« ថ្ងៃទី ៣–៩ ខែ កុម្ភៈ ។ នីហ្វៃទី ២ ១–៥ ៖ ‹ ពួកយើងបានរស់នៅតាមរបៀបនៃសុភមង្គល › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ៣–៩ ខែ កុម្ភៈ ។ នីហ្វៃទី ២ ១–៥ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២០

អ័ដាម និង នាងអេវ៉ា ដោយដាកឡាស ហ្វ្រាយើរ

ថ្ងៃទី ៣–៩ ខែ កុម្ភៈ

នីហ្វៃទី ២ ១–៥

« ពួកយើងបានរស់នៅតាមរបៀបនៃសុភមង្គល »

សូមចាប់ផ្ដើមរៀបចំខ្លួនខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នកដោយអាននីហ្វៃទី ២ ១–៥ ហើយកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក ។ នៅក្នុងជំពូកទាំងនេះមាននូវគោលការណ៍យ៉ាងច្រើនដែលអ្នកគ្មានពេលគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីពិភាក្សាតែម្ដងនៅក្នុងថ្នាក់ឡើយ ដូច្នេះសូមធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណនៅក្នុងការរៀបចំខ្លួនរបស់អ្នក ហើយផ្ដោតយកចិត្តទុកដាក់លើការយល់ដឹងដែលសិស្សបានចែកចាយ ដើម្បីជួយអ្នកឲ្យកំណត់ថា តើគោលការណ៍មួយណាដែលត្រូវផ្ដោតលើ និងរបៀបដឹកនាំការសន្ទនានោះ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

វាទំនងជាសិស្សរបស់អ្នកបានគូសចំណាំ ឬបានធ្វើការកត់ចំណាំយ៉ាងហោចណាស់ខគម្ពីរមួយនៅក្នុងនីហ្វៃទី ២ ១–៥ ។ ដើម្បីចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយខគម្ពីរដែលមានន័យចំពោះពួកគេ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសង្ខេបគោលការណ៍ខាងគោលលទ្ធិមួយដែលពួកគេរៀនមកពីខគម្ពីរដែលបានចែកចាយ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

នីហ្វៃទី ២ ២:១១–៣០

យើងមានសិទ្ធិសេរីភាពធ្វើសកម្មភាពដោយខ្លួនឯង ។

ជាញឹកញាប់ មនុស្សប្រើសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់ខ្លួនដើម្បីបង្កឲ្យមានការរងទុក្ខដ៏ច្រើនដល់មនុស្សដទៃទៀត ។ ដូច្នេះហេតុអ្វីសិទ្ធិជ្រើសរើសមានសារៈសំខាន់ចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ ? ប្រហែលជាអ្នកអាចសរសេរសំណួរនេះនៅលើក្ដារខៀន ហើយសិស្សអាចស្រាវជ្រាវរកចម្លើយនៅក្នុង នីហ្វៃទី ២ ២:១១–៣០ ហើយសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេនៅលើក្ដារខៀន ។ តើមារសត្រូវព្យាយាមធ្វើឲ្យសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់យើងចុះខ្សោយតាមរបៀបណា ? តើព្រះអង្គសង្គ្រោះជួយយើងឲ្យ « រើសយកឥស្សរភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » តាមរបៀបណា ? ( នីហ្វៃទី ២ ២:២៧ ) ។ សូមពិចារណាច្រៀងរួមគ្នានូវទំនុកតម្កើងអំពីសិទ្ធិជ្រើសរើស ដូចជា « ចូរដឹងថាគ្រប់គ្នាមានសេរី » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ១៤៩ ) ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យដាក់បន្ថែមការយល់ដឹងបន្ថែមទៀត ដែលពួកគេទទួលបានមកពីទំនុកតម្កើងនេះទៅក្នុងបញ្ជីរបស់ពួកគេ ។
គម្រោងមេរៀននាសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ បង្ហាញនូវលក្ខខណ្ឌដ៏ចាំបាច់ចំនួនបួនដែលធ្វើឲ្យសិទ្ធិជ្រើសរើសអាចកើតមាន ។ នេះគឺជាវិធីមួយដែលអ្នកអាចប្រើជាមូលដ្ឋានគ្រឹះដើម្បីបន្ថែមទៅលើអ្វីដែលសិស្សអាចនឹងរៀននៅឯគេហដ្ឋាន ៖ សូមសរសេរលក្ខខណ្ឌទាំងបួននៅលើក្ដារខៀន ។ បន្ទាប់មក សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មកពី នីហ្វៃទី ២ ២ ដែលបង្រៀនអំពីហេតុផលដែលលក្ខខណ្ឌទាំងនេះចាំបាច់ដើម្បីឈានទៅដល់សក្ដានុពលដ៏ទេវភាពរបស់យើង ។

