ថ្ងៃទី ៣០ ខែ វិច្ឆិកា–ថ្ងៃទី ៦ ខែ ធ្នូ ។ មរ៉ូណៃ ១–៦ ៖ ‹ ដើម្បីរក្សាពួកគេ ឲ្យនៅក្នុងផ្លូវត្រូវ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរមរមន ឆ្នាំ ២០២០ ( ឆ្នាំ២០២០ )

ថ្ងៃទី ៣០ ខែ វិច្ឆិកា–ថ្ងៃទី ៦ ខែ ធ្នូ ។ មរ៉ូណៃ ១–៦ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២០

មីណើរវ៉ា ធីឆើរ ( ១៨៨៨–១៩៧៦ ) អាលម៉ាធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅក្នុងទឹកមរមន ឆ្នាំ១៩៤៩–១៩៥១ ប្រេងនៅលើផ្ទាំងគូរគំនូរ ៣៥⅞ x ៤៨ អ៊ីញ ។ សារមន្ទីរសិល្បៈរបស់សាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំ យ៉ង់ ឆ្នាំ១៩៦៩

ថ្ងៃទី ៣០ ខែ វិច្ឆិកា–ថ្ងៃទី ៦ ខែ ធ្នូ

មរ៉ូណៃ ១–៦

« ដើម្បីរក្សាពួកគេឲ្យនៅក្នុងផ្លូវត្រូវ »

មរ៉ូណៃមានបំណងប្រាថ្នាថា រឿងដែលលោកបានសរសេរនឹង « មានតម្លៃ » ចំពោះអ្នកដែលរស់នៅក្នុងថ្ងៃចុងក្រោយ ( មរ៉ូណៃ ១:៤ ) ។ នៅពេលអ្នកអាន មរ៉ូណៃ ១–៦ សូមពិចារណាប្រកបដោយការអធិស្ឋានពីរឿងដែលនឹងមានតម្លៃបំផុតចំពោះសិស្សរបស់អ្នក ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

ពេលខ្លះសិស្សអាចមានលទ្ធភាពច្រើនដើម្បីចែកចាយការយល់ដឹងរបស់ពួកគេមកពីការសិក្សារបស់ពួកគេផ្ទាល់ នៅពេលពួកគេមានពេលបន្តិចបន្តួចដើម្បីចងចាំពីអ្វីដែលពួកគេបានអាន ។ អ្នកអាចចំណាយពេលពីរបីនាទីនៅពេលចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ ដើម្បីរឭកក្បាលជំពូកសម្រាប់ មរ៉ូណៃ ១–៦ ។ ( ការណ៍នេះក៏អាចជួយសិស្សដែលពុំបានអាននៅឯគេហដ្ឋានដែរ ) ។ បន្ទាប់មក អញ្ជើញសិស្សឲ្យស្រាវជ្រាវជំពូកទាំងនោះរកនូវបទគម្ពីរមួយដែលពួកគេគិតថាមានន័យ ហើយចង់ចែកចាយជាមួយសិស្សផ្សេងទៀត ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

មរ៉ូណៃ ២–៦

ពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាពត្រូវបានធ្វើឡើងតាមព្រះអម្ចាស់បង្គាប់ ។

