« ថ្ងៃទី ១៨–២៤ ខែ តុលា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១–១២៣ ៖ ‹ ឱព្រះអង្គអើយ តើព្រះអង្គគង់នៅទីណា ? › »ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ៖ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១ ( ឆ្នាំ ២០២០ )
« ថ្ងៃទី ១៨–២៤ ខែ តុលា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១–១២៣ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ៖ ឆ្នាំ ២០២១
រដូវផ្ការីកនៅគុកលិបើធី ដោយ អាល រ៉ោនស៍
ថ្ងៃទី ១៨–២៤ ខែ តុលា
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១–១២៣
« ឱព្រះអង្គអើយ តើព្រះអង្គគង់នៅទីណា ? »
នៅពេលអ្នកសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១–២៣ សូមពិចារណាពីអ្វីដែលកុមារនៅក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកដឹងរួចហើយ ។ សូមអធិស្ឋានដើម្បីដឹងពីរបៀបបង្រៀនបន្ថែមទៀតពីលើអ្វីដែលពួកគេដឹងហើយ ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
ប្រសិនបើអ្នកលើកទឹកចិត្តកុមារឲ្យចែកចាយអ្វីមួយដែលពួកគេបានរៀននៅក្នុងថ្នាក់កាលពីសប្ដាហ៍មុនជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ សូមទុកពេលឲ្យពួកគេចែកចាយបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ ៖ កុមារតូចៗ
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៧–៨; ១២២:៧
ពេលលំបាកក៏អាចផ្តល់ជាការណ៍ល្អដល់យើងដែរ ។
ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះទៅកាន់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុងគុកលិបើធី ធ្វើឲ្យកុមារដឹងថា ពេលខ្លះជីវិតគឺមានការលំបាក ប៉ុន្តែព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយយើងបាន ។
សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស
-
សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យស្តាប់រកពាក្យ « សេចក្តីសុខសាន្ត » នៅពេលអ្នកចែកចាយជាមួយពួកគេក្នុង « ជំពូកទី ៤៦ ៖ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅក្នុងគុកលិបើធី » ( ដំណើររឿងគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ទំព័រ ១៧២–៧៤ ) ឬ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៧–៨ ) ។ សូមជួយកុមារឲ្យគិតពីវិធីទាំងឡាយដែលយើងអាចទុកចិត្តលើព្រះអម្ចាស់ ដូចដែលយ៉ូសែប បានធ្វើ ដើម្បីយើងអាចមានអារម្មណ៍សុខសាន្ត ។ សូមពន្យល់ថា ទោះបីជាយ៉ូសែបបានជួបប្រទះនឹងរឿងលំបាកៗក្តី ក៏ព្រះអម្ចាស់បានគង់នៅជាមួយលោកដែរ ។
-
ដើម្បីជួយកុមារឲ្យស្គាល់ថា ឧបសគ្គរបស់យើងអាច « ទៅជាការល្អដល់ [ យើង ] ទៅវិញ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២២:៧ ) សូមនិយាយទៅកាន់ពួកគេអំពីរបៀបដែលសាច់ដុំរបស់យើងឡើងធំ នៅពេលយើងលីរបស់ធ្ងន់ៗ ។ សូមឲ្យពួកគេសម្តែងជាលើកវត្ថុធ្ងន់ ឬធ្វើការធ្ងន់ៗ ។ សូមពន្យល់ថា ការឆ្លងកាត់ពេលលំបាកអាចជួយឲ្យវិញ្ញាណរបស់យើងរីកចម្រើន—ប្រសិនបើយើងងាកទៅរកជំនួយពីព្រះអម្ចាស់ ។ សូមចែកចាយឧទាហរណ៍ដែលកុមារដែលអ្នកបង្រៀនអាចយល់បាន ។ សូមឲ្យពួកគេអានជាមួយអ្នកសារឡើងវិញនូវ ឃ្លា « គ្រប់ការណ៍ទាំងនេះនឹង … ទៅជាការល្អដល់ [ យើង ] ទៅវិញ » ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២២:៨
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជ្រាបដឹងថាតើខ្ញុំមានអារម្មណ៍បែបណា ។
នៅក្នុងគុកលិបើធី ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលទៅយ៉ូសែបថា ទ្រង់បានយាងចុះក្រោមទាបជាងការណ៍ទាំងអស់ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២២:៨ ) ។ នេះមានន័យថា ទ្រង់ជ្រាបដឹងអ្វីដែលយើងជួបប្រទះ ហើយយើងអាចបែរទៅរកទ្រង់បាន ។
សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស
-
ដើម្បីជួយកុមារឲ្យរៀនទៅរកជំនួយពីព្រះគ្រីស្ទ នៅពេលយើងជួបប្រទះរឿងលំបាកៗ សូមឲ្យពួកគេបង្ហាញអ្នកជាមួយទឹកមុខរបស់ពួកគេដូចជានៅពេលពួកគេសោកសៅ ឬឈឺ ឬខ្លាច ។ តើនរណាអាចជួយយើងនៅពេលយើងមានអារម្មណ៍បែបនេះ ? សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២២:៨ ហើយសូមពន្យល់ថា នេះមានន័យថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជ្រាបដឹងពីអារម្មណ៍របស់យើង ហើយទ្រង់អាចជួយយើងបាន ។