នីហ្វៃទី ២ ២:១៥–២៩

ការធ្លាក់ និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាផ្នែកដ៏ចាំបាច់នៃផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។

មានគ្រិស្តសាសនិកជាច្រើនជឿថា ការធ្លាក់គឺជាមហន្តរាយមួយ និងថានាងអេវ៉ាបានធ្វើកំហុសមួយយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ។ ខគម្ពីរនៅក្នុងនីហ្វៃទី ២ ២ទាំងនេះបញ្ជាក់នូវសេចក្ដីពិតអំពីការធ្លាក់របស់អ័ដាម និងនាងអេវ៉ា ហើយវាថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រោសលោះយើងពីការធ្លាក់នោះ ។ វិធីមួយដើម្បីពិភាក្សាគំនិតទាំងនេះគឺដើម្បីអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្រាវជ្រាវ នីហ្វៃទី ២ ២:១៥–២៥ ហើយធ្វើបញ្ជីមួយអំពីសេចក្ដីពិតដែលពួកគេរៀនពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងសួនច្បារអេដែន ។ តើការយល់ដឹងផ្សេងទៀតអ្វីទៅ ដែលពួកគេរកឃើញនៅក្នុងពាក្យដកស្រង់មកពីប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ? តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រោសលោះយើងពីការធ្លាក់តាមរបៀបណា ? ( សូមមើល នីហ្វៃទី ២ ២:៦–៨, ២៦–២៩ ) ។
បន្ទាប់ពីធ្វើសកម្មភាពមួយដូចមុនរួចហើយ អ្នកអាចដាក់បង្ហាញសំណួរមួយចំនួនដូចជាសំណួរខាងក្រោមនេះ ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយការយល់ដឹងរបស់ពួកគេ ៖
- តើការបង្រៀនរបស់លីហៃនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះកែតម្រូវការយល់ខុសរួមមួយចំនួនអំពីការធ្លាក់តាមរបៀបណា ?
- តើការធ្លាក់គឺជាពរជ័យមួយតាមរបៀបណា ?
- តើការយល់ដឹងដ៏ត្រឹមត្រូវអំពីការធ្លាក់ជួយយើងឲ្យយល់កាន់តែប្រសើរថា យើងត្រូវការព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់តាមរបៀបណា ?
- តើអ្វីទៅជាហេតុផលមួយ ដែលអ្នកមានអំណរគុណចំពោះការជ្រើសរើសរបស់អ័ដាម និងនាងអេវ៉ានៅក្នុងសួនច្បារអេដែន ?
- តើការជ្រើសរើសរបស់អ្នកមកកាន់ផែនដីស្រដៀងគ្នាទៅនឹងការជ្រើសរើសរបស់អ័ដាម និងនាងអេវ៉ាដើម្បីបរិភោគផ្លែឈើនៃដើមដឹងខុសត្រូវតាមរបៀបណា ?
- តើគោលបំណងនៃជីវិតនេះគឺជាអ្វី ? ហេតុអ្វីការធ្លាក់ចាំបាច់ចំពោះការសម្រេចបានគោលបំណងនេះ ?

