« ថ្ងៃទី ៣១ ខែ មករា–ថ្ងៃទី ៦ ខែ កុម្ភៈ ។ លោកុប្បត្តិ ៦–១១; ម៉ូសេ ៨ ៖ ‹ ណូអេបានប្រកបដោយគុណចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះអម្ចាស់ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )

« ថ្ងៃទី ៣១ ខែ មករា–ថ្ងៃទី ៦ ខែ កុម្ភៈ ។ លោកុប្បត្តិ ៦–១១; ម៉ូសេ ៨ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២២

រូបគំនូរណូអេចេញពីទូកធំ ដោយ សេម ឡយឡ័រ

ថ្ងៃទី ៣១ ខែ មករា–ថ្ងៃទី ៦ ខែ កុម្ភៈ

លោកុប្បត្តិ ៦–១១; ម៉ូសេ ៨

« ណូអេបានប្រកបដោយគុណចំពោះព្រះនេត្រនៃព្រះអម្ចាស់ »

គម្រោងមេរៀននេះបង្ហាញច្បាស់ពីគោលការណ៍នានាដែលមាននៅក្នុង លោកុប្បត្តិ ៦–១១ និង ម៉ូសេ ៨ ប៉ុន្ដែគោលការណ៍ទាំងនេះមិនមែនជាគោលការណ៍តែមួយ ដែលបងប្អូនអាចផ្ដោតលើ កាលបងប្អូនបង្រៀននោះទេ ។ សូមទុកចិត្តលើការបំផុសគំនិតខាងវិញ្ញាណ ដែលបងប្អូនទទួលបាន កាលបងប្អូនសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

សូមពិចារណាសូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ចែកចាយពីសារលិខិតខាងវិញ្ញាណមួយ សម្រាប់ជំនាន់របស់យើងចេញមកពីដំណើររឿងរបស់ណូអេ ឬប៉មបាបិល ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចែកចាយបទគម្ពីរមួយ ដែលគាំទ្រដល់សារលិខិតនេះ ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

លោកុប្បត្តិ ៦–៨; ម៉ូសេ ៨

មានសុវត្ថិភាពខាងវិញ្ញាណក្នុងការធ្វើតាមព្យាការីរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

ភាពទុច្ចរិតនៅជំនាន់របស់ណូអេអាចរំឭកយើងអំពីភាពទុច្ចរិត ដែលយើងឃើញនៅជុំវិញខ្លួនយើងនាសព្វថ្ងៃនេះ ។ ដើម្បីជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យទទួលបានប្រយោជន៍ពីមេរៀននៅក្នុងដំណើររឿងរបស់ណូអេ បងប្អូនអាចសរសេរនៅលើក្ដារខៀននូវពាក្យ ការព្រមាន និង ការជឿទុកចិត្ត ។ សមាជិកក្នុងថ្នាក់អាចរំឭក លោកុប្បត្តិ ៦–៨ ឬ ម៉ូសេ ៨:១៣–៣០ ហើយស្វែងរកអ្វីមួយដែលពួកគេមានអារម្មណ៍ថាជាការព្រមានដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់ជំនាន់របស់យើង និងអ្វីមួយដែលពួកគេគិតថាអាចជឿទុកចិត្ត ( សូមមើលផងដែរ « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ) ។ ពួកគេអាចសរសេរនូវអ្វីដែលពួកគេរកឃើញដាក់នៅលើក្តាខៀន នៅក្រោមចំណងជើងសមរម្យ ។ ហេតុអ្វីដំណើររឿងរបស់ណូអេមានតម្លៃចំពោះយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ ?

លោកុប្បត្តិ ៩:៨–១៧

ទីសម្គាល់ ឬសញ្ញាជួយយើងឲ្យចងចាំដល់សេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងជាមួយនឹងព្រះអម្ចាស់ ។

