« ថ្ងៃទី ២៥–៣១ ខែ ធ្នូ ។ វិវរណៈ ១–២២ ៖ ‹ ឯអ្នកណាដែលឈ្នះ នោះនឹងបានគ្រងសេចក្តីទាំងនេះទុកជាមរតក › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០២៣ ( ឆ្នាំ ២០២២ )

« ថ្ងៃទី ២៥–៣១ ខែ ធ្នូ ។ វិវរណៈ ១៥–២២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ឆ្នាំ ២០២៣

ទីក្រុងអស់កល្បជានិច្ច ដោយ ខេត ឡាសុន

ថ្ងៃទី ២៥–៣១ ខែ ធ្នូ

វិវរណៈ ១៥–២២

« ឯអ្នកណាដែលឈ្នះ នោះនឹងបានគ្រងសេចក្តីទាំងនេះទុកជាមរតក »

ជួនកាលឧបសគ្គដ៏ធំបំផុតចំពោះការរៀនសូត្រគឺការសន្មតរបស់យើងថា យើងមិនចាំបាច់រៀនទេ—ថាយើងដឹងរួចហើយ ។ នៅពេលបងប្អូនអានព្រះគម្ពីរ សូមបើកចិត្តចំពោះការយល់ដឹងថ្មីៗដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះទ័យប្រទានដល់បងប្អូន ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

ដូចដែលបងប្អូនអាចនឹកឃើញ គម្ពីរ វិវរណៈ ចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងការប្រកាសរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីអង្គទ្រង់ថាជា « ដើម ហើយជាចុង » ( វិវរណៈ ១:៨ ) ។ ជាការសមរម្យ វាបញ្ចប់ដោយពាក្យស្រដៀងគ្នា ៖ « យើងជា … ជាមុនគេ ហើយក្រោយគេ » ( វិវរណៈ ២២:១៣ ) ។ ប៉ុន្តែតើឃ្លានោះមានន័យដូចម្តេច ? តើ ដើម ហើយ ជាចុងនៃអ្វី ? គម្ពីរ វិវរណៈ ថ្លែងទីបន្ទាល់យ៉ាងមានឥទ្ធិពលថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាដើម ហើយជាចុងនៃ អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង—នៃព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យទាំងស្រុងនៃការមានជីវិត និងសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់មនុស្សលោក ។ ទ្រង់គឺជា « កូនចៀមដែលត្រូវគេសម្លាប់ តាំងពីកំណើតលោកិយមក » ( វិវរណៈ ១៣:៨ ) ។ ហើយទ្រង់គឺស្ដេចនៃអស់ទាំងស្ដេច ដែលនាំចុងបញ្ចប់នៃសេចក្ដីទុច្ចរិត ទុក្ខព្រួយ និងសូម្បីតែសេចក្ដីស្លាប់ផង ហើយបម្រើនៅក្នុង « ផ្ទៃមេឃថ្មី និងផែនដីថ្មី » ( វិវរណៈ ២១:១ ) ។

ប៉ុន្តែមុននឹងផ្ទៃមេឃថ្មី និងផែនដីថ្មីមកដល់ មានអ្វីៗជាច្រើនដើម្បីឲ្យយកឈ្មះ ៖ សេចក្តីវេទនា សង្គ្រាម សេចក្ដីទុច្ចរិតដែលរីករាលដាល—ដែលទាំងអស់នោះមានពិពណ៌នាយ៉ាងរស់រវើកនៅក្នុងគម្ពីរ វិវរណៈ ។ ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគង់នៅជាមួយយើងនៅផ្នែកនេះផងដែរ ។ ទ្រង់គឺជា « ផ្កាយព្រឹកដ៏ភ្លឺចិញ្ចែង » ដែលជះពន្លឺនៅលើមេឃងងឹតជាការសន្យាមួយថា ព្រឹកព្រលឹមនឹងមកដល់ឆាប់ៗនេះ ( វិវរណៈ ២២:១៦ ) ។ ហើយវា នឹង មកដល់ឆាប់ៗ ។ ទ្រង់ នឹងយាងមក ។ ដូចជាទ្រង់បានអញ្ជើញយើង « ចូរមកឯខ្ញុំ » ( ម៉ាថាយ ១១:២៨ ) នោះទ្រង់ក៏មកឯយើងដែរ ។ ទ្រង់ប្រកាសថា « យើងមកជាឆាប់ » ។ ហើយដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹម និងសេចក្ដីជំនឿ ដែលបានបន្សុទ្ធនៅក្នុងភ្លើងនៃទុក្ខលំបាកនៅថ្ងៃចុងក្រោយ យើងឆ្លើយថា « ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវអើយ សូមយាងមក » ( វិវរណៈ ២២:២០ ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន

វិវរណៈ ១៦–១៨; ២១–២២

ព្រះអម្ចាស់អញ្ជើញខ្ញុំឲ្យចាកចេញពីក្រុងបាប៊ីឡូន ហើយគ្រង « ទីក្រុងដ៏បរិសុទ្ធ » ទុកជាមរតក ។

បន្ទាប់ពីបានឃើញពីសេចក្ដីបំផ្លិចបំផ្លាញ និងគ្រោះថ្នាក់នៃថ្ងៃចុងក្រោយ យ៉ូហានបានឃើញថ្ងៃអនាគតមួយ ដែលអាចសរុបសេចក្ដីនៅក្នុងការប្រកាសរបស់ព្រះអម្ចាស់ថា « យើងធ្វើទាំងអស់ឡើងជាថ្មី » ( វិវរណៈ ២១:៥ ) ។ របៀបមួយដើម្បីយល់ថាវាមានន័យយ៉ាងណា គឺការធ្វើការពិពណ៌នាផ្ទុយពីការពិពណ៌នារបស់យ៉ូហានអំពីបាប៊ីឡូន ដែលជានិមិត្តរូបនៃភាពលោកិយ និងសេចក្ដីទុច្ចរិត ( សូមមើល វិវរណៈ ១៦–១៨ ) ជាមួយនឹងការពិពណ៌នារបស់លោកអំពីក្រុងយេរូសាឡិមថ្មី ដែលជានិមិត្តរូបនៃសិរីល្អសេឡេស្ទាលនៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះ ( សូមមើល វិវរណៈ ២១–២២ ) ។ តារាងខាងក្រោមនេះប្រហែលជាអាចជួយបងប្អូនបាន ៖

បាប៊ីឡូន	ក្រុងយេរូសាឡិមថ្មី
បាប៊ីឡូន វិវរណៈ ១៦:៣–៦	ក្រុងយេរូសាឡិមថ្មី វិវរណៈ ២១:៦; ២២:១–២, ១៧
បាប៊ីឡូន វិវរណៈ ១៦:១០; ១៨:២៣	ក្រុងយេរូសាឡិមថ្មី វិវរណៈ ២១:២៣–២៤; ២២:៥
បាប៊ីឡូន វិវរណៈ ១៧:១–៥	ក្រុងយេរូសាឡិមថ្មី វិវរណៈ ២១:២
បាប៊ីឡូន វិវរណៈ ១៨:១១, ១៥	ក្រុងយេរូសាឡិមថ្មី វិវរណៈ ២១:៤
បាប៊ីឡូន វិវរណៈ ១៨:១២–១៤	ក្រុងយេរូសាឡិមថ្មី វិវរណៈ ២១:១៨–២១; ២២:១–២

តើបងប្អូនមើលឃើញមានភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះ ?

បងប្អូនក៏អាចសញ្ជឹងគិតផងដែរថា « ចូរចេញពី » ក្រុងបាប៊ីឡូន ( វិវរណៈ ១៨:៤ ) ។ តើបងប្អូនរកឃើញអ្វីខ្លះនៅក្នុង វិវរណៈ ២១–២២ ដែលបំផុសឲ្យបងប្អូនធ្វើដូច្នោះនោះ ?

