« ថ្ងៃទី ២–៨ ខែ កញ្ញា កូរិនថូស ទី១ ១៤–១៦ ៖ ‹ ព្រះទ្រង់មិនមែនជាព្រះនៃសេចក្តីវឹកវរទេ គឺទ្រង់ជាព្រះនៃសេចក្តីសុខសាន្តវិញ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ ) ( ឆ្នាំ២០១៩ )

« ថ្ងៃទី ២–៨ ខែ កញ្ញា កូរិនថូស ទី១ ១៤–១៦ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )

ថ្ងៃទី ២–៨ ខែ កញ្ញា

កូរិនថូស ទី១ ១៤–១៦

« ព្រះទ្រង់មិនមែនជាព្រះនៃសេចក្តីវឹកវរទេ គឺទ្រង់ជាព្រះនៃសេចក្តីសុខសាន្តវិញ »

នៅពេលអ្នកអាន កូរិនថូស ទី១ ១៤–១៦ នោះព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងជួយអ្នក ឲ្យដឹងពីអ្វីដែលត្រូវបង្រៀនកុមារនៅក្នុងថ្នាក់របស់អ្នក ។ សូមមើលគម្រោងមេរៀននេះឡើងវិញ ដើម្បីបានយោបល់បន្ថែម ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

អ្នកអាចចាប់ផ្ដើមមេរៀននៅសប្ដាហ៍នេះ ដោយអាន កូរិនថូស ទី១ ១៤:២៦ ឮៗ ។ សូមចង្អុលបង្ហាញថា នៅពេលយើងមកជួបជុំគ្នានៅព្រះវិហារ យើងអាចស្អាង ( ឬស្ថាបនា និងជួយ ) មនុស្សដទៃ នៅពេលយើងចែកចាយ ។ តើកុមារអាចចែកចាយអ្វីខ្លះ ដើម្បីស្អាងនរណាម្នាក់នៅក្នុងថ្នាក់ថ្ងៃនេះ ?

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

កុមារតូចៗ

កូរិនថូស ទី១ ១៥:១២–២២

ខ្ញុំអាចរស់នៅជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌បន្ទាប់ពីខ្ញុំស្លាប់ ព្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ។

តើអ្នកអាចបង្រៀនកុមារនៅក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកថា ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នោះយើងអាចរស់ម្ដងទៀត តាមរបៀបណា ?

សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស

ចូរអានឃ្លាដូចតទៅនេះឡើងវិញឲ្យបានបីបួនដងជាមួយកុមារ ៖ « គ្រប់គ្នាក៏នឹងបានប្រោសឲ្យរស់ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » ( កូរិនថូស ទី១ ១៥:២២ ) ។ សូមបង្ហាញរូបភាពព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ( សូមមើល គម្រោងមេរៀននៅសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និង ក្រុមគ្រួសារ ) ។ សូមពន្យល់ថា យើងនឹងស្លាប់នៅថ្ងៃណាមួយ ប៉ុន្តែដោយសារតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ យើងទាំងអស់គ្នានឹងមានជីវិតម្ដងទៀតបន្ទាប់ពីយើងស្លាប់ ។
សូមប្រើវត្ថុសម្រាប់ប្រើក្នុងមេរៀនដូចនេះ ដើម្បីបង្រៀនអំពីការរស់ឡើងវិញ ៖ បង្ហាញអាវធំមួយដល់សិស្ស ដែលតំណាងឲ្យរូបកាយសាច់ឈាម ។ នៅពេលយើងមានជីវិត នោះវិញ្ញាណយើងស្ថិតនៅក្នុងរូបកាយ ហើយរូបកាយយើងអាចធ្វើចលនា ( សូមពាក់អាវធំ ) ។ នៅពេលយើងស្លាប់ នោះវិញ្ញាណរបស់យើងចេញពីរូបកាយសាច់ឈាម ហើយរូបកាយរបស់យើងមិនអាចធ្វើចលនាបានទេ ( សូមដោះអាវធំចេញ រួចដាក់នៅលើតុ ឬកៅអី ដើម្បីបង្ហាញថារូបកាយគ្មានវិញ្ញាណ ) ។ នៅពេលយើងរស់ឡើងវិញ វិញ្ញាណរបស់យើងត្រឡប់ទៅក្នុងរូបកាយរបស់យើងវិញ ( សូមពាក់អាវធំម្ដងទៀត ) ហើយវិញ្ញាណ និងរូបកាយនឹងមិនបែកចេញពីគ្នាទៀតឡើយ ។ សូមឲ្យកុមារដាក់វេនគ្នាពាក់អាវធំ រួចដោះវាចេញ ខណៈពេលដែលកុមារម្នាក់ទៀត ពន្យល់អំពីហេតុការណ៍ដែលកើតឡើង នៅពេលយើងរស់ឡើងវិញ ។

