« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ វិច្ឆិកា ។ អេធើរ ១២–១៥ ៖ ‹ ដោយសារសេចក្ដីជំនឿ នោះការណ៍ទាំងអស់ត្រូវបានបំពេញ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ វិច្ឆិកា ។ អេធើរ ១២–១៥ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២០

អេធើរកំពុងលាក់ខ្លួននៅក្នុងរូងថ្មមួយ ដោយ ហ្គារី អើណេស្ត ស្ម៊ីធ

ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ វិច្ឆិកា

អេធើរ ១២–១៥

« ដោយសារសេចក្ដីជំនឿ នោះការណ៍ទាំងអស់ត្រូវបានបំពេញ »

គោលបំណងនៃគម្រោងមេរៀននេះគឺពុំមែនដើម្បីរៀបរាប់ពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅក្នុងថ្នាក់រៀននោះទេ ។ វាគឺជាការបំពេញបន្ថែម—ពុំមែនជំនួសទេ—ចំពោះវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន ។ ចូរឲ្យព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំការសិក្សា និងការរៀបចំខ្លួនផ្ទាល់របស់អ្នក រួចហើយមើលឲ្យឃើញថាតើសកម្មភាពនៅក្នុងគម្រោងមេរៀននេះអាចជួយសិស្សឲ្យរកឃើញ ហើយចែកចាយពីគោលការណ៍ដ៏សំខាន់នៅក្នុង អេធើរ ១២–១៥ ដែរឬទេ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យចែកចាយអ្វីដែលពួកគេរៀនមកពីការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន និងជាគ្រួសាររបស់ពួកគេ នោះអ្នកអាចសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវឃ្លាដូចជា « ខ្ញុំបានរៀនថា… » « ខ្ញុំមានទីបន្ទាល់មួយអំពី… » និង « ខ្ញុំបានដកពិសោធន៍… » សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយអ្វីមួយមកពី អេធើរ ១២–១៥ ដែលអាចបំពេញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍មួយនៅលើក្ដារខៀន ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

អេធើរ ១២:២–២២

យើងនឹងទទួលបានសាក្សីមួយអំពីសេចក្ដីពិត នៅពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យពិចារណាពីអត្ថន័យនៃការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អ្នកអាចសួរពួកគេថាតើរូបភាព ឬពាក្យអ្វីខ្លះផុសក្នុងគំនិតរបស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេស្ដាប់ឮពាក្យថា អនុវត្ត ។ ( អ្នកអាចថែមទាំងរកមើលពាក្យនោះក្នុងវចនានុក្រម ) ។ តើការធ្វើលំហាត់ប្រាណមានឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះទៅលើរូបកាយរបស់យើង ? តើយើងអាចអនុវត្តគោលការណ៍នេះទៅនឹងសេចក្ដីជំនឿតាមរបៀបណា ? តើយើងអាច « អនុវត្តសេចក្ដីជំនឿ » លើព្រះគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ? សិស្សអាចស្រាវជ្រាវ អេធើរ ១២:២–២២ ហើយពិភាក្សាពីរបៀបដែលមនុស្សបានអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿដែលបានលើកឡើងនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកគេដោយរបៀបណា ? យោងតាមខគម្ពីរទាំងនេះ តើលទ្ធផលនៃការអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានអ្វីខ្លះ ?
គំរូអំពីសេចក្ដីជំនឿនៅក្នុង អេធើរ ១២:៧–២២ ផ្ដល់ការរំឭកដ៏ល្អមួយអំពីរឿងដ៏បំផុសគំនិតដែលអ្នកបានសិក្សារួមគ្នានៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន ។ ប្រហែលជាសិស្សអាចចែកចាយគំរូផ្សេងទៀតអំពីសេចក្ដីជំនឿ និងអ្វីដែលពួកគេរៀនមកពីគំរូទាំងនោះ ( គំរូផ្សេងទៀតមាននៅក្នុង ហេព្រើរ ១១ ) ។ ពួកគេក៏អាចចែកចាយគំរូដ៏ស្មោះត្រង់មកពីប្រវត្តិគ្រួសាររបស់ពួកគេ ឬមកពីជីវិតរបស់ពួកគេផ្ទាល់ផងដែរ ។ តើគំរូទាំងនេះបានពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងព្រះវរបិតាសួគ៌តាមរបៀបណា ?
អេធើរ ១២ គឺពោរពេញដោយការយល់ដឹង និងសេចក្ដីពិតអំពីសេចក្ដីជំនឿ ។ សិស្សអាចស្វែងរកខគម្ពីរនានាដែលបង្រៀនពួកគេអំពីសេចក្ដីជំនឿនៅ ក្នុងជំពូកនេះ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចសរសេរនៅលើក្ដារខៀនពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។

