« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ ធ្នូ ។ វិវរណៈ ១២–២២ ៖ ‹ ឯអ្នកណាដែលឈ្នះ នោះនឹងបានគ្រងសេចក្តីទាំងនេះទុកជាមរតក › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ឆ្នាំ ២០១៩ ( ឆ្នាំ២០១៩ )
« ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ ធ្នូ ។ វិវរណៈ ១២–២២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០១៩
ទីក្រុងដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដោយ ខេត ឡាសិន
ថ្ងៃទី ២៣–២៩ ខែ ធ្នូ
វិវរណៈ ១២–២២
« ឯអ្នកណាដែលឈ្នះ នោះនឹងបានគ្រងសេចក្តីទាំងនេះទុកជាមរតក »
តើចម្បាំងរវាងសេចក្ដីល្អ និងសេចក្ដីអាក្រក់ដែលបានពិពណ៌នានៅក្នុងវិវរណៈបង្រៀន អ្នកអ្វីខ្លះអំពីសារៈសំខាន់នៃការធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទនៅលើផែនដីនេះ ? បន្ទាប់ពីពិចារណាគោលការណ៍នេះ សូមពិចារណាអំពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់សិស្សអ្នក ។ តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះនៅក្នុងវិវរណៈដែលអាចជួយពួកគេឲ្យធ្វើការជ្រើសរើសសុចរិត ?
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
នៅពេលសិស្សរបស់អ្នកសិក្សាដល់ចុងបញ្ចប់នៃព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេអំពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ។ តើការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេបានពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់ពួកគេតាមរបៀបណា ?
បង្រៀនគោលលទ្ធិ
យើងយកឈ្នះសាតាំង « ដោយសារឈាមនៃកូនចៀម ហើយដោយសារសេចក្តីបន្ទាល់របស់[ យើង ] » ។
-
ការរៀនសូត្រអំពីសង្គ្រាមនៅស្ថានសួគ៌អាចជួយយើងឲ្យយល់កាន់តែប្រសើរឡើងអំពីជីវិតនៅលើផែនដី ។ សិស្សអាចអាន ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ វិវរណៈ ១២:៧–១១ ( នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ) ហើយរកមើលរបៀបដែលយើងយកឈ្នះសាតាំង និងពលបរិវារបស់វានៅក្នុងសង្គ្រាមនៅស្ថានសួគ៌ ។ តើការយល់ដឹងផ្សេងទៀតអ្វីខ្លះដែលយើងទទួលបានមកពីដំណើររឿងស្ដីពីសង្គ្រាមនៅស្ថានសួគ៌ក្នុង សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ ? (topics.lds.org) ។ តើយើងរៀនអ្វីខ្លះដែលអាចជួយយើងយកឈ្នះមារសត្រូវអំឡុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង ?
-
តើឃ្លាថា កូនចៀម « ត្រូវគេសម្លាប់តាំងពីកំណើតលោកិយមក » មានន័យដូចម្ដេច ? ( វិវរណៈ ១៣:៨ សូមមើលផងដែរ វិវរណៈ ៥:៦ ) ។ សូមពិចារណាជួយសិស្សរបស់អ្នកឲ្យស្វែងរកចម្លើយចំពោះសំណួរនេះ ដោយអាន ម៉ូសាយ ៣:១៣ និង ម៉ូសេ ៧:៤៧ រួមគ្នា ។ តើការយកឈ្នះសាតាំង « ដោយសារឈាមនៃកូនចៀម » មានន័យដូចម្ដេច ? ( វិវរណៈ ១២:១១ ) ។
យើងត្រូវតែញែកខ្លួនយើងចេញពីសេចក្ដីទុច្ចរិតនៃលោកិយ ។
-
ជាពិសេស វាពុំមែនជារឿងដ៏រីករាយដើម្បីអានអំពីសេចក្ដីទុច្ចរិតនៃទីក្រុងបាប៊ីឡូន និងការធ្លាក់ចុះរបស់វានៅក្នុង វិវរណៈ ១៧–១៨ នោះទេ ប៉ុន្តែវាគឺជារឿងដ៏មានប្រយោជន៍ ដោយសារទីក្រុងបាប៊ីឡូនអាចជានិមិត្តរូបមួយនៃពិភពលោកដ៏ទុច្ចរិតដែលយើងរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ ប្រហែលជាអ្នកអាចបែងចែកជំពូកទាំងនេះដល់សិស្សជាក្រុមតូចៗ ហើយសុំឲ្យពួកគេរកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរដូចជាសំណួរទាំងនេះថា ហេតុអ្វីមនុស្សបានខិតទៅរកទីក្រុងបាប៊ីឡូន ឬរឿងខាងលោកិយ ? ហេតុអ្វីទីក្រុងបាប៊ីឡូនគឺជាទីក្រុងដ៏គ្រោះថ្នាក់ ? តើនឹងមានអ្វីខ្លះកើតឡើងចំពោះទីក្រុងបាប៊ីឡូន ? តើយ៉ូហានបានផ្ដល់ការព្រមានអ្វីខ្លះដើម្បីជួយយើងចៀសវាងពីការបំផ្លិចបំផ្លាញរបស់ទីក្រុងបាប៊ីឡូន ?