-
សូមច្រៀងជាមួយគ្នា « គ្រាមួយកាលព្រះយេស៊ូវនៅតូច » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារទំព័រ ៣៤ ) ហើយសូមថ្លែងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយយើងបាន ពីព្រោះទ្រង់ជ្រាបដឹងពីអារម្មណ៍របស់យើង ។
រូបភាពព្រះយេស៊ូវនៅលើដីនៅឯសួនគែតសេម៉ានីព្រះយេស៊ូវយល់ការឈឺចាប់របស់យើង ។ កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ ដោយ វលធើរ រេន ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២៣:១៧
ព្រះសព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំរីករាយធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន ។
ទោះបីជាយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បាននៅក្នុងគុកក្តី ហើយពួកបរិសុទ្ធត្រូវបានបណ្តេញចេញពីផ្ទះសម្បែងពួកគេក៏ដោយ ក៏លោកបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធឲ្យ « នៅក្នុងអំណាចយើងដោយមានចិត្តរីករាយចុះ » ។
សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស
-
សូមអានឲ្យកុមារស្តាប់ គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២៣:១៧ ហើយសូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យក្រោកឈរ ហើយស្រែកហ៊ោរ នៅពេលពួកគេឮពាក្យ « រីករាយ » ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យសម្តែងធ្វើសកម្មភាពបម្រើខុសៗគ្នាតាមរបៀបដ៏រីករាយ ។
-
សូមច្រៀងចម្រៀងមួយបទពីការបម្រើដ៏រីករាយ ដូចជាបទ « ពេលយើងជួយ » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ១០៨ ) ។ សូមជួយកុមារឲ្យគិតពីរបៀបដែលពួកគេអាចបម្រើដោយរីករាយដល់ក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេ ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ ៖ កុមារធំៗ
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៧–៩; ១២២:៧–៩
ឧបសគ្គរបស់ខ្ញុំអាចទៅជាការល្អដល់ខ្ញុំវិញ ។
របៀបមួយដែលព្រះអង្គសង្រ្គោះបានលួងលោមចិត្តដល់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ខណៈដែលលោករងការឈឺចាប់នៅក្នុងគុកលិបើធី គឺតាមរយៈការបង្រៀនលោកថា « គ្រប់ការណ៍ទាំងនេះនឹងផ្ដល់ការពិសោធន៍ដល់អ្នក ហើយនឹងទៅជាការល្អដល់អ្នកទៅវិញ » គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១២២:៧ ) ។ សេចក្តីពិតនេះអាចប្រទានពរជ័យដល់កុមារ នៅពេលពួកគេប្រឈមមុខជាមួយនឹងឧបសគ្គរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ។
សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស
-
សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យចែកចាយអំពីអ្វីដែលពួកគេបានដឹងអំពីបទពិសោធន៍នៅក្នុងគុករបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និងពួកបរិសុទ្ធដែលត្រូវបានបង្ខំឲ្យចាកចេញពីរដ្ឋមិសសួរី ( សូមមើល ជំពូកទី ៤៥–៤៧ នៃដំណើររឿងគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ទំព័រ ១៦៧–១៧៥ ) ។ សូមសួរកុមារថាតើពួកគេមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ប្រសិនបើពួកគេជាយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ឬជាពួកបរិសុទ្ធម្នាក់នៅពេលនេះ ។ សូមអានជាមួយកុមារក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១២១:៧–៩; ១២២:៧–៩ ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យស្វែងរកអ្វីមួយដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា នឹងនាំសេចក្តីសុខសាន្តឲ្យពួកគេ ។ តើបទពិសោធន៍លំបាកៗរបស់យើង « ទៅជាការល្អដល់ [ យើង ] » យ៉ាងដូចម្តេច ?
-
សុំឲ្យកុមារពីរនាក់កាន់ចុងខ្សែម្នាក់ម្ខាងដែលវាវែងល្មមគ្រប់គ្រាន់អាចប្រឡាយកាត់បន្ទប់បាន ។ សូមឲ្យកុមារម្នាក់ដៅចំណុចមួយនៅលើខ្សែនោះ ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៧–៨ ហើយពន្យល់ថា ខ្សែនោះតំណាងឲ្យឆ្នាំនៃភាពអស់កល្បជានិច្ច ហើយថាចំណុចតូចដែលបានដៅនោះប្រៀបបាននឹងឆ្នាំនៅលើផែនដីរបស់យើង ។ តើការសាកល្បងរបស់យើងនៅលើផែនដី « គ្រាន់តែមួយភ្លែតប៉ុណ្ណោះទេ » មានន័យដូចម្តេច ?