អេធើរ ១២:១–៩, ២៨, ៣២

សេចក្ដីជំនឿដឹកនាំទៅរក « សង្ឃឹមជាប្រាកដថា នឹងបានពិភពលោកមួយដ៏ប្រសើរ » ។

តើសិស្សម្នាក់នៅក្នុងថ្នាក់របស់អ្នកអាចពិពណ៌នាពីហេតុផលដែលយុថ្កាមួយមានសារៈសំខាន់ចំពោះទូកមួយឬទេ ? អ្នកអាចបង្ហាញរូបភាពទូកមួយ និងយុថ្កាមួយ ( ឬគូវានៅលើក្ដារខៀន ) ហើយពិភាក្សាពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះទូកមួយដែលគ្មានយុថ្កា ។ តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះយើង នៅពេលយើងគ្មានសេចក្ដីសង្ឃឹម ? បន្ទាប់មក សិស្សអាចអាន អេធើរ ១២:៤ ហើយពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលសេចក្ដីសង្ឃឹមប្រៀបបាននឹង « យុថ្កាមួយដល់ព្រលឹង [ របស់យើង ] » ។ ពួកគេក៏អាចអាន អេធើរ ១២:១–៩, ២៨ និង៣២ ហើយចែកចាយការយល់ដឹងដែលពួកគេទទួលបានអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមផងដែរ ។ តើយើងគួរសង្ឃឹមសម្រាប់អ្វីខ្លះ ? ( សូមមើលអេធើរ ១២:៤, មរ៉ូណៃ ៧:៤១ សូមមើលផងដែរ យ៉ូហាន ១៦:៣៣ ) ។

