« ថ្ងៃទី ២៤–៣០ ខែ មករា ។ ម៉ូសេ ៧ ៖ ‹ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានហៅរាស្ត្រទ្រង់ថាស៊ីយ៉ូន › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )

« ថ្ងៃទី ២៤–៣០ ខែ មករា ។ ម៉ូសេ ៧ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២២

ចូរអ្នកស្រឡាញ់គ្នា ដោយ អិមម៉ា ដូណាល់សិន ថេលើរ

ថ្ងៃទី ២៤–៣០ ខែ មករា

ម៉ូសេ ៧

« ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានហៅរាស្ត្រទ្រង់ថាស៊ីយ៉ូន »

នៅពេលបងប្អូនសិក្សា ម៉ូសេ ៧ សូមគិតអំពីមនុស្សដែលបងប្អូនបង្រៀន និងរបៀបដែលបងប្អូនអាចជួយពួកគេឲ្យយល់ពីអ្វីដែលជំពូកនេះបង្រៀនអំពីស៊ីយ៉ូន និងគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អផ្សេងៗទៀត ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

ពេលខ្លះ សំណួរសាមញ្ញមួយ និងពេលវេលាពីរបីនាទីដើម្បីសញ្ជឹងគិត គឺគ្រប់គ្រាន់ល្មមដើម្បីជួយមនុស្សឲ្យចែកចាយអ្វីដែលពួកគេកំពុងរៀននៅឯគេហដ្ឋាន ។ ប្រហែលបងប្អូនអាចផ្ដល់ពេលខ្លះដល់សមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យរំឭក ម៉ូសេ ៧ រកមើលខគម្ពីរមួយដែលធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ថាមានអំណរគុណចំពោះសេចក្ដីពិត ដែលបានស្ដារឡើងវិញនៅក្នុងគម្ពីរម៉ូសេ រួចហើយចែកចាយវា ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

ម៉ូសេ ៧:១៦–២១, ២៧, ៥៣, ៦២–៦៩

យើងអាចកសាងស៊ីយ៉ូននៅជំនាន់របស់យើងបាន ។

តើអ្វីជាវិធីដ៏ល្អបំផុតដើម្បីណែនាំអំពីគោលគំនិតនៃស៊ីយ៉ូនទៅកាន់សិស្សក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូន ? យោបល់មួយអាចជាការទាក់ទងទៅសមាជិកក្នុងថ្នាក់ប៉ុន្មានថ្ងៃមុនថ្ងៃបង្រៀន ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យយកវត្ថុមួយមកពីផ្ទះ ដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថាតំណាងឲ្យបុគ្គលិកលក្ខណៈនៃរាស្ដ្រក្រុងស៊ីយ៉ូន ដូចបានពិពណ៌នានៅក្នុង ម៉ូសេ ៧:១៨ ។ កាលបងប្អូនពិភាក្សាពីខគម្ពីរនេះរួមគ្នា សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចពន្យល់ពីសារសំខាន់នៃវត្ថុដែលពួកគេបានយកមកនោះ ។

យើងគួរតែខិតខំដើម្បីមាន « ចិត្តតែមួយ និងគំនិតតែមួយ » ( ម៉ូសេ ៧:១៨ ) ។
វីដេអូ « We Come Together and Unite as One » ( នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ) អាចជួយបងប្អូនឲ្យចាប់ផ្ដើមការពិភាក្សាមួយអំពីរបៀបដែលយើងអាចមាន « ចិត្តតែមួយ និងគំនិតតែមួយ » ( ម៉ូសេ ៧:១៨ ) នៅក្នុងវួដ និងក្រុមគ្រួសាររបស់យើងបាន ។ សូមពិចារណាសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់គិតអំពីពេលដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថា មានសាមគ្គីភាពនៅក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ឬពេលបម្រើជាមួយមនុស្សដទៃនៅក្នុងសាសនាចក្រ ឬសហគមន៍ ។ តើមនុស្សបានធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីបង្កើតឲ្យមានសាមគ្គីភាពនៅក្នុងស្ថានភាពទាំងនេះ ? តើយើងអាចរៀនបានអ្វីខ្លះអំពីស៊ីយ៉ូន និងសាមគ្គីភាពមកពី ម៉ូសេ ៧ ? ( សូមមើលជាពិសេស ខទី ១៦–២១, ២៧, ៥៣, ៦២–៦៩ ) ។ នេះជាបទគម្ពីរផ្សេងទៀតមួយចំនួនដែលអាចជួយបាន ៖ ភីលីព ២:១–៤; នីហ្វៃទី៤ ១:១៥–១៨; គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៩៧:២១; ១០៥:៥ ។