គម្រោងមេរៀនសម្រាប់សប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុងសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ ណែនាំឲ្យអាន លោកុប្បត្តិ ៩:៨–១៧ ហើយសញ្ជឹងគិតពីរបៀបដែលសញ្ញា ឬទីសម្គាល់អាចធ្វើជាការក្រើនរំឭកដល់សេចក្ដីសញ្ញារបស់យើង ។ ដើម្បីជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេ នោះបងប្អូនអាចយកវត្ថុខ្លះមកកាន់ថ្នាក់រៀន ដែលរំឭកយើងអំពីរឿងសំខាន់ៗនានា—ដូចជាចិញ្ចៀនអាពាហ៍ពិពាហ៍ ទង់ជាតិ ឬស្លាកឈ្មោះអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា—ហើយប្រៀបធៀបវាទៅនឹង « ទីសម្គាល់ » នៃឥន្ទធនូ ។ តើ ការបកប្រែដោយយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ លោកុប្បត្តិ ៩:២១–២៥ (នៅក្នុង សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរ ) បង្រៀនយើងអ្វីខ្លះអំពីទីសម្គាល់នេះ ? តើព្រះប្រើទីសម្គាល់ ឬសញ្ញាដើម្បីជួយយើងឲ្យចងចាំដល់សេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងដោយរបៀបណា ?

លោកុប្បត្តិ ១១:១–៩

របៀបតែមួយគត់ដើម្បីទៅដល់ស្ថានសួគ៌ គឺតាមរយៈការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ដំណើររឿងរបស់ប្រជាជននៅក្រុងបាបិល ដែលបានសាងប៉មមួយនោះ ផ្ដល់ជាការប្រៀបធៀបដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មួយទៅនឹងដំណើររឿងរបស់អេណុក និងរាស្ដ្ររបស់លោកដែលកសាងក្រុងស៊ីយ៉ូន ដែលសិស្សក្នុងថ្នាក់បានសិក្សានៅសប្ដាហ៍មុន ។ ក្រុមមនុស្សទាំងពីរក្រុមនេះបានព្យាយាមទៅដល់ស្ថានសួគ៌ ប៉ុន្ដែតាមវិធីខុសៗគ្នា ។ បងប្អូនអាចអញ្ជើញសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យសរសេរនៅលើក្ដារខៀន នូវអ្វីៗដែលពួកគេចងចាំអំពីរាស្ដ្រក្រុងស៊ីយ៉ូន ( សូមមើល ម៉ូសេ ៧:១៨–១៩, ៥៣, ៦២–៦៣, ៦៩ ) និងអ្វីដែលពួកគេបានរៀនមកពី លោកុប្បត្តិ ១១:១–៩ ហើយនិង ហេលេមិន ៦:២៦–២៨ អំពីរាស្ដ្រនៅក្រុងបាបិល ។ តើពួកគេរកឃើញភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះ ? តើការណ៍នេះបង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ អំពីកិច្ចខិតខំរបស់យើងផ្ទាល់ដើម្បីត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានរបស់ព្រះវិញ ?

រូបគំនូរប៉មបាបិល ដោយ ដេវីឌ ហ្គ្រីន
ទីក្រុងបាបិលពីបុរាណលែងមានទៀតហើយ ប៉ុន្ដែសេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃ និងភាពជាលោកិយដែលវាតំណាងឲ្យនោះនៅតែមាននៅឡើយ ។ ដើម្បីជួយសមាជិកក្នុងថ្នាក់ឲ្យអនុវត្តមេរៀនមកពីប៉មបាបិលនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ សូមចាប់ផ្ដើមដោយការអញ្ជើញពួកគេឲ្យរំឭកក្នុង លោកុប្បត្តិ ១១:១–៩ ។ រួចហើយ បងប្អូនអាចចែកសន្លឹកក្រដាស និងអញ្ជើញឲ្យសមាជិកក្នុងថ្នាក់សរសេររឿងដែលមនុស្សធ្វើ ដែលទាញពួកគេឲ្យចេញពីព្រះ បន្ទាប់មក នៅលើសន្លឹកក្រដាសមួយទៀត ពួកគេអាចសរសេររឿងដែលមនុស្សធ្វើ ដែលទាញពួកគេឲ្យមកកាន់តែជិតនឹងព្រះ ។ យុវវ័យអាចរីករាយនឹងការរៀបចំក្រដាសក្រុមទីមួយដាក់នៅលើក្ដារខៀនជារាងប៉មមួយ ហើយក្រុមទីពីរជារាងព្រះវិហារបរិសុទ្ធមួយ ។ តើព្រះបានផ្ដល់អ្វីខ្លះដើម្បីជួយយើងឲ្យ « ខ្ពស់ដល់ផ្ទៃមេឃ » ?( លោកុប្បត្តិ ១១:៤; សូមមើលផងដែរ យ៉ូហាន ៣:១៦ ) ។ បងប្អូនអាចច្រៀងចម្រៀងទំនុកតម្កើងមួយអំពីប្រធានបទនេះដូចជាបទ « សូមនៅជិតព្រះអង្គ » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ ៤៩ ) ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