នីហ្វៃទី ២ ៤:១៥–៣៥

យើងអាចងាកទៅរកព្រះនៅក្នុងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ។

ការសរសេររបស់នីហ្វៃនៅក្នុង នីហ្វៃទី ២ ៤:១៥–៣៥ អាចនាំយកសេចក្ដីសង្ឃឹម និងការលួងលោមចិត្តដល់យើង នៅពេលយើងទទួលការថប់បារម្ភដោយសារភាពស្មុគស្មាញ និងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ។ ប្រហែលជាសិស្សអាចមើលខគម្ពីរទាំងនេះឡើងវិញជាគូ ហើយស្វែងរកសារដែលពួកគេអាចប្រើដើម្បីលួងលោមចិត្តមនុស្សម្នាក់ដែលមានបន្ទុកដោយសារតែការរងទុក្ខរបស់គាត់ ។ បន្ទាប់មក គូនីមួយៗអាចចែកចាយសារទាំងនេះជាមួយនឹងសិស្សផ្សេងទៀត ។ ប្រហែលជាសិស្សម្នាក់នៅក្នុងថ្នាក់អាចចែកចាយបទពិសោធន៍មួយ ដែលគាត់បានស្វែងរកការលួងលោមចិត្តតាមរយៈការងាកទៅរកព្រះ ដូចដែលនីហ្វៃបានធ្វើ ។
វិធីមួយទៀតដើម្បីពិនិត្យមើល នីហ្វៃទី ២ ៤ ឡើងវិញអាចជាការអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ទុកជាមុន ឲ្យរៀបចំខ្លួនចែកចាយខគម្ពីរ និងឃ្លាមកពីជំពូកនេះដែលមានន័យចំពោះពួកគេ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេចែកចាយអ្វីដែលពួកគេធ្វើ នៅពេលពួកគេមានការថប់បារម្ភដោយសារតែភាពទន់ខ្សោយរបស់ពួកគេ ។ ទំនុកតម្កើងមួយអំពីការលួងលោមចិត្ត និងសេចក្ដីសង្ឃឹម ដូចជា « ខ្ញុំរកក្តីសុខឯណា ? » ( ទំនុកតម្កើងល.រ. ៦៩ ) ក៏អាចបន្ថែមដល់ការពិភាក្សានេះផងដែរ ។ ឧទាហរណ៍ សិស្សអាចចែកចាយរបៀបដែលទំនុកតម្កើងនេះផ្ដល់ការគាំទ្រដល់គំរូរបស់នីហ្វៃអំពីការពឹងផ្អែកលើព្រះអម្ចាស់នៅគ្រាបាក់ទឹកចិត្ត ។

នីហ្វៃទី ២ ៥

សុភមង្គលកើតមាន ពេលយើងរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។

ថ្វីបើនីហ្វៃ និងប្រជាជនរបស់លោកបានជួបឧបសគ្គក្ដី ក៏ពួកគេអាចបង្កើតសង្គមមួយដោយផ្អែកលើគោលការណ៍នានា ដែលដឹកនាំទៅរកសុភមង្គល ។ តើសិស្សបានរកឃើញគោលការណ៍អ្វីខ្លះនៅក្នុងការសិក្សារបស់ពួកគេអំពី នីហ្វៃទី ២ ៥ ដែលរួមចំណែកដល់សុភមង្គល ដែលពួកសាសន៍នីហ្វៃបានដកពិសោធន៍ ? អ្នកអាចផ្ដល់ក្រដាសមួយសន្លឹកដល់សិស្ស ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យស្រាវជ្រាវ នីហ្វៃទី ២ ៥ រកមើលគោលការណ៍ដែលដឹកនាំទៅរកសុភមង្គល ហើយកត់ត្រាវាទុក ។ តើវិធីដែលលោកិយនេះស្វែងរកសុភមង្គលខុសពីអ្វីដែលយើងរកឃើញនៅក្នុង នីហ្វៃទី ២ ៥ យ៉ាងដូចម្ដេច ? តើសិស្សអាចដាក់គោលដៅអ្វីខ្លះដើម្បីអនុវត្តគោលការណ៍មួយក្នុងចំណោមគោលការណ៍ទាំងនេះ ?

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

សូមប្រាប់សិស្សថា នីហ្វៃទី ២ ៦–១០មានការបង្រៀនមួយដ៏ល្អបំផុតអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅគ្រប់បទគម្ពីរ ។ អ្នកក៏អាចចែកចាយខគម្ពីរមួយដែលអ្នករកឃើញនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ដែលវាធ្វើឲ្យអ្នកមានចិត្តរំភើបចង់អានវាផងដែរ ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

ការធ្លាក់គឺជាផ្នែកមួយនៃផែនការរបស់ព្រះ ។

ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក បានបង្រៀន ៖

« នៅពេលអ័ដាម និងនាងអេវ៉ាបានទទួលបទបញ្ញត្តិទីមួយ ពួកគេគឺស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពមួយដែលកំពុងផ្លាស់ប្ដូរ លែងជាពិភពវិញ្ញាណទៀតហើយ ប៉ុន្តែមានរូបកាយដែលពុំទាន់ទទួលរងនូវសេចក្ដីស្លាប់ ហើយពុំអាចមានលទ្ធភាពធ្វើការបង្កបង្កើតបានឡើយ ។ ពួកគេពុំអាចបំពេញបទបញ្ញត្តិទីមួយរបស់ព្រះដោយគ្មានការរំលងនូវរបាំងការពាររវាងភាពក្សេមក្សាន្តនៃសួនច្បារអេដែន និងការសាកល្បងដ៏គួរឲ្យខ្លាច ព្រមទាំងឱកាសដ៏អស្ចារ្យនៃជីវិតរមែងស្លាប់នេះបានឡើយ ។ …