ប្រសិនបើសិស្សរបស់អ្នក ( ឬមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ ) កំពុងរៀបចំខ្លួនទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាព វាអាចជារឿងដ៏មានតម្លៃ ដើម្បីរំឭកពីអ្វីដែលមរ៉ូណៃបានបង្រៀនអំពីពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៅក្នុង មរ៉ូណៃ ២–៦ ។ សិស្សអាចចាប់ដៃគូសម្ដែងសាច់រឿងដូចខាងក្រោមនេះ ។ (១) បងប្អូនប្រុសរបស់អ្នកជិតទទួលការតែងតាំងបព្វជិតភាព ។ តើអ្នកនឹងផ្ដល់ការប្រឹក្សាអ្វីខ្លះដល់គាត់ដោយដកស្រង់ពី មរ៉ូណៃ ៣ ? (២) មានមិត្តម្នាក់ដែលជឿសាសនាផ្សេងងឿងឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីវាជាការចាំបាច់ដើម្បីទទួលទានសាក្រាម៉ង់រាល់សប្ដាហ៍ ។ តើអ្នកនឹងនិយាយអ្វីខ្លះ ? ( សូមមើល មរ៉ូណៃ ៤–៥ ) ។ (៣) ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកកូនស្រីរបស់អ្នកជិតមកដល់ហើយ ប៉ុន្តែនាងពុំប្រាកដចិត្តថា នាងត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ ឬអត់នោះទេ ។ តើអ្នកនឹងជួយនាងតាមរបៀបណា ? ( សូមមើល មរ៉ូណៃ ៦:១–៣ ) ។ បន្ទាប់ពីការសម្ដែង សិស្សអាចពិភាក្សាពីអ្វីដែលពួកគេបានរៀនពីគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ពួកគេក៏អាចចែកទីបន្ទាល់របស់ពួកគេអំពីរបៀបដែលពិធីបរិសុទ្ធទាំងនេះបាននាំពួកគេឲ្យខិតជិតនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ដើម្បីចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សាមួយអំពីការរៀបចំខ្លួនទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សពិពណ៌នាពីវិធីដែលពួកគេបានរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ការតាំងចិត្តដ៏សំខាន់នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ដូចជាបេសកកម្ម អាពាហ៍ពិពាហ៍ ភាពជាឪពុកម្ដាយ ឬការងារថ្មីមួយ ។ តើការរៀបចំខ្លួននោះខុសគ្នាយ៉ាងណាដែរពីការរៀបចំខ្លួនដើម្បីមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុង មរ៉ូណៃ ៦:១–៣ ? ( សូមមើលផងដែរ ម៉ូសាយ ១៨:៨–១០, គ. និង ស. ២០:៣៧ ) ។ ហេតុអ្វីបុគ្គលិកលក្ខណៈដែលមាននៅក្នុងបទគម្ពីរទាំងនេះចាំបាច់សម្រាប់ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ? តើយើងដឹងថា យើងបានរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ពិធីបរិសុទ្ធនេះតាមរបៀបណា ? សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យពិចារណាថាតើពួកគេបានរស់នៅតាមបទដ្ឋានទាំងនេះបានល្អដល់កម្រិតណាដែរ ចាប់តាំងពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ពួកគេមក និងអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើដើម្បីកែលម្អ ។ អ្នកក៏អាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យសរសេរពីចំណាប់អារម្មណ៍នានាដែលពួកគេទទួលបាន ហើយមើលវាឲ្យបានញឹកញាប់ ។

ពិធីបរិសុទ្ធត្រូវបានធ្វើឡើងដោយអំណាចបព្វជិតភាព ។

មរ៉ូណៃ ៤–៥

ការទទួលទានសាក្រាម៉ង់ជួយយើងឲ្យខិតទៅជិតព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

គម្រោងមេរៀននាសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលៗ និងក្រុមគ្រួសារ ណែនាំនូវសកម្មភាពសិក្សាដែលទាក់ទងនឹងពិធីសាក្រាម៉ង់ ។ ប្រហែលជាអ្នកអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យធ្វើសកម្មភាពទាំងនេះនៅឯគេហដ្ឋាន ហើយរៀបចំខ្លួនមកថ្នាក់រៀនដើម្បីចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ។ អ្នកក៏អាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយជាមួយគ្នាពីអ្វីដែលពួកគេធ្វើដើម្បីរៀបចំខ្លួនឯង និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ដើម្បីមានបទពិសោធន៍ដ៏ពិសិដ្ឋជាមួយនឹងពិធីសាក្រាម៉ង់ ។
ភាគច្រើន យើងធ្លាប់ឮពាក្យអធិស្ឋានសាក្រាម៉ង់ជាច្រើនដង ប៉ុន្តែតើយើងបានយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអត្ថន័យនៃពាក្យទាំងនោះដែរឬទេ ? ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យពិចារណាពាក្យអធិស្ឋានទាំងនេះ អ្នកអាចទុកពេលឲ្យពួកគេបីបួននាទីដើម្បីសរសេរពាក្យអធិស្ឋានទាំងពីរសម្រាប់ពិធីសាក្រាម៉ង់ដោយប្រើការចងចាំរបស់ពួកគេ ។ បន្ទាប់មក អញ្ជើញពួកគេឲ្យប្រៀបធៀបអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរទៅនឹង មរ៉ូណៃ ៤:៣ និង ៥:២ ។ តើអ្វីទៅដែលពួកគេងាយចងចាំ ? តើពួកគេខ្វះពាក្យអ្វីខ្លះ ? តើពួកគេបានកត់សម្គាល់អ្វីមួយពីពាក្យអធិស្ឋានទាំងនេះដែលពួកគេពុំបានកត់សម្គាល់ពីមុនដែរឬទេ ? សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយពាក្យ និងឃ្លាមកពីពាក្យអធិស្ឋានសាក្រាម៉ង់ដែលពួកគេចាប់អារម្មណ៍ ឬដែលជួយពួកគេឲ្យទទួលអារម្មណ៍នូវភាពពិសិដ្ឋនៃពិធីបរិសុទ្ធនេះ ។ ដើម្បីបង្កើននូវអំណរគុណរបស់សិស្សចំពោះពិធីសាក្រាម៉ង់ សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យច្រៀង ឬលេងទំនុកតម្កើងសាក្រាម៉ងមួយបទ ។ អ្នកក៏អាចបង្ហាញវីដេអូ « Always Remember Him » (ChurchofJesusChrist.org) ។

