« ថ្ងៃទី ២៦ ខែ សីហា–ថ្ងៃទី ១ ខែ កញ្ញា ។ កូរិនថូសទី១ ៨–១៣ ៖ ‹ អ្នករាល់គ្នាជារូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ២០១៩ )

« ថ្ងៃទី ២៦ ខែ សីហា–ថ្ងៃទី ១ ខែ កញ្ញា ។ កូរិនថូសទី១ ៨–១៣ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩

ថ្ងៃទី ២៦ ខែ សីហា–ថ្ងៃទី ១ ខែ កញ្ញា

កូរិនថូសទី ១ ៨–១៣

« អ្នករាល់គ្នាជារូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ »

អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត បានបង្រៀនថាយើង « អាចទុកចោលការដឹកនាំផ្ទាល់ខ្លួនដ៏មានតម្លៃនៃព្រះវិញ្ញាណ » ប្រសិនបើយើងមិនបានកត់ត្រា ហើយឆ្លើយតបទៅនឹង « ការបំផុសគំនិតដំបូងដែលកើតមានចំពោះ [ យើង ] » ( « To Acquire Spiritual Guidance » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០៩ ទំព័រ ៨ ) ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

ប៉ុលបានប្រើរឿងប្រៀបធៀប និងការប្រៀបប្រដូចនៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ៨–១៣ ដូចជាអ្នករត់ប្រណាំង រាងកាយមនុស្ស និង « ឈឹងដែលឮទ្រហឹង » ( កូរិនថូសទី ១ ១៣:១ ) ។ តើការយល់ដឹងអ្វីខ្លះដែលសិស្សមានអំពីការប្រៀបប្រដូចនេះ ? តើវាបានជួយពួកគេឲ្យយល់សេចក្ដីពិតមួយនៃដំណឹងល្អតាមរបៀបណា ?

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

កូរិនថូសទី ១ ១០:១–១៣

យើងទាំងអស់គ្នាជួបនឹងការល្បួង ប៉ុន្តែព្រះប្រទានវិធីមួយឲ្យរួចផុតពីវា ។

តើអ្នកអាចជួយសិស្សឲ្យរកឃើញសេចក្ដីពិតមានអនុភាពនៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ១០:១៣ តាមរបៀបណា ? គំនិតមួយគឺបំបែកខគម្ពីរនោះជាឃ្លាខ្លីៗ ឲ្យឃ្លានីមួយៗដល់សិស្សខុសៗគ្នា ហើយសុំឲ្យសិស្សប្រាប់គ្នាឡើងវិញនូវឃ្លានោះដោយប្រើពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគេផ្ទាល់ ។ ឧទាហរណ៍ តើអ្វីទៅជាវិធីមួយទៀតដើម្បីនិយាយ « ព្រះទ្រង់ក៏ស្មោះត្រង់ » ឬ « មានសេចក្តីល្បួងហួសកម្លាំងអ្នករាល់គ្នា ? » បន្ទាប់មក អ្នកអាចដាក់បញ្ចូលពាក្យសិស្សមួយចំនួនរួមគ្នា ហើយរកមើលការអនុវត្តបន្ថែមទៀតនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ។ សិស្សអាចចែកចាយបទពិសោធន៍ដែលពួកគេបានរកឃើញសេចក្ដីសន្យានៅក្នុងខគម្ពីរនេះថាជាការពិត ។ តើការយល់ដឹងបន្ថែមទៀតអ្វីខ្លះដែលយើងអាចទទួលបានសម្រាប់ខគម្ពីរទាំងនេះមកពី អាលម៉ា ១៣:២៧–២៨ ?
ជាជាងការរស់នៅលើការល្បួងជាក់លាក់របស់មនុស្សម្នាក់ អ្នកគួរផ្ដោតលើការពិភាក្សា កូរិនថូសទី ១ ១០:១៣ ស្ដីពីការល្បួង « ដែលត្រូវខាងមនុស្សលោក » ដែលមាននៅក្នុងពាក្យសម្ដីរបស់ប៉ុល ។ សិស្សអាចចាប់ផ្ដើមដោយស្គាល់ការល្បួងដែលប៉ុលប្រឆាំងជំទាស់នៅក្នុង ខទី ១–១២ ។ ពួកគេក៏អាចណែនាំនូវឧទាហរណ៍ក្នុងសម័យទំនើបស្ដីពីការល្បួងទូទៅដូចជា ការល្បួងឲ្យខ្វះភាពស្មោះត្រង់ ការនិយាយដើមគ្នា ឬការវិនិច្ឆ័យមនុស្សដទៃ ។ តើបុគ្គលម្នាក់អាច « ចៀសរួច » ពីការល្បួងទាំងនេះដោយមានជំនួយរបស់ព្រះតាមរបៀបណា ? អ្នកគួរសម្ដែងអំពីស្ថានភាពមួយចំនួន ។
វាប្រហែលជាមានតម្លៃដើម្បីពិចារណាអំពី កូរិនថូសទី ១ ១០:១៣ នៅក្នុងបរិបទនៃបំណងប្រាថ្នាដ៏ធំរបស់ប៉ុលសម្រាប់សាមគ្គីភាពនៅក្នុងចំណោមពួកបរិសុទ្ធ ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយគ្នាឲ្យ « ចៀសរួច » ហើយ « ទ្រាំ » នឹងការល្បួងដែលយើងអាចនឹងជួបប្រទះ ? តើសាមគ្គីភាពជួយយើងឲ្យតតាំងនឹងការល្បួងតាមរបៀបណា ?

