« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ កញ្ញា ។ កាឡាទី ៖ ‹ ដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ › ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ (ឆ្នាំ២០១៩ )

« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ កញ្ញា ។ កាឡាទី » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩

ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ កញ្ញា

កាឡាទី

« ដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ »

នៅពេលអ្នកអាន ហើយពិចារណាអំពីកាឡាទីប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ព្រះអម្ចាស់នឹងបង្រៀនអ្នកនូវអ្វីដែលអ្នកត្រូវចែកចាយជាមួយនឹងសិស្សរបស់អ្នក ។ ការកត់ត្រាអំពីចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកបង្ហាញនូវការដឹងគុណចំពោះព្រះសម្រាប់ជំនួយរបស់ទ្រង់ ( សូមមើល ប៉ូល ប៊ី ផែបភើរ « To Hold Sacred » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១២ ទំព័រ ១០៩ ) ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

ជារឿយៗ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរដឹកនាំទៅរកការពិភាក្សាដ៏មានន័យអំពីដំណឹងល្អជាមួយនឹងគ្រួសារ ឬមិត្តភក្ដិ ។ តើការណ៍នេះកើតឡើងចំពោះសិស្សនៅសប្ដាហ៍នេះដែរឬទេ ? សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយពីបទពិសោធន៍របស់ពួកគេ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

កាឡាទី ១:៦–៧, ៣:១–៥, ៤:៨–២១, ៥:១, ១៣–១៤

ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទផ្ដល់នូវឥស្សរភាព ។

ការសិក្សាគម្ពីរណាមួយក្នុងព្រះគម្ពីរគឺមានភាពងាយស្រួល នៅពេលយើងដឹងអំពីហេតុផលដែលវាត្រូវបានសរសេរឡើង ។ ចំពោះហេតុផលនេះ វាអាចជាការល្អដើម្បីចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សារបស់អ្នកអំពីកាឡាទីជាមួយនឹងសំណួរមួយដូចជា « តើអ្នកគិតថា ប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រដោយមានគោលបំណងអ្វីខ្លះ ? » ឬ « តើប៉ុលកំពុងព្យាយាមដោះស្រាយបញ្ហាអ្វីខ្លះ ? » សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្វែងរកតម្រុយនៅក្នុង កាឡាទី ១:៦–៧, ៣:១–៥, ៤:៨–២១ ។ តើសារលិខិតរបស់ប៉ុលទាក់ទងនឹងយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះតាមរបៀបណា ?
ពួកបរិសុទ្ធកាឡាទីមួយចំនួនបានគិតថា ពួកគេចាំបាច់ត្រូវបន្តរស់នៅតាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ម៉ូសេ ។ ចំពោះប៉ុល ការណ៍នេះប្រៀបបាននឹងការរស់នៅជាមួយនឹងការ « ជាប់ចំណងជាបាវបម្រើ » បើប្រៀបធៀបនឹងសេរីភាពដែលបានផ្ដល់ឲ្យនៅក្នុងក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ( កាឡាទី ៥:១ ) ។ កាលយើងមិនជួបប្រទះបញ្ហានេះនៅសព្វថ្ងៃក្ដី ក៏យើងទាំងអស់គ្នាជួបនឹងការជ្រើសរើសស្រដៀងគ្នាមួយរវាងទាសភាព និងឥស្សរភាពខាងវិញ្ញាណតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរ ។ ដើម្បីជួយសិស្សរុករកការបង្រៀនរបស់ប៉ុលអំពីសេរីភាព និងទាសភាព អ្នកអាចសុំពួកគេឲ្យរៀបរាប់ឈ្មោះឥរិយាបថ និងសកម្មភាពដែលអាចដឹកនាំទៅរកទាសភាពខាងវិញ្ញាណ ( ដូចជាការអនុវត្តខាងវប្បធម៌ ទម្លាប់អាក្រក់ ជំនឿខុសឆ្គង ឬការផ្ដោតលើសកម្មភាពខាងក្រៅជាជាងការប្រែចិត្តជឿនៅក្នុងចិត្ត ) ។ យោងតាម កាឡាទី ៥:១, ១៣–១៤ តើយើងស្វែងរកសេរីភាពពីទាសភាពខាងវិញ្ញាណតាមរបៀបណា ? តើសិស្សធ្លាប់ដកពិសោធន៍ឥស្សរភាពដែលបានសន្យានៅក្នុងដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទតាមរបៀបណា ? អ្នកក៏អាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចនឹងឆ្លើយតបទៅកាន់មនុស្សម្នាក់ដែលមានអារម្មណ៍ថា ការរស់នៅតាមដំណឹងល្អរឹតបន្តឹងដល់សេរីភាពផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ ។

