« ថ្ងៃទី ១៨-២៤ ខែ កុម្ភៈ ។ ម៉ាថាយ ៥, លូកា ៦ ‹ អ្នករាល់គ្នាមានពរ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ១៨-២៤ ខែ កុម្ភៈ ។ ម៉ាថាយ ៥, លូកា ៦ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩
ទេសនកថានៅលើភ្នំ ដោយ ចហ្គ កូកូ
ថ្ងៃទី ១៨-២៤ ខែ កុម្ភៈ
ម៉ាថាយ ៥, លូកា ៦
« អ្នករាល់គ្នាមានពរ »
នៅពេលអ្នកសិក្សា ម៉ាថាយ ៥ និង លូកា ៦ សូមកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍ខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក ។ វិវរណៈនឹងកើតមានឡើង នៅពេលអ្នកខិតខំដើម្បីបំពេញសេចក្ដីត្រូវការសិស្សរបស់អ្នក ។ គម្រោងមេរៀននេះអាចជួយផ្ដល់ជាគំនិតបន្ថែមទៀត ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍
អញ្ជើញឲ្យមានការចែកចាយ
ប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌីង ស្ម៊ីធ បានមានប្រសាសន៍ថា ទេសនកថានៅលើភ្នំគឺជា « [ ការបង្រៀន ] ដ៏អស្ចារ្យបំផុតដែលពុំធ្លាប់បង្រៀនពីមុនមកឡើយ តាមអ្វីដែលយើងដឹង » ( Teachings of Presidents of the Church: Joseph Fielding Smith [ ឆ្នាំ២០១៣ ] ទំព័រ ២៣៤ ) ។ ហេតុអ្វីសិស្សមានអារម្មណ៍ថារឿងនេះគឺជារឿងពិត ? តើពួកគេអាចចែកចាយអ្វីខ្លះ ?
បង្រៀនគោលលទ្ធិ
សុភមង្គលជានិរន្តរកើតចេញពីការរស់នៅតាមរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀន ហើយបានអនុវត្តតាម ។
-
ទេសនថានៅលើភ្នំរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលជាចម្បងត្រូវបានធ្វើឡើងដល់ពួកសិស្សដែលជិតស្និទ្ធរបស់ទ្រង់ ចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដែលត្រូវបានគេរាប់ទុកថា បទប្រទានពរ ដែលព្រះគ្រីស្ទបានអញ្ជើញយើងឲ្យគិតឡើងវិញអំពីអត្ថន័យនៃការរស់នៅក្នុងជីវិតមួយដែលប្រកបដោយព្រះពរ—ជាជីវិតនៃសុភមង្គលជានិរន្តរ ។ ដើម្បីចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សាមួយអំពីសុភមង្គលជានិរន្តរ អ្នកអាចសូមឲ្យសិស្សចែកចាយអ្វីដែលធ្វើឲ្យពួកគេរីករាយ ។ យោងតាមបទប្រទានពរ តើព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលអ្វីខ្លះដែលធ្វើឲ្យមនុស្សម្នាក់ « មានពរ » ឬរីករាយដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ? តើការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវខុសប្លែកពីវិធីផ្សេងទៀតដែលមនុស្សព្យាយាមស្វែងរកសុភមង្គលយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពាក្យដូចជា ចិត្តបរិសុទ្ធ ឬ អ្នកផ្សះផ្សាគេ អ្នកអាចសរសេរពាក្យមួយចំនួនចេញពី ខគម្ពីរ ៣–១២ នៅលើក្ដារខៀន ។ បន្ទាប់មកសូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យផ្ដល់យោបល់នូវពាក្យផ្ទុយនៃពាក្យនីមួយៗ និងអ្វីដែលពួកគេរៀនអំពីពាក្យនីមួយៗដោយធ្វើកិច្ចការនេះ ។ សូមឲ្យសិស្សពិចារណាអ្វីដែលពួកគេអាចផ្លាស់ប្ដូរដើម្បីក្លាយជាមនុស្សដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះ ។ តើ នីហ្វៃទី ៣ ១២:៣, ៦ បន្ថែមអ្វីខ្លះទៅលើការយល់ដឹងរបស់យើងអំពី ម៉ាថាយ ៥:៣, ៦ ?
