« ថ្ងៃទី ២–៨ ខែ កញ្ញា ។ កូរិនថូសទី ១ ១៤–១៦ ៖ ‹ ព្រះទ្រង់មិនមែនជាព្រះនៃសេចក្តីវឹកវរទេ គឺទ្រង់ជាព្រះនៃសេចក្តីសុខសាន្តវិញ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គល និងក្រុមគ្រួសារ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ២–៨ ខែ កញ្ញា ។ កូរិនថូសទី ១ ១៤–១៦ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ៖ គម្ពីរសញ្ញាថ្មី ៖ ឆ្នាំ ២០១៩
ថ្ងៃទី ២–៨ ខែ កញ្ញា
កូរិនថូសទី ១ ១៤–១៦
« ព្រះទ្រង់មិនមែនជាព្រះនៃសេចក្តីវឹកវរទេ គឺទ្រង់ជាព្រះនៃសេចក្តីសុខសាន្តវិញ »
សូមកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូនខណៈដែលបងប្អូនអាន កូរិនថូសទី ១ ១៤–១៦ ។ សូមអធិស្ឋានអំពីអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណបានបង្រៀនដល់បងប្អូន ហើយទូលសួរដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ បើសិនជាមានអ្វីជាច្រើនទៀតដែលទ្រង់ចង់ឲ្យបងប្អូនរៀន ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន
ដោយសារតែសាសនាចក្រ និងគោលលទ្ធិរបស់សាសនាចក្រមានភាពថ្មីស្រឡាងនៅក្នុងទីក្រុងកូរិនថូស នោះវាជារឿងងាយយល់ណាស់ថា ពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសច្បាស់ជាជួបប្រទះនឹងភាពច្របូកច្របល់ ។ ប៉ុលបានបង្រៀនដល់ពួកគេកាលពីមុនអំពីសេចក្ដីពិតជាគ្រឹះនៃដំណឹងល្អ ៖ « ព្រះគ្រីស្ទបានសុគត ដោយព្រោះបាបរបស់យើងរាល់គ្នា… ហើយថា ទ្រង់ត្រូវគេបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ រួចដល់ថ្ងៃទី៣ នោះទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ » ( កូរិនថូសទី ១ ១៥:៣–៤ ) ។ ប៉ុន្តែសមាជិកមួយចំនួនបានចាប់ផ្ដើមបង្រៀនយ៉ាងឆាប់ថា « គ្មានការរស់ឡើងវិញពីស្លាប់ទេ » ( កូរិនថូសទី ១ ១៥:១២ ) ។ ប៉ុលបានអង្វរដល់ពួកគេឲ្យ « កាន់ខ្ជាប់តាម » សេចក្ដីពិតដែលពួកគេត្រូវបានបង្រៀន (កូរិនថូសទី ១ ១៥:២ ) ។ នៅពេលយើងជួបនឹងគំនិតជំទាស់អំពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អ វាគឺជាការល្អដើម្បីចងចាំថា « ព្រះទ្រង់មិនមែនជាព្រះនៃសេចក្តីវឹកវរទេ គឺទ្រង់ជាព្រះនៃសេចក្តីសុខសាន្តវិញ » ( កូរិនថូសទី ១ ១៤:៣៣ ) ។ ការស្ដាប់តាមពួកអ្នកបម្រើដែលបានតែងតាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងសេចក្ដីពិតសាមញ្ញៗដែលពួកគាត់បានបង្រៀនដដែលៗអាចជួយយើងរកបានសេចក្ដីសុខសាន្ដ ហើយ « ឲ្យមាំមួនក្នុងសេចក្ដីជំនឿ » ( កូរិនថូសទី ១ ១៦:១៣ ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន
ខ្ញុំអាចស្វែងរកអំណោយទាននៃការព្យាករ ។
តើបងប្អូនធ្លាប់ងឿងឆ្ងល់អំពីអំណោយទាននៃការព្យាករជាអ្វីទេ ? តើវាមានសមត្ថភាពដើម្បីព្យាករអំពីអនាគតឬ ? តើមាននរណាម្នាក់អាចទទួលបានអំណោយទាននេះឬទេ ? ឬតើវាមានសម្រាប់តែពួកព្យាការី ?