-
បន្ទាប់ពីអាន វិវរណៈ ១៨:៤ សិស្សគួរពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលពួកគេអាច « ចេញពី » ទីក្រុងបាប៊ីឡូន ហើយ « កុំឲ្យត្រូវមានចំណែកក្នុងអំពើបាបវាឡើយ » ។ ឧទាហរណ៍ តើបទគម្ពីរ ឬសារលិខិតអ្វីខ្លះមកពីថ្នាក់ដឹកនាំក្នុងសាសនាចក្រដែលបានជួយយើងឲ្យតតាំងនឹងការល្បួងរបស់ទីក្រុងបាប៊ីឡូន ឬពិភពលោកនេះ ? សូមពិចារណាអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » តើសិស្សអាចចែកចាយគំនិតអ្វីខ្លះអំពីរបៀប អនុវត្តគោលការណ៍ពីរដែលអែលឌើរ ឃុក បានលើកឡើង ? តើយើងអាច « ចេញពី » ទីក្រុងបាប៊ីឡូនតាមរបៀបណា ? ( ឧទាហរណ៍ សូមមើល គ. និង ស. ១៣៣:១២–១៤ ) ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តមនុស្សដទៃទៀតឲ្យធ្វើដូចគ្នា ?
យើងអាចត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអម្ចាស់ និងថ្ងៃនៃការកាត់សេចក្ដី ។
-
ការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទត្រូវបានហៅជាញឹកញាប់ថា « ថ្ងៃធំគួរស្ញែងខ្លាចរបស់ព្រះយេហូវ៉ា » ( យ៉ូអែល ២:៣១ ) ហើយដោយផ្អែកលើ វិវរណៈ ១៩–២០ វាហាក់ដូចជាការពិពណ៌នាដ៏ល្អមួយ ។ សូមសរសេរព្រឹត្តិការណ៍មួយចំនួនដែលបានពិពណ៌នាក្នុង វិវរណៈ ១៩:៥–២០:១៥ នៅលើក្ដារខៀន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្វែងរកខគម្ពីរដែលពិពណ៌នាអំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ ។ ហេតុអ្វីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះត្រូវបានហៅថា ថ្ងៃធំគួរស្ញែងខ្លាច ? តើយើងរៀនអ្វីខ្លះនៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងអស់អ្នកដែលដើរតាមទ្រង់ ? តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះនៅពេលនេះដើម្បីបាននៅក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលនឹងរីករាយនៅគ្រានៃការយាងមករបស់ទ្រង់ ?
-
ដើម្បីបំផុសឲ្យមានការពិភាក្សាមួយអំពីសៀវភៅជីវិត អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យបង្កើតសៀវភៅសាមញ្ញមួយក្បាលដោយបត់ក្រដាសមួយសន្លឹកទៅជាបួន ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចអាន វិវរណៈ ២០:១២–១៥ ពិចារណាអ្វីដែលពួកគេចង់សរសេរអំពីខ្លួនឯងនៅក្នុងសៀវភៅជីវិតនោះ ហើយសរសេររឿងទាំងនោះនៅក្នុងសៀវភៅរបស់ពួកគេ ។ ( និយមន័យសម្រាប់ « សៀវភៅជីវិត » អាចរកបាននៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ) ។ តើយើងនឹងមានអារម្មណ៍បែបណា ប្រសិនបើយើងត្រូវបានហៅឲ្យឈរពីមុខបល្ល័ង្ករបស់ព្រះនៅថ្ងៃនេះ ? សូមពិចារណាប្រើសារលិខិតរបស់អែលឌើរ ជ័គ ក្លេប៊ីនហ្គាត « ការដើរឆ្ពោះទៅបល្ល័ង្កនៃព្រះដោយទំនុកចិត្ត » ( Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៤ ទំព័រ ៣៤–៣៧ ) ជាផ្នែកមួយនៃការពិភាក្សា ។ អ្នកក៏អាចរំឭកឡើងវិញនូវសារលិខិតរបស់អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានគ្រប់លក្ខណ៍—នៅទីបញ្ចប់( Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៤០–៤២ ) ផងដែរ ។ តើសារលិខិតទាំងនេះផ្ដល់អ្វីខ្លះដល់ការពិភាក្សានេះអំពីការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃនៃការកាត់សេចក្ដី ?