-
វិធីមួយទៀតដើម្បីរុករកខគម្ពីរទាំងនេះគឺអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ៗឲ្យសិក្សាបទគម្ពីរបន្ថែមទៀតអំពីបទមួយក្នុងបទប្រទានពរ ហើយចែកចាយជាមួយសិស្សផ្សេងទៀតនូវអ្វីដែលពួកគេរៀន ។ តើមនុស្សម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់ឆ្លុះបញ្ចាំងនូវគោលការណ៍នោះតាមរបៀបណា ?
ទេសនកថានៅលើភ្នំ ដោយ ហ្វ្រេង អ័ដាម
ពួកសិស្សរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវធ្វើជាពន្លឺនៃពិភពលោក ។
-
តើសិស្សរបស់អ្នកមានអារម្មណ៍បែបណា នៅពេលពួកគេអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ព្រះយេស៊ូវថា ពួកគេគឺជា « ពន្លឺនៃលោកិយ » នោះ ? តើការយក « ពន្លឺ » របស់យើង « ដាក់ក្រោមថាំង » មានន័យដូចម្ដេច ហើយហេតុអ្វីយើងត្រូវបានល្បួងឲ្យធ្វើកិច្ចការនេះ ? សេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដោយអែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែល នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » អាចនឹងជួយឲ្យមានការលើកទឹកចិត្ត ។ តើនរណាជា « ពន្លឺ » ដល់សិស្សរបស់អ្នក ?
-
សូមគិតអំពីវិធីមួយដើម្បីបង្ហាញការបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទថា យើងគឺជាពន្លឺដល់ពិភពលោកនេះ ។ តើអ្នកអាចបង្ហាញរូបភាពអំពីទីក្រុងមួយដែលមានភ្លើងបំភ្លឺនៅពេលយប់ដែរឬទេ ? តើអ្នកអាចយកពិលមួយមក ហើយលាក់វានៅក្រោមថាំងបានដែរឬទេ ? ហេតុអ្វីព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រៀបធៀបពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ទៅនឹងពន្លឺ ? តើយើងអាចប្រើការយល់ដឹងនេះដើម្បីធ្វើជាពន្លឺដល់មនុស្សដទៃទៀតតាមរបៀបណា ? ( សូមមើល គ. និង ស. ១០៣:៩–១០ ) ។ សិស្សអាចពិភាក្សា ឬដើរតួអំពីរបៀបដែលពន្លឺនៃដំណឹងល្អអាចបំភ្លឺនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ហើយឲ្យពរដល់មនុស្សដទៃ ។
-
បទគម្ពីរមួយចំនួនផ្សេងទៀតដែលអាចបន្ថែមដល់ការពិភាក្សារបស់អ្នកអំពីពន្លឺរួមមាន នីហ្វៃទី ៣ ១៨:២៤, គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥០:២៤, ៨៤:៤៤–៤៧, ៨៨:៥០, ៦៧ និង ៩៣:៣៦–៤០ ។ សិស្សក៏អាចរីករាយដោយច្រៀងទំនុកតម្កើងអំពីពន្លឺផងដែរ ដូចជា « ទ្រង់ជាពន្លឺខ្ញុំ » និង « ដើរតាមពន្លឺ » ទំនុក តម្កើង ល.រ. ៣៩, ៤៦ ។ តើទំនុកតម្កើង និងបទគម្ពីរទាំងនេះបន្ថែមអ្វីខ្លះដល់ការយល់ដឹងរបស់យើងអំពី ម៉ាថាយ ៥:១៤–១៦ ?
