« ថ្ងៃទី ១៤–២០ ខែ តុលា ។ ភីលីព, កូល៉ុស ៖ ‹ ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចម្រើនកម្លាំងដល់ខ្ញុំ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គល និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ១៤–២០ ខែ តុលា ។ ភីលីព, កូល៉ុស » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩
ថ្ងៃទី ១៤–២០ ខែ តុលា
ភីលីព, កូល៉ុស
« ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចម្រើនកម្លាំងដល់ខ្ញុំ »
តើពេលណាជាពេលចុងក្រោយដែលបងប្អូនបានអានចំណាប់អារម្មណ៍ខាងវិញ្ញាណដែលបងប្អូនបានកត់ត្រាទុកអំឡុងការសិក្សារបស់បងប្អូនអំពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ? វាអាចនឹងជាជំនួយដើម្បីរំឭកអំពីការបំផុសគំនិតដែលបងប្អូនបានទទួល ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
ប៉ុលបានសរសេរសំបុត្ររបស់គាត់ទៅកាន់ពួកភីលីព និង ពួកកូល៉ុសពេលគាត់បាននៅក្នុងគុក ។ ប៉ុន្ដែសំបុត្រទាំងនេះពុំស្ដាប់ទៅដូចដែលអ្នកអាចរំពឹងថានឹងឮមកពីមនុស្សនៅក្នុងគុកនោះទេ ។ ប៉ុលបាននិយាយយ៉ាងច្រើនអំពីអំណរ ការរីករាយ និងការថ្លែងអំណរគុណជាងពេលដែលគាត់បានថ្លែងអំពីការរងទុក្ខ និងការសាកល្បង ៖ « ដូច្នេះ ខ្ញុំមានសេចក្តីអំណរណាស់ ក៏នឹងចេះតែមានអំណរតទៅមុខទៀត » ( ភីលីព ១:១៨ ) ។ « ដ្បិតទោះបើខ្ញុំមិននៅជាមួយខាងរូបសាច់ក៏ដោយ គង់តែនៅជាមួយខាងវិញ្ញាណដែរ ទាំងមានសេចក្តីអំណរ ដោយឃើញ… សេចក្តីខ្ជាប់ខ្ជួននៃសេចក្តីជំនឿ ដែលអ្នករាល់គ្នាជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ » ( កូល៉ុស ២:៥ ) ។ ច្បាស់ណាស់ « សេចក្តីសុខសាន្តរបស់ព្រះ » ដែលប៉ុលបានជួបនៅក្នុងស្ថានភាពលំបាករបស់គាត់ « មានហួសលើសពីអស់ទាំងគំនិត » ( ភីលីព ៤:៧ ) ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏ដោយវាគឺជាភាពពិត ។ នៅក្នុងការសាកល្បងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង យើងអាចមានអារម្មណ៍សុខសាន្ដនេះ ហើយ « រីករាយក្នុងព្រះអម្ចាស់ជានិច្ច » ( ភីលីព ៤:៤ ) ។ ដូចជាប៉ុលបានធ្វើ យើងអាចពឹងផ្អែកទាំងស្រុងទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែល « យើងរាល់គ្នាមានសេចក្តីប្រោសលោះ » ( កូល៉ុស ១:១៤ ) ។ យើងអាចនិយាយដូចជាប៉ុលបាននិយាយថា « ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចំរើនកម្លាំងដល់ខ្ញុំ » ( ភីលីព ៤:១៣ សូមមើលផងដែរ កូល៉ុស ១:១១ ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
តើយើង « បង្ហើយសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ខ្លួនយើងផ្ទាល់ » ដែរឬទេ ?
