« ថ្ងៃទី ១៧–២៣ ខែ កក្កដា ។ កិច្ចការ ១០–១៥ ៖ ‹ ព្រះបន្ទូលក៏ដុះដាលចម្រើនកាន់តែច្រើនឡើង › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ( ឆ្នាំ ២០២២ )

« ថ្ងៃទី ១៧–២៣ ខែ កក្កដា ។ កិច្ចការ ៥–១០ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២៣

ថ្ងៃទី ១៧–២៣ ខែ កក្កដា

កិច្ចការ ១០–១៥

« ឯព្រះបន្ទូលក៏ដុះដាលចម្រើនកាន់តែច្រើនឡើង »

សូមអាន កិច្ចការ ១០–១៥ ដោយយកចិត្តទុកដាក់ ហើយសូមទុកពេលឲ្យព្រះវិញ្ញាណបំផុសគំនិត និងអារម្មណ៍បងប្អូន ។ តើមានអ្វីខ្លះដែលបងប្អូនត្រូវរៀននៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ?

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

អំឡុងការងារបម្រើនៅក្នុងជីវិតរមែងរបស់ទ្រង់ ជាញឹកញាប់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានជំទាស់នឹងទំនៀមទម្លាប់ និងជំនឿដ៏យូរអង្វែងរបស់ប្រជាជន ។ ការណ៍នេះមិនបានឈប់បន្ទាប់ពីទ្រង់បានយាងឡើងទៅស្ថានសួគ៌វិញទេ ដោយសារទ្រង់បានបន្តដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់តាមរយៈវិវរណៈ ។ ឧទាហរណ៍ អំឡុងព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានផ្សាយដំណឹងល្អទៅតែពួកសាសន៍យូដាប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មានបន្ទាប់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសុគតទៅ ហើយពេត្រុសបានក្លាយជាអ្នកដឹកនាំនៃសាសនាចក្រនៅលើផែនដី នោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបើកសម្ដែងដល់ពេត្រុសថា ដល់ពេលដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អទៅកាន់សាសន៍ដែលពុំមែនជាពួកយូដាហើយ ។ គំនិតអំពីការចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយសាសន៍ដទៃហាក់ដូចជាពុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលទេសព្វថ្ងៃនេះ ដូច្នេះតើមានមេរៀនអ្វីនៅក្នុងដំណើររឿងនេះសម្រាប់ពួកយើង ? ប្រហែលជាមេរៀនមួយគឺថា ទាំងនៅក្នុងសាសនាចក្រពីបុរាណ និងសម័យទំនើប ព្រះអង្គសង្គ្រោះពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់តែងដឹកនាំថ្នាក់ដឹកនាំដ៏ជម្រើសរបស់ទ្រង់ ( សូមមើល អេម៉ុស ៣:៧; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១:៣៨ ) ។ ការបន្ដមានវិវរណៈគឺជាសញ្ញាសម្គាល់ដ៏សំខាន់មួយនៃសាសនាចក្រដ៏ពិត និងសកម្មរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ដូចជាពេត្រុសដែរ យើងត្រូវមានឆន្ទៈទទួលយកការបន្ដមានវិវរណៈ ហើយរស់នៅ « ដោយសារគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូលនៃព្រះ » ( លូកា ៤:៤ ) រួមទាំង « ការណ៍ទាំងអស់ ដែលទ្រង់បានបើកសម្ដែងមក និងការណ៍ទាំងអស់ ដែលទ្រង់បើកសម្ដែងនៅពេលឥឡូវនេះ » និង « ការណ៍ដ៏ធំ និងសំខាន់ៗជាច្រើន » ដែលទ្រង់មិនទាន់បានបើកសម្ដែង « ដែលទាក់ទងទៅនឹងនគរនៃព្រះ » ( មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ ១:៩ ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

