« ថ្ងៃទី ៨–១៤ ខែ វិច្ឆិកា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២៩–១៣២ ៖ ‹ កាលណាយើងបានព្រះពរណាមួយពីព្រះ នោះគឺដោយសារការគោរព › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ៖ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១ ( ឆ្នាំ ២០២០ )
« ថ្ងៃទី ៨–១៤ ខែ វិច្ឆិកា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២៩–១៣២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ៖ ឆ្នាំ ២០២១
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ នៅទីក្រុងណៅវូ ឆ្នាំ ១៨៤០ ដោយ សៀឌ័រ ហ្គ័កា
ថ្ងៃទី ៨–១៤ ខែ វិច្ឆិកា
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១២៩–១៣២
« កាលណាយើងបានព្រះពរណាមួយពីព្រះ នោះគឺដោយសារការគោរព »
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា បានពន្យល់ថា « ការនិយាយ និងការប្រាប់តែមួយមុខគឺ មិនមែនជាការបង្រៀនទេ ។ ការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អតាមរបៀបរបស់ព្រះអម្ចាស់បួករួមទាំងការសង្កេតមើល និងការស្តាប់ និងការគិតពិចារណា » ( « Becoming a Preach My Gospel Missionary » New Era ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៦ ) ។ តើព្រះវិញ្ញាណបង្រៀនអ្នកអ្វីខ្លះ កាលអ្នកបានសង្កេតមើល និងស្តាប់ដល់កុមារដែលអ្នកបង្រៀននោះ ?
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
សូមជ្រើសរើសប្រធានបទចេញពីកណ្ឌទី ១២៩–១៣២ ហើយចូរឲ្យកុមារប្រាប់អ្នកពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនរួចហើយអំពីប្រធានបទនោះ ។ ឧទាហរណ៍ តើពួកគេដឹងអ្វីខ្លះពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ឬក្រុមព្រះ ? អំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ? អំពីនរគរសេឡេស្ទាល ?
បង្រៀនគោលលទ្ធិ ៖ កុមារតូចៗ
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣០:២០–២១; ១៣២:៥
ពរជ័យកើតមានមកពីការគោរពតាមព្រះ ។
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានបង្រៀនថារាល់ពរជ័យដែលមកពីព្រះគឺអាស្រ័យលើការគោរពប្រតិបត្តិរបស់យើងតាមក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ ។ តើអ្នកអាចបង្រៀនគោលការណ៍នេះតាមរបៀបមួយដែលកុមារនឹងយល់បានដោយរបៀបណា ?
សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស
-
សូមចែកចាយការប្រៀបធៀបដ៏សាមញ្ញមួយជាមួយកុមារដែលបង្ហាញថា តើវាសំខាន់ប៉ុណ្ណាដើម្បីធ្វើតាមសេចក្តីណែនាំទាំងឡាយ ឧទាហរណ៍ និយាយជាមួយពួកគេអំពីជំហានទាំងឡាយដែលយើងត្រូវតែធ្វើតាមដើម្បី រៀបចំអាហារ ឬលេងល្បែងកំសាន្ត ឬកសាងអ្វីមួយ ។ តើមានអ្វីកើតឡើងនៅពេលយើងមិនធ្វើតាមសេចក្តីណែនាំទាំងឡាយ ? ( ប្រហែលជាអ្នកមានបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដែលអ្នកអាចចែកចាយបាន ) ។ សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣០:២១ ហើយសូមប្រៀបធៀបសេចក្តីណែនាំទាំងនេះទៅនឹងបទបញ្ញត្តិដែលយើងត្រូវតែធ្វើតាមដើម្បីទទួលបានពរជ័យពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
-
សូមសួរកុមារប្រសិនបើពួកគេអាចគិតពីគ្រាដែលពួកគេបានគោរពព្រះបញ្ញត្តិមួយរបស់ព្រះ ។ តើពួកគេបានមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ? សូមច្រៀងចម្រៀងមួយបទអំពីការគោរពប្រតិបត្តិ ដូចជាបទ «រក្សាបទបញ្ញត្តិ » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ១៩០ ) ហើយសូមគូសបញ្ជាក់ពីពរជ័យមកពីការគោរពប្រតិបត្តិដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងបទចម្រៀងនេះ ។ សូមពិភាក្សាពីអ្វីមួយដែលព្រះបានដាក់បញ្ញត្តិឲ្យយើងធ្វើ ។ តើព្រះប្រទានពរជ័យដល់យើង នៅពេលយើងគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទាំងនោះយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ ?