កាឡាទី ៥:១៦–២៦

ប្រសិនបើយើង « ដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ » យើងនឹងទទួល « ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ » ។

មនុស្សជាច្រើនមានការលំបាកដើម្បីស្គាល់ព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណ ។ កាឡាទី ៥ អាចជួយសិស្សឲ្យស្គាល់ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ ។ ប្រហែលជាអ្នកអាចចាប់ផ្ដើមដោយសុំឲ្យពួកគេស្រាវជ្រាវនៅក្នុង កាឡាទី ៥:២២–២៥ ដើម្បីស្វែងរកពាក្យដែលប៉ុលបានប្រើដើម្បីពិពណ៌នាអំពីផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ ។ ហេតុអ្វីផលផ្លែគឺជាការប្រៀបធៀបយ៉ាងល្អមួយចំពោះវិធីដែលព្រះវិញ្ញាណជះឥទ្ធិពលដល់យើង ? ប្រហែលជាសិស្សអាចចែកចាយរបៀបដែលផលផ្លែនេះធ្លាប់បង្ហាញឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ឬជីវិតរបស់មនុស្សដែលពួកគេស្គាល់ ។ ធនធានផ្សេងទៀតមួយចំនួនដើម្បីរុករក រួមមាន ម៉ាថាយ ៧:១៦–១៨, យ៉ូហាន ១៤:២៦–២៧, មរ៉ូណៃ ៧:១៣–១៧, គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១១:១២–១៣ និងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ។

យើងអាចទទួល « ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ » នៅពេលយើងស្វែងរកវា ។
ពេលខ្លះ យើងអាចរៀនអំពីគោលការណ៍មួយដោយរៀនអំពីភាពផ្ទុយរបស់វា ។ ឧទាហរណ៍ នៅក្នុង កាឡាទី ៥:១៦–២៦ ប៉ុលបានបង្ហាញពីភាពខុសគ្នារវាង « កិច្ចការខាងសាច់ឈាម » និង « ផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ » ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យពិចារណាដល់កម្រិតរហូតដល់ពួកគេ « ដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ » អ្នកអាចណែនាំឲ្យពួកគេអាន កាឡាទី ៥:១៦–២៦ រួចហើយបង្កើតការវាយតម្លៃផ្ទាល់ខ្លួនមួយស្រដៀងគ្នានឹងសកម្មភាពកំណត់ នៅទំព័រ ១២៨ នៃ ការប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។ ឧទាហរណ៍ ចំពោះចំណុចនីមួយៗដែលបានសរសេរនៅក្នុង ខទី ១៩–២៣ ពួកគេអាចសរសេរសំណួរមួយ ដូចជា « តើខ្ញុំច្រណែននឹងមិត្តរបស់ខ្ញុំដែរឬទេ ? » ឬ « តើខ្ញុំមានសេចក្ដីស្រឡាញ់រាល់ថ្ងៃដែរឬទេ ? » ចម្លើយរបស់សិស្សចំពោះការវាយតម្លៃផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេមិនគួរចែកចាយឡើយ ប៉ុន្តែអ្នកអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយគំនិត ឬ យោបល់ដើម្បីជួយគ្នាឲ្យ « ដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ » ។ ប្រសិនបើអ្នកគ្មានពេលដើម្បីបញ្ចប់សកម្មភាពនេះនៅក្នុងថ្នាក់ទេ អ្នកអាចណែនាំឲ្យសិស្សបញ្ចប់វានៅឯផ្ទះ ។

