« ថ្ងៃទី ១៩–២៥ ខែ សីហា ។ កូរិនថូសទី ១ ១–៧ ៖ ‹ រួត្រូវឲ្យបានរួបរួមគ្នា › » ។ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ១៩–២៥ ខែ សីហា ។ កូរិនថូសទី ១ ១–៧ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩
កូរិនថូស ក្រិកប៉ែកខាងត្បូង មជ្ឈមណ្ឌលវេទិកាប្រជុំ និងពលរដ្ឋ គំនូរដោយ បាឡ៉ាក បាឡុក
ថ្ងៃទី ១៩–២៥ ខែ សីហា
កូរិនថូស ទី ១ ១–៧
« ត្រូវឲ្យបានរួបរួមគ្នា »
សូមកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូនខណៈដែលបងប្អូនអាន កូរិនថូសទី ១ ១–៧ ។ ចំណាប់អារម្មណ៍ទាំងនេះអាចរួមមានទាំងចំណាប់អារម្មណ៍ដើម្បីសិក្សាពីគំនិតមួយបន្ថែម ដើម្បីចែកចាយនឹងអ្នកដទៃអំពីអ្វីមួយដែលបងប្អូនរៀន ឬដើម្បីធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូន ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
អំឡុងខែដែលប៉ុលបានចំណាយពេលនៅក្នុងទីក្រុងកូរិនថូស « មានពួកក្រុងកូរិនថូសបានស្ដាប់ [ គាត់ ] ហើយជឿជាច្រើន ទាំងទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកផង » ( កិច្ចការ ១៨:៨ ) ។ ដូច្នេះវាច្បាស់ជាឈឺចិត្តណាស់ ពេលប៉ុលបានស្ដាប់ឮថា នៅប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមកនោះ មានការ « បែកបាក់ » និង « ការទាស់ទែងគ្នា » នៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ហើយនៅក្នុងពេលគាត់អវត្តមានពីក្នុងចំណោមពួកគេ នោះពួកគេបានចាប់ផ្ដើមស្ដាប់តាម « ប្រាជ្ញានៃលោកិយនេះ » ( កូរិនថូសទី ១ ១:១០–១១, ២០ ) ។ ជាការឆ្លើយតប ប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រមួយច្បាប់ដែលឥឡូវនេះ យើងហៅថា កូរិនថូសទី ១ ។ វាមានពេញដោយគោលលទ្ធិដ៏ល្អ ប៉ុន្តែក្នុងពេលដំណាលគ្នានោះ ប៉ុលហាក់ដូចជាខកចិត្តដែលពួកបរិសុទ្ធពុំបានត្រៀមខ្លួនដើម្បីទទួលគ្រប់ទាំងគោលលទ្ធិដែលគាត់ចង់ផ្ដល់ទៅឲ្យពួកគេ ។ គាត់បានទួញថា « ឯខ្ញុំ បងប្អូនអើយ ខ្ញុំពុំអាចនិយាយនឹងអ្នករាល់គ្នា ដូចនឹងមនុស្សខាងឯវិញ្ញាណបានទេ ត្រូវតែនិយាយដូចនឹងមនុស្សខាងឯសាច់ឈាមវិញ » ( កូរិនថូសទី ១ ៣:១–៣ ) ។ នៅពេលយើងរៀបចំខ្លួនដើម្បីអានពាក្យសម្ដីរបស់ប៉ុល វាអាចនឹងជាប្រយោជន៍ដើម្បីត្រួតពិនិត្យមើលភាពត្រៀមខ្លួនជាស្រេចរបស់យើងដើម្បីទទួលសេចក្ដីពិត—រួមទាំងឆន្ទៈរបស់យើងដើម្បីស្ដាប់តាមព្រះវិញ្ញាណ ហើយព្យាយាមមានសាមគ្គីភាពនៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ជាមួយបងប្អូនពួកបរិសុទ្ធ និងជាមួយព្រះរបស់យើង ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
សមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទត្រូវរួបរួមគ្នា ។
យើងពុំបានដឹងរឿងលម្អិតទាំងអស់អំពីការខ្វះសាមគ្គីភាពនៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសទេ ប៉ុន្តែយើងដឹងអំពីការខ្វះសាមគ្គីភាពនៅក្នុងទំនាក់ទំនង ផ្ទាល់ខ្លួន របស់យើង ។ ចូរគិតអំពីទំនាក់ទំនងនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូនដែលអាចនឹងជាប្រយោជន៍មកពីសាមគ្គីភាពកាន់តែខ្លាំងជាងនោះ បន្ទាប់មកស្វែងរកអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀននៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ១:១០–១៧, ៣:១–១១ អំពីការខ្វះសាមគ្គីភាពនៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូស ។ តើបងប្អូនអាចទទួលបានការយល់ដឹងអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបអភិវឌ្ឍសាមគ្គីភាពឲ្យបានកាន់តែខ្លាំងជាមួយអ្នកដទៃ ?
