« ថ្ងៃទី ១០-១៦ ខែ មិថុនា ។ ម៉ាថាយ ២៦, ម៉ាកុស ១៤, លូកា ២២, យ៉ូហាន ១៨ ៖‹ កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ › » « ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ២០១៩ )

« ថ្ងៃទី ១០-១៦ ខែ មិថុនា ។ ម៉ាថាយ ២៦, ម៉ាកុស ១៤, លូកា ២២, យ៉ូហាន ១៨ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩

ហើយវាគឺជាពេលយប់ ដោយ បេនយ៉ាមីន ម៉ាក់ភើរសិន

ថ្ងៃទី ១០-១៦ខែ មិថុនា

ម៉ាថាយ ២៦, ម៉ាកុស ១៤, លូកា ២២, យ៉ូហាន ១៨

« កុំតាមចិត្តទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឫទ័យទ្រង់វិញ »

សូមអាន ម៉ាថាយ ២៦, ម៉ាថាយ ១៤, លូកា ២២ និង យ៉ូហាន ១៨ ហើយពិចារណាគំនិត និងអារម្មណ៍ដែលកើតមានក្នុងគំនិតរបស់អ្នក ។ តើសារលិខិតអ្វីខ្លះដែលសិស្សរបស់អ្នកចាំបាច់ត្រូវរៀនសូត្រ ?

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍

អញ្ជើញឲ្យមានការចែកចាយ

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយអ្វីមួយដែលពួកគេបានរៀននៅសប្ដាហ៍នេះ ដែលវាបានជួយពួកគេឲ្យរកឃើញអត្ថន័យបន្ថែមទៀតនៅក្នុងពិធីសាក្រាម៉ង់ ។ តើពួកគេបានធ្វើអ្វីខ្លះ ហើយតើវាបានជះឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះដល់បទពិសោធន៍របស់ពួកគេនៅក្នុងការទទួលសាក្រាម៉ង់ ?

បង្រៀន គោលលទ្ធិ

ម៉ាថាយ ២៦:២៦–២៩, លូកា ២២:១៩–២០

ពិធីសាក្រាម៉ង់គឺជាឱកាសមួយដើម្បីចងចាំព្រះអង្គសង្គ្រោះជានិច្ច ។

ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានតាំងពិធីសាក្រាម៉ង់ឡើង ? ហេតុអ្វីយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់រាល់សប្តាហ៍ ? តើចម្លើយអ្វីខ្លះដែលសិស្សអាចរកឃើញនៅក្នុង ម៉ាថាយ ២៦:២៦–២៩, លូកា ២២:៧–២០, គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ២០:៧៥–៧៩ និង ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ ១៤៧–៤៩ ? ឧទាហរណ៍ ពិតចំពោះសេចក្ដីជំនឿ បង្រៀនថា ពិធីសាក្រាម៉ង់រំឭកអំពីពលិកម្មរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលបានបំពេញក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ។ អ្នកក៏គួរអានការអធិស្ឋានសាក្រាម៉ង់ជាមួយនឹងសិស្សផងដែរ ហើយសូមឲ្យសិស្សរកសេចក្ដីសញ្ញាដែលពួកគេធ្វើជាផ្នែកមួយនៃពិធីបរិសុទ្ធនេះ ។ តើយើងអាចជួយមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតឲ្យយល់អំពីអត្ថន័យនៃការតាំងចិត្តទាំងនេះតាមរបៀបណា ? តើការចូលរួមរបស់យើងនៅក្នុងពិធីសាក្រាម៉ង់ជិះឥទ្ធិពលបែបណាខ្លះដល់ការជ្រើសរើសដែលយើងធ្វើពេញក្នុងសប្ដាហ៍នោះ ?

ពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ យើងរំឭកចាំសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង ។
សិស្សទំនងជាទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍មកពីការស្ដាប់នូវគំនិតពីគ្នាទៅវិញទៅមកអំពីរបៀបចងចាំព្រះអង្គសង្គ្រោះអំឡុងពិធីសាក្រាម៉ង់ និងពេញមួយសប្ដាហ៍នោះ ( សូមមើល គ. និង ស. ៦:៣៦–៣៧ ) ។ ប្រហែលជាអ្នកអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយអ្វីដែលជួយពួកគេ និងក្រុមគ្រួសារពួកគេឲ្យចងចាំព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគេ ។ តើខគម្ពីរអ្វីខ្លះដែលដកស្រង់មកពីការអានសម្រាប់សប្ដាហ៍នេះដែលធ្វើឲ្យយើងមានគារវភាពកាន់តែខ្លាំងចំពោះពិធិសាក្រាម៉ង់ ? សម្រាប់គំនិតផ្សេងទៀតអំពីរបៀបចងចាំព្រះអង្គ សង្គ្រោះ សូមមើល ហ្គើរីត ដបុលយូ ហ្គង « Always Remember Him » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៦ ទំព័រ ១០៨–១១ ។
ការពិភាក្សានេះអាចជាឱកាសដ៏ល្អមួយដើម្បីរុករកនិមិត្តរូបនៃពិធីសាក្រាម៉ង់ជាមួយនឹងសិស្ស ។ តើនិមិត្តរូបទាំងនេះជួយយើងឲ្យផ្ដោតចិត្តលើព្រះអង្គ សង្គ្រោះនៅអំឡុងពិធីបរិសុទ្ធនេះតាមរបៀបណា ? តើនិមិត្តសញ្ញាទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីទ្រង់ និងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងទ្រង់ ?
នៅចុងបញ្ចប់នេះការពិភាក្សារបស់អ្នកអំពីពិធីសាក្រាម៉ង់ អ្នកអាចទុកពេលឲ្យសិស្សមួយភ្លែត ដើម្បីពិចារណា ហើយសរសេរនូវអ្វីដែលពួកគេទទួលបានការបំផុសគំនិតឲ្យធ្វើ ដើម្បីរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ពិធីសាក្រាម៉ង់នៅសប្ដាហ៍ក្រោយ ។ ដើម្បីបន្ថែមនូវស្មារតីនៃបទពិសោធន៍នេះ សូមពិចារណាលេងបទទំនុកតម្កើងសាក្រាម៉ង់មួយ កាលសិស្សកំពុងពិចារណា ។

ម៉ាថាយ ២៦:៣៦-៤៦

យើងប្រែក្លាយកាន់តែដូចព្រះគ្រីស្ទ នៅពេលយើងជ្រើសរើសចុះចូលឆន្ទៈរបស់យើងធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតា ។

គំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងការចុះចូលតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតាអាចជួយសិស្ស នៅពេលពួកគេចាំបាច់ត្រូវធ្វើរឿងដូចគ្នានេះ ។ ដើម្បីចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សាមួយ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យចែកចាយអំពីគ្រាមួយដែលពួកគេបានចុះចូលទៅនឹងអ្វីមួយដែលពួកគេបានដឹងថា ព្រះសព្វព្រះទ័យឲ្យពួកគេធ្វើ ។ តើអ្វីទៅដែលបានលើកទឹកចិត្តពួកគេធ្វើកិច្ចការទាំងនោះ ? សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន ម៉ាថាយ ២៦:៣៦–៤២ ហើយពិចារណាអំពីហេតុផលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្រមចុះចូលព្រះឆន្ទៈរបស់ទ្រង់ធ្វើតាមព្រះឆន្ទៈរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ ។ តើការចុះចូលឆន្ទៈរបស់យើងធ្វើតាមព្រះអាចប្រទានពរដល់យើងតាមរបៀបណា ?
ដើម្បីរុករកគោលការណ៍អំពីការចុះចូលតាមព្រះ អ្នកអាចសូមឲ្យសិស្សពាក់កណ្ដាលថ្នាក់អាន ម៉ូសាយ ៣:១៩ ហើយពាក់កណ្ដាលទៀតអាន នីហ្វៃទី ៣ ៩:២០ ។ តើខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីអត្ថន័យនៃការចុះចូលធ្វើតាមព្រះ ? តើយើងចុះចូលតាមរបៀបណា ? សិស្សអាចពិចារណាអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចចុះចូលឆន្ទៈរបស់ពួកគេធ្វើតាមព្រះនៅសប្ដាហ៍ក្រោយ ។ សេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ក៏អាចដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងការពិភាក្សារបស់អ្នកផងដែរ ។

ម៉ាថាយ ២៦:២០-២២, ៣១-៣៥

យើងត្រូវតែពិនិត្យមើលជីវិតរបស់យើងផ្ទាល់ដើម្បីកំណត់អំពីរបៀបដែលបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់អនុវត្តចំពោះយើង ។