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣០:២២
ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទមានព្រះកាយអមតៈ ។
នៅពេលយើងយល់ថា ព្រះជាព្រះវរបិតា និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានរូបកាយដូចជាយើង នោះយើងមានអារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធជាមួយទ្រង់ ហើយទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយទ្រង់ក៏ត្រូវបានពង្រឹង ។
សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស
-
សូមបង្ហាញកុមារនូវរូបភាពព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យចង្អុលទៅព្រះនេត្ររបស់ទ្រង់ ព្រះឱស និងផ្នែកផ្សេងទៀតនៃព្រះកាយរបស់ទ្រង់ ។ បន្ទាប់មក អញ្ជើញពួកគេឲ្យឈរ ហើយចង្អុលទៅកាន់ផ្នែកដូចគ្នានៃរូបកាយរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ។ សូមអានចេញពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣០:២២ ៖ « ព្រះវរបិតាទ្រង់មានព្រះកាយជាសាច់ និងឆ្អឹង … ព្រះរាជបុត្រាក៏ដូច្នោះដែរ » ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា រូបកាយរបស់យើងគឺដូចជាព្រះកាយរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវដែរ ។
-
សូមច្រៀងចម្រៀងមួយបទអំពីរូបកាយរបស់យើង ដូចជាបទ « ក្បាល ស្មា ជង្គង់ និងជើង » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ១២៩ ) ហើយអញ្ជើញកុមារឲ្យធ្វើកាយវិការដែលត្រូវនឹងពាក្យពេចន៍ទាំងនោះ ។ សូមឲ្យកុមារប្រាប់អ្នកនូវអ្វីមួយដែលពួកគេអាចធ្វើជាមួយរូបកាយរបស់ពួកគេ ។ សូមបង្ហាញអំណរគុណរបស់អ្នកសម្រាប់រូបកាយដែលព្រះបានប្រទានដល់អ្នក ។ តើយើងអាចបង្ហាញអំណរគុណចំពោះអំណោយទានដ៏ពិសេសនេះយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យគូររូបភាពរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងខ្លួនរបស់ពួកគេ ។ សូមជួយពួកគេឲ្យមើលឃើញពីរបៀបដែលរូបកាយរបស់យើងគឺដូចជាព្រះកាយព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣២:១៩
ព្រះវរបិតាសួគ៌បានធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសារអាចរស់នៅជាមួយគ្នាជារៀងរហូត ។
តាមរយៈព្រះចេស្តារផ្សារភ្ជាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ និងពិធីបរិសុទ្ធនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ នោះទំនាក់ទំនងក្រុមគ្រួសាររបស់យើងអាចនៅដ៏អស់កល្បជានិច្ច ប្រសិនបើយើងរក្សាសេចក្តីសញ្ញារបស់យើង ។
សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស
-
សូមជួយកុមារគិតពីឧទាហរណ៍នៃអ្វីៗដែលមិនអាចនៅជារៀងរហូត—អាហារដែលខូច ផ្កាដែលស្វិត ។ ល ។ សូមបង្ហាញរូបភាពក្រុមគ្រួសារអ្នក ហើយចែកចាយពីអារម្មណ៍របស់អ្នកអំពីពួកគេ ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះអម្ចាស់បានធ្វើឲ្យវាអាចសម្រេចបាន តាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដើម្បីឲ្យក្រុមគ្រួសាររស់នៅជាមួយគ្នាជារៀងរហូត ។
-
សូមបើកគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញាទៅ កណ្ឌទី ១៣២ ហើយប្រាប់កុមារថា នេះគឺជាវិវរណៈមួយទៅកាន់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ អំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងក្រុមគ្រួសារ ។ សូមបង្ហាញពួកគេនូវ ខទី ១៩ ហើយសូមចង្អុលទៅពាក្យ « រហូតដល់អស់ទាំងភាពអស់កល្បជានិច្ច » នៅពេលអ្នកអានវា ។ សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យអានពាក្យទាំងនេះជាមួយអ្នក ។
-
សូមជួយកុមារឲ្យធ្វើតុក្កតាពីក្រដាសដែលតំណាងឲ្យសមាជិកក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ( សូមមើលទំព័រសកម្មភាពប្រចាំសប្តាហ៍នេះ ) ។ សូមកាត់តុក្កតាទាំងនេះចេញ ហើយដាក់វានៅក្នុងស្រោមសំបុត្រមួយ ឬភ្ជាប់វាជាមួយនឹងដង្កៀបក្រដាសមួយ ដើម្បីតំណាងឲ្យអំណាចផ្សារភ្ជាប់ដែលអាចធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសាររស់នៅអស់កល្បជានិច្ចបាន ។
រូបភាពស្រ្តី និងយុវនារីនៅលើទីធ្លាព្រះវិហារបិរសុទ្ធពិធីបរិសុទ្ធព្រះវិហារបរិសុទ្ធអនុញ្ញាតឲ្យក្រុមគ្រួសាររស់នៅជាមួយគ្នាជារៀងរហូត ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ ៖ កុមារធំៗ
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣០:១៨–១៩
ព្រះវរបិតាសព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំទទួលបានចំណេះវិជ្ជា និងភាពឆ្លាតវៃ ។
អ្វីៗជាច្រើនជាវត្ថុដែលយើងទទួលបាននៅក្នុងជីវិតនេះនឹងមិនទៅជាមួយយើងនៅជីវិតក្រោយឡើយ ។ ប៉ុន្តែ « ចំណេះវិជ្ជា និងភាពឆ្លាតវៃ » របស់យើងនឹងទៅជាមួយយើង ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣០:១៩ ) ។
សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស
-
សូមឲ្យកុមារចែកចាយជាមួយអ្នកនូវអ្វីដែលពួកគេកំពុងរៀននៅឯសាលារៀន ឬពីឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ ។ សូមឲ្យពួកគេអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣០:១៨–១៩ ដើម្បីស្វែងរកអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះចំណេះវិជ្ជា និងភាពឆ្លាតវៃរបស់យើងនៅក្នុងជីវិតក្រោយ ។
-
តើ ខទី ១៩ បង្រៀនយើងអ្វីខ្លះពីរបៀបដែលយើងទទួលចំណេះវិជ្ជា និងភាពឆ្លាតវៃរបស់យើង ? តើយើងអាចឧស្សាហ៍ព្យាយាម ហើយគោរពប្រតិបត្តិ នៅពេលយើងខិតខំរៀនសូត្រយ៉ាងដូចម្តេច ? ( ដើម្បីទទួលបានបន្ថែមទៀតពីប្រធានបទនេះ សូមមើល « ការអប់រំ » នៅក្នុងសៀវភៅ ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន [ ទំព័រ ៩–១០ ] ) ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣០:២០–២១; ១៣២:៥, ២១–២៣
ពរជ័យកើតមានមកពីការគោរពតាមព្រះ ។
សូមសញ្ជឹងគិតពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានពរដល់យើង នៅពេលយើងគោរពតាមក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ ។ តើបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះ ដែលអ្នកអាចចែកចាយជាមួយកុមារដើម្បីបំផុសគំនិតដល់ពួកគេ ?
សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស
-
សូមច្រៀងចម្រៀងមួយបទអំពីការគោរពប្រតិបត្តិ ដូចជាបទ «រក្សាបទបញ្ញត្តិ » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ១៩០ ) ហើយសូមអញ្ជើញកុមារឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣០:២០–២១ និង ១៣២:៥ ។ សូមជួយកុមារឲ្យស្វែងរកពាក្យ និងគំនិត ទាំងឡាយនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដែលស្រដៀងគ្នាទៅនឹងពាក្យពេចន៍នៅក្នុងបទចម្រៀងនេះ ។ តើយើងទទួលពរជ័យពីព្រះយ៉ាងដូចម្តេច ? សូមឲ្យកុមារចែកចាយពីរបៀបដែលពួកគេទទួលបានពរជ័យ ដោយសារការគោរពតាមក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ ។
-
សូមអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣២:២១–២៣ ជាមួយគ្នា ហើយអញ្ជើញកុមារឲ្យគូររូបភាពដែលតំណាងឲ្យអ្វីដែលពួកគេរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យមានភាពច្នៃប្រឌិត ហើយស្នើឲ្យពួកគេដាក់ចូលក្នុងគំនូររបស់ពួកគេនូវក្រិត្យវិន័យ ឬបទបញ្ញត្តិដែលជួយយើងឲ្យនៅលើផ្លូវតូចចង្អៀតទៅកាន់ជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១៣១:១–៤; ១៣២:១៥, ១៩
ព្រះវរបិតាសួគ៌បានធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសារអាចរស់នៅជាមួយគ្នាជារៀងរហូត ។
មិនថាស្ថានភាពគ្រួសារបច្ចុប្បន្នរបស់យើងយ៉ាងណានោះទេ យើងអាចធ្វើការជ្រើសរើសឥឡូវនេះដែលនឹងរៀបចំយើងឲ្យទទួលពរជ័យនៃគ្រួសារដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅពេលអនាគត ។
សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស
-
សូមឲ្យកុមារមួយចំនួនអាន គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៣១:១–៤ ហើយកុមារផ្សេងទៀតអាន ១៣២:១៥ ។ សូមជួយពួកគេឲ្យស្វែងរកអ្វីដែលខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ សូមជ្រើសរើសឃ្លាសំខាន់ៗចេញពី ១៣២:១៩( ដូចជា « បើសិនជាបុរសណាមួយរៀបការប្រពន្ធ » , « សេចក្ដីសញ្ញាថ្មី និងដ៏នៅអស់កល្បអស់កាលជានិច្ច » , « បានភ្ជាប់ » , « នៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង » , « រហូតដល់អស់ទាំងភាពអស់កល្បជានិច្ច » ,« បន្តបន្ទាប់ជារៀងដរាបតទៅ » ) ហើយសូមឲ្យកុមារស្វែងរកឃ្លាទាំងនេះនៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ។ តើឃ្លាទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ?
-
សូមច្រៀងបទ « ក្រុមគ្រួសារអាចនៅជាមួយគ្នាជានិរន្តរ៍ » ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ១៨៧ ) ឬមើល « ជំពូកទី ៥៥ ៖ វិវរណៈអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ » ( ដំណើររឿងនៃគោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ទំព័រ ១៩៨ ) ។ សូមឲ្យកុមារត្រងត្រាប់ស្តាប់ ហើយរៀបចំខ្លួនដើម្បីចែកចាយអ្វីដែលយើងត្រូវតែធ្វើ ដើម្បីឲ្យក្រុមគ្រួសារយើងអាចរស់នៅជាមួយគ្នារហូតអស់កល្ប ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា មិនថាស្ថានភាពក្រុមគ្រួសារបច្ចុប្បន្នរបស់យើងយ៉ាងណានោះទេ យើងអាចរៀបចំខ្លួនរបស់យើងដើម្បីមានក្រុមគ្រួសារដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចបាន ។
លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន
សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យប្រាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេថា តើពួកគេស្រឡាញ់ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេប៉ុណ្ណា ហើយចង់នៅជាមួយគ្នាជាក្រុមគ្រួសារដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចខ្លាំងប៉ុណ្ណា ។
ការអភិវឌ្ឍន៍ការបង្រៀនរបស់យើង
សូមយកចិត្តទុកដាក់នឹងស្ថានភាពក្រុមគ្រួសារ ។ « កុមារនៅសព្វថ្ងៃនេះឃើញថា ខ្លួនឯងស្ថិតនៅក្នុងបណ្តុំនៃការរៀបចំគ្រួសារខុសៗគ្នា និងស្មុគស្មាញ ។… [ យើង ] ត្រូវឈោងទៅជួយដល់[ ជនទាំងឡាយណា ] ដែលមានអារម្មណ៍ឯកោ ត្រូវបានគេបំភ្លេចចោល ឬខ្វះជម្រក » ( នែល អិល អាន់ឌើរសិន « Whoso Receiveth Them, Receiveth Me » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ៤៩, ៥២ ) ។