គេហដ្ឋានមួយដែលព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់គង់នៅ
បងប្អូននឹងរកឃើញអំណរដ៏ធំបំផុតមួយចំនួនរបស់បងប្អូនក្នុងការខិតខំប្រឹងប្រឹងរបស់បងប្អូនដើម្បីធ្វើឲ្យគេហដ្ឋានរបស់បងប្អូនក្លាយជាកន្លែងនៃសេចក្ដីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងជាកន្លែងដែលពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ ខ្ញុំមានអំណរគុណដោយត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យនិយាយទៅកាន់បងប្អូននៅក្នុងសន្និសីទទូទៅប្រចាំឆ្នាំលើកទី ១៨៩ របស់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។ នៅថ្ងៃនេះ កាលពីឆ្នាំ១៨៣០ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានរៀបចំសាសនាចក្រនេះនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ វាបានធ្វើឡើងនៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់គ្រួសារវិតមើរ នៅជិតភូមិហ្វាយែត រដ្ឋនូវយ៉ោក ។ នៅថ្ងៃនោះមានសមាជិកប្រាំមួយនាក់ និងមនុស្សដែលចាប់អារម្មណ៍ប្រមាណជា ៥០ នាក់ផ្សេងទៀតនៅទីនោះ ។
ទោះជាខ្ញុំពុំបានដឹងថា ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ មានប្រសាសន៍អំពីអ្វីខ្លះ ឬលោកមានភិនភាគបែបណានៅពេលឈរនៅពីមុខក្រុមដ៏តូចនោះក្ដី ក៏ខ្ញុំដឹងពីអារម្មណ៍របស់មនុស្សដែលមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទដែរ ។ ពួកគេមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយថាពួកគេស្ថិតនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធមួយ ។ ពួកគេប្រាកដជាមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេបានរួបរួមគ្នាតែមួយ ។
អារម្មណ៍ដ៏អស្ចារ្យនោះគឺជាអ្វីដែលយើងគ្រប់គ្នាចង់បាននៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើង ។ វាគឺជាអារម្មណ៍ដែលកើតចេញពីការមាន« គំនិតនៃព្រះវិញ្ញាណ » ដូចដែលប៉ុលបានរៀបរាប់ ។
គោលបំណងរបស់ខ្ញុំនៅថ្ងៃនេះគឺដើម្បីបង្រៀននូវអ្វីដែលខ្ញុំដឹងពីរបៀបដែលយើងអាចមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ទទួលបានអារម្មណ៍នោះឲ្យបានញឹកញាប់ ហើយធ្វើឲ្យវាស្ថិតនៅយូរអង្វែងក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ។ ដូចជាបងប្អូនដឹងតាមបទពិសោធន៍ហើយថា រឿងនោះពិបាកធ្វើណាស់ ។ ការឈ្លោះប្រកែកគ្នា ភាពឆ្មើងឆ្មៃ និងអំពើបាបត្រូវតែមានការត្រួតពនិត្យ ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់សុទ្ធសាធនៃព្រះគ្រីស្ទត្រូវតែចូលទៅក្នុងដួងចិត្តរបស់សមាជិកគ្រួសារយើង ។
អ័ដាម និង អេវ៉ា លីហៃ និងសារ៉ា ព្រមទាំងឪពុកម្ដាយផ្សេងទៀតដែលយើងស្គាល់នៅក្នុងបទគម្ពីរបានរកឃើញថា វាគឺជាឧបសគ្គដ៏លំបាកមួយ ។ ប៉ុន្តែមាននូវគំរូដែលលើកទឹកចិត្តនៃសុភមង្គលដែលបានគាំទ្រក្នុងក្រុមគ្រួសារ និងគេហដ្ឋានដើម្បីធ្វើឲ្យយើងបានស្រាកស្រាន្តចិត្ត ។ ហើយគំរូទាំងនោះអនុញ្ញាតឲ្យយើងរៀនពីរបៀបដែលសុភមង្គលអាចកើតមានចំពោះយើង និងក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ។ បងប្អូនចងចាំពីដំណើររឿងនៅក្នុងនីហ្វៃទី ៤៖
« ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា គ្មានការទាស់ទែងគ្នានៅក្នុងដែនដីឡើយ ដោយព្រោះមកពីសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះ ដែលបានស្ថិតនៅក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស ។
« ហើយពុំមានការឈ្នានីស ការទាស់ទែងគ្នា ការច្របូកច្របល់ ការសហាយស្មន់ ការភូតកុហក ការកាប់សម្លាប់ ឬក៏អំពើអាសអាភាសណាមួយឡើយ ហើយពិតជាគ្មានប្រជាជនណា ដែលរីករាយសប្បាយជាងប្រជាជនដែលបានត្រូវបង្កើតដោយព្រះហស្តនៃព្រះឡើយ ។
« គ្មានចោរប្លន់ គ្មានឃាតករ ហើយក៏គ្មានចែកទៅជាពួកលេមិន ឬពួកណាផ្សេងទៀតឡើយ តែគេទាំងអស់គ្នាទៅជារូបមួយ គឺជាកូនចៅនៃព្រះគ្រីស្ទ និងជាអ្នកគ្រងនគរព្រះទុកជាមរតក ។
« ហើយពួកគេបានទទួលពរដ៏ម្ល៉េះហ្ន៎ ! ព្រោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានប្រទានពរដល់ពួកគេ ចំពោះគ្រប់កិច្ចការរបស់គេ មែនហើយពួកគេបានទទួលពរ ហើយចម្រើនឡើង រហូតដល់ឆ្នាំទីមួយរយដប់បានកន្លងផុតទៅ ហើយតំណរទីមួយ ចាប់ពីព្រះគ្រីស្ទទ្រង់យាងមក ក៏បានស្លាប់ទៅ ហើយនៅលើដែនដីទាំងមូល ពុំមានការទាស់ទែងអ្វីឡើយ » ។
ដូចបងប្អូនបានជ្រាបហើយថា គ្រារីករាយពុំកើតមានរហូតនោះទេ ។ ដំណើររឿងនៅក្នុងនីហ្វៃទី ៤ ពិពណ៌នាពីរោគសញ្ញាចុងក្រោយនៃភាពទន់ខ្សោយខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងចំណោមមនុស្សល្អមួយក្រុម ។ វាគឺជាគន្លងមួយដែលបានលេចឡើងយ៉ាងច្រើននៅក្នុងចំណោមប្រជាជនទូទៅ ក្នុងក្រុមជំនុំ ហើយរឿងដ៏សោកសៅបំផុត គឺក្នុងក្រុមគ្រួសារ ។ ដោយសិក្សាពីគន្លងនោះ យើងអាចមើលឃើញពីរបៀបដែលយើងអាចការពារ ហើយសូម្បីតែបង្កើនអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងគ្រួសារយើងផងដែរ ។
នេះគឺជាគន្លងនៃភាពទន់ខ្សោយដែលបានលេចឡើង ក្រោយពីការរស់នៅក្នុងភាពសុខសាន្តដែលដំណឹងល្អនាំមកបាន ២០០ ឆ្នាំ ៖
ភាពឆ្មើងឆ្មៃបានកើតមានបន្តិចម្ដងៗ ។
ប្រជាជននោះបានឈប់ចែកចាយជាមួយគ្នានូវអ្វីដែលពួកគេមាន ។
ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមមើលឃើញថាខ្លួនឯងមានវណ្ណៈខ្ពស់ ឬទាបជាងមនុស្សដទៃ ។
ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមទន់ខ្សោយក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមស្អប់គ្នា ។
ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមប្រព្រឹត្តអំពើបាបគ្រប់ប្រភេទ ។
ឪពុកម្ដាយឆ្លាតវៃនឹងសម្គាល់ឃើញពីរោគសញ្ញាទាំងនោះ នៅពេលវាលេចឡើងនៅក្នុងចំណោមសមាជិកគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។ ពិតណាស់ ពួកគេនឹងខ្វល់ខ្វាយចិត្ត ។ ប៉ុន្តែពួកគេនឹងដឹងថា ឫសគល់នៃរោគសញ្ញានោះគឺជាឥទ្ធិពលរបស់សាតាំងដែលកំពុងព្យាយាមដឹកនាំមនុស្សល្អឲ្យធ្លាក់ចូលទៅក្នុងផ្លូវមួយនៃអំពើបាប ហើយបាត់បង់ព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ដូច្នេះ ឪពុកម្ដាយឆ្លាតវៃនឹងមើលឃើញថា ឱកាសរួចផុតពីបញ្ហានោះគឺការដឹកនាំកូនម្នាក់ៗ និងខ្លួនឯងទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ព្រះអម្ចាស់ឲ្យមករកទ្រង់ឲ្យកាន់តែពេញលេញ ។