សូមមើលផងដែរ ម៉ូសាយ ១៨:២១; នីហ្វៃទី ៤ ១:១៥–១៧; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៣៨:២៣–២៧; ១០៥:១–៥; « សាមគ្គីភាព » Gospel Topics topics.lds.org ។
ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការរបស់ព្រះ ខ្ញុំត្រូវការប្រាជ្ញារបស់ព្រះ ។
ខណៈដែលវាល្អ—ទាំងបានលើកទឹកចិត្ត—ឲ្យស្វែងរកប្រាជ្ញាតាមដែលយើងអាចរកបាន ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ៩:២៩, គ. និង ស. ៨៨:១១៨ ) ប៉ុលបានផ្ដល់នូវពាក្យព្រមានខ្លាំងៗមួយចំនួនអំពីភាពមិនល្អឥតខ្ចោះនៃប្រាជ្ញាមនុស្ស ដែលគាត់បានហៅថា « ប្រាជ្ញានៃលោកិយនេះ » ។ នៅពេលបងប្អូនអាន កូរិនថូសទី ១ ១:១៧–២៥ សូមពិចារណាអំពីអត្ថន័យនៃឃ្លានេះ ។ តើបងប្អូនគិតថាប៉ុលមានន័យយ៉ាងណាដោយពាក្យ « ប្រាជ្ញារបស់ព្រះ » ? ហេតុអ្វីយើងត្រូវការប្រាជ្ញារបស់ព្រះដើម្បីសម្រេចកិច្ចការរបស់ព្រះ ?
នៅក្នុងការខិតខំរបស់បងប្អូនដើម្បីបំពេញការទទួលខុសត្រូវរបស់បងប្អូនដើម្បីសម្រេចកិច្ចការរបស់ព្រះ តើបងប្អូនធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ « ភ័យខ្លាច ព្រមទាំង…ញ័ររន្ធត់យ៉ាងខ្លាំង » ដូចដែលប៉ុលទទួលអារម្មណ៍ នៅពេលគាត់បានបង្រៀនពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសឬទេ ? ( កូរិនថូសទី ១ ២:៣ ) ។ តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីនៅក្នុង ខទី ១–៥ ដែលផ្ដល់ភាពក្លាហានដល់បងប្អូន ? សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលបងប្អូនអាចបង្ហាញថា បងប្អូនទុកចិត្តលើ « ព្រះចេស្តានៃព្រះ » ច្រើនជាង « ប្រាជ្ញារបស់មនុស្ស » ។
សូមមើលផងដែរ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១:១៧–២៨ ។
ខ្ញុំត្រូវការព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីយល់អំពីរឿងទាំងឡាយរបស់ព្រះ ។
