Jehowa ukazuje się Mojżeszowi i starszym Izraela

Ilustracja przedstawiająca Jehowę ukazującego się Mojżeszowi i 70 starszym Izraela — Jerry Harston

25 kwietnia – 1 maja

II Ks. Mojżeszowa 24; 31–34

„Oblicze moje pójdzie z tobą”

Niech twoim przygotowaniom do nauczania przyświecają słowa Starszego Jeffreya R. Hollanda: „Większość ludzi nie przychodzi do kościoła w poszukiwaniu zaledwie kilku nowych faktów związanych z ewangelią […]. Przychodzą, ponieważ pragną przeżyć coś duchowego […]. Pragną wzmocnienia swojej wiary i odnowienia swojej nadziei” („A Teacher Come from God”, Ensign, maj 1998, str. 26).

Zapisz swoje odczucia

ikona wymiany myśli

Zachęć do wymiany myśli

Członkowie klasy mogą wyobrazić sobie, że ich przyjaciel mówi: „Nie czytam Starego Testamentu, bo nie wydaje się on odnosić do mojego życia”. Poproś, aby odpowiedzieli mu, dzieląc się czymś, co miało dla nich znaczenie podczas niedawnego studiowania Starego Testamentu.

ikona nauczania

Nauczaj doktryny

II Ks. Mojżeszowa 31:12–17

Przestrzegamy dnia sabatu, aby okazać nasze zobowiązanie wobec Pana.

• Możesz zacząć od spytania członków klasy, czy kiedykolwiek musieli wytłumaczyć przyjacielowi lub członkowi rodziny, dlaczego traktują niedzielę inaczej niż pozostałe dni. Poproś, aby podzielili się tym, co powiedzieli, lub tym, co mogą powiedzieć w przyszłości. Przeczytanie fragmentu II Ks. Mojżeszowa 31:12–17 lub stwierdzenia zawartego w „Dodatkowych materiałach” może dać im więcej pomysłów. W jaki sposób nasze wybory dotyczące dnia sabatu pokazują nasze zobowiązanie wobec Jezusa Chrystusa?

• Choć kary opisane we fragmencie II Ks. Mojżeszowa 31:14–15 dziś już nie obowiązują, pokazują one, jak ważny jest dla Pana dzień sabatu. Dlaczego to przykazanie jest tak ważne? Pomocne może okazać się omówienie następujących fragmentów z pism świętych: II Ks. Mojżeszowa 31:12–17; Ks. Izajasza 58:13–14; Doktryna i Przymierza 59:9–13.

  ludzie idący przed kościołem

  Przestrzegając dnia sabatu, pokazujemy naszą miłość wobec Pana.

II Ks. Mojżeszowa 32; 34:1–17

Grzech to odwrócenie się od Boga, który daje nam możliwość powrotu.

• Aby członkowie klasy zastanowili się nad dziejami opisanymi w rozdziale II Ks. Mojżeszowa 32 i odnieśli je do osobistych doświadczeń, poproś ich najpierw o przeczytanie tego fragmentu indywidualnie lub w grupach. Następnie poproś kilkoro członków klasy, aby odegrali role Izraelitów, którzy niecierpliwili się, oczekując powrotu Mojżesza, i postanowili stworzyć złotego cielca. Jakie uczucia mogły pchnąć ich ku bałwochwalstwu? Pozostali członkowie klasy mogą starać się przekonać ich do pozostania wiernymi Panu i Jego Prorokowi. Uczniowie mogą opowiedzieć o tym, co inspiruje ich do dotrzymywania przymierzy. Co możemy zrobić, aby pomóc tym, którzy mają trudności z dotrzymywaniem przymierzy?

• Kiedy ludzie czytają Stary Testament, czasami dziwią się surowości kar, jakie Pan wymierzał za grzechy. W treści wersetów II Ks. Mojżeszowa 34:1–9 mogą dostrzec, iż jakkolwiek Bóg nie pochwala grzechu, jest również miłosierny i oferuje przebaczenie tym, którzy dokonują pokuty. Następnie uczniowie mogą przeczytać ten fragment i zastanowić się nad takimi pytaniami, jak: „Czego dowiadujemy się z tych wersetów o Panu?”, „Dlaczego ważne jest, aby to o Nim wiedzieć?”. Możesz wskazać, iż dokonane przez Józefa Smitha tłumaczenie fragmentu II Ks. Mojżeszowa 34:7 (Exodus 34:7, przypis e) precyzuje, że Bóg „nie pozostawi buntowników bez kary”. Co to może oznaczać? Członkowie klasy mogą opowiedzieć, jakie zaobserwowali przejawy Bożego miłosierdzia. W jaki sposób Bóg może być jednocześnie doskonale miłościwy i doskonale sprawiedliwy (zob. Ks. Almy 42:13–15)?

• Fragment II Ks. Mojżeszowa 34:6–17 może być postrzegany jako instrukcja, która miała pokazać Izraelitom, jak odpokutować za grzech bałwochwalstwa (opisany w wersecie II Ks. Mojżeszowa 32). Co takiego odnajdujemy w tych wersetach, co mogło pomóc Izraelitom odpokutować? Czego dowiadujemy się z nich na temat Pana i pokuty?

II Ks. Mojżeszowa 33:11–17

Potrzebujemy obecności Boga w naszym życiu.

• W jaki sposób możesz zachęcić uczniów, aby stosowali to, co Pan powiedział Mojżeszowi we fragmencie II Ks. Mojżeszowa 33:11–17? Możesz zacząć od przejrzenia tego, co Mojżesz miał jeszcze wykonać dla Boga (zob. II Ks. Mojżeszowa 33:1–3). Co takiego odnajdujemy w wersetach 11–17, co mogło wzmocnić i pocieszyć Mojżesza? Możliwe, że członkowie klasy pomyślą o czymś, co Bóg chce, żeby zrobili, jak na przykład wypełnianie kościelnego powołania, rodzinnego obowiązku lub wykorzystywanie okazji do posługi. Następnie mogą przeczytać te wersety jeszcze raz. Jakie spostrzeżenia przychodzą nam na myśl co do tego, jak Bóg okaże nam wsparcie?

ikona dodatkowych materiałów

Dodatkowe materiały

Sabat jest znakiem.

Prezydent Russell M. Nelson wyjaśnił: „W młodości studiowałem sporządzone przez innych ludzi listy rzeczy, które można robić i których nie można robić w sabat. Dopiero później dowiedziałem się z pism świętych, że moje zachowanie i postawa wobec sabatu stanowiły znak między mną a Ojcem w Niebie [zob. II Ks. Mojżeszowa 31:13; Ks. Ezechiela 20:12, 20]. Kiedy to pojąłem, niepotrzebne mi już były żadne listy. Kiedy stawałem przed decyzją, czy jakieś zajęcia były właściwe w dni sabatu, po prostu zadawałem sobie pytanie: ‘Jaki komunikat pragnę wysłać Bogu?’. To pytanie sprawiło, że moje wybory dotyczące sabatu stały się jasne jak słońce” („Sabat jest rozkoszą”, Liahona, maj 2015, str. 130).

Doskonalenie nauczania

Nauczaj poprzez Ducha. „Ostatecznym celem wszystkiego, co robi nauczyciel ewangelii — każdego pytania, każdego czytanego wersetu pisma świętego, każdego ćwiczenia — jest zaproszenie Ducha, aby zbudował wiarę, i zachęcenie innych, aby przyszli do Chrystusa” (Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 10).