ប្រសិនបើយើងស្មោះត្រង់ យើងនឹងមានពរជាមួយនឹងសិរីល្អសេឡេស្ទាល ។
-
ទោះជាថ្ងៃចុងក្រោយត្រូវបានព្យាករថា នឹងពោរពេញដោយអំពើទុច្ចរិត និងមហន្តរាយក្ដី ក៏រង្វាន់ដែលយ៉ូហានបានឃើញសម្រាប់អ្នកស្មោះត្រង់គឺលើសពីសេចក្តីឈឺចាប់ដែលចាប់ផ្ដើមឲ្យមានគ្រានោះទៅទៀត ។ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យរុករកសេចក្ដីសន្និដ្ឋានដ៏មានន័យនេះចំពោះវិវរណៈ អ្នកអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យមើលឡើងវិញនូវ វិវរណៈ ២១:១–២២:៥ ដោយរកមើលឃ្លាដែលបំផុសគំនិតពួកគេឲ្យខិតខំស្វែងរកសិរីល្អសេឡេស្ទាល ។ តើមានការសន្យាអ្វីខ្លះត្រូវបានធ្វើដល់ពួកអ្នកស្មោះត្រង់ ? តើការពិពណ៌នានេះជួយយើងបែបណាខ្លះ នៅពេលយើងជួបប្រទះនឹងឧបសគ្គ និងការសាកល្បងបច្ចុប្បន្នរបស់យើង ?
លើកទឹកចិត្តឲ្យមានការរៀនសូត្រនៅឯគេហដ្ឋាន
ដើម្បីបំផុសគំនិតសិស្សឲ្យសិក្សាព្រះគម្ពីរមរមននៅឆ្នាំក្រោយ—ផ្ទាល់ខ្លួន និងជាមួយគ្រួសាររបស់ពួកគេ—សូមចែកចាយការសន្យាមួយចំនួនទាំងនេះដែលបានព្យាករ ។
ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី ៖ « ខ្ញុំសូមសន្យានឹងបងប្អូនដោយគ្មានលក្ខខណ្ឌថា បើបងប្អូនរាល់គ្នានឹង[អានព្រះគម្ពីរមរមន] មិនថាបងប្អូនបានអាន[វា]បានប៉ុន្មានដងពីមុនរួចហើយនោះទេ នោះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់នឹងមានបន្ថែមទៀតនៅក្នុងជីវិត និង នៅក្នុងផ្ទះរបស់បងប្អូន វានឹងធ្វើឲ្យកើតមានការសម្រេចចិត្តដ៏រឹងមាំមួយដើម្បីដើរក្នុងការគោរពប្រតិបត្តិដល់បទបញ្ញត្តិទ្រង់ ហើយនឹងមានទីបន្ទាល់ដ៏រឹងមាំមួយស្ដីពីភាពពិតដ៏រស់រវើកនៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ » ( « A Testimony Vibrant and True » Ensign ខែ សីហា ឆ្នាំ២០០៥ ទំព័រ ៦ ) ។
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ៖ « ខ្ញុំសូមអង្វរដល់បងប្អូនទាំងអស់ឲ្យសិក្សា ហើយពិចារណាព្រះគម្ពីរមរមនជារៀងរាល់ថ្ងៃប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ។ នៅពេលយើងធ្វើដូច្នោះ យើងនឹងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពមួយស្ដាប់ឮសំឡេងនៃព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីទប់ទល់នឹងការល្បួង ដើម្បីយកឈ្នះការសង្ស័យ និងការភ័យខ្លាច ហើយទទួលជំនួយពីសួគ៌ានៅក្នុងជីវិតរបស់យើង » ( « The Power of the Book of Mormon » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០១៧ ទំព័រ ៨៧ ) ។
ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ
ការជ្រើសរើសយកសេចក្ដីសុចរិតជាជាងជ្រើសយកសេចក្ដីទុច្ចរិតរបស់បាប៊ីឡូន ។
អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុកបានបង្រៀនថា
« យើងមិនអាចចៀសវាងពីពិភពលោកនេះបានទេ ។ ការដើរចេញពុំមែនជាចម្លើយនោះឡើយ ។ នៅក្នុងន័យវិជ្ជមានមួយ ការបរិច្ចាគរបស់យើងទៅកាន់ពិភពលោកនេះ គឺជាផ្នែកមួយនៃឧបសគ្គរបស់យើង ហើយវាគឺជារឿងចាំបាច់ ដូច្នេះយើងត្រូវអភិវឌ្ឍទេពកោសល្យរបស់យើង ។… សមាជិកសាសនាចក្រចាំបាច់ត្រូវចូលរួមចំណែកនៅក្នុងពិភពលោកនេះតាមរបៀបវិជ្ជមានមួយ ។ ដូច្នេះតើយើងធ្វើឲ្យសេចក្ដីត្រូវការដើម្បីបរិច្ចាគនូវផលវិជ្ជមានដល់ពិភពលោកនេះ ហើយមិនខិតទៅរកអំពើបាបនៃពិភពលោកនេះឲ្យមានតុល្យភាពតាមរបៀបណា ? ( សូមមើល គ. និង ស. ២៥:១០, គ. និង ស. ៥៩:៩ ) ។ មាននូវគោលការណ៍ពីរយ៉ាងដែលនឹងធ្វើឲ្យមានការខុសប្លែកមួយយ៉ាងខ្លាំង ។
« ១. ឲ្យមនុស្សទូទៅដឹងថា អ្នកគឺជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយម្នាក់ដែលមានការតាំងចិត្តខ្ពស់ ។ …
« ២. មានទំនុកចិត្តចំពោះជំនឿរបស់អ្នក ហើយរស់នៅតាមវា » ( « Lessons from the Old Testament: In the World but Not of the World » Ensign ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ២០០៦ ទំព័រ ៥៤–៥៥ ) ។
សៀវភៅជីវិត។
ភីលីព ៤:៣, វិវរណៈ ៣:៥, ១៧:៨, នីហ្វៃទី ២ ២៩:១១, អាលម៉ា ៥:៥៨, គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២៧:៦–៧, ៩, ១២៨:៦–៧ ។
« តាមន័យមួយ សៀវភៅជីវិតគឺជាការសរុបនូវគំនិត និងកិច្ចការរបស់ជនម្នាក់–គឺជាបញ្ជីអំពីជីវិតរបស់[គេ] ។ ក៏ប៉ុន្តែគម្ពីរបានចែងថា មានបញ្ជីនៅស្ថានសួគ៌មួយច្បាប់ ដែលបានរក្សាទុកសម្រាប់ពួកមនុស្សស្មោះត្រង់ គឺមានទាំងឈ្មោះគេ និងដំណើររឿងអំពីការប្រព្រឹត្តដ៏សុចរិតទាំងឡាយរបស់គេផងដែរ ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « សៀវភៅជីវិត » ) ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
ការនិយាយពាក្យថា « ខ្ញុំមិនដឹងទេ » វាពុំមែនជាបញ្ហាឡើយ ។ « ទោះជាវាជារឿងធម្មតាដែលអ្នកចង់ឆ្លើយគ្រប់សំណួរក៏ដោយ ក៏នៅក្នុងស្ថានភាពខ្លះវាសមរម្យដើម្បីនិយាយដោយសាមញ្ញថា ‹ ខ្ញុំមិនដឹងទេ ។ ចូរយើងសិក្សាសំណួរនោះដោយខ្លួនឯងនៅសប្ដាហ៍នេះ ហើយយើងអាចពិភាក្សាវានៅពេលក្រោយ › » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះ ទំព័រ ២៤ ) ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យសិស្សស្វែងរកចម្លើយនៅក្នុងបទគម្ពីរ និងធនធានផ្សេងទៀតក្នុងសាសនាចក្រ ។