្វើសេចក្ដីសញ្ញានឹងព្រះដែលបានធ្វើឡើងជាមួយអ័ប្រាហាំ ។ ប៉ុលបានប្រើពាក្យ « ការកាត់ស្បែក » សំដៅទៅលើពួកយូដា ( រាស្ត្រ នៃ សេចក្តីសញ្ញា ) ហើយ « ការមិន កាត់ស្បែក » សំដៅទៅលើពួកសាសន៍ដទៃ ( អស់អ្នកដែលពុំ ស្ថិតនៅក្នុងរាស្ត្រនៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់អ័ប្រាហាំ ) ។ ការកាត់ស្បែកឈប់ចាំបាច់ជាទីសម្គាល់នៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះជាមួយនឹងរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ( សូមមើល កិច្ចការ ១៥:២៣–២៩ ) ។
-
ការរាប់ជាសុចរិត, រាប់ជាសុចិរត, បានរាប់ជាសុចរិត ៖ពាក្យទាំងនេះសំដៅទៅលើការផ្ដាច់បាប ឬការអត់ទោសពីអំពើបាប ។ នៅពេលយើងត្រូវបានរាប់ជាសុចរិត យើងត្រូវបានអភ័យទោស បានប្រកាសភាពស្អាតពីកំហុស ហើយមានសេរីភាពពីការដាក់ទណ្ឌកម្មដ៏អស់កល្បជានិច្ចចំពោះអំពើបាបរបស់យើង ។ ដូចប៉ុលបានពន្យល់ការណ៍នេះកើតមានឡើងបានតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( សូមមើល សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ការរាប់ជាសុចរិត, រាប់ជាសុចរិត » scriptures.lds.org, សូមមើលផងដែរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន « ការរាប់ជាសុចរិត និងការញែកជាបរិសុទ្ធ » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០០១ ទំព័រ ១៨–២៥ ) ។ នៅក្នុងគម្ពីររ៉ូម ពាក្យដូចជា សុចរិត និង សេចក្តីសុចរិត អាចឃើញមានជាន័យដូចចំពោះពាក្យដូចជា សុចរិត និង ការរាប់ជាសុចរិត ដែរ ។
-
ព្រះគុណ ៖ព្រះគុណគឺជា « ជំនួយឬកម្លាំង របស់ព្រះដែលបានប្រទានឲ្យតាមរយៈសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ តាមរយៈព្រះគុណ មនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវបានរស់ឡើងវិញ ហើយទទួលបានជីវិតអមតភាព ។ បន្ថែមពីលើនោះទៀត « ព្រះគុណនេះគឺជាអំណាចមួយដែលអាចធ្វើអ្វីបានទាំងអស់ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យបុរស និងស្ត្រីទទួលបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច និង ការលើកតម្កើង បន្ទាប់ពីពួកគេបានពង្រីកការខិតខំរបស់ពួកគេឲ្យអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ពួកគេផ្ទាល់ » ។ យើងពុំអាចទទួលបានព្រះគុណតាម ការខិតខំរបស់យើងនោះទេ ប៉ុន្តែវាគឺជាព្រះគុណដែលត្រូវបានប្រទានដល់យើងនូវ « កម្លាំង និងជំនួយឲ្យធ្វើកិច្ចការល្អ ដែល បើពុំដូច្នោះទេ [ យើង ] នឹងពុំអាចរក្សាទុកបានឡើយ » ( Bible Dictionary, « Grace »; សូមមើលផងដែរ ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ « The Gift of Grace » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៧; នីហ្វៃទី ២ ២៥:២៣ ) ។
សកម្មភាពខាងក្រៅរបស់ខ្ញុំត្រូវតែឆ្លុះបញ្ចាំង ហើយចម្រើនការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿនៅខាងក្នុងខ្លួន ។
ការបង្រៀនរបស់ប៉ុលបង្ហាញថា ពួកគ្រីស្ទានសាសន៍យូដាមួយចំនួននៅទីក្រុងរ៉ូមនៅតែជឿថា ការគោរពប្រតិបត្តិចំពោះក្បួនរីត៍ និងសណ្ដាប់នៃក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេបាននាំមកនូវសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ រឿងនេះអាចទំនងជាបញ្ហាមួយដែលពុំអនុវត្តតទៅទៀតទេ ពីព្រោះយើងពុំបានរស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេទៀតឡើយ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលបងប្អូនអានការសរសេររបស់ប៉ុល ជាពិសេស រ៉ូម ២:១៧–២៩ ចូរគិតអំពីការខិតខំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់បងប្អូនដើម្បីរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ តើទង្វើខាងក្រៅខ្លួនរបស់បងប្អូន ដូចជាការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ឬការចូលព្រះវិហារកំពុងនាំបងប្អូនទៅរកការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿ ហើយពង្រឹងដល់សេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនទៅលើព្រះគ្រីស្ទដែរឬទេ ? ( សូមមើល អាលម៉ា ២៥:១៥–១៦ ) ។ តើបងប្អូនអាចប្រាកដថា សកម្មភាពខាងក្រៅរបស់បងប្អូនកំពុងដឹកនាំទៅរកការផ្លាស់ប្ដូរដួងចិត្តដោយរបៀបណា ?