-
សូមជួយកុមារឲ្យស្រមៃពីទិដ្ឋភាពនៃការចំណាយពេលបួនខែនៅក្នុងកន្លែងមួយដូចជាគុកលិបើធី ។ តើយើងនឹងខកខានអ្វីច្រើនបំផុត ? តើយើងនឹងចំណាយពេលរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើយ៉ូសែប ស្ម៊ីធរៀនអ្វីខ្លះទៀតនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១:៧–៩, ១២២:៧–៩ ដែលបានជួយលោកឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងបទពិសោធន៍នេះ ? សូមលើកទឹកចិត្តកុមារឲ្យសរសេរសំបុត្រមួយទៅមនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងជួបការលំបាក ហើយណែនាំពួកគេឲ្យប្រើអ្វីមួយនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១:៧–៩, ១២២:៧–៩ នៅក្នុងសំបុត្ររបស់ពួកគេ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២១:៣៤–៤៦
យើងត្រូវតែជាមនុស្សសុចរិតដើម្បីមាន « អំណាចនៃស្ថានសួគ៌ » ។
សូមជួយកុមារដែលអ្នកបង្រៀនឲ្យស្គាល់ថា យើងអាចមានអំណាចរបស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ដរាបណាយើងគឺជាមនុស្សសុចរិតប៉ុណ្ណោះ ។
សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស
-
សូមគូរបន្ទាត់មួយជាមួយនឹងពាក្យថាមពលខ្ពស់នៅចុងម្ខាង ហើយពាក្យថាមពលទាបនៅចុងម្ខាងទៀត ។ សូមគូររូបព្រួញចង្អុលទៅផ្នែកកណ្ដាលនៃបន្ទាត់ ។ សូមជ្រើសរើសពាក្យ ឬឃ្លានៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៣៤–៤៦ ដែលបង្រៀនពីរបៀបដែលយើងបន្ថយ ឬបង្កើនអំណាចសួគ៌ានៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ( ដូចជា « លាក់អំពើបាបរបស់យើង » « ភាពឆ្មើងឆ្មៃ » « ភាពស្លូតបូត » និង « សេចក្ដីស្រឡាញ់ » ) ។ សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យប្តូរវេនគ្នារើសយកពាក្យមួយ ហើយសម្រេចចិត្តថាតើពាក្យនោះនឹងដឹកនាំទៅរកការបន្ថយ ឬការបង្កើតអំណាច ហើយរំកិលព្រួញទៅតាមនោះ ។ សូមនិយាយជាមួយនឹងកុមារអំពីមនុស្សដែលពួកគេស្គាល់ដែលមានឥទ្ធិពលល្អមួយលើមនុស្សដទៃ ដោយសារពួកគេធ្វើតាមការប្រឹក្សារបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។
-
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៤១–៤២, ៤៥ ហើយសុំឲ្យកុមារសរសេរពីគុណសម្បត្តិនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះដែលព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងមាន ។ សូមជួយពួកគេឲ្យផ្ដល់និយមន័យពាក្យនានាដែលពួកគេពុំយល់ ។ សូមចាត់កុមារម្នាក់ៗនូវគុណសម្បត្តិមួយ ហើយជួយពួកគេឲ្យគិតពីវិធីមួយដែលពួកគេអាចបង្ហាញវា ។ ពេលពួកគេគ្រប់គ្នាបានចែកចាយរួចហើយ សូមឲ្យពួកគេអានខទី ៤៥–៤៦ ហើយសរសេរពរជ័យដែលពួកគេនឹងទទួល ប្រសិនបើពួកគេអភិវឌ្ឍគុណសម្បត្តិទាំងនេះ ។
-
សូមអានរួមគ្នានូវបន្ទាត់ទីមួយចេញពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៤៦ ។ តើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចក្លាយជា « គូកន [ យើង ] ជានិច្ច » យ៉ាងដូចម្ដេច ? សូមច្រៀងបទ « ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៥៦ ) រួមគ្នា ឬចម្រៀងមួយទៀតអំពីអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ តើចម្រៀងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីហេតុផលដែលយើងចង់បានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យក្លាយជាគូកនយើងជានិច្ច ?
លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន
សូមឲ្យកុមារគិតអំពីនរណាម្នាក់ដែលកំពុងឆ្លងកាត់គ្រាលំបាក ។ សូមជួយពួកគេឲ្យស្គាល់ពីអ្វីមួយដែលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានរៀននៅក្នុងគុកលិបើធី ដែលពួកគេអាចចែកចាយជាមួយនឹងបុគ្គលនោះបាន ។
ការអភិវឌ្ឍន៍ការបង្រៀនរបស់យើង
សូមគាំទ្រការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន ។ « ឪពុកម្ដាយគឺជាគ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អដ៏សំខាន់បំផុតសម្រាប់កូនចៅរបស់ពួកគេ—ពួកគេមានទាំងការទទួលខុសត្រូវជាចម្បង និងអំណាចដ៏អស្ចារ្យក្នុងការមានឥទ្ធិពលទៅលើកូនចៅរបស់ពួកគេ ( សូមមើល ចោទិយកថា ៦:៦–៧ ) ។ កាលអ្នកបង្រៀនកុមារនៅឯព្រះវិហារ សូមអធិស្ឋានស្វែងរករបៀបគាំទ្រដល់ឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេនៅក្នុងតួនាទីដ៏ចាំបាច់ហើយសំខាន់របស់ពួកគេ » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ២៥ ) ។