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀននូវក្រឹត្យវិន័យដ៏ខ្ពស់មួយដែលអាចដឹកនាំយើងឆ្ពោះទៅរកភាពល្អខ្ចោះ ។
-
ស្ថានភាពនានាដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុង ម៉ាថាយ ៥ មានភាពជាក់លាក់ចំពោះជំនាន់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ប៉ុន្តែគោលការណ៍ដែលទ្រង់បានបង្រៀនគឺសំដៅទៅលើមនុស្សទូទៅ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យមើលឃើញការអនុវត្តនានានៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យជ្រើសរើសវគ្គមួយដូចតទៅនេះ ហើយគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយនៅសម័យទំនើបដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះកំពុងបង្រៀន ៖ ខទី ២១–២៤, ២៧–៣០, ៣៣–៣៧, ៣៨–៣៩, ៤០–៤២ និង ៤៣–៤៤ ។ ពួកគេអាចធ្វើកិច្ចការដោយខ្លួនឯង ឬជាក្រុម ហើយចែកចាយឧទាហរណ៍របស់ពួកគេជាមួយនឹងសិស្សផ្សេងទៀត ។
-
យុវវ័យអាចនឹងរីករាយនឹងល្បែងផ្គូផ្គងដែលជួយពួកគេឲ្យមើលឃើញថា ការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមាននៅក្នុង ម៉ាថាយ ៥:២១–៤៨ ផ្លាស់ប្ដូរក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ។ អ្នកអាចបង្កើតប័ណ្ណមួយដុំដែលមានឃ្លាដែលចាប់ផ្ដើមដោយ « អ្នករាល់គ្នាបានឮ » ( ដោយរៀបរាប់អំពីក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ) ចេញពី ម៉ាថាយ ៥:២១–៤៤ ។ សូមបង្កើតប័ណ្ណមួយដុំទៀតជាមួយនឹងឃ្លាចេញពីខគម្ពីរដែលចាប់ផ្ដើម « តែខ្ញុំប្រាប់ » ( ដោយរៀបរាប់អំពីក្រឹត្យវិន័យខ្ពស់ជាងរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ) ។ សូមផ្កាប់ប័ណ្ណទាំងពីរដុំនោះ ហើយឲ្យសិស្សម្នាក់ជ្រើសរើសប័ណ្ណ « អ្នករាល់គ្នាបានឮ » មួយ បន្ទាប់មកឲ្យម្នាក់ទៀតជ្រើសរើសប័ណ្ណមួយពីដុំផ្សេងទៀត ដោយមើលថាតើវាត្រូវគ្នាដែរឫទេ ។ សូមបន្តធ្វើដូច្នេះរហូតដល់សិស្សបានផ្គូផ្គងក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេជាមួយនឹងការបង្រៀនថ្មីរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ សម្រាប់ការផ្គូផ្គងនីមួយៗ សូមពិភាក្សាអំពីហេតុផលដែលការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានភាពចាំបាច់នៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ។
-
តើអ្នកអាចជួយសិស្សឲ្យមើលឃើញថា សេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យ « ល្អឥតខ្ចោះ » មានន័យដូចម្ដេច នៅពេលប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានពន្យល់ថា ឲ្យមាន « ពេញលេញ » ឬ « បានចប់សព្វគ្រប់ » នោះ ? ( ម៉ាថាយ ៥:៤៨, « Perfection Pending » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៥ ទំព័រ ៨៦–៨៨ ) ។ នេះគឺជាគំនិតមួយ ៖ សូមកាត់រូបភាពព្រះយេស៊ូវជាច្រើនចំណែកទុកតម្រៀប ហើយសូមឲ្យសិស្សសរសេរនៅពីក្រោយបំណែករូបភាពនីមួយៗនូវការបង្រៀនមួយចេញពី ម៉ាថាយ ៥ ដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថា បានបំផុសគំនិតឲ្យអនុវត្តនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ ចូរឲ្យពួកគេធ្វើការជាមួយគ្នាដើម្បីផ្គុំបំណែកទាំងនោះ ។ តើដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជួយយើងឲ្យមានភាព « ពេញលេញ » ឬ « បានចាប់សព្វគ្រប់ » តាមរបៀបណា ? ( សូមមើល សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ព្រះគុណ » ) ។
-
អ្នកក៏អាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យដាក់គោលដៅមួយដើម្បីធ្វើតាមការបំផុសគំនិតដែលពួកគេទទួលបានកាលកំពុងសិក្សា ម៉ាថាយ ៥ផងដែរ ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលអ្នកតាមដានការអញ្ជើញនេះនៅមេរៀនក្រោយៗទៀត ។
លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន
ដើម្បីបំផុសគំនិតឲ្យសិស្សអាន ម៉ាថាយ ៦–៧ នៅសប្ដាហ៍ក្រោយ អ្នកអាចប្រាប់ពួកគេថា ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី បានហៅទេសនកថានៅលើភ្នំថាជា « សមាសភាពសម្រាប់ជីវិតដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយ » ( Teachings of Presidents of the Church: Harold B. Lee [ ឆ្នាំ ២០០០ ] ទំព័រ ២០០ ) ។
ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ
ការធ្វើជាពន្លឺមួយ ។
អែលឌើរ រ៉ូបឺត ឌី ហែល បានបង្រៀនថា « តើអ្នកធ្លាប់ឈប់មួយភ្លែតដើម្បីគិតថា ប្រហែលអ្នកជាពន្លឺដែលបានបញ្ជូនមកដោយព្រះវរបិតាសួគ៌ ដើម្បីដឹកនាំមនុស្សម្នាក់ទៀតទៅផ្ទះដោយសុវត្ថិភាព ឬ ជាភ្លើងនាំផ្លូវពីចម្ងាយ ដើម្បីបង្ហាញផ្លូវត្រឡប់ទៅកាន់ផ្លូវត្រង់ និង តូចចង្អៀតវិញ ជាផ្លូវនាំទៅកាន់ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនោះដែរឬទេ ? ពន្លឺរបស់អ្នកគឺជាភ្លើងនាំផ្លូវ ហើយមិនគួររលត់ ឬធ្វើឲ្យអ្នកដែលរកផ្លូវទៅផ្ទះវង្វេងនោះទេ » ( « That Ye May Be the Children of Light » [ Brigham Young University fireside ថ្ងៃទី ៣ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៦ ] ទំព័រ ៩; speeches.byu.edu ) ។
ការស្វែងរកភាពល្អឥតខ្ចោះ ។
ប្រធាន ហារ៉ូល ប៊ី លី បានបង្រៀនថា ៖ « តើអ្នកគិតថាព្រះអង្គសង្គ្រោះកំពុងមានបន្ទូលណែនាំអំពីគោលដៅមួយដែលពុំអាចសម្រេចបាន ហើយចំអកឲ្យយើងនៅក្នុងការខិតខំរបស់យើងដើម្បីរស់នៅឲ្យបានភាពល្អឥតខ្ចោះនោះមែនទេ ? នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ យើងពុំអាចមានភាពល្អឥតខ្ចោះដែលលោកចៅហ្វាយបានមានបន្ទូលនោះទេ ប៉ុន្តែនៅក្នុងជីវិតនេះយើងដាក់គ្រឹះដែលយើងសង់សម្រាប់ភាពដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហេតុដូច្នេះហើយ យើងត្រូវតែធ្វើឲ្យប្រាកដថា គ្រឹះរបស់យើងត្រូវបានសង់នៅលើសេចក្ដីពិត សេចក្ដីសុចរិត និងសេចក្ដីជំនឿ » ( Teachings of Presidents of the Church: Harold B. Lee ទំព័រ ១៩៥ ) ។
ប្រធាន យ៉ូសែប ហ៉្វីលឌីង ស៊្មីធ បានមានប្រសាសន៍ថា ៖ « [ ភាពល្អឥតខ្ចោះ ] នឹងពុំកើតឡើងក្នុងពេលតែមួយនោះទេ ប៉ុន្តែវាកើតឡើងមួយបន្ទាត់ម្ដងៗ និងមួយសិក្ខាបទម្ដងៗ ពីគំរូមួយទៅគំរូមួយ គឺដរាបណាយើងរស់នៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ ។… ប៉ុន្តែនៅក្នុងជីវិតនេះយើងសង់គ្រឹះនោះ ។ នៅក្នុងជីវិតនេះគឺជាកន្លែងដែលយើងទទួលការបង្រៀននូវសេចក្ដីពិតដ៏សាមញ្ញនៃដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៅក្នុងស្ថានភាពបទពិសោធន៍នេះ ដើម្បីរៀបចំខ្លួនយើងសម្រាប់ភាពល្អឥតខ្ចោះនោះ ។ វាគឺជាកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្ញុំ វាគឺជាកាតព្វរបស់បងប្អូន ដើម្បីខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីនៅថ្ងៃនេះឲ្យប្រសើរជាងកាលពីម្សិលមិញ និងដើម្បីឲ្យបងប្អូនធ្វើអ្វីនៅថ្ងៃនេះឲ្យបានប្រសើរជាងកាលពីម្សិលមិញ ហើយនៅថ្ងៃស្អែកធ្វើឲ្យបានប្រសើរជាងថ្ងៃនេះ » ( Teachings of Presidents of the Church: Joseph Fielding Smith [ ឆ្នាំ២០១៣ ] ទំព័រ ២៣៤–៣៥ ) ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
សូមបង្កើនការចូលរួមរបស់សិស្ស ។ មានសកម្មភាពជាច្រើនដែលអាចធ្វើឡើងទាំងអស់គ្នា ជាក្រុមតូចៗ ជាគូ ឬជាការពិភាក្សាមួយ ។ សូមប្រើវិធីសាស្ត្រផ្សេងៗគ្នាមួយដើម្បីឲ្យសិស្សចូលរួម ដែលពួកគេអាចនឹងគ្មានឱកាសចូលរួម ប្រសិនបើគ្មានវិធីសាស្ត្រនោះ ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទំព័រ ៣៣ ) ។