« ថ្ងៃទី ១–៧ ខែ សីហា ។ យ៉ូប ១–៣; ១២–១៤; ១៩; ២១–២៤; ៣៨–៤០; ៤២ ៖ ‹ គង់តែខ្ញុំនឹងទុកចិត្តដល់ទ្រង់ដែរ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ២០២១ )

« ថ្ងៃទី ១–៧ ខែ សីហា ។ យ៉ូប ១–៣; ១២–១៤; ១៩; ២១–២៤; ៣៨–៤០; ៤២ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២២

ការវិនិច្ឆ័យ របស់ យ៉ូប ដោយ យ៉ូសែប ប្រ៊ីកឃី

ថ្ងៃទី ១–៧ ខែ សីហា

យ៉ូប ១–៣; ១២–១៤; ១៩; ២១–២៤; ៣៨–៤០; ៤២

« គង់តែខ្ញុំនឹងទុកចិត្តដល់ទ្រង់ដែរ »

តើសេចក្តីពិតអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជួយបងប្អូនរៀននៅពេលដែលបងប្អូនបានសិក្សាគម្ពីររបស់ យ៉ូប ? តើបងប្អូនចង់ចែកចាយអ្វីខ្លះជាមួយសមាជិកថ្នាក់ ?

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

សមាជិកថ្នាក់ដែលបានសិក្សា យ៉ូប នៅសប្តាហ៍នេះ ប្រហែលជារកឃើញសេចក្តីពិតដែលមានអត្ថន័យចំពោះពួកគេ ។ ដើម្បីជំរុញពួកគាត់ឲ្យចែកចាយ បងប្អូនអាចសរសេរនៅលើក្តារខៀន ខ្ញុំបានរៀនពី យ៉ូប … ហើយសួរដល់សមាជិកថ្នាក់ថា ពួកគេនឹងបំពេញប្រយោគនេះដោយរបៀបណា ។

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

យ៉ូប ១–២; ១២–១៣; ១៩:២៣–២៧

ការទុកចិត្តរបស់យើងនៅលើព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយយើងឲ្យបន្តមានសេចក្តីជំនឿនៅក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់ ។

ជំពូកចំនួនពីរដំបូងនៃ គម្ពីររបស់យ៉ូប ដែលពិពណ៌នាអំពីសាតាំង ចោទសួរមូលហេតុដែលនៅពីក្រោយភាពស្មោះត្រង់របស់យ៉ូប អាចជួយសមាជិកថ្នាក់ធ្វើការវាយតម្លៃចំពោះមូលហេតុផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេក្នុងការធ្វើជាមនុស្សស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះវបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សមាជិកថ្នាក់អាចចាប់ផ្តើមដោយការស្តាប់នូវហេតុផលមួយចំនួនដែលមនុស្សម្នាក់អាចជ្រើសរើសដើម្បីគោរពព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ព្រះ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចស្រាវជ្រាវ យ៉ូប ១:៦–១២; ២:១–៦ ដើម្បីស្វែងរកអ្វីដែល សាតាំង បាននិយាយអំពីភាពស្មោះត្រង់របស់ យ៉ូប ។ ហេតុអ្វីបានជាវាមានគ្រោះថ្នាក់ក្នុងការគោរពតាមព្រះអម្ចាស់តែមួយអង្គឯង ចំពោះហេតុផលដែលសាតាំង បានលើកឡើង ? តើ យ៉ូប ឆ្លើយតបវិញយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះនៅក្នុង យ៉ូប ១:២០–២២; ២:៩–១០ ដែលបង្ហាញអំពី យ៉ូប ? សមាជិកថ្នាក់អាចជជែកអំពីហេតុផលដែលពួកគេជ្រើសរើសបន្តមានភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ ។