ឧទាហរណ៍ បងប្អូនអាចមានជោគជ័យតិចតួចក្នុងការហៅកូនម្នាក់ឲ្យប្រែចិត្តពីភាពឆ្មើងឆ្មៃ ។ បងប្អូនអាចនឹងព្យាយាមទាក់ទាញកូនចៅឲ្យចែកចាយកាន់តែសប្បុរសនូវអ្វីដែលពួកគេមាន ។ បងប្អូនអាចសុំឲ្យពួកគេឈប់គិតថា ពួកគេល្អជាងមនុស្សម្នាក់ទៀតក្នុងគ្រួសារ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលនោះបងប្អូនបានឃើញពីរោគសញ្ញាដែលបានពិពណ៌នាពីខាងដើមថា « ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមទន់ខ្សោយក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។
មាននូវគន្លឹះដើម្បីដឹកនាំគ្រួសារបស់បងប្អូនឈានទៅរកកន្លែងខាងវិញ្ញាណដែលបងប្អូនចង់បានសម្រាប់ពួកគេ —និងសម្រាប់បងប្អូនដើម្បីរស់នៅទីនោះជាមួយនឹងពួកគេ ។ នៅពេលបងប្អូនជួយពួកគេឲ្យរីកចម្រើនក្នុងសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលជាព្រះដ៏ប្រោសលោះជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងមានបំណងប្រាថ្នាដើម្បីប្រែចិត្ត ។ នៅពេលពួកគេមានអារម្មណ៍នោះ ភាពរាបសានឹងចាប់ផ្ដើមជំនួសឲ្យភាពឆ្មើងឆ្មៃ ។ នៅពេលពួកគេចាប់ផ្ដើមទទួលអារម្មណ៍នូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ពួកគេ នោះពួកគេនឹងចង់ចែកចាយកាន់តែសប្បុរស ។ ការប្រកួតប្រជែងដើម្បីក្លាយជាមនុស្សសំខាន់ ឬមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះនឹងរសាយបាត់ ។ សេចក្ដីស្អប់នឹងសាបសូន្យដោយសារតែសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ ហើយនៅទីបំផុត បំណងប្រាថ្នាដើម្បីធ្វើល្អនឹងពង្រឹងពួកគេប្រឆាំងទាស់នឹងការល្បួងឲ្យធ្វើអំពើបាប ដូចដែលបានកើតឡើងចំពោះប្រជាជនស្ដេចបេនយ៉ាមីនធ្វើឲ្យប្រែចិត្តជឿ ។ ប្រជាជនស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ពួកគេគ្មានបំណងប្រព្រឹត្តិអំពើទុច្ចរិតទៀតឡើយ ។
ដូច្នេះ ការស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាការចាប់ផ្ដើមនៃការផ្លាស់ប្ដូរភាពទន់ខ្សោយខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងគ្រួសារ និងក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើង ។ សេចក្ដីជំនឿនោះទំនងជានាំមកនូវការប្រែចិត្ត ជាការបង្រៀនរបស់បងប្អូនទាស់នឹងរោគសញ្ញានីមួយៗនៃភាពទន់ខ្សោយខាងវិញ្ញាណទៅទៀត ។
បងប្អូននឹងដឹកនាំបានល្អបំផុតតាមរយៈគំរូ ។ សមាជិកគ្រួសារ និងមនុស្សដទៃត្រូវតែមើលឃើញបងប្អូនរីកចម្រើននៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនផ្ទាល់លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងលើដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។ ថ្មីៗនេះ បងប្អូនទើបតែទទួលបានជំនួយដ៏ធំ ។ ឪពុកម្ដាយក្នុងសាសនាចក្រនេះមានពរដោយមានកម្មវិធីសិក្សាដ៏បំផុសគំនិតមួយសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារ និងបុគ្គលម្នាក់ៗ ។ នៅពេលបងប្អូនប្រើវា នោះបងប្អូននឹងស្ថាបនាសេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូន និងសេចក្ដីជំនឿរបស់កូនៗបងប្អូនលើព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ការរីកចម្រើនក្នុងសេចក្ដីជំនឿ
សេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរីកចម្រើន នៅពេលបងប្អូនបានធ្វើតាមសេចក្ដីណែនាំរបស់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ដើម្បីអានព្រះគម្ពីរមរមនឡើងវិញ ។ បងប្អូនបានគូសចំណាំវគ្គ និងពាក្យពេចន៍ដែលយោងទៅព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ សេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរីកចម្រើន ។ ប៉ុន្តែ ដូចជារុក្ខជាតិថ្មីដែរ សេចក្ដីជំនឿបែបនេះលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនឹងចុះខ្សោយ លើកលែងតែបងប្អូនស្វែងរកកម្លាំងជាបន្តបន្ទាប់ដើម្បីពិចារណា ហើយអធិស្ឋានដើម្បីបង្កើនវា ។
សមាជិកទាំងអស់ក្នុងគ្រួសាររបស់បងប្អូនប្រហែលជាពុំធ្វើតាមគំរូរបស់បងប្អូនក្នុងការរីកចម្រើនសេចក្ដីជំនឿឥឡូវនេះទេ ។ ប៉ុន្តែសូមចងចាំពីបទពិសោធន៍របស់អាលម៉ាជាកូន ។ នៅក្នុងសេចក្ដីត្រូវការដ៏ឈឺចាប់របស់លោកដើម្បីប្រែចិត្ត និងអភ័យទោស លោកបានចងចាំពីសេចក្ដីជំនឿរបស់ឪពុកលោកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ កូនៗរបស់បងប្អូនប្រហែលជាចងចាំពីសេចក្ដីជំនឿរបស់បងប្អូនលើព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅគ្រាមួយ ពេលពួកគេត្រូវការការប្រែចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ។ អាលម៉ាបានថ្លែងពីគ្រានោះថា ៖
« ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា នៅពេលដែលឪពុកត្រូវញាំញីដោយសេចក្ដីទុក្ខវេទនា នៅពេលដែលឪពុកកើតទុក្ខដោយការនឹកឃើញដល់អំពើបាបដ៏ច្រើនរបស់ឪពុក មើលចុះ ឪពុកក៏នឹកឃើញថា ធ្លាប់បានឮបិតារបស់ឪពុក ព្យាករទៅកាន់ប្រជាជនអំពីការយាងមកនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដើម្បីមកធ្វើឲ្យធួននឹងអំពើបាបទាំងឡាយនៃមនុស្សលោក ។
« ឥឡូវនេះ នៅពេលដែលឪពុកនឹកគិតទៅលើរឿងនេះ នោះឪពុកបានយំនៅក្នុងចិត្ត ៖ ឱព្រះយេស៊ូវអើយ ព្រះអង្គជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ សូមព្រះអង្គមានសេចក្ដីមេត្តាករុណាមកលើទូលបង្គំផង ដែលជាអ្នកនៅក្នុងប្រមាត់ល្វីងជូរចត់ ហើយកំពុងតែឡោមព័ទ្ធទៅដោយច្រវាក់ដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៃសេចក្ដីស្លាប់ ។
« ឥឡូវនេះ មើលចុះ នៅពេលដែលឪពុកកំពុងតែគិតយ៉ាងនេះ នោះឪពុកក៏ឈប់នឹកឃើញការឈឺចាប់ទៀត មែនហើយ ឪពុកក៏អស់កើតទុក្ខដោយការនឹកឃើញអំពើបាបរបស់ខ្លួនទៀត » ។
ការអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់
បន្ថែមពីលើគំរូរបស់បងប្អូនអំពីការរីកចម្រើនសេចក្ដីជំនឿ ការអធិស្ឋានជាគ្រួសាររបស់បងប្អូនអាចជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយក្នុងការធ្វើឲ្យគេហដ្ឋានក្លាយជាកន្លែងមួយដ៏ពិសិដ្ឋ ។ ជាធម្មតា បុគ្គលម្នាក់ត្រូវជ្រើសរើសឲ្យអធិស្ឋានសម្រាប់គ្រួសារ ។ នៅពេលការអធិស្ឋាននោះបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ចំពោះព្រះ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់មនុស្សដែលកំពុងលុតជង្គង់ និងកំពុងស្ដាប់ នោះសេចក្ដីជំនឿរីកចម្រើនក្នុងខ្លួនពួកគេម្នាក់ៗ ។ ពួកគេអាចមានការបំផុសគំនិតពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះវរបិតា និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ហើយនៅពេលបុគ្គលដែលអធិស្ឋានលើកឡើងពីបុគ្គលដែលកំពុងលុតជង្គង់ក្នុងរង្វង់ដែលមានការខ្វះខាត នោះមនុស្សទាំងអស់អាចមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគ្នា និងពីសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ៗ ។
សូម្បីតែនៅពេលសមាជិកគ្រួសារពុំរស់នៅក្នុងគេហដ្ឋាននោះក្ដី ក៏អ្នកដែលអធិស្ឋានអាចបង្កើតចំណងនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់បានដែរ ។ ការអធិស្ឋានក្នុងគ្រួសារអាចមានឥទ្ធិពលជុំវិញពិភពលោក ។ ជាច្រើនលើកច្រើនគ្រាខ្ញុំបានដឹងថា មានសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ដែលនៅឆ្ងាយកំពុងអធិស្ឋាននាគ្រានោះសម្រាប់រឿងដូចគ្នាដែលខ្ញុំកំពុងអធិស្ឋាន ។ ចំពោះខ្ញុំ ពាក្យចាស់បុរាណដែលនិយាយថា « គ្រួសារដែលអធិស្ឋានជាមួយគ្នាបន្តនៅជាមួយគ្នា » អាចបន្ថែមទៅជា « គ្រួសារដែលអធិស្ឋានជាមួយគ្នាគឺនៅជាមួយគ្នា សូម្បីតែនៅពេលពួកគេនៅឆ្ងាយពីគ្នាក្ដី » ។
ការបង្រៀនការប្រែចិត្តតាំងពីក្មេង
ដោយសារគ្មានយើងណាម្នាក់ល្អឥតខ្ចោះឡើយ ហើយងាយនឹងប៉ះពាល់ដល់អារម្មណ៍គ្នា នោះក្រុមគ្រួសារអាចក្លាយជាកន្លែងដ៏ពិសិដ្ឋបាន ដរាបណាយើងប្រែចិត្តឲ្យបានលឿន ហើយដោយស្មោះត្រង់ ។ ឪពុកម្ដាយអាចធ្វើជាគំរូ ។ ពាក្យទ្រគោះបោះបោក ឬគំនិតមិនល្អអាចត្រូវប្រែចិត្តឲ្យបានលឿន ហើយដោយស្មោះត្រង់ ។ ពាក្យសាមញ្ញថា « ខ្ញុំសូមទោស » អាចព្យាបាលរបួសនានា ហើយអនុញ្ញាតឲ្យមានការអភ័យទោស និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។
ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ គឺជាគំរូមួយសម្រាប់យើង នៅពេលលោកប្រឈមមុខនឹងការវាយប្រហារដ៏សាហាវ ជនក្បត់ និងសូម្បីតែការមិនចុះសម្រុងក្នុងគ្រួសារលោក ។ លោកបានអភ័យទោសភ្លាម ទោះជាលោកបានដឹងថា ពួកអ្នកវាយប្រហារទាំងនោះអាចនឹងធ្វើម្ដងទៀតក្ដី ។ លោកបានសុំការអភ័យទោស ហើយលោកបានធ្វើឲ្យដោយឥតស្ទាក់ស្ទើរ ។
ការអភិវឌ្ឍស្មារតីជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា
បុត្រាសេ្ដចម៉ូសាយបានតាំងចិត្តដើម្បីនាំដំណឹងល្អទៅដល់មនុស្សគ្រប់រូប ។ បំណងប្រាថ្នានេះបានកើតចេញពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេផ្ទាល់ជាមួយនឹងការប្រែចិត្ត ។ ពួកគេពុំចង់ឲ្យនរណាម្នាក់រងទុក្ខនូវឥទ្ធិពលនៃអំពើបាបដូចជាពួកគេឡើយ ។ ដូច្នេះពួកគេបានប្រឈមមុខនឹងការបដិសេធ ការលំបាក និងគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើនឆ្នាំដើម្បីនាំដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដល់មារសត្រូវរបស់ពួកគេ ។ ក្នុងដំណើរការនេះ ពួកគេបានរកឃើញអំណរនៅក្នុងមនុស្សជាច្រើនដែលបានប្រែចិត្ត ហើយបានដកពិសោធន៍នូវអំណរនៃការអភ័យទោសតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
សមាជិកគ្រួសាររបស់យើងនឹងរីកចម្រើនក្នុងបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អ នៅពេលពួកគេមានអំណរនៃការអភ័យទោស ។ ការណ៍នោះអាចកើតមាន សូម្បីតែនៅពេលពួកគេរំឭកសេចក្ដីសញ្ញានានា កាលពួកគេទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ។ ស្មារតីជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនានឹងរីកចម្រើននៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើង នៅពេលកូនៗ និងឪពុកម្ដាយទទួលអំណរនៃការអភ័យទោសនៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ។ តាមរយៈគំរូរបស់ពួកគេអំពីគារវភាព ទាំងឪពុកម្ដាយ និងកូនៗអាចជួយគ្នាឲ្យមានអំណរនោះ ។ អំណរនោះអាចមានហួសពីនោះទៀត ដោយធ្វើគេហដ្ឋានរបស់យើងក្លាយជាមជ្ឈមណ្ឌលបំពាក់បំប៉នអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ សមាជិកគ្រួសារអាចនឹងមិនបម្រើបេសកកម្មគ្រប់គ្នាទេ ប៉ុន្តែគ្រប់គ្នានឹងមានបំណងប្រាថ្នាដើម្បីចែកចាយដំណឹងល្អ ដែលបាននាំឲ្យពួកគេមាននូវការអភ័យទោស និងភាពសុខសាន្ត ។ ហើយនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ មិនថាពួកគេកំពុងបម្រើពេញម៉ោង ឬក៏អត់នោះទេ គ្រប់គ្នាអាចមានអំណរក្នុងការនាំយកដំណឹងល្អទៅកាន់មនុស្សដទៃទៀត ។
ការទៅលេងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ
សម្រាប់ទាំងឪពុកម្ដាយ និងកូនៗ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធគឺជាឱកាសដ៏ល្អបំផុតដើម្បីទទួលបានអារម្មណ៍ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់មួយចំពោះកន្លែងដ៏បរិសុទ្ធ ។ ជាពិសេស នៅពេលកូនៗនៅក្មេង ។ កុមារកើតមកដោយមានពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ សូម្បីតែទារកមា្នក់អាចទទួលអារម្មណ៍ថា ព្រះវិហារបរិសុទ្ធមានភាពពិសិដ្ឋ ។ ដោយសារឪពុកម្ដាយស្រឡាញ់កូនតូចៗរបស់ពួកគេ ចំពោះពួកគេ ព្រះវិហារបរិសុទ្ធតំណាងឲ្យសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលពួកគេអាចមានកូនចៅរបស់ពួកគេដើម្បីស្រឡាញ់នៅក្នុងគ្រួសារដ៏អស់កល្បរបស់ពួកគេ—ជារៀងរហូត ។
បងប្អូនខ្លះមានរូបថតព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់បងប្អូន ។ ដោយសារព្រះវិហារបរិសុទ្ធកំពុងតែត្រូវបានដាក់បន្ថែមជុំវិញពិភពលោក ឪពុកម្ដាយជាច្រើនអាចទៅលេងបរិវេណព្រះវិហារបរិសុទ្ធជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។ ពួកគេមួយចំនួនអាចចូលរួមការសម្ពោធបើកឲ្យប្រើប្រាស់ នៅពេលព្រះវិហារបរិសុទ្ធត្រូវបានសាងសង់រួច ។ ឪពុកម្ដាយអាចសួរកូនៗពីអារម្មណ៍ដែលពួកគេបាននៅក្បែរ ឬនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
ឪពុកម្ដាយគ្រប់រូបអាចថ្លែងទីបន្ទាល់ថាព្រះវិហារបរិសុទ្ធមានន័យយ៉ាងចំពោះគាត់ ។ ប្រធានអ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ជាអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធ បានថ្លែងជារឿយៗពីការមើលម្ដាយរបស់លោកអ៊ុតសម្លៀកបំពាក់ព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់គាត់ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ។ លោកបានថ្លែងពីអនុស្សាវរីយ៍របស់លោកកាលពីនៅក្មេង ដោយមើលគ្រួសាររបស់លោក នៅពេលពួកគេបានចេញពីគេហដ្ឋានទៅចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។
នៅពេលលោកជាប្រធាននៃសាសនាចក្រ លោកបានចូលរួមក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធនៅថ្ងៃដដែលៗជារៀងរាល់សប្ដាហ៍ ។ លោកតែងតែធ្វើកិច្ចការព្រះវិហារបរិសុទ្ធសម្រាប់បុព្វការីជនរបស់លោក ។ ភាគច្រើន វាកើតចេញពីគំរូរបស់ឪពុកម្ដាយលោក ។
ទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំ
បងប្អូននឹងរកឃើញអំណរដ៏ធំបំផុតមួយចំនួនរបស់បងប្អូនក្នុងការខិតខំប្រឹងប្រឹងរបស់បងប្អូនដើម្បីធ្វើឲ្យគេហដ្ឋានរបស់បងប្អូនក្លាយជាកន្លែងនៃសេចក្ដីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងជាកន្លែងដែលពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ ការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អបានចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងសំណួរដ៏រាបសាមួយដែលបានពិចារណានៅក្នុងគេហដ្ឋានដ៏តូចមួយ ហើយវាអាចបន្តនៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើងម្នាក់ៗ នៅពេលយើងបន្តស្ថាបនា ហើយអនុវត្តគោលការណ៍ទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អនៅទីនោះ ។ នេះគឺជាសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់ខ្ញុំ និងជាបំណងប្រាថ្នាដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់ខ្ញុំ តាំងពីខ្ញុំនៅក្មេង ។ បងប្អូនគ្រប់រូបបានស្គាល់ពីគេហដ្ឋានបែបនេះ ។ ដោយមានជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់ បងប្អូនជាច្រើនបានបង្កើតគេហដ្ឋានទាំងនោះឡើង ។
បងប្អូនខ្លះបានព្យាយាមអស់ពីចិត្តដើម្បីទទួលបានពរជ័យនោះ ប៉ុន្តែពុំទាន់បានទទួលនៅឡើយ ។ ការសន្យារបស់ខ្ញុំចំពោះបងប្អូនគឺជាការសន្យាមួយដែលសមាជិកមួយរូបក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានធ្វើចំពោះខ្ញុំ នៅគ្រាមួយ ។ ខ្ញុំបាននិយាយទៅកាន់លោកថា ដោយសារតែការជ្រើសរើសរបស់សាច់ញាតិមួយចំនួនក្នុងគ្រួសាររបស់យើងបានធ្វើ នោះខ្ញុំគិតថា យើងពុំអាចរួមរស់នឹងគ្នានៅជីវិតក្រោយទៀតបានឡើយ ។ ដូចអ្វីដែលខ្ញុំបានចាំ នោះលោកបានថ្លែងថា « អ្នកកំពុងព្រួយបារម្ភពីបញ្ហាខុសឆ្គងហើយ ។ អ្នកគ្រាន់តែរស់នៅឲ្យស័ក្ដិសមនឹងនគរសេឡេស្ទាលទៅបានហើយ នោះការរៀបចំគ្រួសារគឺវានឹងកាន់តែអស្ចារ្យជាងអ្វីដែលអ្នកអាចនឹកគិតដល់ទៅទៀត » ។
ខ្ញុំជឿថា លោកបានផ្ដល់សេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏រីករាយនោះដល់យើងគ្រប់គ្នាក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ដែលបានធ្វើអស់ពីលទ្ធភាពដើម្បីធ្វើឲ្យខ្លួនយើង និងសមាជិកគ្រួសាររបស់យើងមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។ ខ្ញុំដឹងថា ផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌គឺជាផែនការនៃសុភមង្គល ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ផែនការរបស់ទ្រង់អាចធ្វើឲ្យយើងម្នាក់ៗដែលបានធ្វើអស់ពីលទ្ធភាពដើម្បីបានផ្សារភ្ជាប់ជាគ្រួសាររៀងរហូតតទៅ ។
ខ្ញុំដឹងថា កូនសោបព្វជិតភាពដែលបានស្ដារដល់យ៉ូសែប ស្ម៊ីធត្រូវបានប្រគល់បន្តដោយគ្មានខ្វះចន្លោះដល់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ។ កូនសោទាំងនោះអាចធ្វើឲ្យកើតមានការផ្សារភ្ជាប់គ្រួសារនាសព្វថ្ងៃនេះ ។ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ស្រឡាញ់យើង ជាបុត្រាបុត្រីខាងវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ។ ខ្ញុំដឹងថា ដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចប្រែចិត្ត បានជ្រះស្អាត ហើយមានភាពស័ក្ដិសមដើម្បីរស់នៅក្នុងក្រុមគ្រួសារជាទីស្រឡាញ់ជារៀងរហូត ជាមួយនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌នៃយើង និងព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ញារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ដូច្នោះ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។