« ថ្ងៃទី ៣១ ខែ ឧសភា –ថ្ងៃទី ៦ ខែ មិថុនា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០-៦២ ៖ ‹ សាច់ទាំងអស់នៅក្នុងព្រះហស្តរបស់យើង › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ៣១ ខែ ឧសភា –ថ្ងៃទី ៦ ខែ មិថុនា គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦០-៦២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២១

ជំរុំភ្លើងនៅមិសសួរីដោយប្រាយអិន ម៉ាក ថៃលឺ

ថ្ងៃទី ៣១ ខែ ឧសភា–ថ្ងៃទី ៦ ខែ មិថុនា

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦០-៦២

« សាច់ទាំងអស់នៅក្នុងព្រះហស្តរបស់យើង »

អែលឌើរ រ៉ូណល អេ រ៉ាសបាន មានប្រសាសន៍ថា « យើងម្នាក់ៗត្រូវតែពង្រឹងខ្លួនយើងខាងវិញ្ញាណជាមុនសិន ហើយបន្ទាប់មក ពង្រឹងមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនយើង ។ សូមសញ្ជឹងគិតពីព្រះគម្ពីរជាប្រចាំ ហើយសូមចងចាំនូវគំនិត និងអារម្មណ៍ដែលអ្នកដកពិសោធន៍កាលដែលអ្នកអានបទគម្ពីរទាំងនេះ » ( « នោះចូរប្រយ័ត្ន ក្រែងភ្លេច,» Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ១១៤ ) ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

អ្នកអាចបំផុសឲ្យមានការពិភាក្សាដ៏មានអត្ថន័យ ដោយការអញ្ជើញសិស្សឲ្យឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួរជាក់លាក់ណាមួយ ឬគំនិតដែលទាក់ទងទៅនឹងបទគម្ពីរដែលពួកគេអាននៅផ្ទះ ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយអ្វីមួយដែលពួកគេបានរៀននៅសប្តាហ៍នេះ អំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ឬព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០:២–៣, ៧, ១៣–១៤, ៦២:៣, ៩

ព្រះអម្ចាស់គាប់ព្រះទ័យ នៅពេលយើងបើកមាត់របស់យើងដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អ ។

ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ យើងដឹងថាដំណឹងល្អដែលបានស្តារឡើងវិញនេះគឺជារតនៈសម្បត្តិដ៏អស្ចារ្យដែលប្រសិទ្ធពរជ័យដល់ជីវិតកូនចៅជាច្រើនរបស់ព្រះ ។ ហេតុអ្វីពេលខ្លះយើងស្ទាក់ស្ទើរដើម្បីចែកចាយទីបន្ទាល់របស់យើងជាមួយមនុស្សដទៃ ? សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅលើក្តារខៀននូវមូលហេតុមួយចំនួនដែលយើងមិនអាចបើកមាត់របស់យើងដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អ ។ បន្ទាប់មក សិស្សអាចអាន គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៦០:២–៣, ៧, ១៣–១៤, ៦២:៣, ៩ ដោយរកមើលពាក្យ ឬឃ្លាដែលបំផុសពួកគេឲ្យចែកចាយដំណឹងល្អ ។ ពួកគេអាចសរសេរនូវអ្វីដែលពួកគេរកឃើញនៅលើក្តារខៀន ។ ប្រហែលសិស្សមួយចំនួនអាចចែកចាយបទពិសោធន៍មួយ នៅពេលពួកគេយកឈ្នះលើភាពភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេ ហើយចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយនរណាម្នាក់ ។
នៅពេញគោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៦០–៦២ទាំងមូល មាននូវការបង្រៀន ទាំងការថ្លែងចេញជាវាចារ និង ការមិនថ្លែងជាវាចារ អំពីការចែកចាយដំណឹងល្អ ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យរកឃើញការបង្រៀនទាំងនេះ អ្នកអាចសុំឲ្យសិស្សម្នាក់ៗឲ្យរំឭកនូវជំពូកមួយនៃជំពូកទាំងនេះ ហើយចែកចាយអ្វីក៏ដោយដែលពួកគេរកឃើញថា វាបង្រៀនពួកគេអំពីការចែកចាយដំណឹងល្អ ។ វាអាចបង្កើនការពិភាក្សាដោយការអានអំពីគំរូរបស់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានៅកន្លែងណាផ្សេងទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរនេះ ( សូមមើលសម្រាប់គំរូ កិច្ចការ ៨:២៧–៤០, អាលម៉ា ១៩:១៦–១៧ ) ហើយពិភាក្សានូវអ្វីដែលយើងរៀនចេញពីខគម្ពីរទាំងនេះ ។ តើគំរូអ្វីដែលយើងអាចចែកចាយចេញពីជីវិតរបស់យើង ។ តើមានសិស្សណាម្នាក់អាចចែកចាយពីរបៀបដែល ពួកគេត្រូវបានណែនាំឲ្យស្គាល់ដំណឹងល្អ និងរបៀបដែលពួកគេទទួលអារម្មណ៍ពីមនុស្សដែលបានបង្រៀនពួកគេដែរឬទេ ? សិស្សរបស់អ្នកអាចទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីការសម្តែងនូវរបៀបដែលយើងអាច « បើកមាត់ [ របស់យើង ] » ហើយចែកចាយដំណឹងល្អ » ។

ព្រះមានព្រះទ័យចង់ឲ្យយើងចែកចាយដំណឹងល្អជាមួយអ្នកដទៃ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០:២–៤, ៦១:១–២, ២០, ៣៦–៣៨, ៦២:១, ៦