កាឡាទី ៦:៧–១០

នៅពេលយើងព្រោះ « ខាងវិញ្ញាណ » នោះយើងនឹងទទួលបានពរជ័យក្នុងពេលកំណត់មួយ ។

ការសិក្សា កាឡាទី ៦:៧–១០ អាចជួយសិស្សឲ្យគិតកាន់តែស៊ីជម្រៅអំពីផលវិបាកនាពេលអនាគតនៃការជ្រើសរើសរបស់ពួកគេ ។ ដើម្បីជួយពួកគេ អ្នកអាចយកគ្រាប់ពូជពីរបីប្រភេទ ព្រមទាំងរុក្ខជាតិ ផ្លែ ឬបន្លែដែលលូតលាស់ចេញពីគ្រាប់ពូជទាំងនេះ ( ឬអ្នកអាចយករូបភាពក៏បាន ) ។ សិស្សអាចធ្វើការរួមគ្នាដើម្បីផ្គូផ្គងគ្រាប់ពូជនីមួយៗនឹងអ្វីដែលវានឹងបង្កើត ។ បន្ទាប់មកពួកគេអាចអាន ខទី ៧–១០ ហើយពិភាក្សាអំពីអត្ថន័យនៃការព្រោះ « ខាងសាច់ឈាម » និង « ខាងវិញ្ញាណ » ។ ( សារលិខិតមកពីអែលឌើរ អូលីសេស សូរ៉េស នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » អាចនឹងជួយ ) ។ តើយើងទទួលបានផលអ្វីខ្លះ នៅពេលយើងព្រោះខាងសាច់ឈាម ? តើយើងទទួលបានផលអ្វីខ្លះ នៅពេលយើងព្រោះខាងវិញ្ញាណ ? ( សូមមើល កាឡាទី ៥:២២–២៣ ) ។ សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាអំពីពរជ័យខាងវិញ្ញាណដែលពួកគេសង្ឃឹមចង់ទទួលបាន ។ តើ « ការព្រោះ » អ្វីទៅដែលពួកគេអាចធ្វើនាពេលនេះ ដើម្បីត្រៀមខ្លួនទទួលពរជ័យទាំងនោះ ? អ្នកអាចនឹងអញ្ជើញពួកគេឲ្យសរសេរគំនិតរបស់ពួកគេ ហើយចែកចាយវា ប្រសិនបើពួកគេអាចធ្វើបាន ។
សិស្សមួយចំនួនអាចនឹងមានអារម្មណ៍ « ណាយចិត្តនឹងធ្វើការល្អ » ( កាឡាទី ៦:៩ )—ប្រហែលដោយសារពួកគេមិនប្រាកដថា ការខិតខំរបស់ពួកគេនឹងទទួលបានផលផ្លែ ។ ការពិភាក្សាមួយអំពី កាឡាទី ៦:៧–១០ អាចនឹងមានប្រយោជន៍ ។ ដើម្បីណែនាំឲ្យស្គាល់ខគម្ពីរទាំងនេះ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យនិយាយដោយសង្ខេបអំពីគ្រាមួយដែលគាត់ចាំបាច់ត្រូវអត់ធ្មត់ នៅពេលព្យាយាមដាំអ្វីមួយ ។ តើបទពិសោធន៍របស់បុគ្គលនេះ រួមជាមួយនឹង កាឡាទី ៦:៧–១០ បង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីការខិតខំរបស់យើងដើម្បី « ដើរដោយព្រះវិញ្ញាណ » ? ( កាឡាទី ៥:២៥ ) ។

លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន

ដើម្បីលើកទឹកចិត្តសិស្សរបស់អ្នកឲ្យអានសំបុត្រដល់ពួកអេភេសូរ អ្នកអាចប្រាប់ពួកគេថា នៅក្នុងសំបុត្រនេះ ពួកគេនឹងរៀនអំពីរបៀបដែលពួកគេអាច « ទាស់នឹងឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស » ( អេភេសូរ ៦:១១ ) ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

