« គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៣៨:១៥–២៧, ៣៤–៤២ ៖ ចូររួមគ្នាតែមួយ » ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា ( ឆ្នាំ ២០២៥ )
« គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៣៨:១៥–២៧, ៣៤–៤២ » ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា
មេរៀនទី ៥២ ៖ គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៣៧–៤០
គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៣៨:១៥–២៧, ៣៤–៤២
ចូររួមគ្នាតែមួយ
ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានសេចក្ដីណែនាំដល់ពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ នៅពេលដែលពួកគេបានត្រៀមខ្លួនដើម្បីធ្វើការលះបង់ដ៏ធំ ដើម្បីប្រមូលផ្តុំគ្នាទៅរដ្ឋអូហៃអូ ។ នៅក្នុងវិវរណៈរបស់ទ្រង់ទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធ ព្រះអង្គសង្រ្គោះបានបើកសម្ដែងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ ហើយបានអញ្ជើញប្រជាជនរបស់ទ្រង់ឲ្យរស់នៅដូចទ្រង់ ។ មេរៀននេះអាចជួយសិស្សឲ្យកាន់តែក្លាយដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ តាមរយៈការវាយតម្លៃអ្នកដទៃ និងស្វែងរកសាមគ្គីភាព ។
សកម្មភាពរៀនសូត្រដែលអាចមាន
ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យចង់ឲ្យយើងក្លាយដូចជាទ្រង់
អ្នកអាចចាប់ផ្ដើមមេរៀននេះបាន ដោយការអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ៗឲ្យសរសេរចំណាប់អារម្មណ៍របស់ពួកគេចំនួនប្រាំ ។ សូមបែងចែកសិស្សក្នុងថ្នាក់ទៅជាក្រុមតូចៗ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យចែកចាយចំណាប់អារម្មណ៍របស់ពួកគេ ហើយប្រាប់ពីអ្វីដែលពួកគេមានដូចគ្នា ។ បន្ទាប់មក សូមឲ្យពួកគេពិភាក្សាគ្នាអំពីមូលហេតុដែលពេលខ្លះ វាពិបាកសម្រាប់មនុស្សដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍ខុសគ្នាធ្វើការរួបរួមគ្នា និងមូលហេតុដែលសាមគ្គីភាពមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ពួកសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីមនុស្សម្នាក់ ដែលពួកគេអាចប្រព្រឹត្តដាក់បានល្អជាងមុន ឬអ្នកដែលពួកគេអាចមានទំនាក់ទំនងជាមួយល្អប្រសើរជាងមុនបាន ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យស្វែងរកការបំផុសគំនិតតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យប្រព្រឹត្តចំពោះបុគ្គលនេះបានកាន់តែប្រសើរ ឬកែលម្អទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេជាមួយបុគ្គលនេះឲ្យបានកាន់តែប្រសើរឡើង ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យគិតអំពីរបៀបដែលការមានទំនាក់ទំនងតាមរបៀបនេះ អាចជួយស្ថាបនាឲ្យមានសាមគ្គីភាពបាន ។
នៅខែ ធ្នូ ឆ្នាំ ១៨៣០ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានធ្វើការកែសម្រួលព្រះគម្ពីរប៊ីបប្រកបដោយការបំផុសគំនិត ហើយបានទទួលនូវអ្វីដែលឥឡូវនេះហៅថា ម៉ូសេ ៦–៧ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមា ។ ជំពូកទាំងនេះផ្ដល់នូវដំណើររឿងអំពីព្យាការីម្នាក់ ដែលមានឈ្មោះថា ហេណុក និងប្រជាជនរបស់លោក ។ ដោយសារតែសេចក្ដីសុចរិត និងសាមគ្គីភាពរបស់ពួកគេ នោះព្រះអម្ចាស់បានហៅប្រជាជនទាំងនេះថា ស៊ីយ៉ូន ។
នៅក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៣៨ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានណែនាំពួកបរិសុទ្ធអំពីការប្រមូលផ្តុំគ្នាទៅរដ្ឋអូហៃអូ។ ទ្រង់បានបង្រៀនពួកគេអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ ហើយបានសង្កត់ធ្ងន់លើគោលការណ៍នៃការស្ថាបនាក្រុងស៊ីយ៉ូន ។ ការគោរពតាមគោលការណ៍ទាំងនេះនឹងជួយពួកបរិសុទ្ធឲ្យរៀបចំខ្លួន ដើម្បីទទួលបានក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ហើយទទួលបានពរជ័យឲ្យមានអំណាចរបស់ទ្រង់ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៣៨:៣២ ) ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៣៨:២៤–២៧ ដោយស្វែងរកគុណលក្ខណៈដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទសព្វព្រះទ័យចង់ឲ្យយើងអភិវឌ្ឍ ។
នៅពេលសិស្សអាន គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៣៨:២៤–២៧ អ្នកអាចចង្អុលបង្ហាញឃ្លាដដែលៗនៅក្នុង ខទី ២៤–២៥ បាន ។ អ្នកក៏អាចអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យធ្វើសកម្មភាពតាមរឿងប្រៀបប្រដូចនៅក្នុង ខទី ២៦–២៧ បានផងដែរ ។
-
តើអ្នកគិតថា ការគោរពបងប្អូនខ្លួនដូចជាខ្លួនឯងមានន័យដូចម្ដេច ? ( សូមមើល ម៉ាថាយ ២២:៣៦–៣៩; យ៉ូហាន ១៣:៣៤–៣៥; យ៉ាកុប ២:១៧–១៩ ) ។
-
តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ចេញពីរឿងប្រៀបប្រដូចនេះនៅក្នុង ខទី ២៦–២៧ ?