សូមមើលផងដែរ ដាល្លិន អេក អូក « The Challenge to Become » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ៣២–៣៤ ។
តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ខ្ញុំអាចត្រូវបានអភ័យទោសពីអំពើបាបរបស់ខ្ញុំ ។
មនុស្សមួយចំនួនអាចនឹងមានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្តចំពោះការប្រកាសដ៏មោះមុតរបស់ប៉ុលថា « គ្មានអ្នកណាសុចរិតសោះ សូម្បីតែម្នាក់ក៏គ្មានផង » ( រ៉ូម ៣:១០ ) ។ ប៉ុន្តែក៏មានសារលិខិតប្រកបដោយក្ដីសង្ឃឹមនៅក្នុងពួករ៉ូមផងដែរ ។ សូមស្វែងរកវានៅក្នុង ជំពូក ៣ និង ៥ ហើយពិចារណាមើលថាហេតុអ្វីក៏ការចងចាំថា « គ្រប់គ្នាបានធ្វើបាប ហើយខ្វះមិនដល់សិរីល្អនៃព្រះ » ( រ៉ូម ៣:២៣ ) គឺជាជំហានដ៏សំខាន់មួយឆ្ពោះទៅរកការរៀន « មានអំណរក្នុងក្ដីសង្ឃឹម » តាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( រ៉ូម ៥:២ ) ។
ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យ « ដើរនៅក្នុងជីវិតបែបថ្មី » ។
ប៉ុលបានបង្រៀនថា ដំណឹងល្អគួរតែបានផ្លាស់ប្ដូររបៀបដែលយើងរស់នៅ ។ តើសេចក្ដីថ្លែងនៅក្នុង រ៉ូម ៦ អ្វីខ្លះដែលបងប្អូននឹងប្រើដើម្បីជួយនរណាម្នាក់ឲ្យយល់អំពីរបៀបដែលដំណឹងល្អបានជួយបងប្អូនឲ្យ « ដើរនៅក្នុងជីវិតបែបថ្មី ? » ( ខទី ៤ ) ។ តើមានបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនអ្វីខ្លះដែលបងប្អូននឹងចែកចាយ ?
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារបងប្អូន ។ នេះគឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួន ៖
តើយើងអាចបង្ហាញថាយើង « មិនខ្មាសចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះគ្រីស្ទ » យ៉ាងដូចម្ដេច ?
មនុស្សមួយចំនួនអាចនិយាយថា ដោយសារតែយើង « អាចត្រូវបានរាប់ជាសុចរិតតែតាមរយៈព្រះគុណ [ របស់ព្រះ ] » ( ការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ រ៉ូម ៣:២៤ [ នៅក្នុង រ៉ូម ៣:២៤ ] ) នោះពុំមានតម្រូវការដើម្បីយើងទទួលបានព្រះគុណឡើយ ។ ទោះជាយើងមិនអាចធ្វើបានល្អល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បី « ទទួលបាន » ព្រះគុណរបស់ព្រះក្ដី ក៏ព្រះបានសុំឲ្យយើងធ្វើនូវរឿងជាក់លាក់ដើម្បីទទួលបានវាដែរ ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីទទួលបានព្រះគុណ ?
តើមានទុក្ខលំបាកអ្វីខ្លះដែលយើងបានជួប ? តើទុក្ខលំបាកទាំងនេះបានជួយយើងឲ្យអភិវឌ្ឍភាពអត់ធ្មត់ ទទួលបទពិសោធន៍ និងក្ដីសង្ឃឹមយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើប៉ុលបាននិយាយអ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះអំពីនិមិត្តរូបនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ? ប្រហែលជាគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចរៀបផែនការដើម្បីចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅពេលខាងមុខ ។ ឬនរណាម្នាក់ក្នុងគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចចែកចាយរូបភាព ឬការចងចាំអំពីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់គាត់ ឬនាង ។ តើការធ្វើ និងការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់យើងជួយយើងឲ្យ « ដើរនៅក្នុងជីវិតបែបថ្មី » យ៉ាងដូចម្ដេច ?
ពិធីបុណជ្រមុជទឹកជានិមិត្តសញ្ញានៃការចាប់ផ្ដើមជីវិតថ្មីមួយក្នុងនាមជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន
សូមសួរសំណួរនៅពេលបងប្អូនសិក្សា ។ នៅពេលបងប្អូនសិក្សាបទគម្ពីរ នោះសំណួរជាច្រើនអាចកើតមានក្នុងគំនិតបងប្អូន ។ សូមពិចារណាអំពីសំណួរទាំងនេះ ហើយស្វែងរកចម្លើយ ។ ឧទាហរណ៍ នៅក្នុង រ៉ូម ១–៦ បងប្អូនអាចរកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរ « តើព្រះគុណជាអ្វី ? »
ចូរកុំខ្លាចឡើយ ដោយ ហ្គ្រេក ខេ អុលសិន