5:28

មរ៉ូណៃ ៦:៤–៩

ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវធ្វើការងារបម្រើដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ។

សូមពិចារណាប្រើរឿងប្រៀបប្រដូចមួយដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីសារៈសំខាន់នៃការបាន « ចិញ្ចឹមបីបាច់ដោយព្រះបន្ទូលដ៏ល្អនៃព្រះ »( មរ៉ូណៃ ៦:៤ ) ។ ឧទាហរណ៍ តើការចិញ្ចឹមបីបាច់បែបណាខ្លះដែលចាំបាច់សម្រាប់កូនឈើតូចៗ ឬទារក ? តើមានអ្វីខ្លះកើតឡើងប្រសិនបើអ្នកធ្វេសប្រហែសចំពោះអ្វីមួយដែលត្រូវការការចិញ្ចឹមបីបាច់ ? តើសមាជិកថ្មី និងសមាជិកដែលត្រឡប់មកក្នុងសាសនាចក្រវិញប្រៀបបានទៅនឹងរុក្ខជាតិ ឬទារកដែលត្រូវការការចិញ្ចឹមបីបាច់យ៉ាងដូចម្ដេច ? សិស្សអាចស្រាវជ្រាវ មរ៉ូណៃ ៦:៤–៩ រកគំនិតអំពីរបៀបដែលពួកគេអាច « ចិញ្ចឹមបីបាច់ » គ្នាខាងវិញ្ញាណ ។ ពួកគេក៏អាចស្វែងរកគំនិតនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ផងដែរ ។ អ្នកអាចចែកចាយបទពិសោធន៍មួយដែលមនុស្សម្នាក់បានផ្ដល់ការងារបម្រើដល់អ្នក ។ ប្រហែលជាមានសិស្សនឹងស្ម័គ្រចិត្តចែកចាយបទពិសោធន៍ស្រដៀងគ្នានេះ ។
មរ៉ូណៃ ៦:៤–៩ អាចជួយសិស្សឲ្យយល់ពីរបៀបដែលយើងមានពរ នៅពេលយើង « ត្រូវបានរាប់ក្នុងចំណោមប្រជាជននៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ » ហើយចូលរួមការប្រជុំរបស់សាសនាចក្រ ។ តើយើងអាចពន្យល់ពរជ័យទាំងនេះដល់មនុស្សម្នាក់ដែលមានសំណួរពីសេចក្ដីត្រូវការដើម្បីបង្កើតព្រះវិហារមួយយ៉ាងដូចម្ដេច ? ប្រហែលជាសិស្សអាចស្រាវជ្រាវខគម្ពីរទាំងនេះដើម្បីស្វែងរកអ្វីមួយដែលពួកគេអាចចែកចាយបាន ។ ឬពួកគេអាចសរសេរពរជ័យមួយចំនួនដែលពួកគេបានទទួលក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនេះ( សូមមើល ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន « Why the Church » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៥ ទំព័រ ១០៨–១១ ) ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីប្រាកដថា សមាជិកផ្សេងទៀត « បាននឹកចាំ ហើយចិញ្ចឹមបីបាច់ដោយព្រះបន្ទូលដ៏ល្អនៃព្រះ » នៅពេលយើង « បានជួបជុំគ្នាញឹកញាប់ ? » ( មរ៉ូណៃ ៦:៤–៥ ) ។

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

សិស្សប្រហែលកាន់តែចង់អាន មរ៉ូណៃ ៧–៩ នៅសប្ដាហ៍ក្រោយ ប្រសិនបើអ្នកពន្យល់ថា វាមាននូវសំបុត្រពីរច្បាប់ដែលមរមនបានសរសេរដើម្បីជួយកូនប្រុសរបស់លោកបន្តស្មោះត្រង់នៅក្នុងគ្រាដ៏លំបាក ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

បានចិញ្ចឹមបីបាច់ដោយព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ។

អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន បានបង្រៀនថា « មនុស្សភាគច្រើនបំផុត ពុំមកព្រះវិហារដោយគ្រាន់តែរកការពិតនៃដំណឹងល្អថ្មីៗមួយចំនួន ឬដើម្បីមកជួបមិត្តចាស់ប៉ុណ្ណោះទេ តែទោះជាយ៉ាងណាក្តី ការណ៍ទាំងអស់នេះមានសារៈសំខាន់ ។ ពួកគេមករកបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណ ។ ពួកគេចង់បានសេចក្ដីសុខសាន្ត ។ ពួកគេចង់ឲ្យសេចក្ដីជំនឿរបស់គេបានរឹងប៉ឹង និងទទួលបានសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេមកវិញ ។ និយាយឲ្យខ្លីទៅ ពួកគេចង់បានការបីបាច់ដោយព្រះបន្ទូលដ៏ល្អនៃព្រះ ចង់បានការពង្រឹងដោយអំណាចនៃស្ថានសួគ៌ » ( « A Teacher Come from God » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៨ ទំព័រ ២៦ ) ។

ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី. ហ៊ិងគ្លី បានពន្យល់ថា ការចិញ្ចឹមបីបាច់ពួកអ្នកប្រែចិត្តជឿជាមួយនឹងបន្ទូលនៃព្រះ« គឺជាកិច្ចការមួយសម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូប ។ វាគឺជាកិច្ចការមួយសម្រាប់គ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះ និងគ្រូបង្រៀនសួរសុខទុក្ខ [ ឥឡូវនេះ ហៅថា បងប្អូនប្រុសស្រីដែលផ្ដល់ការងារបម្រើ ] ។ វាគឺជាកិច្ចការមួយសម្រាប់គណៈប្រធានប៊ីស្សព សម្រាប់កូរ៉ុមបព្វជិតភាព សម្រាប់សមាគមសង្គ្រោះ យុវជន និងយុវនារី ឬក៏ថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។

« ខ្ញុំបាននៅក្នុងការប្រជុំតមអាហារ និង ថ្លែងទីបន្ទាល់នៅថ្ងៃអាទិត្យមុននេះ ។ ក្មេងប្រុសមា្នក់អាយុ ១៥ ឬ ១៦ ឆ្នាំបានឈរនៅខាងមុខការប្រជុំ ហើយនិយាយថា គាត់បានសម្រេចចិត្តថានឹងជ្រមុជទឹក ។

« បន្ទាប់មក ក្មេងប្រុសម្នាក់ៗមកពីកូរ៉ុមគ្រូបង្រៀនបានដើរទៅកាន់មីក្រូដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះគាត់ ដើម្បីប្រាប់គាត់ថា គាត់កំពុងធ្វើអ្វីដែលត្រូវ ហើយដើម្បីគាំទ្រដល់គាត់ ពួកគេនឹងឈរជាមួយនឹងគាត់ និងជួយដល់គាត់ ។ វាគឺជាបទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យមួយដើម្បីស្ដាប់ឮយុវជនទាំងនោះនិយាយពាក្យថ្លែងអំណរគុណ និងពាក្យលើកទឹកចិត្តដល់មិត្តរបស់ពួកគេ ។ ខ្ញុំមានចិត្តរីករាយដោយសារក្មេងប្រុសទាំងអស់នោះ រួមទាំងក្មេងប្រុសម្នាក់ដែលបានជ្រមុជទឹកកាលពីសប្ដាហ៍មុនដែរ នឹងចេញបេសកកម្ម ។

« នៅក្នុងការសម្ភាសន៍សារព័ត៌មានថ្មីៗមួយ ខ្ញុំត្រូវបានគេចោទសួរថា ‹ តើអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យលោករីករាយបំផុត នៅពេលលោកមើលឃើញពីកិច្ចការរបស់សាសនាចក្រនៅសព្វថ្ងៃនេះ ? ›

« ខ្ញុំបានតបថា ‹ បទពិសោធន៍ដ៏រីករាយបំផុតដែលខ្ញុំមានគឺការមើលឃើញនូវអ្វីដែលដំណឹងល្អនេះបានធ្វើសម្រាប់មនុស្សទូទៅ ។ ដំណឹងល្អនេះផ្ដល់ឲ្យពួកគេនូវទស្សនៈថ្មីអំពីជីវិត ។ ដំណឹងល្អនេះផ្ដល់ឲ្យពួកគេនូវគំនិតមួយដែលពួកគេពុំធ្លាប់មានពីមុនមក ។ ដំណឹងល្អនេះបើកភ្នែករបស់ពួកគេទៅរករឿងដែលថ្លៃថ្នូរ ហើយទេវភាព ។ អ្វីមួយដែលកើតឡើងចំពោះពួកគេគឺអស្ចារ្យណាស់ ។ ពួកគេមើលទៅព្រះគ្រីស្ទ ហើយមានជីវិតនៅ › ។

« “… ខ្ញុំសូមឲ្យបងប្អូនម្នាក់ៗជួយដល់កិច្ចការនេះ » ( « Converts and Young Men » Ensign ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៩៧ ទំព័រ ៤៨ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ស្វែងរកការបំផុសគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នក ។ ជំនួសឲ្យការមើលតាមគម្រោងមេរៀនទាំងនេះទុកជាការណែនាំដែលអ្នកត្រូវតែធ្វើតាម នោះសូមប្រើវាដើម្បីទទួលបានគំនិត ឬបណ្ដុះជាការបំផុសគំនិតរបស់អ្នកផ្ទាល់ នៅពេលអ្នកពិចារណាអំពីសេចក្ដីត្រូវការនៃសិស្សរបស់អ្នក ។