យើងស្ដាប់ឮមេរៀនដំណឹងល្អ ជាច្រើននៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ប៉ុន្តែពេលខ្លះ វាគឺជាការល្បួងឲ្យគិតថាមេរៀនទាំងនេះ ភាគច្រើនអនុវត្តចំពោះមនុស្សផ្សេងទៀត ។ ការពិភាក្សាមួយអំពី ម៉ាថាយ ២៦ អាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះនិន្នាការនេះ ។ ការចាប់ផ្ដើមការសន្ទនានេះ អ្នកអាចបំបែកសិស្សជាគូ ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់នៅក្នុងក្រុមនីមួយៗអាន ម៉ាថាយ ២៦:២០–២២ កាលម្នាក់ទៀតអាន ខទី ៣១–៣៥ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យប្រៀបធៀបនូវចម្លើយរបស់ពួកសិស្សនៅក្នុងដំណើររឿងទាំងពីរនេះ ។ តើយើងអាចរៀនមេរៀនអ្វីខ្លះចេញពីរបៀបដែលពួកសិស្សបានអនុវត្តបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះខ្លួនពួកគេ ? ដើម្បីរៀនបន្ថែមទៀត សូមមើលសេចក្ដីយោងរបស់ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ចំពោះ ម៉ាថាយ ២៦:២១–២២ នៅក្នុងសារលិខិតរបស់លោក « Lord, Is It I? » ( Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៥៦-៥៩ ) ។

ម៉ាថាយ ២៦:៣៦-៤៦

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើដង្វាយធួនដ៏និរន្តរមួយសម្រាប់យើង ។

សូមពិចាណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយការយល់ដឹងដែលពួកគេបានរកឃើញអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន ឬការសិក្សាជាគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។
ម៉ាថាយ ២៦ ពិពណ៌នានូវអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី តើសិស្សរបស់អ្នកយល់អំពីសារៈសំខាន់របស់វានៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេដែរឬទេ ? ដើម្បីជួយពួកគេ ប្រហែលជាអ្នកអាចសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវសំណួរដូចជា តើមានអ្វីបានកើតឡើងនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ? និង ហេតុអ្វីវាមានសារៈសំខាន់ចំពោះខ្ញុំ ? សិស្សអាចស្វែងរកចម្លើយដោយខ្លួនឯង ឬជាក្រុមតូចៗនៅក្នុង ម៉ាថាយ ២៦:៣៦–៤៦, អាលម៉ា ៧:១១–១៣ និង គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១៩:១៦–១៩ ។ ពួកគេក៏អាចរកឃើញចម្លើយផងដែរនៅក្នុងសារលិខិតរបស់អែលឌើរ ស៊ី ស្កត ហ្គ្រូ « The Miracle of the Atonement » ( Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ១០៨–១០ ) ។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន យ៉ាកុប ហៅដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជា« ដង្វាយធួនដ៏និរន្តរ » ( នីហ្វៃទី ២ ៩:៧ ) ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់អំពីអត្ថន័យនេះ អ្នកអាចចែកចាយការបង្រៀនរបស់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ហើយសូមឲ្យសិស្សសរសេរនូវរបៀបនានា ដែលឥទ្ធិពលនៃពលិកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចចាត់ទុកថាមានភាពនិរន្តរ ។ ពួកគេក៏អាចអានបទគម្ពីរដូចតទៅនេះផងដែរ ហើយដាក់បន្ថែមទៅក្នុងបញ្ជីរបស់ពួកគេ ៖ ហេព្រើរ ១០:១០, អាលម៉ា ៣៤:១០–១៤, គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៧៦:២៤ និង ម៉ូសេ ១:៣៣ ។ តើយើងអាចបង្ហាញការដឹងគុណរបស់យើងចំពោះអ្វីៗដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើសម្រាប់យើងតាមរបៀបណា ?

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

ដើម្បីបំផុសគំនិតសិស្សឲ្យបន្តអាន អ្នកអាចសួរពួកគេ ប្រសិនបើពួកគេដឹងអំពីវត្ថុប្រាំពីរយ៉ាងដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល កាលទ្រង់នៅលើឈើឆ្កាង ។ សូមប្រាប់ពួកគេថា ពួកគេនឹងដឹងអំពីអ្វីដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានមានបន្ទូល ដោយការអាន ម៉ាថាយ ២៧, ម៉ាកុស ១៥, លូកា ២៣ និង យ៉ូហាន ១៩ ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

ម៉ាថាយ ២៦, ម៉ាកុស ១៤, លូកា ២២, យ៉ូហាន ១៨

វីដេអូព្រះគម្ពីរប៊ីប (LDS.org) ។

« “The Last Supper », « The Savior Suffers in Gethsemane »