-
តើ ខទី ២៤–២៧ បង្រៀនយើងអ្វីខ្លះ អំពីរបៀបដែលយើងអាចក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
សូមជួយសិស្សឲ្យស្គាល់គោលការណ៍មួយ ដែលស្រដៀងនឹងគោលការណ៍នេះ ៖ យើងអាចក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបាន នៅពេលយើងឲ្យតម្លៃដល់អ្នកដទៃ ហើយស្វែងរកសាមគ្គីភាពក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ទ្រង់ ។
សូមប្រើសំណួរខាងក្រោមនេះមួយចំនួន ឬសំណួរផ្សេងទៀត ដែលអ្នកគិតថានឹងជួយសិស្សឲ្យយល់ពីគោលការណ៍នេះ ។ ក្នុងអំឡុងពេលពិភាក្សាគ្នានេះ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីមនុស្សដែលពួកគេចង់មានទំនាក់ទំនងជាមួយកាន់តែល្អប្រសើរឡើង ។
-
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាគំរូនៃការផ្ដល់តម្លៃឲ្យអ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច ? ជាគំរូនៃការលើកទឹកចិត្តឲ្យមានសាមគ្គីភាពយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
ហេតុអ្វីពេលខ្លះវាពិបាកក្នុងការរួបរួមជាមួយសមាជិកដទៃទៀតក្នុងសាសនាចក្រ ?
-
តើវាអាចធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នាយ៉ាងណាទៅនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើងចំពោះអ្នកដទៃ និងមានសាមគ្គីភាពកាន់តែខ្លាំងជាមួយសាសនាចក្រ ?
សូមពិចារណាបង្ហាញវីដេអូ « One in Christ » ( ៤:៤៨ ) ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យយល់ពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះជួយយើងឲ្យរួបរួមគ្នា ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៣៨:៣៤–៣៦, ៣៩–៤២ ដោយរកមើលរបៀបដែលពួកបរិសុទ្ធដែលបានត្រៀមខ្លួនដើម្បីប្រមូលផ្តុំគ្នានៅរដ្ឋអូហៃអូ ទទួលបានការអញ្ជើញឲ្យរួបរួមគ្នា ។
-
តើអ្នកបានរកឃើញអ្វីខ្លះ ដែលនឹងជួយដល់អ្នកដែលផ្លាស់ទីលំនៅទៅរដ្ឋអូហៃអូ ឲ្យផ្ដល់តម្លៃឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយមានសាមគ្គីភាពនឹងគ្នា ?
ការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើងដើម្បីឲ្យតម្លៃដល់អ្នកដទៃ និងព្យាយាមមានសាមគ្គីភាព
សូមប្រើប្រសាសន៍របស់ព្យាការីសម័យទំនើប ដើម្បីសង្កត់ធ្ងន់លើគោលលទ្ធិ និងគោលការណ៍នានា ៖ សម្រាប់ការអនុវត្តជាមួយគោលការណ៍នេះ សូមមើលការបំពាក់បំប៉នដែលមានចំណងជើងថា « បង្រៀនចេញពីព្រះគម្ពីរ និងប្រសាសន៍របស់ព្យាការីថ្ងៃចុងក្រោយ » នៅក្នុង ជំនាញអភិវឌ្ឍន៍គ្រូបង្រៀន ។ សូមពិចារណាអនុវត្តជំនាញនេះ « រៀបចំការអញ្ជើញដែលជួយសិស្សឲ្យភ្ជាប់សេចក្ដីពិតដែលបានរកឃើញនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ទៅនឹងអ្វីដែលព្យាការីនៅរស់កំពុងមានប្រសាសន៍ » ដូចដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងសេចក្តីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះដោយអែលឌើរ រិនឡាន់ ។
អែលឌើរ ឌែល ជី រិនឡាន់ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានបង្រៀនពីរបៀបដែលយើងអាចរួបរួមគ្នាបានក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍នេះ ឬមើលវីដេអូ « The Peace of Christ Abolishes Enmity » ( ១២:៣៩; សូមមើលពីនាទីទី ៤:៤៩ ដល់នាទីទី ៦:៣២ ) នៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ។