កិច្ចការ ១០

« ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ។

អស់ជាច្រើនជំនាន់មកហើយ ពួកសាសន៍យូដាបានជឿថាពួកគេជា « ពូជរបស់អ័ប្រាហាំ » ឬជាកូនចៅរបស់អ័ប្រាហាំពិត ដែលមានន័យថាជាមនុស្សម្នាក់ត្រូវបានទទួលយក និងជ្រើសរើសដោយព្រះ ( សូមមើល លូកា ៣:៨ ) ។ ពួកគេបានចាត់ទុកអ្នកផ្សេងទៀតថាជាពួកសាសន៍ដទៃដែល « មិនស្អាត » ដែលព្រះពុំទទួលយក ។ នៅក្នុង កិច្ចការ ១០ តើព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនពេត្រុសអ្វីខ្លះអំពីមនុស្សដែល « គាប់ដល់ព្រះហឫទ័យទ្រង់ » ? ( កិច្ចការ ១០:៣៥ ) ។ តើមានភស្ដុតាងអ្វីខ្លះដែលបងប្អូនរកឃើញនៅក្នុងជំពូកនេះ ដែលថាជីវិតរបស់កូនេលាសត្រូវបានព្រះអម្ចាស់ទទួលយក ? សូមសញ្ជឹងគិតអំពីអត្ថន័យនៃសេចក្ដីថ្លែង « ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ( ខទី ៣៤; សូមមើលផងដែរ នីហ្វៃទី១ ១៧:៣៥ ) ។ ហេតុអ្វីវាសំខាន់ដែលបងប្អូនត្រូវដឹងអំពីសេចក្ដីពិតនេះ ?

ដូចជាពួកសាសន៍យូដាដែលបានមើលងាយដល់អស់អ្នកដែលពុំមែនជាពូជអ័ប្រាហាំដែរ តើបងប្អូនធ្លាប់ដឹងថាខ្លួនបងប្អូនបានធ្វើការស្មានដោយពុំមានសន្ដានចិត្តល្អ ឬការស្មានដែលមិនដឹងជាមុនអំពីនរណាម្នាក់ដែលខុសពីបងប្អូនឬទេ ? តើបងប្អូនអាចយកឈ្នះលើទំនោរនេះបានយ៉ាងដូចម្ដេច ? វាអាចនឹងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីសាកល្បងសកម្មភាពសាមញ្ញមួយនៅពីរបីថ្ងៃខាងមុខទៀត ៖ នៅពេលណាដែលបងប្អូនប្រាស្រ័យទាក់ទងនឹងនរណាម្នាក់ សូមព្យាយាមគិតក្នុងចិត្តថា « បុគ្គលនេះគឺជាកូនរបស់ព្រះ » ។ នៅពេលបងប្អូនធ្វើដូចនេះ តើបងប្អូនកត់សម្គាល់ឃើញទៅលើរបៀបដែលបងប្អូនគិត និងប្រាស្រ័យទាក់ទងនឹងអ្នកដទៃមានការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងណាខ្លះ ?

សូមមើលផងដែរ សាំយូអែល ទី១ ១៦:៧; នីហ្វៃទី២ ២៦:១៣, ៣៣; រ័សុល អិម ណិលសុន « Let God Prevail » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ៩២–៩៥; « Peter’s Revelation to Take the Gospel to the Gentiles » ( វីដេអូ ) នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។

