„18–24 stycznia. Doktryna i Przymierza 3–5: ‘Dzieło moje rozprzestrzeni się’”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej. Doktryna i Przymierza, 2021 (2020)
„18–24 stycznia. Doktryna i Przymierza 3–5”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Szkoły Niedzielnej, 2021
18–24 stycznia
Doktryna i Przymierza 3–5
„Dzieło moje rozprzestrzeni się”
Zanim przejrzysz pomysły z tego zarysu lekcji, przestudiuj rozdziały Doktryna i Przymierza 3–5, co pomoże ci uzyskać przewodnictwo od Ducha Świętego. W zarysie lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną została przytoczona historia, która doprowadziła do objawień opisanych w tych rozdziałach.
Zapisz swoje odczucia
Zachęć do wymiany myśli
Daj członkom klasy kilka minut na przejrzenie pism świętych, które studiowali w domu, i odszukanie fragmentu, który miał dla nich szczególne znaczenie. Następnie poproś, aby opowiedzieli o tym, czego się nauczyli, osobie siedzącej obok.
Nauczaj doktryny
Powinniśmy ufać Bogu, zamiast obawiać się ludzi.
-
Podobnie jak Józef Smith wszyscy byliśmy się w sytuacji, w której ktoś wywierał na nas presję, abyśmy zrobili coś złego. Jakich prawd uczymy się z fragmentu Doktryna i Przymierza 3:1–15, które pomagają nam pozostać wiernymi Bogu w takich sytuacjach?
-
Józef Smith musiał zostać zganiony za to, że bał się bardziej ludzi niż Boga, ale również potrzebował słów zachęty. Poproś uczniów, aby w rozdziale 3. odszukali, w jaki sposób Pan zarówno zganił Józefa, jak i dodał mu otuchy. Na przykład, mogą wypisać na tablicy wyrażenia z wersetów 1–15 zawierające Pańskie słowa nagany i inne wyrażenia, które stanowią zachętę, by odpokutować i pozostać wiernym. Czego doświadczenie Józefa uczy nas o tym, jak Zbawiciel pomaga nam naprawić nasze błędy?
Pan prosi nas, abyśmy służyli Mu z całego naszego serca.
-
Cechy opisujące sługi Pana, wymienione we fragmencie Doktryna i Przymierza 4:5–6, są również cechami Jezusa Chrystusa. Aby uczniowie mogli dowiedzieć się więcej, możesz poprosić ich, aby wybrali jedną z tych cech i znaleźli definicję lub dodatkowe fragmenty z pism świętych, które obrazują daną cechę (zob. np. wypowiedź Siostry Elaine S. Dalton w „Dodatkowych materiałach”). Możesz poprosić kilka osób, aby przedstawiły to, co znalazły. Mogą również powiedzieć, dlaczego wybrana cecha jest wymagana do służby w królestwie Boga. W jaki sposób możemy bardziej rozwinąć te cechy (zob. werset 7.)?
-
Rozdział Doktryna i Przymierza 4 był skierowany do Josepha Smitha sen., który chciał wiedzieć, jak może pomóc w dziele Pana. Ten rozdział może również być pomocny dla tych z nas, którzy mają pragnienie służyć Panu. Oto jeden ze sposobów studiowania tego rozdziału: członkowie klasy mogą pracować w małych grupach, by przygotować ofertę pracy dla sług Boga, korzystając z rozdziału 4. jako przewodnika. W jaki sposób te wymagania różnią się od innych ofert pracy? Dlaczego te cechy są kluczowe w wykonywaniu dzieła Boga? Wypowiedź Starszego Davida A. Bednara, znajdująca się w „Dodatkowych materiałach”, wyjaśnia, jak ważne jest rozwijanie tych cech.
Świadectwo o prawdzie otrzymują pokorni i wierzący.
-
Czy gdyby złote płyty pokazano światu, przekonałoby to wszystkich, że Księga Mormona zawiera prawdę? Jak byście to uzasadnili (zob. Doktryna i Przymierza 5:7)? Uczniowie mogą przejrzeć rozdział 5. pod kątem informacji, które pomogłyby im odpowiedzieć komuś, kto domaga się dowodu, że Księga Mormona zawiera prawdę. Która z nauk, jakie Pan przekazał Józefowi Smithowi i Martinowi Harrisowi pomaga nam w zdobywaniu własnego świadectwa o prawdach ewangelii?
Dodatkowe materiały
Cnota oznacza siłę.
Siostra Elaine S. Dalton podała następującą definicję cnoty: „Cnotliwość jest słowem, którego nie słyszymy zbyt często w dzisiejszym społeczeństwie, a przecież łaciński rdzeń angielskiego słowa — virtus — oznacza siłę. Cnotliwi ludzie — kobiety i mężczyźni — posiadają skromne dostojeństwo i wewnętrzną siłę. Są pewni siebie, ponieważ są godni otrzymania i prowadzenia przez Ducha Świętego” („Powrót do cnotliwości”, Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 78).
Stawanie się misjonarzem.
Starszy David A. Bednar powiedział: „Proces stawania się misjonarzem nie wymaga od młodych mężczyzn codziennego chodzenia do szkoły w białych koszulach i krawatach albo stosowania misjonarskiego porządku dnia, jeśli chodzi o wstawanie i chodzenie spać […]. Lecz możecie powiększać wasze pragnienie służenia Bogu [zob. Doktryna i Przymierza 4:3], możecie zacząć myśleć, czytać, modlić się i czuć tak, jak misjonarze. Możecie unikać światowych wpływów, które odsuwają Ducha Świętego oraz wzrastać w pewności rozpoznawania i odpowiadania na duchowe podszepty” („Stawanie się misjonarzem”, Ensign lub Liahona, listopad 2005, str. 45–46).