ការជំនុំជម្រះចុងក្រោយ ដោយ ចន ស្កត

វិវរណៈ ២០:១២–១៥; ២១:១–៤

គ្រប់បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះទាំងអស់នឹងត្រូវជំនុំជម្រះចេញមកពីសៀវភៅនៃជីវិត ។

ឧបមាថាអ្នកនិពន្ធម្នាក់បានស្នើឲ្យសរសេរសៀវភៅមួយអំពីជីវិតរបស់បងប្អូន ។ តើព័ត៌មានលម្អិត ឬបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះដែលបងប្អូនចង់សរសេរចូលក្នុងសៀវភៅនោះ ? បើបងប្អូនបានដឹងថា សកម្មភាពនាពេលអនាគតរបស់បងប្អូននឹងត្រូវបានកត់ត្រាទុក តើបងប្អូននឹងប្រព្រឹត្តនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូនខុសពីឥឡូវយ៉ាងដូចម្ដេច ? សូមគិតអំពីរឿងនេះនៅពេលបងប្អូនអាន វិវរណៈ ២០:១២–១៥ ។ តើបងប្អូនសង្ឃឹមថា គេនឹងកត់ត្រាទុកអ្វីខ្លះអំពីបងប្អូននៅក្នុងសៀវភៅនៃជីវិតនេះ ? តើបងប្អូនពិពណ៌នាអំពីតួនាទីរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងសៀវភៅនៃជីវិតរបស់បងប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេច ? នៅក្នុងគំនិតរបស់បងប្អូន ហេតុអ្វីវាសំខាន់ដែលវាត្រូវបានហៅថា « បញ្ជីជីវិតរបស់កូនចៀម » ? ( វិវរណៈ ២១:២៧ ) ។

ប្រសិនបើគំនិតនៃការឈរពីមុខព្រះ ដើម្បីទទួលការជំនុំជម្រះធ្វើឲ្យបងប្អូនមានអារម្មណ៍មិនស្រណុកចិត្ត សូមពិចារណាអាន វិវរណៈ ២១:១–៤ ។ ដោយយោងទៅខគម្ពីរទាំងនេះ អែលឌើរ ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ បានមានប្រសាសន៍ ៖

« ថ្ងៃនៃការជំនុំជម្រះនោះនឹងក្លាយជាថ្ងៃនៃសេចក្ដីមេត្តាករុណា និងសេចក្ដីស្រឡាញ់—ជាថ្ងៃមួយដែលចិត្តសង្រេងត្រូវបានព្យាបាល ទឹកភ្នែកនៃភាពអន្តរាយត្រូវបានជំនួសមកវិញនូវទឹកភ្នែកនៃការដឹងគុណ កាលរឿងទាំងអស់ត្រូវបានធ្វើឲ្យមានភាពត្រឹមត្រូវ ។ ពិតណាស់ នឹងមានការសោកសៅយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែអំពើបាប ។ ពិតណាស់ នឹងមាននូវការសោកស្ដាយ ហើយថែមទាំងឈឺចាប់ដោយសារកំហុស ភាពឆ្កួតលីលា និងចិត្តចចេសរបស់យើង ដែលធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់ឱកាសទទួលអនាគតមួយដ៏រុងរឿង ។

« ប៉ុន្តែខ្ញុំជឿជាក់ថា យើងនឹងមិនគ្រាន់តែពេញចិត្តនឹងការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះតែម្យ៉ាងទេ យើងក៏នឹងភ្ញាក់ផ្អើល ហើយមានចិត្តរំភើបយ៉ាងខ្លាំងផងដែរពីព្រះគុណ ក្ដីមេត្តាករុណា ព្រះទ័យសប្បុរស និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះយើង ដែលជាកូនចៅរបស់ទ្រង់ » ( « O How Great the Plan of Our God! » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ២១ ) ។

តើសេចក្ដីពិតទាំងនេះជះឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលបងប្អូនមើលទៅការជំនុំជម្រះចុងក្រោយយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើសេចក្តីពិតទាំងនេះបំផុសគំនិតបងប្អូនឲ្យផ្លាស់ប្ដូរអ្វីខ្លះនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូន ?

សូមមើលផងដែរ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សៀវភៅជីវិត » ។

វិវរណៈ ២២:១៨–១៩

តើខគម្ពីរទាំងនេះមានន័យថា ពុំអាចមានគម្ពីរបន្ថែមក្រៅពីព្រះគម្ពីរប៊ីបឬ ?

មនុស្សខ្លះបានដកស្រង់ វិវរណៈ ២២:១៨–១៩ ធ្វើជាមូលហេតុមួយដើម្បីបដិសេធព្រះគម្ពីរមរមន និងគម្ពីរថ្ងៃចុងក្រោយដទៃទៀត ។ បងប្អូនអាចរកឃើញចម្លើយចំពោះការជំទាស់នេះនៅក្នុងសារលិខិតរបស់អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « My Words … Never Cease » ( Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៨ ទំព័រ ៩១–៩៤ ) ។

គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្នុងគ្រួសារ

វិវរណៈ ១៥:២–៤ ។កាលដែលគ្រួសាររបស់បងប្អូនពិភាក្សាពីខគម្ពីរទាំងនេះ ដែលយោងទៅ « ទំនុករបស់លោកម៉ូសេ » និង « ទំនុករបស់កូនចៀម » នោះបងប្អូនអាចអានទំនុករបស់លោកម៉ូសេនៅក្នុង និក្ខមនំ ១៥:១–១៩ រួមជាមួយនឹងទំនុកដទៃទៀតដែលមានលើកឡើងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរទាំងឡាយ ដូចជា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៨៤:៩៨–១០២ ។ ហេតុអ្វីពួកអ្នកដែល « បានឈ្នះសត្វនោះ » ( វិវរណៈ ១៥:២ ) មានអារម្មណ៍ច្រៀងទំនុកទាំងឡាយដូចនេះ ? ប្រហែលជាគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចច្រៀងទំនុកតម្កើង ឬចម្រៀងកុមារមួយបទអំពីការសរសើរតម្កើង ។

វិវរណៈ ១៩:៧–៩ ។ប្រហែលជាបងប្អូនអាចមើលទៅរូបភាពអាពាហ៍ពិពាហ៍មកពីពង្សប្រវត្តិរបស់បងប្អូន ហើយនិយាយអំពីពេលមួយ នៅពេលដែលគ្រួសាររបស់បងប្អូនបានចូលរួមការប្រារព្ធពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ ហេតុអ្វីអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាការប្រៀបធៀបដ៏ល្អមួយសម្រាប់សេចក្ដីសញ្ញារបស់ព្រះអម្ចាស់នឹងសមាជិកសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ? ( សូមមើលផងដែរ ម៉ាថាយ ២២:១១–១៤ ) ។

វិវរណៈ ២០:២–៣ ។តើ នីហ្វៃទី១ ២២:២៦ ជួយយើងឲ្យយល់ពីអត្ថន័យនៃឃ្លាថា សាតាំងត្រូវបាន « ចង » យ៉ាងដូចម្ដេច ?

វិវរណៈ ២២:១–៤ ។តើការមានព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ « នៅលើថ្ងាស [ យើង ] » អាចមានអត្ថន័យយ៉ាងណា ? ( វិវរណៈ ២២:៤; សូមមើលផងដែរ និក្ខមនំ ២៨:៣៦–៣៨; ម៉ូសាយ ៥:៧–៩; អាលម៉ា ៥:១៤; មរ៉ូណៃ ៤:៣; គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០៩:២២; ដេវីឌ អេ បែដណា « Honorably Hold a Name and a Standing » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៩៧–១០០ ) ។

សម្រាប់គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀនដល់កុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់អង្គការបឋមសិក្សា ។

ចម្រៀងដែលលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រើ ៖ « ពេលទ្រង់យាងមកម្តងទៀត » សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៤៦–៤៧ ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

តាមដានការអញ្ជើញឲ្យធ្វើសកម្មភាព ។ « នៅពេលបងប្អូនតាមដានការអញ្ជើញមួយដើម្បីធ្វើសកម្មភាព នោះបងប្អូនបង្ហាញដល់ [ គ្រួសាររបស់បងប្អូន ] ថាបងប្អូនយកចិត្តទុកដាក់នឹងពួកគេ ហើយបងប្អូនក៏បង្ហាញពីរបៀបដែលដំណឹងល្អកំពុងប្រទានពរដល់ជីវិតពួកគេផងដែរ ។ បងប្អូនអាចផ្តល់ឱកាសឲ្យពួកគេចែកចាយបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ទំព័រ ៣៥ ) ។

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគង់លើសេះចុះមកពីស្ថានសួគ៌នៅឯការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ — ព្រះគ្រីស្ទក្នុងព្រះពស្ដ្រពណ៌ក្រហមគង់នៅលើសេះសមួយ ។