កិច្ចការ ១០; ១១:១–១៨; ១៥

ព្រះវរបិតាសួគ៌បង្រៀនខ្ញុំមួយបន្ទាត់ម្ដងៗតាមរយៈវិវរណៈ ។

នៅពេលពេត្រុសបានឃើញការនិមិត្តដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុង កិច្ចការ ១០ គាត់មានការលំបាកពីដំបូងដើម្បីយល់អំពីវា ហើយ « នៅងោងក្នុងខ្លួនពីន័យការជាក់ស្ដែង » ( ខទី ១៧ ) ។ ប៉ុន្ដែព្រះអម្ចាស់បានប្រទានការយល់ដឹងកាន់តែច្រើនដល់ពេត្រុស នៅពេលពេត្រុសស្វែងយល់ពីវា ។ នៅពេលបងប្អូនអាន កិច្ចការ ១០, ១១ និង ១៥ សូមកត់ចំណាំអំពីរបៀបដែលការយល់ដឹងរបស់ពេត្រុសអំពីការនិមិត្តរបស់គាត់បានយល់កាន់តែជ្រៅជ្រះបន្តិចម្តងៗ ។ តើបងប្អូនបានស្វែងរក និងទទួលបានការយល់ដឹងកាន់តែខ្លាំងមកពីព្រះនៅពេលបងប្អូនមានសំណួរយ៉ាងដូចម្ដេច ?

កិច្ចការ ១០, ១១ និង ១៥ ប្រាប់ពីឧទាហរណ៍ជាច្រើនដែលព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់តាមរយៈវិវរណៈ ។ វាអាចនឹងជាជំនួយដើម្បីកត់ត្រាអំពីអ្វីដែលបងប្អូនរៀនអំពីវិវរណៈ នៅពេលបងប្អូនអានជំពូកទាំងនេះ ។ តើព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូលមកកាន់បងប្អូនតាមវិធីណាខ្លះ ?

សូមមើលផងដែរ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « វិវរណៈ » នៅលើគេហទំព័រ scriptures.ChurchofJesusChrist.org; ឃ្វីនថិន អិល ឃុក « The Blessing of Continuing Revelation to Prophets and Personal Revelation to Guide Our Lives » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ៩៦–១០០; « The Jerusalem Conference » ( វីដេអូ ) នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។

កិច្ចការ ១១:២៦

ខ្ញុំគឺជាគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់ ពីព្រោះខ្ញុំជឿ ហើយធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

តើអ្វីដែលសំខាន់អំពីមនុស្សម្នាក់ដែលត្រូវបានគេហៅថាជាគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់នោះ ? ( សូមមើល កិច្ចការ ១១:២៦ ) ។ តើវាមានន័យយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូន ក្នុងការដែលត្រូវគេស្គាល់ថាជាគ្រិស្តសាសនិកម្នាក់នោះ ? សូមពិចារណាអំពីសារៈសំខាន់នៃឈ្មោះទាំងឡាយ ។ ឧទាហរណ៍ តើត្រកូលរបស់បងប្អូនមានន័យយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូន ? ហេតុអ្វីឈ្មោះរបស់សាសនាចក្រសំខាន់ចំពោះបងប្អូន ? ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១៥:៤ ) ។ តើវាមានន័យយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូន ដែលត្រូវលើកដាក់មកលើខ្លួនបងប្អូននូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២០:៧៧ ) ។

សូមមើលផងដែរ ម៉ូសាយ ៥:៧–១៥; អាលម៉ា ៤៦:១៣–១៥; នីហ្វៃទី៣ ២៧:៣–៨; រ័សុល អិម ណិលសុន « The Correct Name of the Church » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៨ ទំព័រ ៨៧–៩០ ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ

កិច្ចការ ១០:១៧, ២០ ។តើយើងធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណ ហើយក្រោយមកសង្ស័យនឹងអ្វីដែលយើងទទួលអារម្មណ៍ ឬបានរៀនឬទេ ? តើយើងមានដំបូន្មានអ្វីខ្លះដែលអាចផ្ដល់ទៅឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ដែលអាចនឹងជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើការសង្ស័យរបស់យើង ? ( សូមមើល នែល អិល អាន់ឌើរសិន « Spiritually Defining Memories » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២០ ទំព័រ ១៨–២២ ) ។