ព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងអំពីព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរនៅលើក្តារខៀននូវអ្វីៗដែល ពួកគេបានរៀនអំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះនៅសប្តាហ៍នេះចេញពីការសិក្សាកណ្ឌទី ៦០–៦១ព្រមជាមួយខគម្ពីរដែលទាក់ទង ។ ឬពួកគេអាចស្រាវជ្រាវ គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៦០:២–៤, ៦១:១–២, ២០, ៣៦–៣៨, ៦២:១, ៦ ដើម្បីស្វែងរករឿងដែលបានបង្រៀនអំពីព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។ តើសាច់រឿងអ្វីខ្លះដែលដកស្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរ ឬចេញពីជីវិតរបស់យើងផ្ទាល់ដែលបង្ហាញពីតួនាទី និងបុគ្គលិកលក្ខណៈនៃព្រះអង្គសង្រ្គោះដែលយើងបានរៀន ? ( ឧទាហរណ៍ យ៉ូហាន ៨:១–១១, អេធើរ ២:១៤–១៥ ) ។ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេពីព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ ឬគិតពិចារណាជាឯកជនថាទ្រង់មានន័យយ៉ាងណាចំពោះពួកគេ ។

គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៦០:៥, ៦១:២២, ៦២:៥–៨

ព្រះអម្ចាស់ចង់ឲ្យយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តមួយចំនួន « ឃើញថាល្អដល់[ យើង ]ចុះ » ។

សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៦០:៥, ៦១:២២, ៦២:៥–៨ ជាដៃគូ ឬក្រុមតូចៗ ហើយចែកចាយអ្វីដែលពួកគេគិតថាជាសារលិខិតរបស់ព្រះអម្ចាស់មកកាន់យើង ។ តើនៅពេលណាដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថាពួកគេគួរតែប្រើការវិនិច្ឆ័យរបស់ពួកគេដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្ត ? សូមពិចារណាចែកចាយពាក្យដកស្រង់មកពីប្រធានដាល្លិន អេក អូក នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមនានា » ជាផ្នែកមួយនៃការពិភាក្សារបស់អ្នក ។ តើឪពុកម្តាយអាចជួយកូនចៅរបស់ខ្លួនរៀនពីគោលការណ៍ដ៏សំខាន់នេះយ៉ាងដូចម្តេច ?

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

សូមធ្វើតាមការវិនិច្ឆ័យដ៏ល្អបំផុតរបស់យើង ។

ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក បានបង្រៀនថា

« បំណងដើម្បីត្រូវបានដឹកនាំដោយព្រះអម្ចាស់ គឺ ជាកម្លាំងមួយ ប៉ុន្តែ វាចាំបាច់ត្រូវអមដោយការយល់ដឹងមួយថា ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង បានទុកឲ្យយើងជ្រើសរើសផ្ទាល់ខ្លួន ចំពោះការសម្រេចចិត្តជាច្រើន ។ ការធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនគឺជាប្រភពមួយនៃការលូតលាស់ដែលយើងចង់ដកពិសោធន៍នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ។ មនុស្សដែលព្យាយាមដើម្បីប្តូរការសម្រេចចិត្តទាំងអស់ទៅព្រះអម្ចាស់ ហើយអង្វរសូមវិវរណៈនៅគ្រប់ការជ្រើសរើសមិនយូរមិនឆាប់នឹងស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈដែលពួកគេអធិស្ឋានសូមការណែនាំ ហើយមិនបានទទួលឡើយ ។ ឧទាហរណ៍ ការណ៍នេះអាចនឹងកើតឡើងនៅក្នុងកាលៈទេសៈជាច្រើននេះដែលការសម្រេចចិត្តជាច្រើនគឺសំខាន់ ឬទាំងការសម្រេចចិត្តផ្សេងទៀតគឺអាចទទួលយកបាន ។

« យើងគួរតែសិក្សារឿងទាំងឡាយ ក្នុងគំនិតយើង ដោយ ប្រើអំណាចនៃ ការរកហេតុផលដែលព្រះអង្គបង្កបង្កើត របស់យើងបានដាក់នៅក្នុងយើង ។ បន្ទាប់មក យើងគួរតែអធិស្ឋានសម្រាប់ការណែនាំ ហើយធ្វើតាម បើយើងទទួលបានវា ។ បើយើងមិនបានទទួលការដឹកនាំទេ យើងគួរធ្វើតាមការវិនិច្ឆ័យដ៏ល្អបំផុតរបស់យើង » ( Our Strengths Can Become Our Downfall » Ensignខែតុលា ឆ្នាំ ១៩៩៤ ទំព័រ ១៣–១៤ ) ។

ការអភិវឌ្ឍន៍ការបង្រៀនរបស់យើង

ស្គាល់អ្នកទាំងឡាយដែលកំពុងមានភាពស្មុគស្មាញ ។ ភាពស្មុគស្មាញរបស់ជនដែលអ្នកបង្រៀនអាចលំបាកដើម្បីរកឃើញ ។ ប៉ុន្តែជាមួយជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណ និងថ្នាក់ដឹកនាំរបស់អ្នក នោះអ្នកអាចដឹងនូវវិធីដ៏ល្អបំផុតដើម្បីឈោងទៅជួយបុគ្គលទាំងនេះបាន ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទំព័រ៨–៩ ) ។