ប្រធានសាសនាចក្រគឺជាមនុស្សតែម្នាក់គត់ដែលអាចព្យាករ និងទទួលវិវរណៈជំនួសឲ្យសាសនាចក្រទាំងមូល តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ បានឲ្យនិយមន័យពាក្យ ព្យាករ ថាជា « ពាក្យ ឬការសរសេរដ៏បំផុសគំនិតមកពីព្រះ ដែលមនុស្សម្នាក់ទទួលបានតាមរយៈវិវរណៈមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។… នៅពេលមនុស្សម្នាក់ព្យាករ គាត់និយាយ ឬ សរសេរអ្វីដែលព្រះចង់ឲ្យគាត់ដឹងសម្រាប់ការណ៍ល្អផ្ទាល់ខ្លួន ឬការណ៍ល្អសម្រាប់អ្នកដទៃ »( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ព្យាករ, ការព្យាករ » scriptures.lds.org, សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ១០០:៥–៨ ) ។ វិវរណៈ ១៩:១០ ក៏ឲ្យនិយមន័យអំពីព្រះវិញ្ញាណនៃការព្យាករថាជា « ទីបន្ទាល់អំពីព្រះយេស៊ូវ » ផងដែរ ។
តើបងប្អូនរៀនអ្វីខ្លះអំពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណនេះមកពី កូរិនថូសទី ១ ១៤:៣, ៣១, ៣៩–៤០ ? តើប៉ុលចង់មានន័យយ៉ាងណានៅពេលគាត់បានអញ្ជើញឲ្យពួកកូរិថូសថា « ចូរសង្វាតឲ្យបានចេះអធិប្បាយ ( ព្យាករ ) » ? ( កូរិនថូសទី ១ ១៤:៣៩ ) ។ តើបងប្អូនអាចទទួលយកការអញ្ជើញនេះបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមមើលផងដែរ ជនគណនា ១១:២៤–២៩; យ៉ាកុប ៤:៦–៧; អាលម៉ា ១៧:៣; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១:២៣–២៨ ។
ហេតុអ្វីបានជាប៉ុលនិយាយថាស្ត្រីគួរតែរក្សាភាពស្ងៀមស្ងាត់នៅក្នុងព្រះវិហារ ?
ការបង្រៀនរបស់ប៉ុលនៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ១៤:៣៤–៣៥ អាចហាក់ដូចជាច្របូកច្របល់ ពីព្រោះពីខាងដើមឡើយ នៅក្នុងសំបុត្រដដែលនេះ គាត់បានសរសេរថា ស្ត្រីបានអធិស្ឋាន ហើយបានព្យាករ ( សូមមើលកូរិនថូសទី ១ ១១:៥ ) ។ ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានជំនួសពាក្យនិយាយ នៅក្នុង ខទី ៣៤ និង ៣៥ ជាមួយនឹងពាក្យ ដឹកនាំ ។ ការបញ្ជាក់នេះផ្ដល់យោបល់ថា ប៉ុលអាចនឹងសំដៅទៅលើស្ត្រីដែលកំពុងព្យាយាមដណ្ដើមអំណាចនៅក្នុងការប្រជុំក្នុងសាសនាចក្រ ។ ( សូមមើលផងដែរ ធីម៉ូថេទី ១ ២:១១–១២ ) ។
សូមមើលផងដែរ « ស្ត្រីនៅក្នុងសាសនាចក្រ » ប្រធានបទដំណឹងល្អ topics.lds.org ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទទួលបានជ័យជំនះឈ្នះលើសេចក្ដីស្លាប់ ។
ការរស់ឡើងវិញនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាគ្រឹះដ៏សំខាន់ចំពោះសាសនិកជន មនុស្សម្នាក់អាចនិយាយថា បើគ្មានការរស់ឡើងវិញទេ នោះ ក៏ គ្មានសាសនិកជនដែរ—ដើម្បីប្រើពាក្យរបស់ប៉ុល « នោះដំណឹងដែលយើងខ្ញុំផ្សាយនេះ ជាការឥតប្រយោជន៍ទទេ ហើយសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នា ក៏ឥតអំពើដែរ » ( កូរិនថូសទី ១ ១៥:១៤ ) ។ ប៉ុន្តែពួកបរិសុទ្ធកូរិនថូសមួយចំនួនកំពុងបង្រៀនថា នឹង « គ្មានការរស់ឡើងវិញពីស្លាប់ទេ » ( កូរិនថូសទី ១ ១៥:១២ ) ។ នៅពេលបងប្អូនអានការឆ្លើយតបរបស់ប៉ុលនៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ១៥ សូមចំណាយពេលពិចារណាអំពីរបៀបដែលជីវិតរបស់បងប្អូនខុសពីគ្នាយ៉ាងណា បើបងប្អូនពុំជឿទៅលើការរស់ឡើងវិញទេនោះ ។ តើវាប្រទានពរដល់បងប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើមានពរជ័យអ្វីខ្លះនឹងកើតមានចំពោះបងប្អូន ដោយសារតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរស់ឡើងវិញនោះ ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ៩:៦–១៩; អាលម៉ា ៤០:១៩–២៣; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣:៣៣–៣៤ ) ។ តើឃ្លា « បើព្រះគ្រីស្ទមិនបានរស់ឡើងវិញមែន នោះសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នករាល់គ្នាក៏ជាការឥតអំពើ » មានន័យយ៉ាងណាចំពោះបងប្អូន ? ( ខទី ១៧ ) ។
រូបកាយដែលរស់ឡើងវិញ គឺខុសពីរូបកាយនៃជីវិតរមែងស្លាប់ ។
តើបងប្អូនធ្លាប់ងឿងឆ្ងល់ថា រូបកាយដែលរស់ឡើងវិញមានសណ្ឋានជាយ៉ាងណាឬទេ ? យោងតាម កូរិនថូសទី ១ ១៥:៣៥ មានពួកកូរិនថូសមួយចំនួនបានងឿងឆ្ងល់អំពីរឿងដូចគ្នានេះ ។ សូមអានចម្លើយរបស់ប៉ុលនៅក្នុង ខទី ៣៦–៥៤ ហើយកត់ចំណាំពាក្យសម្ដី និងឃ្លានានា ដែលពិពណ៌នាអំពីភាពខុសគ្នារវាងរូបកាយនៃជីវិតរមែងស្លាប់ និងរូបកាយដែលរស់ឡើងវិញ ។ ឧទាហរណ៍ ខទី ៤០–៤២ បង្រៀនថា រូបកាយដែលរស់ឡើងវិញនឹងភ្លឺចិញ្ចាចចិញ្ចែងនៅក្នុងសិរីល្អតាមកម្រិតផ្សេងៗគ្នា ដូចជាព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទ និងតារា វាមានពន្លឺខុសគ្នាផងដែរ ( សូមមើលផងដែរ ការបកប្រែរបស់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ កូរិនថូសទី ១ ១៥:៤០,គ. និង ស. ៥០–១១២ ) ។
សូមមើលផងដែរ អាលម៉ា ១១:៤៣–៤៥; លូកា ២៤:៣៩ ។
« ឯព្រះអាទិត្យ នោះមានរស្មីម្យ៉ាងទៅ » ( កូរិនថូសទី ១ ១៥:៤១ ) ។
គំនិតយោបល់សម្រាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
នៅពេលបងប្អូនអានគម្ពីរជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់បងប្អូន នោះព្រះវិញ្ញាណអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្គាល់ថាគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវគូសបញ្ជាក់ និងពិភាក្សាដើម្បីបំពេញតាមតម្រូវការរបស់គ្រួសារបងប្អូន ។ នេះគឺជាការផ្ដល់យោបល់មួយចំនួន ៖
យើងរៀនមកពី ខទី ២៩ ថា ពួកបរិសុទ្ធពីជំនាន់បុរាណបានចូលរួមនៅក្នុងការជ្រមុជទឹកសម្រាប់មរណជន ដូចគ្នាដែលយើងធ្វើនៅក្នុងសាសនាចក្រសព្វថ្ងៃនេះដែរ ។ តើយើងនឹងធ្វើយ៉ាងណា នៅពេលគ្រួសារមួយកំពុងរៀបចំឈ្មោះរបស់ជីដូនជីតារបស់យើងសម្រាប់ពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ? សូមមើលផងដែរ « ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកសម្រាប់មរណជន » ប្រធានបទដំណឹងល្អ topics.lds.org ។