អេធើរ ១២:២៣–២៩

តាមរយៈព្រះគុណរបស់ព្រះគ្រីស្ទ រឿងទន់ខ្សោយអាចប្រែទៅជាខ្លាំងបាន ។

ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យស្គាល់ពីសេចក្ដីពិតដែលមរ៉ូណៃបានរៀនអំពីភាពទន់ខ្សោយ និងកម្លាំងនៅក្នុង អេធើរ ១២ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីមនុស្សដែលអាចមានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្ត ដោយសារតែភាពទន់ខ្សោយរបស់ពួកគេ ។ បន្ទាប់មក សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យស្រាវជ្រាវអេធើរ ១២:២៣–២៩ ដើម្បីស្វែងរកសារលិខិតដែលអាចជួយបុគ្គលនោះ ។ ប្រសិនបើមរ៉ូណៃរស់នៅសព្វថ្ងៃ តើលោកអាចនឹងនិយាយអ្វីខ្លះដើម្បីលើកទឹកចិត្តដល់គាត់ ឬនាង ? សិស្សក៏អាចចែកចាយបទពិសោធន៍មកពីជីវិតរបស់ពួកគេផ្ទាល់ នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានជួយ« ធ្វើឲ្យអ្វីដែលទន់ខ្សោយក្លាយទៅជាខ្លាំងពូកែចំពោះពួកគេវិញ » ( អេធើរ ១២:២៧ ) ។ តើការផ្លាស់ប្ដូរនេះខុសពីការខិតខំកែលម្អខ្លួនដែលបុគ្គលម្នាក់អាចធ្វើដោយគ្មានការពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរបៀបណា ? សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមទៀតស្ដីពីប្រធានបទនេះ សូមមើលសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។
បទពិសោធន៍របស់មរ៉ូណៃគឺជាបទពិសោធន៍មួយនៅក្នុងបទគម្ពីរដែលបង្ហាញពីរបៀបដែលព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចបង្វែរភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងក្លាយទៅជាខ្លាំងពូកែ ។ វាអាចមានប្រយោជន៍ដើម្បីបំបែកសិស្សជាក្រុម ចាត់ក្រុមនីមួយៗឲ្យរើសបុគ្គលម្នាក់នៅក្នុងបទគម្ពីរដែលមានភាពទន់ខ្សោយមួយ ហើយពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើឲ្យបុគ្គលនោះខ្លាំងពូកែ ។ ឧទាហរណ៍មួយចំនួនត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។ អ្នកក៏អាចណែនាំឲ្យសិស្សរំឭកនិយមន័យអំពីព្រះគុណនៅក្នុង សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ឬ ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ( ទំព័រ ៧៧–៧៨ ) ។ តើគំរូនៅក្នុងបទគម្ពីរដែលពួកគេបានសិក្សាបង្ហាញឲ្យឃើញពីអនុភាពនៃព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរបៀបណា ? តើយើងនាំយកអនុភាពនោះចូលមកក្នុងជីវិតរបស់យើងយ៉ាងដូចម្តេច ?
វាគឺជារឿងធម្មតាដើម្បីប្រៀបធៀបភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងទៅនឹងភាពខ្លាំងរបស់មនុស្សម្នាក់ទៀត សូម្បីតែមរ៉ូណៃក៏ធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា លោកពុំអាចប្រៀបបាននឹងបងប្រុសរបស់យ៉ារេឌដែរ ( សូមមើល អេធើរ ១២:២៤ ) ។ ហេតុអ្វីវាមានគ្រោះថ្នាក់ដើម្បីប្រៀបធៀបខ្លួនឯងទៅនឹងមនុស្សដទៃ ? យោងតាម អេធើរ ១២:២៦–២៧ តើព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងមើលឃើញភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងតាមរបៀបណា ? ( សូមមើលផងដែរនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង នៅក្នុង« ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ) ។ តើទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងមើលឃើញភាពទន់ខ្សោយរបស់មនុស្សដទៃតាមរៀបណា ?( សូមមើល អេធើរ ១២:២៦ ) ។

អេធើរ ១៣–១៥

ការបដិសេធពួកព្យាការីនាំទៅរកគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ ។

ដោយផ្ដល់ឲ្យនូវសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់នៅក្នុង អេធើរ ១២ នោះអ្នកអាចនឹងពុំជ្រើសរើសចំណាយពេលច្រើននៅក្នុងថ្នាក់អំពី ជំពូក ១៣–១៥ ឡើយ ។ ប៉ុន្តែ វាប្រហែលអាចផ្តល់ជាអត្ថប្រយោជន៍ដើម្បីឲ្យសិស្សម្នាក់សង្ខេបខ្លីៗនូវអ្វីដែលកើតឡើងនៅក្នុងជំពូកទាំងនេះ ។ ដើម្បីជួយសិស្សរកឃើញសារលិខិតដ៏មានន័យនៅក្នុងដំណើររឿងនេះ អ្នកអាចសុំឲ្យពួកគេបំពេញឃ្លា« យ៉ាងនោះ យើងឃើញ … » ជាមួយនឹងមេរៀនមួយដែលពួកគេរៀនមកពីការធ្លាក់របស់ពួកសាសន៍យ៉ារេឌ ។ តើការធ្លាក់របស់ពួកគេស្រដៀងគ្នានឹងការធ្លាក់របស់ពួកសាសន៍នីហ្វៃតាមរបៀបណា ? ( ឧទាហរណ៍ សូមមើល អេធើរ ១៥:១៩ និង មរ៉ូណៃ ៨:២៨ ) ។ តើព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងរៀនអ្វីខ្លះចេញពីដំណើររឿងទាំងនេះ ហើយតើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីចៀសវាងពីជោគវាសនាដូចជាពួកសាសន៍យ៉ារេឌ ? សិស្សក៏អាចរំឭកពីរបៀបដែលចុងបញ្ចប់នៃគម្ពីរអេធើរទាក់ទងនឹង អោមណៃ ១:១៩–២២, ម៉ូសាយ ៨:៨ និង ម៉ូសាយ ២៨:១១–១៨ផងដែរ ។