កូរិនថូសទី ១ ១០:១៦–១៧, ១១:២៣–៣០

ពិធីសាក្រាម៉ង់ធ្វើឲ្យយើងមានសាមគ្គីភាពក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។

ខគម្ពីរទាំងនេះអាចបំផុសគំនិតឲ្យមានការពិភាក្សាមួយអំពីរបៀបដែលពិធីសាក្រាម៉ង់អាចធ្វើឲ្យវួដរបស់អ្នកមានសាមគ្គីភាពនៅក្នុងការខិតខំរបស់អ្នកដើម្បីប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ អ្នកអាចចាប់ផ្ដើមដោយអាន កូរិនថូសទី ១ ១០:១៦–១៧ ហើយរុករកអត្ថន័យនៃពាក្យ សេចក្ដីប្រកប នៅក្នុងបរិបទនេះ ( សិស្សម្នាក់អាចរកមើលនិយមន័យដែលអាចមាននៅក្នុងវចនានុក្រមមួយ ) ។ តើការទទួលទានសាក្រាម៉ង់រួមគ្នាបានជួយយើងឲ្យទទួលអារម្មណ៍កាន់តែមានសាមគ្គីភាពតាមរបៀបណា ? តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីពង្រឹងសាមគ្គីភាពអំឡុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ? តើការប្រឹក្សារបស់ប៉ុលថា « ត្រូវឲ្យមនុស្សល្បងខ្លួនឯងមើល » ទាក់ទងនឹងគោលដៅនេះតាមរបៀបណា ? ( កូរិនថូសទី ១ ១១:២៨ ) ។

កូរិនថូសទី ១ ១២

យើងគួរស្វែងរកអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណដើម្បីបានប្រយោជន៍ដល់បុត្រាបុត្រីទាំងអស់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។