ឃ្លា « បង្ហើយសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ខ្លួនយើងផ្ទាល់ » ត្រូវបានប្រើដោយមនុស្សមួយចំនួនដើម្បីគាំទ្រគំនិតដែលថាយើងត្រូវបានសង្គ្រោះដោយការខិតខំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែនោះគឺជាទស្សនៈមានដែនកំណត់មួយ វាមានដែនកំណត់ចំពោះការយល់ដឹងអំពីការបង្រៀនរបស់ប៉ុលដែលសរសេរថា—« ដោយព្រះគុណ ដែលអ្នករាល់គ្នាបានសង្គ្រោះ ដោយសារសេចក្តីជំនឿ » ( អេភេសូរ ២:៨ )—ទៅជាមានន័យថា ពុំតម្រូវឲ្យធ្វើកិច្ចការដើម្បីទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះទៅវិញ ។ បទគម្ពីរ រួមទាំងការសរសេររបស់ប៉ុល បានបង្រៀនយ៉ាងច្បាស់អំពីតម្រូវការទាំងព្រះគុណរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង ការខិតខំផ្ទាល់ខ្លួនដើម្បីទទួលបានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ ដូចនីហ្វៃបាននិយាយថា « មានតែដោយព្រះគុណទេ ទើបយើងបានសង្គ្រោះបន្ទាប់ពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងអាចធ្វើបាន » ( នីហ្វៃទី ២ ២៥:២៣ ) ។ ទោះជាយើងខិតខំដើម្បីបង្ហើយសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើងក្ដី ប៉ុន្ដែ « គឺជាព្រះហើយ ដែលបណ្តាលចិត្តអ្នករាល់គ្នា » ( ភីលីព ២:១៣ សូមមើលផងដែរ ភីលីព ១:៦ Bible Dictionary « Grace » ) ។
ដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានតម្លៃគ្រប់ការលះបង់ ។
ប៉ុលបានលះបង់ជាច្រើន នៅពេលគាត់បានផ្លាស់ប្រែចិត្តចំពោះដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ រួមទាំងតំណែងដ៏មានឥទ្ធិពលដែលគាត់មាននៅក្នុងសង្គមសាសន៍យូដា ក្នុងនាមជាអាចារ្យផារិស៊ី ។ នៅក្នុង ភីលីព ៣:៥–១៤ សូមរកមើលអ្វីដែលប៉ុលបានទទួល ដោយសារតែគាត់មានឆន្ទៈចង់លះបង់ដើម្បីដំណឹងល្អ ។ តើគាត់មានអារម្មណ៍យ៉ាងណាអំពីការលះបង់របស់គាត់ ?
បន្ទាប់មក សូមពិចារណាអំពីភាពជាសិស្សរបស់បងប្អូនផ្ទាល់ ។ តើបងប្អូនបានលះបង់អ្វីខ្លះដើម្បីដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? តើបងប្អូនបានទទួលអ្វីខ្លះ ? តើមានការលះបង់ណាបន្ថែមទៀតដែលបងប្អូនមានអារម្មណ៍ថា បងប្អូនចាំបាច់ត្រូវលះបង់ ដើម្បីប្រែក្លាយជាសិស្សកាន់តែពិតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី ៣ ៩:១៩–២០; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥៨:២–៥; រ៉ូប៊ើត ស៊ី ហ្គេ « What Shall a Man Give in Exchange for His Soul? » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១២ ទំព័រ ៣៤–៣៦ ) ។
ខ្ញុំអាចស្វែងរកអំណរនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ មិនថាស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំបែបណាទេ ។
ជីវិតរបស់ប៉ុលគឺជាការបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់អំពីសេចក្ដីពិតដែលបានបង្ហាញដោយប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ៖ « ពេលជីវិតរបស់យើងផ្តោតលើ…ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រមទាំងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ នោះយើងអាចមានអំណរ មិនថាមានអ្វីកំពុងកើតឡើង—ឬ មិនកើតឡើង—នៅក្នុងជីវិតយើងនោះទេ ។ អំណរកើតមានឡើងមកពី និងដោយសារតែទ្រង់ » ( « Joy and Spiritual Survival » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៨២ ) ។
នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរភីលីព—ជាពិសេស ជំពូក ៤—សូមស្វែងរកមើលសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដែលអាចជួយបងប្អូនឲ្យរកបានអំណរនៅក្នុងស្ថានភាពនានានៃជីវិតរបស់បងប្អូន ។ តើបងប្អូនមានបទពិសោធន៍ « សេចក្តីសុខសាន្តនៃព្រះ » អំឡុងពេលលំបាកមួយនៅពេលណា ? ( ខទី ៧ ) ។ តើបងប្អូនរកឃើញកម្លាំង « តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ » ដើម្បីធ្វើរឿងលំបាកៗនៅពេលណា ? ( ខទី ១៣ ) ។ ហេតុអ្វីក៏បងប្អូនគិតថា វាសំខាន់ដើម្បី« អរសប្បាយ » នៅគ្រប់ស្ថានភាពនោះ ? ( ខទី ១១ ) ។ តើការអនុវត្តឥរិយាបថនៅក្នុង ខទី ៨ អាចជួយបងប្អូនឲ្យរកបានអំណរនៅក្នុងស្ថានភាពរបស់បងប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមមើល អាលម៉ា ៣៣:២៣ ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ « Grateful in Any Circumstances » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៧០–៧៧ ) ។
សេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំត្រូវបានសង់នៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
នេះគឺជាមធ្យោបាយធ្វើការសិក្សាមួយដែលបងប្អូនអាចសាកល្បងជាមួយនឹងជំពូកនៃបទគម្ពីរស្ទើរតែទាំងអស់ តែវាល្អជាពិសេសជាមួយនឹង កូល៉ុស ១:១២–២៣។ សូមស្វែងរកក្នុងខគម្ពីរនានានូវអ្វីដែលបងប្អូនបានរៀនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយធ្វើបញ្ជីនៃអ្វីដែលបងប្អូនបានរកឃើញ ។ ហេតុអ្វីបងប្អូនមានអារម្មណ៍ថា វាសំខាន់ដើម្បីដឹងរឿងទាំងនេះអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ?
ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានក្លាយជា « មនុស្សថ្មី » នៅពេលពួកគេរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។
តើបងប្អូនអាចដឹងថាដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកំពុងជួយបងប្អូនឲ្យប្រែក្លាយជា « បុរស [ ឬ ស្ត្រី ] ថ្មី » យ៉ាងដូចម្ដេច ? វិធីមួយដើម្បីស្វែងរកមើល កូល៉ុស ៣:១–១៧ ហើយធ្វើបញ្ជីឥរិយាបថមួយ ជាឥរិយាបថ និងសកម្មភាពទាំងឡាយរបស់ « មនុស្សចាស់ » ហើយធ្វើបញ្ជីឥរិយាបថមួយទៀតដែលជាឥរិយាបថ និងសកម្មភាពទាំងឡាយរបស់ « មនុស្សថ្មី » ។
តើការសិក្សារបស់បងប្អូនអំពីខគម្ពីរទាំងនេះបំផុសគំនិតទាំងឡាយអំពីរបៀបដែលដំណឹងល្អកំពុងផ្លាស់ប្ដូរបងប្អូនដែរឬទេ ? សូមកត់ត្រាគំនិតរបស់បងប្អូនទុកដើម្បីបងប្អូនអាចរំឭកមើលវានៅក្នុងពេលអនាគត ហើយពិចារណាអំពីរបៀបដែលបងប្អូនកំពុងរីកចម្រើន ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារបងប្អូន ។ នេះគឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួន ៖
គ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចកត់សម្គាលនូវពាក្យ អំណរ ឬ ភាពរីករាយ ដែលបាននិយាយដដែលៗជាញឹកញាប់នៅក្នុងគម្ពីរភីលីព ។ រាល់ពេលដែលបងប្អូនជួបនឹងពាក្យនេះ បងប្អូនអាចឈប់មួយភ្លែត ហើយពិភាក្សាអំពីអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនអំពីរបៀបស្វែងរកអំណរ ។
តើយើងអាចធ្វើ « ជាតួពន្លឺនៅក្នុងលោកិយ » ដោយរបៀបណា ?
ប្រហែលជាគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចស្គាល់នូវរឿងជាច្រើន « ដើម្បីផ្តោតគំនិត » ដែលត្រូវនឹងការពិពណ៌នានៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ( សូមមើលផងដែរ មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ ១:១៣ ) ។ តើគ្រួសាររបស់បងប្អូននឹងទទួលបានពរជ័យតាមរយៈការធ្វើតាមការទូន្មានរបស់ប៉ុលយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីឲ្យ « ស្គាល់ព្រះកាន់តែច្បាស់ឡើង » ? តើ « ផលថ្លៃវិសេសនៃប្រាជ្ញា និងសេចក្ដីចេះដឹងលាក់ទុកក្នុងទ្រង់ » មានអ្វីខ្លះ ដែលយើងរកឃើញនៅក្នុងដំណឹងល្អ ?
ប្រហែលជាគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចអានខគម្ពីរទាំងនេះជុំគ្នានៅត្រង់ដើមឈើមួយ ឬខណៈពេលមើលទៅរូបភាពដើមឈើមួយ ( ដូចជារូបភាពមួយដែលមានអមជាមួយនឹងគម្រោងមេរៀននេះ ) ។ តើបាន « តាំងនៅជាប់លាប់ » និង « ចាក់ឬស » នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទមានន័យយ៉ាងណា ? តើយើងអាចជួយគ្នាទៅវិញទៅមកពង្រឹងដល់ឬសខាងវិញ្ញាណរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
សូមរស់នៅតាមទីបន្ទាល់របស់បងប្អូន ។ អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល បានបង្រៀនថា « អ្នកបង្រៀនអ្វីដែលជាខ្លួនអ្នក » ។ « លក្ខណៈរបស់អ្នក នឹងត្រូវបានចងចាំច្រើនជាង… សេចក្តីពិតមួយនៅក្នុងមេរៀនជាក់លាក់មួយ » ( នៅក្នុង ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ១៣ ) ។
ប៉ុលបានបង្រៀនថា សេចក្តីជំនឿរបស់យើងគួរតែ « ចាក់ឬស » នៅក្នុងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ( កូល៉ុស ២:៧ ) ។