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

នៅសប្ដាហ៍ក្រោយ សិស្សនឹងចាប់ផ្ដើមសិក្សាគម្ពីរមរ៉ូណៃ ។ ពួកគេអាចរកឃើញថាមានការចាប់អារម្មណ៍ដើម្បីដឹងថា ដើមឡើយមរ៉ូណៃពុំមានផែនការសរសេរអ្វីផ្សេងទៀតបន្ទាប់ពីគម្ពីរអេធើរឡើយ ប៉ុន្តែលោកបន្តនៅមានជីវិតលើសពីអ្វីដែលលោកបានរំពឹងទុក ។ សប្ដាហ៍នេះ ពួកគេនឹងចាប់ផ្ដើមអានសារលិខិតចុងក្រោយដែលមរ៉ូណៃបានទទួលការបំផុសគំនិតឲ្យសរសេរពីមុនលោកទទួលមរណភាព ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

ការរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណតម្រូវឲ្យមានការមើលឃើញពីភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ។

ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង ដោយមានប្រសាសន៍អំពី អេធើរ ១២:២៧ នោះលោកបានបង្រៀនថា « មរ៉ូណៃបានថ្លែងថា នៅពេលលោក ‹ បានឮនូវពាក្យទាំងនេះ › នោះលោក ‹ ក៏បានស្កប់ចិត្ត › ( អេធើរ ១២:២៩ ) ។ វាអាចជាការលួងលោមចិត្តដល់យើងទាំងអស់គ្នា ។ អ្នកទាំងឡាយដែលពុំមើលឃើញពីភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្លួននឹងពុំរីកចម្រើនទេ ។ ការដឹងពីភាពទន់ខ្សោយរបស់បងប្អូនគឺជាពរជ័យមួយ វានឹងជួយបងប្អូនបន្ដមានភាពរាបសារ ហើយបន្ដងាកទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ព្រះវិញ្ញាណពុំគ្រាន់តែលួងលោមចិត្តបងប្អូនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏ជាភ្នាក់ងារដែលដង្វាយធួនធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរធម្មជាតិក្នុងខ្លួនបងប្អូនដែរ ។ បន្ទាប់មកអ្វីដែលទន់ខ្សោយក្លាយទៅជាខ្លាំងពូកែ » ( « My Peace I Leave with You » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ១៦ ) ។

ឧទាហរណ៍ ៖ មនុស្សទន់ខ្សោយដែលបានធ្វើឲ្យខ្លាំងពូកែ ។

ហេណុក ( ម៉ូសេ ៦:៣១–៣៤, ៧:១៣ )
ម៉ូសេ ( និក្ខំមនំ ៤:១០–១២, ១៤:៣១ )
គេឌាន ( ចោទិយកថា ៦:១២–១៦, ៨:២២–២៣ )
ពេត្រុស ( លូកា ៥:៨–១០, ២២:៥៥–៦២, កិច្ចការ ៤:១៣–២១ )
មរ៉ូណៃ ( អេធើរ ១២:២៣–២៩ )
យ៉ូសែប ស៊្មីធ ( យ៉ូសែប ស៊្មីធ—ប្រវត្តិ ១:២៨, គ. និង ស. ៣៥:១៧, ១៣៥:៣ )

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

បង្រៀនពី « ហេតុផល » ។ « ពេលខ្លះអ្នករៀន—ជាពិសេសយុវវ័យ—ងឿងឆ្ងល់អំពីរបៀបដែលគោលការណ៍ដំណឹងល្អទាក់ទងនឹងពួកគេ ឬហេតុអ្វីក៏ពួកគេគួរគោរពតាមបទបញ្ញត្តិជាក់លាក់នានា ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើពួកគេយល់អំពីផែនការដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌សម្រាប់សុភមង្គលនៃកូនចៅរបស់ទ្រង់ នោះមូលហេតុនានាចំពោះគោលការណ៍ដំណឹងល្អ និងបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយនឹងប្រែក្លាយទៅជាមានភាពកាន់តែច្បាស់លាស់ ហើយជំរុញទឹកចិត្តឲ្យមានការគោរពតាមកាន់តែខ្លាំងឡើង » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ទំព័រ ២០ ) ។