បើបងប្អូនចង់រៀនបន្ថែមអំពីអ្វីមួយដូចជាមេកានិចខាងរថយន្ដ ឬស្ថាបត្យកម្មយុគកណ្ដាល តើបងប្អូននឹងធ្វើដោយរបៀបណា ? ស្របតាម កូរិនថូសទី ១ ២:៩–១៦ តើការរៀនអំពី « រឿងរបស់ព្រះ » ខុសពីការរៀនអំពី « រឿងរបស់មនុស្ស » ដោយរបៀបណា ? ហេតុអ្វីយើងត្រូវមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដើម្បីយល់អំពីរឿងទាំងឡាយរបស់ព្រះ ? បន្ទាប់ពីការអានខគម្ពីរទាំងនេះ ហើយតើបងប្អូនមានអារម្មណ៍ថាបងប្អូនគួរធ្វើយ៉ាងណា ដើម្បីយល់អំពីរឿងខាងវិញ្ញាណឲ្យបានកាន់តែពេញលេញ ? តើពាក្យសម្ដីរបស់ប៉ុលអាចជួយនរណាម្នាក់ដែលកំពុងមានបញ្ហាជាមួយនឹងទីបន្ទាល់របស់ពួកគេបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
រូបកាយរបស់ខ្ញុំពិសិដ្ឋ ។
មនុស្សនៅទីក្រុងកូរិនថូសភាគច្រើនបំផុត មានអារម្មណ៍ថា រឿងសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទគឺជារឿងដែលអាចទទួលយកបាន ហើយថារូបកាយរបស់ពួកគេបានបង្កើតឡើងជាចម្បងដើម្បីភាពសប្បាយរីករាយ ។ ឬនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ពួកកូរិនថូសពុំមានភាពខុសប្លែកគ្នាពីលោកិយសព្វថ្ងៃនេះទេ ។ តើប៉ុលបានបង្រៀនអ្វីខ្លះនៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ៦:១៣–២០ ដែលអាចជួយបងប្អូនឲ្យពន្យល់ដល់អ្នកដទៃពីមូលហេតុដែលបងប្អូនចង់រស់នៅក្នុងជីវិតបរិសុទ្ធភាព ?
វាអាចនឹងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ផងដែរដើម្បីមើលអំពីរបៀបដែលស៊ីស្ទើរ វែនឌី ដបុលយូ ណិលសុន ក៏ដូចជាប៉ុល បានលើកទឹកចិត្តដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យមានបរិសុទ្ធភាពនៅក្នុងការថ្លែងរបស់គាត់ « Love and Marriage » ( ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានទូទាំងពិភពលោកសម្រាប់ពួកយុវមជ្ឈិមវ័យ ថ្ងៃទី ៨ ខែ មករា ឆ្នាំ ២០១៧ broadcasts.lds.org ) ។ តើសេចក្ដីពិតអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងភាពស្និទ្ធស្នាលដែលបានពិពណ៌នាដោយស៊ីស្ទើរ ណិលសុន ខុសពីសាររបស់លោកិយយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមមើលផងដែរ រ៉ូម ១:២៤–២៧; « ព្រហ្មចារីភាព » ប្រធានបទដំណឹងល្អ topics.lds.org ។
តើប៉ុលបានបង្រៀនថា វាល្អប្រសើរជាងដើម្បីមិនរៀបការជាជាងរៀបការឬទេ ?