កិច្ចការ ១០:៣៤–៣៥ ។តើបងប្អូនអាចបង្រៀនគ្រួសាររបស់បងប្អូនថា « ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ដោយរបៀបណា ? ( កិច្ចការ ១០:៣៤ ) ។ ប្រហែលជាបងប្អូនអាចដាក់បង្ហាញរូបភាពនៃមនុស្សដែលមានប្រវត្តិ និងវប្បធម៌ខុសៗគ្នា ខណៈដែលគ្រួសាររបស់បងប្អូនអានខគម្ពីរទាំងនេះ ។ តើសេចក្ដីពិតនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះអាចជះឥទ្ធិពលលើសកម្មភាពរបស់បងប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ជាឧទាហរណ៍ សូមមើល « ខ្ញុំនឹងដើរជាមួយអ្នក » ( [ សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៧៨ ] ) ។

កិច្ចការ ១២:១–១៧ ។គ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចសម្ដែងតាមដំណើររឿងរបស់ពេត្រុស ដែលត្រូវបោះចូលទៅក្នុងគុក ហើយសមាជិកសាសនាចក្របានប្រមូលផ្ដុំគ្នាអធិស្ឋានសម្រាប់លោក ។ តើយើងត្រូវបានប្រទានពរជ័យដោយការអធិស្ឋានយ៉ាងដូចម្តេច ? តើមាននរណាម្នាក់ដែលយើងទទួលអារម្មណ៍បំផុសគំនិតដើម្បីអធិស្ឋានឲ្យ ដូចជាសម្រាប់ថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រ ឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ឬទេ ? តើការអធិស្ឋាន « ដោយឥតឈប់ឈរ » មានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( កិច្ចការ ១២:៥; សូមមើលផងដែរ អាលម៉ា ៣៤:២៧ ) ។

កិច្ចការ ១៤ ។កាលដែលបងប្អូនអានជំពូកនេះជាមួយគ្នា នោះសមាជិកគ្រួសារមួយចំនួនអាចធ្វើការកត់ចំណាំពីពរជ័យទាំងឡាយដែលមានដល់ពួកសិស្ស និងសាសនាចក្រ ។ សមាជិកគ្រួសារផ្សេងទៀតកត់ចំណាំពីការប្រឆាំង ឬការសាកល្បងដែលពួកសិស្សបានជួប ។ ហេតុអ្វីព្រះអនុញ្ញាតឲ្យរឿងលំបាកៗកើតឡើងចំពោះមនុស្សសុចរិត ?

កិច្ចការ ១៥:១–២១ ។ខគម្ពីរទាំងនេះពិពណ៌នាអំពីការមិនចុះសម្រុងមួយនៅក្នុងសាសនាចក្រ ថាតើពួកអ្នកប្រែចិត្តជឿត្រូវរក្សាច្បាប់លោកម៉ូសេឬទេ រួមទាំងការកាត់ស្បែកផងដែរ ។ តើពួកសាវកបានធ្វើអ្វីអំពីការមិនចុះសម្រុងនេះ ? តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីគំរូទាំងនេះ អំពីរបៀបដែលថ្នាក់ដឹកនាំសាសនាចក្រដឹកនាំកិច្ចការរបស់សាសនាចក្រ ?

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ។

ចម្រៀងដែលបានលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រើ ៖ « ខ្ញុំនឹងដើរជាមួយអ្នក » សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៧៨–៧៩ ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

គូររូបភាព ។ រូបភាពទាំងឡាយអាចជួយសមាជិកគ្រួសារឲ្យមើលឃើញការបង្រៀន និងដំណើររឿងខាងបទគម្ពីរបាន ។ បងប្អូនអាចអញ្ជើញសមាជិកគ្រួសារឲ្យគូររូបភាពអំពីអ្វីដែលបងប្អូនអាន ដូចជាការនិមិត្តរបស់ពេត្រុសនៅក្នុង កិច្ចការ ១០ ជាដើម ។

បទពិសោធន៍របស់ពេត្រុស និង កូនេលាស បង្ហាញថា « ព្រះមិនរើសមុខអ្នកណាទេ » ( កិច្ចការ ១០:៣៤ ) ។