យ៉ូប ដោយ ហ្គារី អិល ខាប
ទោះបីជា យ៉ូប ស្ថិតនៅក្នុងការលំបាកដោយភាពសង្ស័យ និងក្តីអស់សង្ឃឹម ទីបំផុត ការទុកចិត្តរបស់គាត់ទៅលើព្រះអម្ចាស់បានទ្រទ្រង់គាត់នៅក្នុងសេចក្តីវេទនារបស់គាត់ ។ ដើម្បីរៀនមកពីគំរូរបស់ យ៉ូប សមាជិកថ្នាក់អាចស្រាវជ្រាវខគម្ពីរខ្លះដូចខាងក្រោម ដើម្បីកត់សម្គាល់នូវការឆ្លើយតបដោយវិជ្ជមានមួយចំនួនរបស់ យ៉ូប ចំពោះការសាកល្បងទាំងឡាយរបស់គាត់ ៖ យ៉ូប ១:២១; ២:១០; ១២:៩–១០, ១៦; ១៣:១៥–១៦; ១៩:២៣–២៧ ។ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះមកពីការឆ្លើយតបទាំងនេះ ដែលអាចជួយយើងឲ្យបានរឹងមាំខាងព្រលឹងវិញ្ញាណនៅពេលយើងជួបការសាកល្បង ? ហេតុអ្វីវាគ្រោះថ្នាក់ដើម្បីសន្មតថា ការសាកល្បងគឺជាការដាក់ទណ្ឌកម្មចំពោះអំពើបាប ?
សេចក្តីប្រកាសរបស់ យ៉ូប នៅក្នុង យ៉ូប ១៩:២៣–២៧ អាចបំផុសគំនិតសមាជិកថ្នាក់ឲ្យពិចារណា និងចែកចាយនូវការជឿជាក់របស់ពួកគេផ្ទាល់ខ្លួនថាព្រះប្រោសលោះជា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ។ បងប្អូនអាចចាប់ផ្តើមដោយការអញ្ជើញសមាជិកថ្នាក់ឲ្យពិចារណាពាក្យសម្តីរបស់ យ៉ូប នៅក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះដោយស្ងៀមស្ងាត់ ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចពិភាក្សាសំណួរទាំងនេះ ៖ ហេតុអ្វីក៏ទីបន្ទាល់អំពីព្រះប្រោសលោះមានតម្លៃខ្លាំងម្ល៉េះអំឡុងពេលនៃការសាកល្បងដូចអ្វីដែល យ៉ូប បានជួបប្រទះ ? តើទីបន្ទាល់របស់យើងទ្រទ្រង់យើងនៅក្នុងការសាកល្បងរបស់យើងដោយរបៀបណា ? ច្រៀង ឬ អានទំនុកចម្រៀងនៃទំនុកតម្កើងអំពី ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដូចជា « ខ្ញុំដឹងថាព្រះប្រោសលោះខ្ញុំនៅរស់ » ( ទំនុកតម្កើង ល.រ. ៧៦ ) អាចបន្ថែមការយល់ដឹង និងអំណាចខាងព្រលឹងវិញ្ញាណទៅដល់ការពិភាក្សារបស់បងប្អូន ។

យ៉ូប ៣៨

ព្រះតម្រិះរបស់ព្រះគឺមហិមាជាងគំនិតរបស់យើង ។

នៅក្នុងគម្ពីរ យ៉ូបភាគច្រើន ( ជំពូកទី ៣–៣៧ ) ទាក់ទងជាមួយ យ៉ូប និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់កំពុងតែដោះស្រាយសំណួរ « ហេតុអ្វីបានជាការអាក្រក់អញ្ចឹងកើតឡើងចំពោះមនុស្សសុចរិត ? » នៅពេលដែលព្រះអម្ចាស់មិនឆ្លើយតបសំណួរនេះទាំងស្រុងនៅក្នុងគម្ពីរ យ៉ូប ទ្រង់ពិតជាផ្តល់នូវសារលិខិតដ៏សំខាន់មួយ ។ បងប្អូនអាចជួយសមាជិកថ្នាក់រកឃើញសារលិខិតនេះ ដោយការអញ្ជើញពួកគេឲ្យអានសំណួរដែលព្រះអម្ចាស់បានសួរទៅ យ៉ូប នៅក្នុង យ៉ូប ៣៨:១–៧, ១៨–២៤ ។ តើយើងរៀនអ្វីខ្លះចេញពីសំណួរទាំងនេះ ?
ដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ផ្ដល់នូវពន្លឺបន្ថែមទៀត ដែលអាចជួយយើងឲ្យយល់ពីមូលហេតុខ្លះៗដែលនាំឲ្យមានការរងទុក្ខវេទនានៅក្នុងពិភពលោកនេះ ។ សមាជិកថ្នាក់អាចចែកចាយសេចក្តីពិតដែលពួកគេដឹង ដោយសារតែការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អនេះ ដែលបានផ្តល់ឲ្យពួកគេនូវទស្សនៈ និងការយល់ដឹងអំពីការរងទុក្ខវេទនាកាន់តែខ្លាំងក្លា ។ ពួកគេក៏អាចស្វែងរកសេចក្តីពិតទាំងនេះខ្លះៗនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ និងសេចក្តីថ្លែងការណ៍នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » បានដែរ ។