មានខគម្ពីរជាច្រើននៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ៧ ហាក់ដូចជាផ្ដល់យោបល់ថា ខណៈដែលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជារឿងទទួលយកបាន នោះការបន្ដនៅលីវ និងការចៀសពីទំនាក់ទំនងខាងផ្លូវភេទទាំងស្រុង គឺជារឿងដែលគួរឲ្យចង់បានជាង ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ កូរិនថូសទី ១ ៧:២៩–៣៣ ( សូមមើលឧបសម្ព័ន្ធព្រះគម្ពីរប៊ីប ) ជួយយើងឲ្យយល់ថា ប៉ុលកំពុងសំដៅទៅលើអស់អ្នកដែលបានហៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេញម៉ោង ដោយសង្កេតឃើញថា ពួកគេអាចបម្រើព្រះបានល្អប្រសើរជាង បើពួកគេបន្ដនៅលីវអំឡុងពេលបេសកកម្មរបស់ពួកគេ ។ ព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនតាមរយៈពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់ រួមបញ្ចូលទាំងប៉ុលថា អាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាចំណែកនៃផែនការដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ទ្រង់ ហើយចាំបាច់សម្រាប់ភាពតម្កើងឡើង ( សូមមើលកូរិនថូសទី ១ ១១:១១, គ. និង ស. ១៣១:១–៤ ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារបងប្អូន ។ នេះគឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួន ៖
នៅពេលសមាជិកគ្រួសាររបស់បងប្អូនអានខគម្ពីរទាំងនេះ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យស្វែងរកគំនិតយោបល់មួយដែលអាចជួយដល់ពួកគេឲ្យកាន់តែមានសាមគ្គីភាព ។
ប្រហែលជាបងប្អូនអាចអានខគម្ពីរទាំងនេះ ខណៈពេលកំពុងទទួលទានទឹកដោះគោ និងអាហារ ហើយបងប្អូនអាចប្រៀបធៀបពីរបៀបដែលទារកតូចៗធំឡើងជាមនុស្សធំ ទៅនឹងរបៀបដែលយើងកំពុងធំឡើងខាងវិញ្ញាណ ។
ប៉ុលប្រៀបធៀបកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់គាត់ទៅនឹងការដាំគ្រាប់ពូជ ។ តើការប្រៀបធៀបរបស់គាត់ផ្ដល់យោបល់អ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលយើងគួរតែទៅចែកចាយដំណឹងល្អនឹងអ្នកដទៃ ?
ការប្រៀបធៀបរូបកាយរបស់យើងទៅនឹងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដូចជាប៉ុលបានធ្វើ អាចជាវិធីដ៏មានប្រសិទ្ធភាពមួយដើម្បីបង្រៀនអំពីភាពពិសិដ្ឋនៃរូបកាយរបស់យើង ។ ប្រហែលជាបងប្អូនអាចបង្ហាញរូបភាពព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដូចជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែលមាននៅក្នុងគម្រោងមេរៀននេះ ។ ហេតុអ្វីព្រះវិហារបរិសុទ្ធពិសិដ្ឋ ? តើរូបកាយរបស់យើងដូចជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីប្រព្រឹត្តនឹងរូបកាយរបស់យើងដូចជាព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ? ( សូមមើលផងដែរ « ភាពបរិសុទ្ធខាងផ្លូវភេទ » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ទំព័រ ៣៥–៣៧ ) ។ បើអាចធ្វើទៅបាន សូមទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាមួយគ្នា ឬទៅទស្សនាទីធ្លាព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ការធ្វើដូចនេះអាចជួយបន្ថែមដល់ការពិភាក្សារបស់បងប្អូនអំពីភាពពិសិដ្ឋនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងរូបកាយរបស់យើង ។
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន
ចូរអត់ធ្មត់ចំពោះខ្លួនឯង ។ ប៉ុលបានបង្រៀនថា ទឹកដោះគោកើតមកមុនសាច់ ពីព្រោះយើងកំពុងរៀនដំណឹងល្អ ( សូមមើលកូរិនថូសទី ១ ៣:១–២ ) ។ បើបងប្អូនរកឃើញថា គោលលទ្ធិមួយចំនួនពិបាកយល់ក្នុងពេលឥឡូវនេះ សូមមានភាពអត់ធ្មត់ ។ សូមទុកចិត្តថា ចម្លើយនានានឹងកើតមាននៅពេលបងប្អូនមានជំនឿ ហើយសិក្សាដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ។
ប៉ុលបានប្រៀបធៀបរូបកាយរបស់យើងទៅនឹងភាពពិសិដ្ឋរបស់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ មើលពីឆ្វេងទៅស្ដាំ ចាប់ពីផ្នែកខាងលើនៅខាងឆ្វេងដៃ ៖ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ធីវ៉នណា ម៊ិកស៊ីក, ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ តៃប៉ិ តៃវ៉ាន់, ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ តេហ្គូស៊ីហ្គាល់ប៉ា ហុងឌូរ៉ាស, ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហូស្តុន តិចសាស ។