កាឡាទី

ផលផ្លែនៃការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។

ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានមានប្រសាសន៍ថា « តើយើងដឹងនូវរឿងទាំងឡាយរបស់ព្រះវិញ្ញាណដោយរបៀបណា ? តើយើងដឹងថាវាមកពីព្រះដោយរបៀបណា ? តាមរយៈផលផ្លែរបស់វា ។ បើវានាំឲ្យរីកចម្រើន និង លូតលាស់ បើវានាំឲ្យមានជំនឿ និងទីបន្ទាល់ បើវានាំទៅរកផ្លូវដែលល្អប្រសើរក្នុងការធ្វើល្អ បើវានាំទៅរកព្រះ នោះវាមកពីព្រះហើយ ។ បើវាធ្វើឲ្យយើងធ្លាក់ចុះ បើវានាំយើងទៅភាពងងឹត បើវាធ្វើឲ្យយើងច្របូកច្របល់ និង បារម្ភបើវាដឹកនាំទៅរកការបាត់ជំនឿ នោះវាមកពីអារក្សហើយ » ។

មានគ្រាមួយទៀត ប្រធាន ហ៊ិងគ្លី បានមានប្រសាសន៍ថា « បងប្អូនស្គាល់ការបំផុសគំនិតមកពីព្រះវិញ្ញាណតាមរយៈផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ—ដែលបំភ្លឺ ដែលលើកស្ទួយ ដែលមានភាពវិជ្ជមាន និងសុទិដ្ឋិនិយម ព្រមទាំងលើកស្ទួយ ហើយដឹកនាំយើងឲ្យមានគំនិតល្អ និងពាក្យសម្ដីល្អ ទង្វើល្អមកពីព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ។ អ្វីដែលធ្វើឲ្យមានការស្រក់ទឹកភ្នែក ដែលវាដឹកនាំយើងចូលទៅក្នុងផ្លូវហាមឃាត់—នោះគឺមកពីមារសត្រូវ ។ ខ្ញុំគិតថា វាមានភាពច្បាស់លាស់ ហើយសាមញ្ញ » ( Teachings of Presidents of the Church: Gordon B. Hinckley [ ឆ្នាំ២០១៦ ] ទំព័រ ១២១ ) ។

ការព្រោះខាងវិញ្ញាណ ។

អែលឌើរ អូលីសេស សូរ៉េស បានពន្យល់ថា « ការព្រោះខាងវិញ្ញាណមានន័យថា គំនិត ពាក្យសម្ដី និង សកម្មភាពរបស់យើងទាំងអស់ត្រូវលើកយើងឡើងឲ្យដល់កម្រិតដ៏ទេវភាពរបស់ព្រះមាតាបិតាសួគ៌ានៃយើង ។ ទោះយ៉ាងណាក្ដី ព្រះគម្ពីរបានបញ្ជាក់ពាក្យសាច់ឈាម ដូចជាភាពខាងរូបកាយ ឬ លោកិយនៃមនុស្សខាងសាច់ឈាម ដែលឲ្យមនុស្សត្រូវរងឥទ្ធិពលដោយតណ្ហា ចំណង់ ការស្រេកឃា្លន និង ការជម្រុញពីខាងសាច់ឈាមជាជាងការស្វែងរកការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ប្រសិនបើយើងមិនប្រុងប្រយ័ត្នទេ ឥទ្ធិពលទាំងនោះបូកបញ្ចូលគ្នានឹងសម្ពាធនៃអំពើអាក្រក់នៅក្នុងពិភពលោកអាចដឹកនាំយើងឲ្យសម្របខ្លួនទៅនឹងអាកប្បកិរិយាមិនសមរម្យ និងមិនប្រុងប្រយ័ត្ន ដែលអាចក្លាយជាផ្នែកមួយអាកប្បកិរិយារបស់យើង » ( « Abide in the Lord’s Territory! » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១២ ទំព័រ ៣៩ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ជួយសិស្សឲ្យលើកស្ទួយគ្នាទៅវិញទៅមក ។ « បុគ្គលម្នាក់ៗនៅក្នុងថ្នាក់របស់អ្នក គឺជាធនធានដ៏បរិបូរមួយនៃទីបន្ទាល់ គំនិតយោបល់ និងបទពិសោធន៍ជាមួយនឹងការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ ។ អញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយ ហើយលើកស្ទួយគ្នាទៅវិញទៅមក » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ទំព័រ ៥ ) ។