ម៉ូសេ ៧:២៨–៤៤

ព្រះទ្រង់ព្រះកន្សែងដោយសារបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ។

មនុស្សមួយចំនួនអាចមើលទៅព្រះថាជាអង្គដែលនៅឆ្ងាយ មិនអាចឈោងដល់ ហើយថែមទាំងមិនខ្វល់ខ្វាយពីយើងទៀត ។ តើបងប្អូនអាចប្រើការនិមិត្តរបស់អេណុក ដើម្បីជួយសិស្សក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូនឲ្យយល់ថា ព្រះពាក់ព័ន្ធនឹងជីវិតរបស់យើង ហើយទ្រង់ខ្វល់ព្រះទ័យពីយើងដោយរបៀបណា ? បងប្អូនអាចអញ្ជើញសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យអាន ម៉ូសេ ៧:២៨–៤៤ ហើយធ្វើបញ្ជីមួយអំពីមូលហេតុមួយចំនួន ដែលព្រះទ្រង់បានព្រះកន្សែង ។ តើខគម្ពីរទាំងនេះបង្រៀនបងប្អូនអ្វីខ្លះ អំពីព្រះទ័យរបស់ព្រះចំពោះបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ? សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ »អាចបន្ថែមយោបល់ដល់ការពិភាក្សានេះបាន ។
គម្រោងមេរៀនប្រចាំសប្ដាហ៍នេះនៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ណែនាំឲ្យសញ្ជឹងគិតអំពីអ្វីដែល ម៉ូសេ ៧:២៨–៣១, ៣៥ បង្រៀនអំពីព្រះ ។ អស់អ្នកដែលបានធ្វើការណ៍នេះនៅផ្ទះហើយ អាចស្ម័គ្រចិត្តចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេជាមួយសិស្សក្នុងថ្នាក់បាន ។ ឬ បងប្អូនអាចអញ្ជើញឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់សញ្ជឹងគិតអំពីខគម្ពីរទាំងនេះ ហើយពិភាក្សាវាក្នុងថ្នាក់រួមគ្នា ។

ម៉ូសេ ៧:៥៩–៦៧

ព្រះអម្ចាស់នឹងយាងមកម្ដងទៀតនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ។

តើបងប្អូនអាចជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូនឲ្យស្វែងរកអ្វីដែល ម៉ូសេ ៧:៥៩–៦៧ បង្រៀនអំពីការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបៀបណា ? ប្រហែលបងប្អូនអាចសរសេរសេចក្ដីពិតពីរ ឬបី ឬព្រឹត្តិការណ៍នានាមកពីខគម្ពីរទាំងនេះដាក់លើក្ដារខៀន ហើយសូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្រាវជ្រាវរកខគម្ពីរនោះ និងបន្ថែមវាទៅលើបញ្ជី ។ ហេតុអ្វីវាជាពរជ័យមួយដើម្បីមានកំណត់ត្រាអំពីការនិមិត្តរបស់អេណុក—ជាការព្យាករដំបូងបំផុតមួយនៃការយាងមកជាលើកទីពីរ ?

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

ព្រះទ្រង់ព្រះកន្សែងដោយសារបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ។

អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន បានបង្រៀន ៖

« នៅក្នុងចំណោមការនិមិត្តដ៏អស្ចារ្យមួយរបស់មនុស្សលោក ពេលដែលស្ថានសួគ៌បានបើកបង្ហាញដល់ការយល់ឃើញរបស់លោក នោះអេណុក ដោយបានអង្កេតមើលពីពរជ័យ និងឧបសគ្គនៃជីវិតរមែងស្លាប់នេះ បានងាកមុខលោកទៅកាន់ព្រះវរបិតា ហើយបានភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងពេលឃើញទ្រង់ព្រះកន្សែង ។ លោកថ្លែងដោយការអស្ចារ្យ និងចិត្តរំភើបទៅកាន់អង្គដ៏មានព្រះចេស្ដាបំផុតក្នុងសកលលោកនេះថា ‹ ម្ដេចឡើយក៏ទ្រង់ព្រះកន្សែង ? › …

« ដោយទតទៅព្រឹត្តិការណ៍ស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃនេះ ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលតប ៖ ‹ មើលចុះ នេះគឺជាពួកបងប្អូនរបស់អ្នក ពួកគេជាផលនៃដៃយើងផ្ទាល់ ។ … យើងបានប្រទាន … បញ្ញត្តិ [ មួយ ] ថា ពួកគេត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយថាពួកគេត្រូវរើសយើងជាព្រះវរបិតារបស់គេ ប៉ុន្តែមើលចុះ ពួកគេគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ទេ ហើយពួកគេស្អប់ឈាមខ្លួនឯងទៅវិញ ។ … ហេតុដូច្នោះហើយ តើមិនឲ្យស្ថានសួគ៌យំទេឬអី ដោយឃើញថាមនុស្សទាំងនេះនឹងរងទុក្ខ ? ›[ ម៉ូសេ ៧:២៩–៣៣, ៣៧ ] ។

« វាជាស្ថានភាពតែមួយគត់ដែលបង្រៀនអ្វីជាច្រើនអំពីនិស្ស័យដ៏ពិតនៃព្រះ ជាងលទ្ធិសញ្ញាអំពីទ្រឹស្ដីធម្មតាទាំងអស់អាចបង្រៀនបាន ។ … ឱ នោះជារូបភាពនៃការពាក់ព័ន្ធរបស់ព្រះនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងដែលមិនអាចលុបចោលបានឡើយ ! តើព្រះបិតាឈឺព្រះទ័យយ៉ាងណាទៅ ពេលបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់មិនបានជ្រើសរើសទ្រង់ ហើយមិនជ្រើសរើស ‹ ដំណឹងល្អនៃព្រះ › ដែលទ្រង់បានបញ្ជូនមកនោះ ![ រ៉ូម ១:១ ] ។ តើវាងាយស្រួលយ៉ាងណាទៅ ដើម្បីស្រឡាញ់នរណាម្នាក់ដែលស្រឡាញ់តែយើងម្នាក់យ៉ាងខ្លាំងនោះ ! »( « The Grandeur of God » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០០៣ ទំព័រ ៧២ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

សូមលើកទឹកចិត្តសមាជិកថ្នាក់ឲ្យសិក្សាព្រះគម្ពីរនៅគេហដ្ឋាន ។ វិធីមួយដែលអ្នកអាចលើកទឹកចិត្តឲ្យសិក្សាព្រះគម្ពីរនៅគេហដ្ឋានគឺ ត្រូវផ្ដល់ពេលវេលាឲ្យសិស្សចែកចាយការរកឃើញ និងគំនិតនានាមកពីការសិក្សារបស់ពួកគេផ្ទាល់ខ្លួន និងជាគ្រួសារ ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ២៩ ) ។