« …ព្យាការីលីហៃបានពន្យល់ថា ‹ បើសិនជាលោកអ័ដាមពុំបានរំលងច្បាប់ទេ លោកក៏ពុំបានធ្លាក់ខ្លួនដែរ › ( នីហ្វៃទី ២ ២:២២ ) ប៉ុន្តែនឹងបន្តនៅក្នុងស្ថានភាពដែលលោកត្រូវបានបង្កើតមក ។

« …លីហៃបានធ្វើសេចក្ដីសន្និដ្ឋានថា ការធ្លាក់ត្រូវបានរៀបចំឡើង ដោយសារ ‹ អ្វីៗសព្វសារពើបានត្រូវធ្វើឡើងទៅតាមប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់ ដែលជ្រាបគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ › ( នីហ្វៃទី ២ ២:២៤ ) ។

« នាងអេវ៉ាគឺជាមនុស្សដំបូងដែលបានរំលងលើការកំណត់នៅក្នុងសួនអេដែន ដើម្បីចាប់ផ្ដើមលក្ខខណ្ឌនៃជីវិតរមែងស្លាប់ ។ ទង្វើរបស់នាង ទោះវាជាអ្វីក៏ដោយ គឺពិតជាការរំលងមួយ ប៉ុន្តែវាជាកត្តាចាំបាច់រុងរឿងដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចមួយ ដើម្បីបើកទ្វារឆ្ពោះទៅរកជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ អ័ដាមបានបង្ហាញប្រាជ្ញារបស់លោកដោយការធ្វើរឿងដូចគ្នានេះ ។ ហេតុដូច្នេះហើយ នាងអេវ៉ា និង ‹ អ័ដាមបានធ្លាក់ខ្លួន ដើម្បីឲ្យមានមនុស្សលោក › ( នីហ្វៃទី ២ ២:២៥ ) ។

« ពួកគ្រិស្តសាសនិកមួយចំនួនថ្កោលទោសដល់អេវ៉ា ចំពោះទង្វើរបស់នាង ដោយសន្មតថា នាង និងពួកកូនស្រីរបស់នាងមានគុណវិបត្តិដោយសារតែទង្វើនេះ ។ ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយពុំគិតដូច្នោះឡើយ ! ដោយបានប្រាប់តាមរយៈវិវរណៈ យើងសាទរដល់ទង្វើរបស់នាងអេវ៉ា ហើយគោរពដល់ប្រាជ្ញា និងភាពក្លាហានរបស់នាងនៅក្នុងរឿងដ៏អស្ចារ្យដែលហៅថា ការធ្លាក់ ។ …

« វិវរណៈសម័យទំនើបបង្ហាញថា ឪពុកម្ដាយទីមួយរបស់យើងបានយល់ដឹងអំពីភាពចាំបាច់នៃការធ្លាក់នោះ ។ អ័ដាមបានប្រកាសថា ‹ សូមឲ្យព្រះនាមនៃព្រះបានប្រកបដោយព្រះពរ ដ្បិតព្រោះតែការរំលងរបស់ខ្ញុំ នោះភ្នែកខ្ញុំបានភ្លឺឡើង ហើយនៅក្នុងជីវិតនេះ ខ្ញុំនឹងមានសេចក្ដីអំណរ ហើយនៅក្នុងសាច់ឈាម នោះខ្ញុំនឹងឃើញព្រះទៀត › ( ម៉ូសេ ៥:១០ ) »( « The Great Plan of Happiness »Ensignខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ៧២–៧៣ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ឈោងទៅជួយដល់អ្នកទាំងឡាយដែលពុំបានចូលរួម ។ ការបង្រៀនគឺលើសពីការដឹកនាំការពិភាក្សាមួយនៅថ្ងៃអាទិត្យទៅទៀត វាទាក់ទងនឹងការងារបម្រើដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងការផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សដទៃទៀតជាមួយនឹងដំណឹងល្អ ។ ប្រហែលជាអ្នកអាចគិតពីមនុស្សម្នាក់ដែលពុំបានចូលរួម ហើយធ្វើការអញ្ជើញជាក់លាក់មួយដល់គាត់ឲ្យចូលរួមនៅក្នុងមេរៀនលើកក្រោយ ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទំព័រ ៨–៩ ) ។