កូរិនថូស ទី១ ១៥:២៩

ខ្ញុំអាចទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកជំនួសមរណជន ។

កុមារដែលអ្នកបង្រៀនអាចរៀបចំខ្លួននាពេលឥឡូវនេះ ដើម្បីទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកជំនួសមរណជន នៅពេលពួកគេគ្រប់អាយុ ១២ឆ្នាំ ។ ប៉ុលបានលើកឡើងអំពីគោលលទ្ធិដ៏សំខាន់នេះ នៅក្នុងសំបុត្ររបស់លោកទៅកាន់ពួកកូរិនថូស ។

សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស

សូមជួយកុមារឲ្យគិតអំពីកិច្ចការនានា ដែលពួកគេមិនអាចធ្វើដោយខ្លួនពួកគេបាន ( ដូចជាលើកវត្ថុធ្ងន់ៗ ឬយកវត្ថុមួយពីលើធ្នើរខ្ពស់ ) ។ តើនរណាជួយពួកគេឲ្យធ្វើកិច្ចការនេះ ? សូមបង្ហាញរូបថតមួយសន្លឹកអំពីជីដូនជីតារបស់អ្នក ដែលបានទទួលមរណភាពទៅដោយមិនបានទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ សូមប្រាប់កុមារអំពីបុគ្គលនេះ រួចពន្យល់ថា បុគ្គលនេះពុំអាចទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកបាន ដោយគ្មានជំនួយពីនរណាម្នាក់នៅលើផែនដីឡើយ ។
សូមសួរកុមារថា តើពួកគេមានសមាជិកគ្រួសារ ដែលបានទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធដើម្បីធ្វើពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកសម្រាប់មរណជនដែរឬទេ ។ សូមបង្ហាញរូបភាពអាងជ្រមុជទឹកក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធមួយ ។ តើកុមារដឹងថា តើមានអ្វីកើតឡើងនៅទីនេះឬទេ ? សូមពន្យល់ថា នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ យើងអាចទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកជំនួសមនុស្សដែលបានទទួលមរណភាពទៅ ដោយពុំបានទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ បន្ទាប់មក មនុស្សទាំងនោះអាចជ្រើសរើសថា តើនឹងទទួលយកពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកនេះឬអត់ ។

កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០–៤១

ព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំរស់នៅជាមួយទ្រង់ នៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ។

តើអ្នកអាចបង្រៀនកុមារអំពីនគរសេឡេស្ទាល ទេរេសស្ទ្រាល និងទេឡេស្ទាល តាមរបៀបណា ? សកម្មភាពទាំងនេះអាចជួយបាន ។

សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស

សូមសរសេរនៅក្ដារខៀននូវពាក្យ សេឡេស្ទាល ទេរេសស្ទ្រាល និង ទេឡេស្ទាល ។ សូមជួយកុមារឲ្យរៀនថាពាក្យទាំងនេះ ។
សូមបង្ហាញរូបភាពព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទ និងតារា ។ តើមួយណាជះពន្លឺខ្លាំងជាងគេ ? សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០–៤១ ឲ្យសិស្សស្ដាប់ ( សូមមើលផងដែរ ការបកប្រែដោយ យ៉ូសែប ស៊្មីធ កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០ក ) ។ សូមពន្យល់ថា ព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទ និងតារា តំណាងឲ្យនគរដែលយើងអាចរស់នៅបន្ទាប់ពីយើងរស់ឡើងវិញ ។ នៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល យើងអាចរស់នៅជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
សូមគូររូបព្រះអាទិត្យនៅលើក្ដារខៀន រួចរាយក្រដាសតូចៗ ឬរៀបជាជំហាននៅលើឥដ្ឋដែលនាំទៅកាន់ព្រះអាទិត្យ ។ ក្រដាសនីមួយៗអាចតំណាងឲ្យអ្វីមួយ ដែលយើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើដើម្បីចូលក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ( សូមមើល គ និង ស ៧៦:៥០–៥៣ ) ។ សូមអនុញ្ញាតឲ្យកុមារចែកចាយគំនិតនានា រួចដើរតាមជំហាននោះទៅកាន់នគរសេឡេស្ទាល ។

ព្រះអាទិត្យរះ — ប៉ុលបានប្រៀបធៀបសិរីល្អនគរសេឡេស្ទាលទៅនឹងព្រះអាទិត្យ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

កុមារធំៗ

កូរិនថូស ទី១ ១៥:១២–២២

ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ខ្ញុំនឹងរស់ឡើងវិញដែរ ។

តើកុមារដែលអ្នកបង្រៀន យល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទឬទេ ? គំនិតទាំងនេះអាចនឹងជួយបាន ។

សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស

សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យដាក់វេនគ្នាអានខគម្ពីរនៅក្នុង កូរិនថូស ទី១ ១៥:១២–២២ ដោយស្វែងរកចម្លើយសម្រាប់សំណួរ « តើមានអ្វីនឹងកើតឡើង ប្រសិនបើគ្មានការរស់ឡើងវិញទេនោះ ? »
សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យសម្ដែង អំពីរបៀបពន្យល់ការរស់ឡើងវិញទៅដល់មនុស្សម្នាក់ ។ សម្រាប់យោបល់នានា សូមមើល សារលិខិតរបស់ ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន « Mrs. Patton—the Story Continues » ( Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៧ ទំព័រ ២១–១៤ ) ។ សូមមើលវីដេអូ « Until We Meet Again » ( LDS.org ) ផងដែរ ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់របស់អ្នក អំពីការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។

កូរិនថូស ទី១ ១៥:១២–១៣, ២០–២២, ២៩

ខ្ញុំអាចរៀបចំខ្លួនទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដើម្បីទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកជំនួសមរណជន ។

នៅពេលកុមារគ្រប់អាយុ ១២ឆ្នាំ ពួកគេអាចទទួលបានបណ្ណចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកសម្រាប់មរណជន នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធបាន ។ តើអ្នកអាចជួយពួកគេឲ្យរៀបចំខ្លួនបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស

សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១៥:២៩ ។ តើពួកបរិសុទ្ធនៅជំនាន់របស់ប៉ុលបានធ្វើអ្វី ដែលសព្វថ្ងៃនេះយើងក៏ធ្វើកិច្ចការនោះដែរ ?
សូមសួរកុមារអំពីមូលហេតុដែលយើងត្រូវទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកជំនួសមរណជន ។ ប្រសិនបើចាំបាច់ សូមពន្យល់ថា ជីដូនជីតារបស់យើងភាគច្រើន ពុំបានមានឱកាសទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងពិធីបញ្ជាក់ទេនៅក្នុងជិវិតនេះ ។ នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ យើងអាចទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងពិធីបញ្ជាក់ជំនួសពួកគាត់ ។
នៅពីរបីថ្ងៃមុនថ្ងៃបង្រៀន សូមអញ្ជើញឪពុកម្ដាយរបស់កុមារម្នាក់ ឲ្យមករៀបចំខ្លួនចែកចាយមែកធាងគ្រួសាររបស់គាត់ ឬប្រាប់ពួកគេអំពីជីដូនជីតាណាម្នាក់របស់គាត់ ។ អ្នកក៏អាចចែកចាយអំពីជីដូនជីតារបស់អ្នកផងដែរ ។
សូមអញ្ជើញសមាជិកម្នាក់ក្នុងគណៈប៊ីស្សពឲ្យចែកចាយកិច្ចការណាមួយដែលកុមារអាចធ្វើ ដើម្បីមានភាពសក្ដិសមចូលក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ សូមសួរកុមារថា តើអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើ ដើម្បីចងចាំដល់កិច្ចការទាំងនេះ ។ សូមសរសេរយោបល់របស់ពួកគេនៅលើក្ដារខៀន ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យដាក់គោលដៅមួយ ដើម្បីទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅថ្ងៃណាមួយ ។

កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០–៤១

បន្ទាប់ពីខ្ញុំរស់ឡើងវិញ នោះខ្ញុំអាចរស់នៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ។

ដើម្បីបង្រៀនពួកកូរិនថូសអំពីរូបកាយ ដែលយើងទទួលបាននៅពេលរស់ឡើងវិញ ប៉ុលបានលើកឡើងអំពីកម្រិតនៃសិរីល្អទាំងបីមានដូចជា ៖ សេឡេស្ទាល ទេរេសស្ទ្រាល និងទេឡេស្ទាល ។

សកម្មភាពដែលអាចជ្រើសរើស

សូមអាន កូរិនថូស ទី១ ១៥:៤០–៤១ រួចអញ្ជើញកុមារម្នាក់ឲ្យគូររូបព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទ និងតារា នៅលើក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ បង្ហាញថារូបកាយដែលបានរស់ឡើងវិញប្រភេទណា ដែលត្រូវបានបង្ហាញនៅក្នុងរូបនីមួយៗ ។
សូមច្រៀងចម្រៀងមួយបទអំពីព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដូចជា « ព្រះបានប្រទានវិហារឲ្យខ្ញុំ ( សៀវភៅចម្រៀងកុមារ ទំព័រ ៧៣ ) ។ តើចម្រៀងនេះបង្រៀនយើងដូចម្ដេចខ្លះ អំពីការរៀបចំខ្លួនដើម្បីរស់នៅក្នុងសិរីល្អសេឡេស្ទាល ?
សូមពន្យល់ថា យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានមានការនិមិត្តមួយ ដែលក្នុងការនិមិត្តនោះ លោកបានឃើញនគរចំនួនបី ដែលត្រូវទៅនឹងប្រភេទរូបកាយដែលប៉ុលបានពិពណ៌នា ។ សូមជួយកុមារស្វែងរកឃ្លាចេញពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៧៦:៥០–៥៣, ៧០, ៧៦:៧១–៧៩, ៧៦:៨១–៨២ ដែលពិពណ៌នាអំពីនគរទាំងបីនេះ ។

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

សូមអញ្ជើញកុមារឲ្យសូមឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេ ប្រាប់រឿងមួយអំពីជីដូនជីតាម្នាក់របស់ពួកគេ ។ ពួកគេអាចចែកចាយរឿងនោះ ជាមួយមិត្តរួមថ្នាក់នៅសប្ដាហ៍ក្រោយ ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

លើកទឹកចិត្តកុមារតូចៗឲ្យសួរសំណួរ ។ « សូមព្យាយាមចាត់ទុកសំណួរ [ របស់កុមារ ] ថាជាឱកាស ពុំមែនជាការរំខាន ឬជាការបង្អាក់ដល់មេរៀនរបស់អ្នកឡើយ ។ … សំណួរដូច្នេះផ្ដល់ដល់អ្នកនូវគំនិតយោបល់ដ៏មានតម្លៃទៅលើអ្វីដែលកុមារតូចៗកំពុងគិត កង្វល់ដែលពួកគេមាន និងរបៀបដែលពួកគេកំពុងឆ្លើយតបចំពោះអ្វីដែលពួកគេកំពុងរៀន ។ សូមជួយពួកគេដឹងថា ចម្លើយសម្រាប់សំណួររបស់ពួកគេ អាចរកបាននៅក្នុងបទគម្ពីរ និងប្រសាសន៍របស់ពួកព្យាការីនៅរស់ ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ២៥–២៦ ) ។

ទំព័រសកម្មភាព ៖ នគរសេឡេស្ទាល នគរទេរេសស្ទ្រាល និង នគរទេឡេស្ទាល