មេរៀនមកពីណូអេ ។

ប្រធាន ហិនរី ប៊ី អាវរិង បានមានប្រសាសន៍ ៖

« ការបរាជ័យក្នុងការធ្វើតាមការទូន្មានដែលបានព្យាករ នាំឲ្យអំណាចដើម្បីទទួលការទូន្មានដ៏បំផុសគំនិតត្រូវទន់ខ្សោយនៅពេលខាងមុខ ។ គ្រាដ៏ល្អបំផុតដើម្បីសម្រេចចិត្តជួយណូអេឲ្យសាងសង់ទូកគឺជាគ្រាដំបូងដែលលោកបានសូម ។ គ្រប់ពេលដែលលោកបានទូលសូមពីរឿងនោះ គ្រប់ពេលដែលលោកខកខានមិនបានឆ្លើយតប នឹងធ្វើឲ្យការញាណដឹងពីព្រះវិញ្ញាណថយចុះ ។ ដូច្នេះហើយគ្រប់ពេល ការស្នើសូមរបស់លោកហាក់បីដូចជាកាន់តែល្ងិតល្ងង់ រហូតដល់ភ្លៀងបានបង្អុលចុះមក ។ ប៉ុន្តែវាយឺតពេលទៅហើយ ។

« គ្រប់ពេលនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ នៅពេលខ្ញុំបានជ្រើសរើសពន្យារពេលធ្វើតាមពាក្យទូន្មានដ៏បំផុសគំនិត ឬសម្រេចចិត្តថា ខ្ញុំជាមនុស្សដែលមិនត្រូវការពាក្យទូន្មានទាំងនេះ នោះខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំធ្វើឲ្យខ្លួនឯងស្ថិតនៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ហើយ ។ គ្រប់ពេលដែលខ្ញុំបានស្ដាប់តាមការទូន្មានរបស់ព្យាការី ខ្ញុំទទួលអារម្មណ៍បញ្ជាក់នៅក្នុងការអធិស្ឋាន បន្ទាប់មកធ្វើតាម នោះខ្ញុំបានឃើញថា ខ្ញុំបានឆ្ពោះទៅទីសុវត្ថិភាពហើយ » ( « Finding Safety in Counsel » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩៧ ទំព័រ ២៥ ) ។

ហេតុអ្វីព្រះបានបញ្ជូនទឹកជំនន់មក ?

មនុស្សមួយចំនួនឆ្ងល់ពីសេចក្ដីយុត្តិធម៌របស់ព្រះក្នុងការបញ្ជូនទឹកជំនន់មក « លុបមនុស្ស » ( លោកុប្បត្តិ ៦:៧ ) ។ អែលឌើរ នែល អេ ម៉ាក់ស្វែល បានពន្យល់ថា នៅគ្រានៃទឹកជំនន់ដ៏ធំនោះ « សេចក្តីពុករលួយបានទុំសុះដល់ចំណុចមួយដែលមានសិទ្ធិត្រូវបំផ្លាញ ដែលវិញ្ញាណមិនអាចត្រូវបានបញ្ជូនមកលើផែនដីនេះឡើយតាមការយុត្តិធម៌នេះ » ( We Will Prove Them Herewith [ ឆ្នាំ ១៩៨២ ] ទំព័រ ៥៨ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ទុកពេលសម្រាប់ការសញ្ជឹងគិត ។ សំណួរល្អតម្រូវឲ្យមានការសញ្ជឹងគិត ការស្រាវជ្រាវ និងការបំផុសគំនិត ។ សូមទុកពេលពីរបីនាទីឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ពិចារណាពីសំណួរមួយ ពីមុននឹងសួររកចម្លើយ ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទំព័រ ៣១–៣៤ ) ។