ការចុះចូលឆន្ទៈរបស់យើងតាមព្រះវរបិតា ។

អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល បានបង្រៀនថា « នៅពេលអ្នកចុះចូលឆន្ទៈរបស់អ្នកធ្វើតាមព្រះ នោះអ្នកនឹងថ្វាយដល់ទ្រង់នូវរឿង តែមួយគត់ ដែលអ្នកពិតជា អាច ថ្វាយទៅទ្រង់បាន នោះទើបពិតជាអ្វីដែលអ្នកថ្វាយទ្រង់ ។ សូមកុំរង់ចាំយូរពេក ដើម្បីស្វែងរកទីអាសនា ឬ ដើម្បីចាប់ផ្ដើមដាក់អំណោយនៃឆន្ទៈរបស់អ្នកនៅលើនោះ ! » ( « Remember How Merciful the Lord Hath Been » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៤ ទំព័រ ៤៦ ) ។

ដង្វាយធួនដ៏និរន្តរ ។

ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា

« ដង្វាយធួនរបស់ [ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] គឺនិរន្តរ—គ្មានទីបញ្ចប់ ។ វាក៏ជានិរន្ដរដែលមនុស្សជាតិទាំងអស់នឹងត្រូវបានសង្គ្រោះពីសេចក្ដីស្លាប់ដែលមិនចេះចប់ ។ វាជានិរន្ដរក្នុងន័យការរងទុក្ខដ៏ខ្លាំងមហិមារបស់ទ្រង់ ។ វាមានទំហំនិរន្ដរក្នុងពេលវេលា ដោយការបញ្ចប់គំរូដើមពីមុននៃយញ្ញបូជាសត្វ ។ វាមានទំហំអនន្ដ —វាត្រូវធ្វើតែម្ដងសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ។ ហើយសេចក្ដីមេត្តាករុណានៃដង្វាយធួនពង្រីកមិនត្រឹមតែដល់ចំនួនមនុស្សដ៏ច្រើនមហិមាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែវាថែមទាំងដល់ចំនួនដ៏អនន្ដនៃពិភពលោកទាំងឡាយដែលទ្រង់បានបង្កើតផងដែរ ។ វាមានចំនួនអនន្ដលើសពីទំហំនៃរង្វាស់ ឬការយល់ដឹងខាងសាច់ឈាមណាមួយរបស់មនុស្សទៅទៀត ។

« ព្រះយេស៊ូវគឺជាអង្គតែមួយគត់ ដែលអាចផ្ដល់នូវដង្វាយធួនជានិរន្ដរមួយបែបនោះបាន ដោយសារទ្រង់បានប្រសូតពីម្ដាយជាសាច់ឈាមម្នាក់ និង ពីព្រះវរបិតាខាងវិញ្ញាណមួយអង្គ ។ ដោយសារតែអំណាចមរតករបស់បងច្បងតែមួយគត់នោះ ព្រះយេស៊ូវគឺជាអង្គដ៏និរន្ដរមួយ » ( « The Atonement » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៦ ទំព័រ ៣៥ ) ។

ប្រធាន ហ៊ីប៊ើរ ចេ ក្រាន្ត បានបង្រៀនថា « ព្រះយេស៊ូវពុំគ្រាន់តែបានយាងមកដើម្បីជាអំណោយជាសាកលមួយនោះឡើយ ប៉ុន្តែទ្រង់ក៏បានយាងមកជាការធ្វើពលិកម្មដោយផ្ទាល់ផងដែរ ។… សម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ទ្រង់បានសុគតនៅកាលវ៉ារី ហើយព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់នឹងសង្គ្រោះយើងដោយមានលក្ខខណ្ឌ ។ ពុំមែនជាប្រជាជាតិ សហគមន៍ ឬក្រុមនានាឡើយ ប៉ុន្តែជាបុគ្គលម្នាក់ៗ » ( « A Marvelous Growth » Juvenile Instructor ខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៩២៩ ទំព័រ ៦៩៧ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

មើលតាមរយៈព្រះនេត្ររបស់ព្រះ ។ សូមខិតខំសម្លឹងមើលទៅសិស្សរបស់អ្នកដូចជាព្រះទតមើលពួកគេ ហើយព្រះវិញ្ញាណនឹងបង្ហាញអ្នកនូវតម្លៃ និងសក្ដានុពលដ៏ទេវភាពរបស់ពួកគេ ។ នៅពេលអ្នកធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងត្រូវបានដឹកនាំនៅក្នុងការខិតខំរបស់អ្នកដើម្បីជួយពួកគេ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៦ ) ។