តើមានវត្ថុ ឬរូបភាពអ្វីខ្លះ ដែលអាចបង្ហាញដើម្បីជួយដល់គ្រួសាររបស់បងប្អូនឲ្យយល់អំពីពាក្យមួយចំនួនដែលប៉ុលបានប្រើដើម្បីពិពណ៌នាអំពីរូបកាយនៃជីវិតរមែងស្លាប់ខុសពីរូបកាយដែលរស់ឡើងវិញជាយ៉ាងណា ? ឧទាហរណ៍ ដើម្បីបង្ហាញពីភាពខុសគ្នារវាង ពុករលួយ និង មិនពុករលួយ ( សូមមើល ខទី ៥២–៥៤ ) បងប្អូនអាចបង្ហាញលោហៈធាតុដែលមានច្រេះស៊ី ( ដូចជាដែក ) និង លោហធាតុដែលពុំមានច្រេះស៊ី ( ដូចជាដែកអ៊ីណុក ) ។ ឬបងប្អូនអាចប្រៀបធៀបអ្វីមួយដែលខ្សោយ ជាមួយនឹងអ្វីមួយដែលមានអានុភាព ( សូមមើលខទី ៤៣ ) ។
ការពិភាក្សាអំពីខគម្ពីរទាំងនេះអាចនឹងមានអត្ថន័យជាពិសេស បើគ្រួសាររបស់បងប្អូនស្គាល់នរណាម្នាក់ដែលបានទទួលមរណភាព ។ សមាជិកគ្រួសារអាចថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានដកយក « ទ្រនិចនៃសេចក្ដីស្លាប់» ចេញ ( ខទី ៥៦ ) ។ សារលិខិតរបស់អែលឌើរ ផល វី ចនសុន « ហើយនឹងគ្មានសេចក្ដីស្លាប់ទៀតឡើយ » ( Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ១២១–២៣ ) អាចនឹងជាការបន្ថែមដ៏ល្អមួយចំពោះការពិភាក្សារបស់បងប្អូន ។
ដើម្បីជួយសមាជិកគ្រួសាររបស់បងប្អូនឲ្យយល់ពីខគម្ពីរនេះ បងប្អូនអាចគូររូបរង្វង់មួយនៅលើដី ហើយណែនាំឲ្យសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ « ឈរឲ្យនឹងនរ » នៅខាងក្នុងរង្វង់នោះ ទាំងចងបិទភ្នែក នៅពេលអ្នកដទៃយកនាំគាត់ ឬនាងចេញពីរង្វង់ផង ។ តើមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណា នៅពេលសមាជិកគ្រួសារនៅក្នុងរង្វង់ពុំចងបិទភ្នែក ហើយអាច « មើលឃើញ » នោះ ? តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បី « ឈរឲ្យរឹងមាំ » នៅក្នុងជីវិតរបស់យើង នៅពេលយើងត្រូវបានល្បួងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តមិនល្អ ?
សម្រាប់គំនិតបន្ថែមដើម្បីបង្រៀនកុមារ សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។
ការកែលម្អដល់ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន
សូមរកមើលលំនាំ ។ នៅក្នុងបទគម្ពីរនានា យើងរកឃើញគំរូដែលបង្ហាញពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់ធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។ តើមានគំរូអ្វីខ្លះដែលបងប្អូនរកឃើញមាននៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ១៤ដែលជួយយើងឲ្យយល់អំពីរបៀបបង្រៀន និងស្អាងដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ? សូមមើលផងដែរ គ. និង ស. ៥០:១៣–២៣ ។
នាងអើយ ហេតុអ្វីបានជាយំ ? ដោយ ស៊ីម៉ូន ឌីវី