តើអ្នកអាចជួយសិស្សរបស់អ្នកឲ្យរំឭកឡើងវិញនូវអំណោយទានខាងវិញ្ញាណដែលប៉ុលបានពិពណ៌នា ហើយស្គាល់ភាពខុសគ្នាដ៏ធំនៃអំណោយទានខាងវិញ្ញាណតាមរបៀបណា ? អ្នកអាចទុកពេលឲ្យពួកគេមួយនាទីដើម្បីសរសេរបញ្ជីមួយអំពីអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណដែលពួកគេអាចគិតឃើញ ។ នៅពេលពួកគេបានបញ្ចប់ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយអ្វីដែលពួកគេបានសរសេររហូតដល់គ្រប់អំណោយទានដែលពួកគេបានសរសេរត្រូវបានលើកឡើង ។ បន្ទាប់មក សិស្សអាចស្វែងរកអំណោយទានផ្សេងទៀតដើម្បីដាក់បន្ថែមទៅក្នុងបញ្ជីរបស់ពួកគេដោយស្រាវជ្រាវនៅក្នុង កូរិនថូសទី ១ ១២ និងបញ្ជីរបស់អែលឌើរ ម៉ាវីន ជេ អាស្តុន នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។ តើអំណោយទានណាមួយក្នុងចំណោមអំណោយទានទាំងនេះដែលសិស្សធ្លាប់ឃើញនៅក្នុងមនុស្សដែលពួកគេស្គាល់ ? តើការអភិវឌ្ឍអំណោយទានទាំងនេះអាចជួយយើងឲ្យប្រែក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ?
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យឃើញនូវគំរូនៃរបៀបដែលការអភិវឌ្ឍអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេជួយស្អាងសាសនាចក្រ សូមពិចារណាអញ្ជើញពួកគេឲ្យគិតអំពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណដែលមនុស្សនៅក្នុងបទគម្ពីរមាន ។ សម្រាប់គំនិតនានា អ្នកអាចចាត់ពួកគេឲ្យស្រាវជ្រាវរកសេចក្ដីយោងបទគម្ពីរមួយនៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ហើយចែកចាយអំណោយទានខាងវិញ្ញាណដែលពួកគេគិតថាបុគ្គលនោះមាន ។ តើអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់មនុស្សទាំងនេះផ្ដល់ពរជ័យដល់ពួកគេ និងមនុស្សដទៃទៀតតាមរបៀបណា ? តើយើងអាចប្រើអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់យើងដើម្បីផ្ដល់ពរជ័យដល់មនុស្សដទៃ ហើយស្អាងរូបកាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ឬសាសនាចក្រនេះតាមរបៀបណា ? ( សូមមើល កូរិនថូសទី ១ ១២:១២–៣១ សូមមើលផងដែរ កូរិនថូសទី ១ ១៤:១២ ) ។
ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់អំពីរបៀបអភិវឌ្ឍអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យអាន កូរិនថូសទី ១ ១២:២៧–៣១, មរ៉ូណៃ ៧:៤៨, ១០:២៣, ៣០, គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៦:៨ និងពាក្យដកស្រង់របស់ប្រធាន ចច ឃ្យូ ខានុន នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។ តើធនធានទាំងនេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីរបៀបទទួលបានអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ? តើការអភិវឌ្ឍអំណោយទានខាងវិញ្ញាណធ្វើឲ្យយើងកាន់តែដូចជាព្រះគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ? សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យជ្រើសយកអំណោយទានមួយដែលពួកគេចង់ទទួលបាន ហើយស្វែងរកជំនួយរបស់ព្រះអម្ចាស់នៅក្នុងការទទួលបានអំណោយទាននោះ ។

កូរិនថូសទី ១ ១៣

សេចក្តីសប្បុរសគឺជាអំណោយទានខាងវិញ្ញាណដ៏ធំបំផុត ។

មនុស្សខ្លះគិតថា សេចក្តីសប្បុរសជាការបរិច្ចាគដល់ជនក្រីក្រ ឬមានសន្ដានចិត្តចំពោះមនុស្សដទៃ ។ កាលរឿងទាំងនេះអាចបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់អំពីសេចក្ដីសប្បុរស នោះការពិពណ៌នារបស់ប៉ុលគឺលើសពីនោះទៅទៀត ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យវិភាគវា អ្នកអាចសុំឲ្យពួកគេពិចាណា កូរិនថូសទី ១ ១៣ ដោយស្ងៀមស្ងាត់ ហើយគិតពីមនុស្សម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់ ដែលជាគំរូល្អមួយអំពីកត្តាមួយ ឬច្រើននៃសេចក្ដីសប្បុរសដែលប៉ុលលើកឡើង ។ សិស្សម្នាក់អាចពិពណ៌នាបុគ្គលដែលពួកគេគិត និងបទពិសោធន៍មួយដែលបុគ្គលនេះបានបង្ហាញគំរូអំពីសេចក្ដីសប្បុរស ។ អ្នកអាចសរសេរផ្នែកមួយនៃការពិពណ៌នារបស់ប៉ុលនៅលើក្ដារខៀន ហើយអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយគំនិតអំពីអត្ថន័យនៃការ « តែងតែ អត់ធ្មត់ » ឬ « មិន [ ដែល ] រកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន » ( កូរិនថូសទី ១ ១៣:៤–៥ ) ។ តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានធ្វើជាគំរូនៃឥរិយាបថទាំងនេះស្ដីពីសេចក្ដីសប្បុរសយ៉ាងដូចម្ដេច ? តើយើងអភិវឌ្ឍសេចក្ដីសប្បុរសតាមរបៀបណា ? ( សូមមើល មរ៉ូណៃ ៧:៤៦–៤៨ ) ។

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

តើសិស្សរបស់អ្នកដឹងថា គោលលទ្ធិនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកសម្រាប់មរណជន និងកម្រិតទាំងបីនៃសិរីល្អត្រូវបានយោងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបដែរឬទេ ? សូមប្រាប់ពួកគេថា ពួកគេនឹងរៀនអំពីសេចក្ដីពិតទាំងនេះ នៅពេលពួកគេសិក្សា កូរិនថូសទី ១ ១៤–១៦នៅសប្ដាហ៍នេះ ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