សាមគ្គីភាពទាមទារឲ្យមានការខិតខំប្រឹងប្រែង ។ វាអភិវឌ្ឍ នៅពេលយើងបណ្ដុះសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះនៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង ហើយយើងផ្តោតលើជោគវាសនាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់យើង ។ យើងមានសាមគ្គីភាពតាមរយៈអត្តសញ្ញាណចម្បងរួមរបស់យើង ដែលជាបុត្រាបុត្រីនៃព្រះ និងការតាំងចិត្តរបស់យើងចំពោះសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ ជាសំណងមកវិញ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះ និងភាពជាសិស្សរបស់យើងចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបង្កើតនូវការព្រួយបារម្ភពិតចំពោះមនុស្សដទៃ ។ យើងឲ្យតម្លៃទៅលើវិសាលភាពនៃចរិតលក្ខណៈ ទស្សនវិស័យ និងទេពកោសល្យរបស់មនុស្សដទៃ ។ ប្រសិនបើយើងមិនអាចដាក់ភាពជាសិស្សរបស់យើងចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទខ្លាំងជាងចំណាប់អារម្មណ៍ និងទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនទេ នោះយើងគួរពិនិត្យមើលអាទិភាព និងការផ្លាស់ប្ដូររបស់យើងឡើងវិញ ។
យើងប្រហែលជាចង់និយាយថា « ពិតណាស់ យើងអាចមានសាមគ្គីភាពបាន—ដរាបណាអ្នកយល់ស្របនឹងខ្ញុំ ! » វិធីសាស្ត្រដែលប្រសើរជាងនេះគឺត្រូវសួរថា « តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជំរុញឲ្យមានសាមគ្គីភាព ? តើខ្ញុំអាចឆ្លើយតបយ៉ាងដូចម្ដេច ដើម្បីជួយបុគ្គលនេះឲ្យខិតទៅជិតព្រះគ្រីស្ទ ? តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីកាត់បន្ថយការទាស់ទែងគ្នា ហើយកសាងសហគមន៍សាសនាចក្រដែលមានចិត្តមេត្តា និងយកចិត្តទុកដាក់ ? »
នៅពេលសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះគ្រីស្ទគ្របដណ្ដប់ជីវិតរបស់យើង យើងឆ្លើយតបនឹងការខ្វែងគំនិតគ្នាដោយភាពរាបសា ភាពអត់ធ្មត់ និងសេចក្ដីសប្បុរស ។ យើងមិនសូវគិតអំពីអារម្មណ៍របស់យើង ហើយខ្វល់ខ្វាយពីអារម្មណ៍អ្នកជិតខាងច្រើនជាង ។ យើង « ព្យាយាមសម្របសម្រួល និងមានសាមគ្គីភាព » [ ដាល្លិន អេក អូក « ការពាររដ្ឋធម្មនុញ្ញដែលបានបំផុសគំនិតដោយព្រះរបស់យើង » លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ១០៧ ] ។ យើងមិនចូលរួមនៅក្នុង « ការជជែកគ្នាពីសេចក្ដីប្រកាន់ » វិនិច្ឆ័យបុគ្គលដែលយើងមិនយល់ស្រប ឬព្យាយាមធ្វើឲ្យពួកគេជំពប់ដួលទេ [ សូមមើល រ៉ូម ១៤:១–៣, ១៣, ២១ ] ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងសន្មតថា បុគ្គលដែលយើងមិនយល់ស្របកំពុងធ្វើអស់លទ្ធភាពរបស់ពួកគេ ដោយប្រើបទពិសោធន៍ជីវិតដែលពួកគេមាន ។ ( ឌែល ជី រិនឡាន់ « សេចក្តីសុខសាន្តនៃព្រះគ្រីស្ទលុបបំបាត់ចោលសេចក្តីសម្អប់ » លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ៨៤ )
សូមឲ្យសិស្សចែកចាយពីរបៀបដែលពួកគេបានទទួលពរជ័យ តាមរយៈការព្យាយាមឲ្យតម្លៃដល់អ្នកដទៃ ហើយមានសាមគ្គីភាពគ្នាក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យវាយតម្លៃប្រកបដោយការអធិស្ឋានថា តើពួកគេមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេកំពុងធ្វើបានល្អប៉ុណ្ណាហើយក្នុងការផ្ដល់តម្លៃឲ្យអ្នកដទៃ និងការពង្រឹងទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេ ។
សិស្សអាចចង់ឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់ពួកគេ ។
សូមអធិស្ឋានជ្រើសរើសទំនាក់ទំនងមួយ ដែលអ្នកចង់ពង្រឹងជាមួយនឹងបុគ្គលម្នាក់ ឬនៅក្នុងក្រុមមួយ ។ សូមឆ្លើយសំណួរខាងក្រោមនេះមួយ ឬច្រើន ៖
-
តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីផ្ដល់តម្លៃដល់បុគ្គលនេះ ឬក្រុមនេះ ហើយបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកគេ ?
-
តើអ្នកអាចងាកទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដើម្បីយកឈ្នះលើឧបសគ្គដែលអ្នកប្រឈមមុខដោយរបៀបណា ?
-
តើការធ្វើដូច្នេះនឹងជួយអ្នកឲ្យប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយរបៀបណា ?