ការស្តាប់ឮព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់
នៅក្នុងពិភពលោកដែលមានសំឡេងប្រណាំងប្រជែងជាច្រើននេះ ព្រះវរបិតាសួគ៌យើងធ្វើឲ្យយើងអាចស្តាប់ឮ និងធ្វើតាមព្រះសូរសៀងទ្រង់ ។
ព្រឹកមិញនេះ បងប្រុសភរិយាខ្ញុំបានឲ្យលិខិតមួយដែលនាងបានសរសេរឲ្យម្ដាយនាងជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ ។ កាលពេលនោះ ស៊ីស្ទើរ ហូមើរ នៅក្មេង ។ លិខិតរបស់នាងបានសរសេរថា « ជូនអ្នកម្ដាយជាទីស្រឡាញ់ កូនសូមទោសដែលកូនពុំបានថ្លែងទីបន្ទាល់របស់កូននាថ្ងៃនេះ —ប៉ុន្តែកូនស្រឡាញ់ម៉ាក់ » ។ នៅពេលយើងទៅទទួលទានអាហារថ្ងៃត្រង់ ខ្ញុំបានគិតថា នោះជារឿងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ។ ដូច្នេះខ្ញុំអង្គុយចុះ ហើយសរសេរលិខិតមួយដែលនិយាយថា « ជូនចំពោះប្រធានណិលសុន ជាទីស្រឡាញ់ ខ្ញុំសូមទោសដែលខ្ញុំពុំបានឡើងនិយាយនៅថ្ងៃនេះ— ប៉ុន្តែខ្ញុំស្រឡាញ់ប្រធាន » ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាវាពុំត្រឹមត្រូវទេ ។ ដូច្នេះពួកយើងមកទីនេះ ហើយខ្ញុំសប្បាយចិត្តដើម្បីបន្ថែមទៅលើពាក្យរបស់ខ្ញុំទៅលើពាក្យទាំងឡាយដែលបានថ្លែងមកពីអស់អ្នកដែលបានឡើងនិយាយនៅសម័យប្រជុំថ្ងៃនេះ ។
ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរតាមយន្តហោះតូចមួយជាមួយអកាសយាន្តនិកដែលទើបតែទទួលបានសញ្ញាប័ត្រថ្មី ។ នៅពេលបញ្ចប់ការធ្វើដំណើររបស់យើង យើងបានទទួលការអនុញ្ញាតឲ្យចុះចត ។ ប៉ុន្តែពេលយើងចុះជិតដល់ដី ខ្ញុំបានឮសំឡេងរោទិ៍មួយនៅក្នុងកាប៊ីនអ្នកបើកដែលព្រមានឲ្យអកាសយាន្តនិក « បើកឡើងទៅលើវិញ » ។ អកាសយាន្តនិកនោះមើលទៅអកាសយាន្តនិកដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើនជាង ដែលបានចង្អុលទៅក្រោម នៅឆ្ងាយពីផ្លូវ ហើយនិយាយថា « ហោះឡើងឥឡូវនេះ ! »
យន្តហោះរបស់យើងបានហោះទៅយ៉ាងលឿនទៅឆ្វេងដៃ និងចុះក្រោម បន្ទាប់មកបានហោះឡើងត្រឡប់ទៅរយៈកម្ពស់ធម្មតាវិញ ដោយបានហោះត្រឡប់ចូលផ្លូវចុះចតវិញ ហើយបានទៅដល់ទីដៅរបស់យើងដោយសុវត្ថិភាព ។ ក្រោយមក យើងដឹងថា មានយន្តហោះមួយផ្សេងទៀតត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យហោះឡើងដែរ ។ បើយើងបានធ្វើតាមការណែនាំមកពីសំឡេងរោទិ៍នោះ យើងប្រាកដជាបើកចូលផ្លូវយន្តហោះដែលកំពុងហោះឡើងនោះ ជាជាងងាកចេញឆ្ងាយពីវា ។ បទពិសោធន៍នេះបានបង្រៀនខ្ញុំនូវមេរៀនសំខាន់ពីរ ៖ មេរៀនទីមួយ នៅគ្រាដ៏ចាំបាច់ក្នុងជីវិតយើង យើងនឹងស្តាប់ឮសំឡេងជាច្រើនប្រណាំងប្រជែងនឹងការផ្តោតចិត្តរបស់យើង ។ ហើយមេរៀនទីពីរ វាសំខាន់ណាស់ដែលយើងត្រូវស្តាប់សំឡេងដែលត្រឹមត្រូវ ។
សំឡេងប្រណាំងប្រជែង
យើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយមានសំឡេងជាច្រើនដែលប្រណាំងប្រជែងនឹងការផ្តោតចិត្តរបស់យើង ។ ជាមួយនឹងព័ត៌មានទាន់ហេតុការណ៍, tweets, blogs, podcasts និងពាក្យទូន្មានដែលបង្ខំឲ្យស្រែកមកពីឧបករណ៍ Alexa, Siri និងឧបករណ៍ផ្សេងៗទៀត នោះយើងអាចឃើញថា វាមានការលំបាកដើម្បីដឹងថា តើសំឡេងមួយណាជាសំឡេងដែលអាចទុកចិត្តបាន ។ ជួនកាល យើងសូមយោបល់ណែនាំជីវិតយើងមកពីហ្វូងមនុស្សដោយគិតថា សំឡេងភាគច្រើននឹងផ្តល់ប្រភពនៃសេចក្តីពិតដ៏ល្អបំផុត ។ មានពេលផ្សេងទៀត យើង « ស្ទាក់ស្ទើរ…នាកណ្តាលផ្លូវទាំងពីរ » ដោយជ្រើសរើសដើម្បី « មិនត្រជាក់ ហើយក៏មិនក្តៅ » ។ តែមានពេលខ្លះទៀត យើងធ្វើតាមអ្វីដែលងាយស្រួល ដោយផ្តោតទៅលើសំឡេង ឬបញ្ហាតែមួយដើម្បីដឹកនាំយើង ឬពឹងទៅលើសមត្ថភាពខ្លួនយើងទាំងស្រុងដើម្បីគិត ។
ខណៈដែលវិធីសាស្ត្រទាំងនេះអាចមានប្រយោជន៍ក្តី ក៏បទពិសោធន៍បង្រៀនថា វាមិនអាចទុកចិត្តបានជានិច្ចនោះទេ ។ អ្វីដែលល្បីល្បាញពុំមែនជាអ្វីដែលល្អបំផុតជានិច្ចនោះទេ ។ ការស្ទាក់ស្ទើរនៅកណ្តាលគំនិតពីរ ពុំនាំឆ្ពោះទៅរកទិសដៅណាមួយឡើយ ។ ភាពងាយស្រួលកម្រនឹងនាំទៅរករឿងដែលសំខាន់ណាស់ ។ ការផ្តោតចិត្តលើសំឡេង ឬបញ្ហាតែមួយអាចបន្ថយសមត្ថភាពរបស់យើងក្នុងការយល់ដឹង ។ ហើយការពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនយើង អាចនាំយើងធ្លាក់ទៅក្នុងការអាប់គំនិតដែលពឹងលើគំនិតខ្លួនឯងខ្លាំងពេក ។ ប្រសិនបើយើងពុំប្រុងប្រយ័ត្នទេនោះ សំឡេងខុសឆ្គងអាចទាញយើងចេញឆ្ងាយពីដំណឹងល្អ ទៅកន្លែងនានាដែលពិបាកគាំទ្រឲ្យមានសេចក្តីជំនឿ ហើយយើងឃើញថា វាកាន់តែគ្មានន័យ កាន់តែជូរចត់ និងកាន់តែបង្អាក់ចិត្ត ។
ការស្តាប់សំឡេងខុសឆ្គង
ខ្ញុំសូមបង្ហាញពីអត្ថន័យដែលខ្ញុំនិយាយ ដោយប្រើរឿងប្រដូចមួយ និងគំរូមួយចេញពីបទគម្ពីរ ។ ជាទូទៅអ្នកឡើងភ្នំហៅរយៈកម្ពស់លើសពី ៨០០០ ម៉ែត្រឡើងទៅ គឺជា « តំបន់មរណៈ » ដោយសាររយៈកម្ពស់ទាំងនោះ គ្មានឧស្ម័នអុកស៊ីហ្សែនគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិតឡើយ ។ មានភាពស្មើគ្នាខាងវិញ្ញាណមួយទៅនឹងតំបន់មរណៈនេះ ។ ប្រសិនបើយើងចំណាយពេលច្រើនពេកនៅកន្លែងដែលគ្មានសេចក្តីជំនឿសោះ វាទំនងថា សំឡេងនានានឹងទាញយើងចេញឆ្ងាយពីអុកស៊ីហ្សែនខាងវិញ្ញាណដែលយើងត្រូវការបានយ៉ាងងាយ ។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន យើងអានអំពីកូរីហូរ ដែលមានបទពិសោធន៍ដូចនេះ ។ វាបានរីករាយនឹងភាពមានប្រជាប្រិយដ៏អស្ចារ្យ ដោយសារការបង្រៀនរបស់វានោះគឺ « ស្កប់ស្កល់ [ ដល់ ] គំនិតខាងរូបកាយ » ។ វាបាននិយាយថា ឪពុកម្ដាយ និងពួកព្យាការីបង្រៀនសណ្តាប់ដ៏ឆ្កួតលីលា ដែលបានធ្វើឡើងដើម្បីកំណត់សេរីភាព និងទុកពួកគេឲ្យនៅក្នុងភាពល្ងង់ខ្លៅ ។ វាប្រកែកថា មនុស្សគួរតែមានសេរីភាពធ្វើអ្វីដែលពួកគេជ្រើសរើសធ្វើ ដោយសារបទបញ្ញត្តិគឺគ្មានអ្វីក្រៅពីការរិតត្បិតដែលបានបង្កើតឡើងយ៉ាងងាយនោះទេ ។ ចំពោះវា ជំនឿលើដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជា « អានុភាពនៃគំនិតដ៏ឆ្កួតវង្វេង » បានបង្កើតឡើងដោយ ជំនឿលើតួអង្គមួយដែលពុំអាចមានវត្តមាន ដោយសារយើងពុំអាចមើលឃើញទ្រង់ ។
កូរីហូរបានបង្កើតភាពចលាចលជាច្រើន ដែលធ្វើឲ្យវាត្រូវបាននាំទៅចំពោះមុខមេចៅក្រម និងសង្ឃជាន់ខ្ពស់ ។ នៅទីនោះ វាបាន « ដំឡើងសំឡេង » រិះគន់ថ្នាក់ដឹកនាំ និងទាមទាររកទីសម្គាល់មួយ ។ ទីសម្គាល់មួយត្រូវបានផ្តល់ឲ្យ ។ វាត្រូវបានវាយដោយព្រះ ដូច្នេះវាបានក្លាយជាគរ ។ ក្រោយមកកូរីហូរបានដឹងថា វាត្រូវបានបោកបញ្ឆោត ហើយដោយគិតអំពីសេចក្តីពិតដ៏មានតម្លៃដែលវាបានបោះបង់ចោល នោះវាបានទួញយំថា « ខ្ញុំបានដឹងជារហូតមកហើយ » ។
ក្រោយមកកូរីហូរបានសុំទានរកអាហារចិញ្ចឹមខ្លួន រហូតដល់ពួកសាសន៍សូរាំមួយក្រុមរត់ជាន់លើវារហូតដល់ស្លាប់ ។ ខគម្ពីរចុងក្រោយនៅក្នុងរឿងរបស់វាមាននូវការឆ្លុះបញ្ចាំងដ៏រឹងប៉ឹងនេះថា ៖ « ម្ល៉ោះហើយ យើងឃើញថា អារក្សពុំដែលគាំទ្រដល់កូនចៅរបស់វាទេនៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ តែវាទាញពួកគេយ៉ាងឆាប់រហ័សទៅកាន់ស្ថាននរកវិញ » ។
សំឡេងត្រឹមត្រូវ
ដោយសារព្រះវរបិតាសួគ៌យើងសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងប្រែកាន់តែប្រសើរឡើង នោះទ្រង់ធ្វើឲ្យយើងអាចស្តាប់ឮព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់ ។ ជាញឹកញាប់បំផុត យើងស្តាប់ឮទ្រង់តាមរយៈការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាសមាជិកទីបីនៃក្រុមព្រះ ។ ទ្រង់ថ្លែងទីបន្ទាល់ពីព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា ទ្រង់ត្រូវបានបញ្ជូនមកដើម្បី « បង្រៀន [ យើង ] គ្រប់សេចក្តីទាំងអស់ » ហើយនឹង « បង្ហាញដល់ [ យើង ] នូវគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែល [ យើង ] ត្រូវធ្វើ » ។
ព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សតាមរបៀបផ្សេងគ្នា ហើយទ្រង់អាចមានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សដដែលនោះ តាមរបៀបផ្សេងៗនៅពេលផ្សេងគ្នា ។ ជាលទ្ធផល ការរៀនសូត្រអំពីរបៀបជាច្រើនដែលទ្រង់មានបន្ទូលមកកាន់យើងគឺជាបទពិសោធន៍ពេញមួយជីវិត ។ ជួនកាលទ្រង់មានបន្ទូលមកក្នុង « គំនិត និងចិត្ត [ របស់យើង ] »ជាសំឡេងមួយដែលតូច ប៉ុន្តែមានឥទ្ធិពល ចាក់ទំលុះ « ពួកគេ…ទៅក្នុងខ្លួនពួកគេ » ។ មានគ្រាផ្សេងទៀត ការបំផុសគំនិតរបស់ទ្រង់ « ជាប់នៅក្នុងសតិ [ យើង ] » ឬ « ជ្រួតជ្រាប…ក្នុងអារម្មណ៍ [ យើង ] យ៉ាងខ្លាំង » ។ ពេលខ្លះទៀត យើងនឹង « ខ្មួលខ្មាញ់ខាងក្នុងទ្រូង [ យើង ] » ។ នៅមានគ្រាខ្លះទៀត ទ្រង់នឹងបំពេញព្រលឹងយើងដោយអំណរ បំភ្លឺគំនិតយើង ឬថ្លែងដោយភាពសុខសាន្តដល់គំនិតរបស់យើង ។
ការស្វែងរកព្រះសូរសៀងរបស់ទ្រង់
យើងនឹងរកឃើញព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះវរបិតានៅក្នុងកន្លែងជាច្រើន ។ យើងនឹងរកឃើញព្រះសូរសៀងនោះពេលយើងអធិស្ឋាន សិក្សាព្រះគម្ពីរ ចូលរួមព្រះវិហារ ចូលរួមការពិភាក្សាដ៏ស្មោះត្រង់ ឬទៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ ប្រាកដណាស់ យើងនឹងរកឃើញព្រះសូរសៀងទ្រង់ក្នុងសន្និសីទនាចុងសប្តាហ៍នេះ ។
ថ្ងៃនេះយើងគាំទ្របុរស ១៥ នាក់ជាព្យាការី អ្នកមើលឆុត និងអ្នកទទួលវិវរណៈ ។ ជីវភាពខាងវិញ្ញាណ និងបទពិសោធន៍របស់ពួកលោក ផ្តល់ទស្សនវិស័យពិសេសមួយដល់ពួកលោកដែលយើងត្រូវការជាខ្លាំង ។ សារលិខិតរបស់ពួកលោកងាយនឹងរកឃើញ ហើយពួកលោកថ្លែងយ៉ាងច្បាស់លាស់ ។ ពួកលោកប្រាប់យើងពីអ្វីដែលព្រះសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងដឹង ទោះបីវាជារឿងដែលមានប្រជាប្រិយភាព ឬគ្មានប្រជាប្រិយភាពក្តី ។
ការស្វែងរកព្រះសូរសៀងទ្រង់នៅក្នុងកន្លែងណាមួយនៃកន្លែងទាំងនេះគឺជារឿងល្អ ប៉ុន្តែការស្វែងរកព្រះសូរសៀងទ្រង់នៅកន្លែងជាច្រើននៃកន្លែងទាំងនោះ វារិតតែប្រសើរឡើងទៅទៀត ។ ហើយពេលយើងស្តាប់ឮព្រះសូរសៀងទ្រង់ នោះយើងត្រូវធ្វើតាមការណែនាំដែលយើងបានទទួល ។ សាវកយ៉ាកុបបានថ្លែងថា ៖ « ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូលទៅ កុំឲ្យគ្រាន់តែស្ដាប់ប៉ុណ្ណោះ » ។ ហើយគ្រាមួយប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានបង្រៀនថា ៖ « យើងមើល ។ យើងរង់ចាំ ។ យើងស្ដាប់នូវសំឡេងដ៏តូចរហៀងនោះ ។ នៅពេលទ្រង់មានព្រះបន្ទូល នោះបុរស និងស្រ្តីដែលឆ្លាតនឹងប្រតិបត្តិតាម » ។
ពេលការណែនាំក្រមកដល់
កាលគ្រាដំបូងក្នុងវិជ្ជាជីវៈរបស់ខ្ញុំ ស៊ីស្ទើរហូមើរ និងខ្ញុំត្រូវបានស្នើឲ្យទទួលការផ្លាស់ប្តូរមួយក្នុងការងារ ។ នៅគ្រានោះ វាហាក់ដូចជា ការសម្រេចចិត្តដ៏ ធំ មួយចំពោះពួកយើង ។ យើងបានសិក្សា យើងបានតមអាហារ ហើយយើងបានអធិស្ឋាន ប៉ុន្តែចម្លើយនោះក្រមកដល់ណាស់ ។ ទីបំផុតយើងបានសម្រេចចិត្ត ហើយបោះជំហានទៅមុខ ។ ពេលយើងបានធ្វើដូច្នេះ យើងមានអារម្មណ៍សុខសាន្ត ហើយមិនយូរក្រោយមកយើងបានដឹងថា វាគឺជាការសម្រេចចិត្តមួយដ៏ល្អបំផុតដែលយើងបានធ្វើ ។
ជាលទ្ធផល យើងបានដឹងថា ជួនកាលចម្លើយវាមកយឺត ។ វាអាច ដោយសារតែវាពុំមែនជាពេលត្រឹមត្រូវ ដោយសារចម្លើយពុំចាំបាច់ ឬដោយសារព្រះទុកចិត្តយើងក្នុងការធ្វើការសម្រេចចិត្តខ្លួនឯង ។ មានគ្រាមួយអែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត បានបង្រៀនថា យើងគួរតែមានអំណរគុណចំពោះគ្រាបែបនោះ ហើយលោកបានធ្វើការសន្យាថា « ពេលអ្នករស់នៅដោយស័ក្ដិសម ហើយជម្រើសរបស់អ្នកសមស្របនឹងការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះអ្នកត្រូវធ្វើតាម ឈានទៅមុខដោយមានទំនុកចិត្ត ។… ព្រះនឹងពុំទុកឲ្យអ្នកឈានទៅមុខឆ្ងាយពេក ដោយគ្មានការបំផុសគំនិតព្រមានឡើយ ប្រសិនបើអ្នកបានធ្វើជម្រើសខុសឆ្គងនោះ » ។
យើងត្រូវតែជ្រើសរើស
ដូច្នេះហើយ យើងត្រូវតែជ្រើសរើសថា តើយើងនឹងគោរពតាមសំឡេងណាមួយក្នុងចំណោមសំឡេងផ្សេងៗទាំងអស់នេះ ។ តើយើងនឹងស្តាប់តាមសំឡេងដែលពុំអាចទុកចិត្តបានដែលជំរុញដោយលោកិយ ឬយើងនឹងធ្វើកិច្ចការដែលតម្រូវឲ្យព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះវរបិតាដឹកនាំយើងក្នុងការសម្រេចចិត្ត និងការពារយើងពីគ្រោះថ្នាក់ ? កាលណាយើងស្វែងរកព្រះសូរសៀងទ្រង់ដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម នោះយើងកាន់តែងាយស្រួលស្តាប់ឮព្រះសូរសៀងនោះ ។ ពុំមែនព្រះសូរសៀងទ្រង់នឹងឮខ្លាំងឡើងនោះទេ ប៉ុន្តែសមត្ថភាពយើងដើម្បីស្តាប់ឮព្រះសូរសៀងទ្រង់នឹងកើនឡើង ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសន្យាថា ប្រសិនបើយើង « ប្រុងស្ដាប់តាមសិក្ខាបទទាំងឡាយ [ របស់ទ្រង់ ] ហើយផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ពាក្យទូន្មាន [ របស់ទ្រង់ ] » នោះទ្រង់ « នឹងឲ្យ [ យើង ] ថែមទៀត » ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការសន្យានេះពិត—សម្រាប់ពួកយើងម្នាក់ៗ ។
ជិតមួយឆ្នាំមកហើយ យើងបានបាត់បង់បងប្រុសរបស់យើងដោយសារគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ដ៏សោកសង្រែងមួយ ។ ជីវិតរបស់ ចន នាគ្រាដំបូងទទួលបានការសន្យា និងស្នាដៃជាច្រើន ។ ប៉ុន្តែពេលគាត់ចាស់ទៅ រូបកាយដែលខូចបង់ និងគំនិតដែលវង្វេងវង្វាន់ បានធ្វើឲ្យជីវិតគាត់មានការពិបាក ។ ខណៈដែលការជាសះស្បើយដែលគាត់រំពឹងចង់បាន ពុំបានកើតឡើងក្នុងជីវិតនេះ នោះ ចន នៅតែកាន់ខ្ជាប់នឹងសេចក្តីជំនឿរបស់គាត់ គាត់តាំងចិត្តកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ទីបញ្ចប់ អស់ពីសមត្ថភាពដែលគាត់មាន ។
ខ្ញុំដឹងថា ចន មិនល្អឥតខ្ចោះទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យគាត់មានការស៊ូទ្រាំខ្លាំងបែបនេះ ។ សំឡេងជាច្រើនបានបបួលគាត់ឲ្យចៀសចេញពីដំណឹងល្អ ប៉ុន្តែគាត់បានជ្រើសពុំធ្វើតាមសំឡេងទាំងនោះឡើយ ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានខំអស់ពីសមត្ថភាពគាត់ ដើម្បីបោះយុទ្ធថ្កានៃជីវិតគាត់ទៅលើដំណឹងល្អ ។ គាត់បានរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ដោយសារគាត់បានដឹងថា គាត់នឹងរកឃើញព្រះសូរសៀងនៃលោកចៅហ្វាយគាត់ គាត់បានរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ដោយសារគាត់បានដឹងថា មានតែនៅទីនោះទេដែលគាត់បានទទួលការបង្រៀន ។
សេចក្ដីបញ្ចប់
បងប្អូនប្រុសស្រី នៅក្នុងពិភពលោកដែលមានសំឡេងប្រណាំងប្រជែងជាច្រើននេះ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌យើងធ្វើឲ្យយើងអាចស្តាប់ឮ និងធ្វើតាមព្រះសូរសៀងទ្រង់ ។ ប្រសិនបើយើងឧស្សាហ៍ព្យាយាម នោះទ្រង់ និងបុត្រាទ្រង់នឹងប្រទានការណែនាំដែលយើងស្វែងរក កម្លាំងដែលយើងត្រូវការ និងសុភមង្គលដែលយើងទាំងអស់គ្នាប៉ងប្រាថ្នាដល់យើង ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។