កូរិនថូសទី ១ ៨–១៣

អំណោយទានខាងវិញ្ញាណដែលអ្នកពុំធ្លាប់គិតដល់ ។

អែលឌើរ ម៉ាវីន ជេ អាស្តុន បានចែកចាយគំរូទាំងនេះស្ដីពីអ្វីដែលលោកហៅថា « អំណោយទានដែលមិនសូវស្ដែងឲ្យឃើញ » នៃព្រះវិញ្ញាណ ៖ អំណោយទាននៃការសុំ អំណោយទាននៃការចេះស្ដាប់ អំណោយទាននៃការប្រុងស្ដាប់ ហើយប្រើសំឡេងតូចរហៀង អំណោយទាននៃការអាចទួញសោក អំណោយទាននៃការចៀសវាងពីការឈ្លោះប្រកែក អំណោយទាននៃការព្រមព្រៀងគ្នា អំណោយទាននៃការចៀសវាងពីភាពច្រំដែលៗឥតប្រយោជន៍ អំណោយទាននៃការស្វែងរកអ្វីដែលសុចរិត អំណោយទាននៃការពុំរហ័សនឹងវិនិច្ឆ័យ អំណោយទាននៃការមើលទៅព្រះ ហើយសុំការដឹកនាំ អំណោយទាននៃការធ្វើជាសិស្ស អំណោយទាននៃការមើលថែអ្នកដទៃ អំណោយទាននៃការចេះពិចារណា អំណោយទាននៃការអធិស្ឋាន អំណោយទាននៃការថ្លែងទីបន្ទាល់ដ៏អស្ចារ្យ និងអំណោយទាននៃការទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( « There Are Many Gifts » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៨៧ ទំព័រ ២០ ) ។

ឧទាហរណ៍ក្នុងបទគម្ពីរស្ដីពីអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ។

ស្វែងរកអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ។

ប្រធាន ចច ឃ្យូ ខានុន ( ឆ្នាំ១៨២៧–១៩០១ ) ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានមានប្រសាសន៍ថា វាគឺជាកាតព្វកិច្ចរបស់យើងដើម្បី « អធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះ ដើម្បីទ្រង់ប្រទានដល់ [ យើង ] នូវអំណោយទានដែលនឹងកែតម្រូវភាពមិនល្អឥតខ្ចោះ [ របស់យើង ] ។ … អំណោយទានទាំងនោះ គឺសម្រាប់គោលបំណងនេះ ។ គ្មាននរណាម្នាក់គួរតែនិយាយថា ‹ អូ៎ ខ្ញុំពុំអាចផ្លាស់ប្តូរបានទេ នេះជាទម្លាប់របស់ខ្ញុំ › ។ គាត់ពុំត្រូវបានធ្វើឲ្យឃើញថាត្រូវនៅក្នុងកិច្ចការនោះឡើយ ដ្បិតហេតុផលដែលថាព្រះបានសន្យា ប្រទានកម្លាំងដើម្បីកែតម្រូវកិច្ចការទាំងនេះ ហើយប្រទានអំណោយទានដែលនឹងលះបង់ការណ៍ទាំងនោះចេញ ។ ប្រសិនបើនរណាមា្នក់ខ្វះប្រាជ្ញា វាជាកាតព្វកិច្ចរបស់គាត់ដើម្បីសុំដល់ព្រះឲ្យប្រទានប្រាជ្ញាដល់គាត់ ។ រឿងផ្សេងទៀតក៏ដូចគ្នាដែរ » ( Millennial Star ថ្ងៃទី ២៣ ខែ មេសា ឆ្នាំ១៨៩៤ ទំព័រ ២៦០ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

រស់នៅតាមគោលការណ៍ដែលអ្នកបង្រៀន ។ ការរស់នៅតាមគោលការណ៍ដែលអ្នកកំពុងបង្រៀននឹងជួយអ្នកឲ្យថ្លែងជាសាក្សីអំពីវាកាន់តែមានអនុភាព ។ ប៉ុលបានបង្រៀនថា « ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ក៏បង្គាប់ឲ្យពួកអ្នក ដែលផ្សាយដំណឹងល្អបានរស់ដោយសារដំណឹងល្អ ដូច្នោះដែរ » ( កូរិនថូសទី ១ ៩:១៤ ) ។