« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ សីហា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣ ៖ ‹ ទទួលនូវភាពពោរពេញរបស់ទ្រង់ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១ ( ឆ្នាំ ២០២០ )

« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ សីហា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ

ខ្ញុំឃើញកូនមនុស្សឈរនៅខាងស្តាំព្រះហស្តនៃព្រះ ដោយ វលធើរ រេន

ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ សីហា

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣

« ទទួលនូវភាពពោរពេញរបស់ទ្រង់ »

មនុស្សដែលអ្នកបង្រៀនគឺជាបុត្រា និងបុត្រីខាងវិញ្ញាណដ៏មានតម្លៃរបស់ព្រះមាតាបិតាសួគ៌ ហើយពួកគេមានសក្ដានុពលដ៏ទេវភាព ។ បន្ទាប់ពីសិក្សា គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣ តើអ្នកទទួលបានអារម្មណ៍បំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យរីកចម្រើននៅក្នុង « ពន្លឺ និងសេចក្ដីពិត » ? ( ខទី ៣៦ ) ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

សូមសរសេរនៅលើក្ដារខៀន នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានអញ្ជើញយើងឲ្យ … ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យផ្ដល់យោបល់អំពីរបៀបដែលពួកគេនឹងបំពេញប្រយោគនេះ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣

យើងថ្វាយបង្គំព្រះជាព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់គឺ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ក្នុងការសិក្សារបស់ពួកគេអំពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣ សិស្សក្នុងថ្នាក់អាចបានរកឃើញសេចក្ដីពិតអំពីព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ អ្នកក៏អាចបែងចែកសិស្សទៅជាក្រុម ហើយឲ្យក្រុមនីមួយៗសិក្សាខគម្ពីរបីបួនរួមគ្នា ។ រួចហើយក្រុមនីមួយៗអាចចែកចាយដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់នូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀនអំពីរបៀប « ថ្វាយបង្គំ ហើយស្គាល់នូវអ្វីដែល [ យើង ថ្វាយបង្គំ ] … » ( ខទី ១៩ ) ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣:១–៣៩

យើងអាច « នឹងបានទទួលនូវភាពពោរពេញរបស់ [ ព្រះ ] ហើយបានតម្កើងឡើង » ។

បង្អួចកញ្ចក់ — យើងទទួលបានពន្លឺរបស់ព្រះ កាលយើងកាន់តាមបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ហើយរៀនអំពីទ្រង់ ។

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣ មាននូវសេចក្ដីពិតជាច្រើនអំពីលក្ខណៈនិស្ស័យ និងសក្ដានុពលដ៏អស់កល្បរបស់យើងក្នុងនាមជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ ។ សិស្សមួយចំនួនអាចរកឃើញសេចក្ដីពិតទាំងនេះអំឡុងពេលដែលពួកគេសិក្សា កណ្ឌទី ៩៣ នៅផ្ទះ ( សូមមើល គម្រោងមេរៀនសប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ) ។ អស់អ្នកដែលបានសិក្សាអាចចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ហើយអ្នកអាចរកមើលសេចក្ដីពិតផ្សេងៗទៀតរួមគ្នា ។ តើសេចក្ដីពិតទាំងនេះអាចជះឥទ្ធិពលទៅលើរបៀបដែលយើងប្រព្រឹត្តដាក់មនុស្សជុំវិញខ្លួនយើង—ឬខ្លួនយើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នេះគឺជារបៀបមួយទៀតដើម្បីរៀនអំពីលក្ខណៈនិស្ស័យ និងសក្ដានុពលដ៏អស់កល្បរបស់យើង ៖ សិស្សក្នុងថ្នាក់អាចអាន ខទី ២៤ រួមគ្នា ហើយសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវចំណងជើងទាំងបីនេះ មាននៅពេលនេះ ដែលមានមកហើយ និង ដែលនឹងមាននៅពេលខាងមុខ ។ រួចហើយអ្នកអាចបំបែកសិស្សជាបីក្រុម ហើយចាត់ក្រុមនីមួយៗឲ្យស្រាវជ្រាវនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:៦–៣៩ ហើយរកមើលសេចក្ដីពិតអំពីអត្តសញ្ញាណដ៏អស់កល្បរបស់យើងនាពេលបច្ចុប្បន្ន អតីតកាល ឬអនាគតកាល ។ ក្រុមនីមួយៗអាចសរសេរនៅក្រោមចំណងជើងនូវអ្វីដែលពួកគេបានរកឃើញ ។ តើសេចក្ដីពិតទាំងនេះមានឥទ្ធិពលទៅលើជម្រើសដែលយើងរើសយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ ?

គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៣:៤០–៥០

យើងត្រូវបានដាក់បញ្ញត្តិឲ្យ « តាំងគេហដ្ឋានរបស់ខ្លួន [ យើង ] ឲ្យមានរបៀបរៀបរយ » ។

បទបញ្ញត្តិឲ្យ « តាំងគេហដ្ឋានរបស់ខ្លួនឲ្យមានរបៀបរៀបរយ » ( ខទី ៤៣ ) មិនមែនអំពីការរៀបចំទូរចានក្បាន និងទូរខោអាវនោះទេ ប៉ុន្ដែវាគឺអំពីការបង្រៀន—និងការរៀនសូត្រ—អំពី « ពន្លឺ និងសេចក្ដីពិត » ( ខទី ៤២ ) ។ ប្រហែលជាសិស្សអាចចែកចាយពីរបៀបដែលពួកគេព្យាយាមធ្វើតាមការប្រឹក្សានេះ ។ តើពួកគេជួបនឹងឧបសគ្គណាខ្លះ ? តើសេចក្ដីពិត ឬគោលការណ៍នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣ អាចជួយអ្វីបានខ្លះ ?
ជាផ្នែកនៃការពិភាក្សារបស់អ្នកអំពីខគម្ពីរទាំងនេះ សិស្សក្នុងថ្នាក់អាចអានផ្នែកខ្លះនៃសារលិខិតរបស់ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង « គេហដ្ឋានមួយដែលព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់គង់នៅ » ( Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៩ ទំព័រ ២២–២៥ ) ហើយចែកចាយការយល់ដឹងនានាដែលទាក់ទងទៅនឹងសេចក្ដីពិតដែលមាននៅក្នុង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:៤០–៥០ ។ ( សូមមើលផងដែរសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ) ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

« ត្រូវមើលឲ្យឃើញថា ពួកគេមានចិត្តព្យាយាម ហើយគិតគូរពីគេហដ្ឋានខ្លាំងឡើង » ។

អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា បានបង្រៀន ៖

« នៅក្នុងការិយាល័យរបស់ខ្ញុំ មានគំនូរវាលស្រែដ៏ស្រស់ស្អាតមួយ ។ គំនូរនេះគឺជាការប្រមូលផ្ដុំដ៏ធំមួយនៃការគូរដោយជក់តែមួយ—ប៉ុន្ដែគ្មានគំនូរណាមួយគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ឬទាក់ទាញខ្លាំងដោយឯកឯងនោះ ។ តាមពិតទៅ ប្រសិនបើអ្នកឈរនៅជិតនឹងផ្ទាំងគំនូរនោះ អ្វីដែលអ្នកអាចមើលឃើញគឺ ស្នាមឆ្នូតវែងៗពណ៌លឿង ពណ៌មាស និងពណ៌ត្នោតដែលមើលទៅមិនស៊ីគ្នា និងមិនគួរឲ្យទាក់ទាញឡើយ ។ ប៉ុន្ដែ ពេលអ្នកដើរចេញពីផ្ទាំងគំនូរនេះបន្ដិចម្ដងៗ ស្នាមជក់តែមួយៗរួមបញ្ចូលគ្នាទាំងអស់នោះនឹងបង្កើតជាទិដ្ឋភាពដ៏ស្អាតខ្លាំងមួយនៃវាលស្រែ ។ កិច្ចការស្នាមជក់តែមួយៗ សាមញ្ញជាច្រើនរួមគ្នាបង្កើតជាគំនូរដ៏ទាក់ទាញ និងស្រស់ស្អាតមួយ ។

« រាល់ការអធិស្ឋានជាគ្រួសារ រាល់ពេលសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ និងរាល់រាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ គឺជាស្នាមដានគំនូសនៅលើក្រណាត់គំនូរនៃព្រលឹងយើង ។ គ្មានព្រឹត្តិការណ៍ណាមួយអាចលេចឡើងជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យ ឬគួរឲ្យចងចាំនោះទេ ។ ប៉ុន្តែ ក៏ដូចជាការផាត់ទឹកថ្នាំពណ៌លឿង និងពណ៌ត្នោតបំពេញគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយនោះវាបានបង្កើតផ្ទាំងគំនូរដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយ ដូច្នេះស្ថិរភាពរបស់យើងក្នុងការធ្វើអ្វីដែលហាក់ដូចជាតូចមួយ អាចនាំមកនូវលទ្ធផលខាងវិញ្ញាណដ៏សំខាន់ ។ ‹ ចូរកុំណាយចិត្តនឹងធ្វើការល្អឡើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែដាក់គ្រឹះនៃកិច្ចការដ៏ធំ ។ ហើយចេញពីការណ៍ដ៏តូចតាច នោះបណ្តាលឲ្យមានការណ៏ដ៏ធំធេងឡើង › ( គ. & ស. ៦៤:៣៣ ) ។ ភាពខ្ជាប់ខ្ជួនគឺជាគោលការណ៍គ្រឹះ នៅពេលយើងដាក់គ្រឹះនៃកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យក្នុងជីវិតបុគ្គលទាំងឡាយ និង នៅពេលយើងមានចិត្តព្យាយាម ហើយគិតគូរពីគេហដ្ឋានខ្លាំងឡើង » ( « More Diligent and Concerned at Home » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ១៧–២០ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ « អាស្រ័យទៅលើស្ថានភាពរបស់អ្នក សូមបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលអ្នកបង្រៀនអាចមានន័យថា ជាការផ្ដល់នូវការសរសើរដ៏ស្មោះដល់ពួកគេ ការចាប់អារម្មណ៍លើជីវិតរស់នៅរបស់ពួកគេ ការស្ដាប់ពួកគេដោយយកចិត្តទុកដាក់ ការឲ្យពួកគេរួមចំណែកក្នុងមេរៀន ការធ្វើការបម្រើដល់ពួកគេ ឬការស្វាគមន៍ពួកគេដោយកក់ក្ដៅនៅពេលអ្នកជួបពួកគេ » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៦ ) ។