25–31 stycznia

Doktryna i Przymierza 6–9

„Jest to duch objawienia”

W rozdziałach Doktryna i Przymierza 6–9 zawarte są cenne zasady dotyczące otrzymywania objawienia. Stosuj te zasady podczas poszukiwania objawienia na temat tego, jak pomóc członkom klasy uczyć się z tych rozdziałów.

Zapisz swoje odczucia

Zachęć do wymiany myśli

Aby zachęcić członków klasy, by opowiedzieli o doświadczeniach związanych ze studiowaniem rozdziałów Doktryna i Przymierza 6–9, możesz, jeśli to właściwe, zachęcić ich do przedstawienia duchowych odczuć, które towarzyszyły im podczas studiowania. Jakie przesłania miał dla nich Pan?

Nauczaj doktryny

Doktryna i Przymierza 6; 8–9

Ojciec Niebieski mówi do mnie poprzez „[Ducha] prawdy”.

• Pan w tych rozdziałach naucza wiele na temat osobistego objawienia i możesz nie być w stanie omówić wszystkiego na lekcji. Pomocne może być podzielenie klasy na trzy grupy i poproszenie każdej z nich o przejrzenie rozdziału 6., 8. lub 9. i odszukanie odpowiedzi na następujące pytania: W jaki sposób mówi do nas Duch Święty? W jaki sposób rozpoznajemy osobiste objawienie? W jaki sposób możemy przygotować się na otrzymanie objawienia? Następnie jedna osoba z każdej grupy może krótko przedstawić reszcie klasy to, co jej grupa odkryła. Możesz też zachęcić uczniów, by opowiedzieli o własnych doświadczeniach związanych z rozpoznawaniem osobistego objawienia. Na przykład, czy jest coś we fragmencie Doktryna i Przymierza 6:22–24, co przypomina nam o naszych doświadczeniach?

• Mówienie o osobistym objawieniu może być zniechęcającym doświadczeniem dla osób w twojej klasie, które modlą się o przewodnictwo, ale nie czują żadnej odpowiedzi. Warto wiedzieć, że Oliver Cowdery zmagał się z podobnymi uczuciami, kiedy tłumaczenie nie przychodziło mu tak łatwo, jak się spodziewał. Możesz poprosić członków klasy, aby w rozdziale 9. odszukali radę Pana skierowaną do Olivera. Jakie przesłania z tego rozdziału mogą pomóc komuś, kto ma wrażenie, że Pan nie odpowiada na jego modlitwy? Przydatne mogą być też wypowiedzi znajdujące się w części „Dodatkowe materiały”.

  

  Oliver Cowdery — Lewis A. Ramsey

Doktryna i Przymierza 6–7

„Czego pragniecie ode mnie, stanie się wam”.

• Zarys lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną sugeruje zwrócenie uwagi na słowa pragnienie w rozdziałach 6–7. Uczniowie mogą opowiedzieć, czego nauczyli się z tego doświadczenia. Możecie też wykonać to zadanie wspólnie. Czego nasze codzienne uczynki uczą nas o naszych pragnieniach? W jaki sposób Pan pomaga nam zmienić nasze pragnienia?

Doktryna i Przymierza 6:29–37

Jeśli zwracamy się do Pana, może On nam pomóc pokonać wątpliwości i strach.

• Dlaczego czasami „[trwożymy] się przed czynieniem dobra” (werset 33.)? Opierając się na fragmencie Doktryna i Przymierza 6:29–37, uczniowie mogą podać kilka powodów, które stanowią zachętę, aby czynić dobro.

• Aby rozpocząć dyskusję na temat tego, jak Jezus Chrystus pomaga nam „nie [wątpić i] nie [trwożyć] się” (werset 36.), możesz poprosić członków klasy, aby na kartkach wypisali to, czego ludzie mogą się bać. (Starszy Ronald A. Rasband przedstawił przykłady w przemówieniu „Nie smućcie się” [Ensign lub Liahona, listopad 2018, str. 18]). Następnie możesz przeczytać kilka z tych wpisów i omówić, w jaki sposób Zbawiciel i Jego zadość czyniąca moc może pomóc nam, gdy mamy obawy. Fragment Doktryna i Przymierza 6:29–37 zawiera pewne informacje (zob. także I List Jana 4:18). Co to znaczy „[zwracać] się do [Chrystusa] w każdej myśli” (werset 36.)? W jaki sposób takie skupienie się na Zbawicielu pomaga nam, gdy napotykamy wątpliwości lub strach?

Dodatkowe materiały

Zrozumienie, w jaki sposób Ojciec Niebieski odpowiada na modlitwy.

„W swoim życiu przekonałem się, że czasem nie dostaję odpowiedzi na modlitwę, ponieważ Pan wie, że nie jestem na to gotowy. Kiedy odpowiada, często przekazuje ‘trochę tu i trochę tam’ [II Ks. Nefiego 28:30], bo tylko tyle jestem w stanie znieść czy tylko tyle zrobić” (Robert D. Hales, „Pokładanie nadziei w Panu: Niech się dzieje wola Twoja”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 73).

„Co zrobić, gdy pilnie przygotowaliście się, modliliście żarliwie, czekaliście wystarczająco długo na odpowiedź i nadal nie czujecie odpowiedzi? Możecie wyrazić swoją wdzięczność, gdy coś takiego nastąpi, gdyż to jest dowód Jego zaufania. Gdy żyjecie godnie, gdy wasz wybór jest zgodny z naukami Zbawiciela i musicie działać, zróbcie to, pokładając w Nim ufność […]. Kiedy żyjecie w prawy sposób i działacie z ufnością, Bóg nie pozwoli wam iść naprzód zbyt daleko bez ostrzegającego uczucia, że podjęliście błędną decyzję” (Richard G. Scott, „Korzystanie z nadprzyrodzonego daru modlitwy”, Ensign lub Liahona, maj 2007, str. 10).

Doskonalenie nauczania

Wyrażaj zaufanie względem umiejętności uczniów. Niektóre osoby w klasie mogą nie być pewne swoich umiejętności uczenia się ewangelii. Zastanów się, w jaki sposób możesz zapewnić je, że jeśli samodzielnie będą dążyć do zdobywania wiedzy, Duch Święty będzie je nauczał. (Zob. Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 29).