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

ការយល់ដឹងនៅថ្ងៃចុងក្រោយអំពីគោលបំណងនៃការរងទុក្ខវេទនា ។

បទគម្ពីរខាងក្រោមផ្តល់នូវការយល់ដឹងពីគោលបំណងនៃការរងទុក្ខវេទនា ៖

ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានបង្រៀនថា ៖

« បើយើងសម្លឹងមើលទៅលើភាពរមែងស្លាប់ ថាជាជីវិតទាំងមូល នោះការឈឺចាប់ ទុក្ខព្រួយ ការបរាជ័យ និង ជីវិតដ៏ខ្លី នឹងជាសេចក្ដីលំបាកហើយ ។ ប៉ុន្តែ បើយើងគិតថាជីវិតជារឿងដែលអស់កល្បជានិច្ច ដែលលាតសន្ធឹងទៅយ៉ាងជ្រៅក្នុងអតីតកាលនៃជីវិតមុនផែនដី និង ទៅក្នុងអនាគតក្រោយសេចក្ដីស្លាប់ដ៏អស់កល្បជានិច្ច នោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលកើតឡើង អាចនឹងត្រូវបានដាក់ចូលទៅក្នុងទស្សនវិស័យដ៏ត្រឹមត្រូវ ។

« តើវាមិនមែនជាប្រាជ្ញានៅក្នុង [ ព្រះ ] ដែលប្រទានដល់យើងនូវការសាកល្បងដែលយើងអាចយកឈ្នះលើវា ដើម្បីយើងអាចសម្រេចបាននូវការទទួលខុសត្រូវ ធ្វើការដើម្បីពង្រឹងសាច់ដុំរបស់យើង ហើយទុក្ខព្រួយដើម្បីសាកល្បងព្រលឹងយើងទេឬអី ? តើយើងពុំត្រូវបានបណ្តាលឲ្យដកពិសោធន៍ពីការល្បួង ដើម្បីល្បងពីកម្លាំងរបស់យើង ជម្ងឺ ដើម្បីឲ្យយើងអាចរៀនពីការអត់ធ្មត់ សេចក្ដីស្លាប់ ដើម្បីយើងអាចទទួលបានអមតភាព និងសិរីល្អទេឬអី? …

« ប្រសិនបើអំណរ និងភាពសុខសាន្ត និងរង្វាន់ត្រូវបានផ្តល់ឲ្យអ្នកដែលធ្វើល្អភ្លាមៗ នោះវាគ្មានអំពើអាក្រក់ឡើយ—អ្នកទាំងអស់គ្នានឹងធ្វើការណ៍ល្អ ប៉ុន្តែមិនមែនដោយសារតែភាពសុចរិតនៃការធ្វើល្អនោះទេ ។ នោះនឹងគ្មានការសាកល្បងកម្លាំង គ្មានការអភិវឌ្ឍន៍នៃលក្ខណៈសម្បត្តិ គ្មានការរីកចម្រើននៃអំណាច គ្មានសិទ្ធិជ្រើសរើស » ( Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [ ឆ្នាំ២០០៦ ] ១៥ ).

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ការធ្វើតាមព្រះវិញ្ញាណ ។ បងប្អូនមិនអាចទាយដឹងរាល់មេរៀននឹងមានដំណើរការរបៀបណានោះទេ ប៉ុន្តែការបំផុសគំនិតនៃព្រះវិញ្ញាណនឹងដឹកនាំបងប្អូន ។ នៅពេលដែលបងប្អូនបានរៀបចំខាងវិញ្ញាណ នោះព្រះអម្ចាស់អាចប្រទានដល់បងប្អូននូវ « សេចក្ដីដែលអ្នកត្រូវនិយាយ នៅវេលានោះឯង » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០០:៦ ) ហើយវាអាចជាអ្វីដែលសមាជិកថ្នាក់ត្រូវការស្តាប់ ។ ( សូមមើល ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទំព័រ ១០ ) ។