« មេរៀនទី ១១៤—គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១០១:១–៤២ ៖ ‹ ទោះជាពួកគេមានបាបក៏ដោយ គង់តែចិត្តយើងពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអាណិតមេត្តាដល់ពួកគេដែរ › » សៀវភៅសិក្សាព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា ( ឆ្នាំ ២០២៥ )
« គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ១០១:១–៤២ » សៀវភៅសិក្សាព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា
មេរៀនទី ១១៤ ៖ គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៩៨–១០១
« ទោះជាពួកគេមានបាបក៏ដោយ គង់តែចិត្តយើងពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអាណិតមេត្តាដល់ពួកគេដែរ »
ពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋមិសសួរី បានពុះពារដើម្បីរស់នៅដោយសុចរិត ដូចព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជា ។ ជាលទ្ធផល ពួកគេបានបាត់បង់អំណាច និងការការពារជាច្រើនរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយត្រូវបានពួកមារសត្រូវបណ្តេញចេញពីផ្ទះសម្បែងរបស់ពួកគេ ។ ទោះបីជាបែបនេះក្ដី ព្រះអម្ចាស់បានធានាដល់ពួកគេពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ចំពោះពួកគេដដែល ។ មេរៀននេះមានគោលបំណងជួយសិស្សឲ្យទទួលអារម្មណ៍អាណិតអាសូរ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះសម្រាប់ពួកគេ ។
សកម្មភាពរៀនសូត្រដែលអាចមាន
មូលហេតុនៃការរងទុកលំបាក
សូមពិចារណាពីការបង្ហាញរូបភាពខាងក្រោម ហើយសួរសិស្សពីមូលហេតុផ្សេងគ្នាថា ហេតុអ្វីបានជាយុវនារីអាចមានអារម្មណ៍តូចចិត្ត ។ អ្នកអាចសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្ដារខៀន ។
បន្ទាប់ពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមចែកចាយជាមួយសិស្សថា ការសាកល្បងដែលយើងជួបប្រទះអាចកើតមានដោយសារហេតុផលផ្សេងៗ ។ មួយចំនួនក្នុងចំណោមនោះរួមមានជម្រើសរបស់យើងផ្ទាល់ ផ្នែកធម្មជាតិនៃជីវិត ឬជម្រើសមិនល្អរបស់អ្នកដទៃ ។ សូមពិចារណាពីការរាយបញ្ជីប្រភេទទាំងបីនេះនៅផ្នែកផ្សេងទៀតនៃក្ដារខៀន ហើយអនុញ្ញាតឲ្យសិស្សតម្រៀបហេតុផលដែលពួកគេបានរាយបញ្ជីក្នុងប្រភេទនីមួយៗ ។
អ្នកអាចចង់យោងទៅសេចក្តីថ្លែងការណ៏ផ្នែក « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » មកពីអត្ថបទ ប្រធានបទ និង សំណួរ « Adversity » សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីមូលហេតុបីយ៉ាងដែលត្រូវរងទុក្ខ ។
ការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះការរងទុក្ខរបស់ពួកបរិសុទ្ធ
អ្នកអាចអាន ឬសង្ខេបជាពាក្យសម្តីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកនូវព័ត៌មានបរិបទខាងក្រោម ។
នៅឆ្នាំ ១៨៣៣ ការប្រឆាំងនៅរដ្ឋមិសសួរី បានក្លាយជាអំពើហិង្សា នៅពេលដែលក្រុមមនុស្សកំណាចបានចាប់ផ្តើមប្រើកម្លាំងដើម្បីបណ្ដេញពួកបរិសុទ្ធចេញពីទីក្រុងអ៊ិនឌីប៉ែនដែនស៍ ។ ពួកបរិសុទ្ធមិនប្រាកដថាតើត្រូវឈរជើងឬត្រូវរត់ចេញទេ នៅពេលអាកាសធាតុកាន់តែត្រជាក់ ហើយភាពតានតឹងបានកើនឡើង ។ ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បាននៅទីក្រុងខឺតឡង់ រដ្ឋអូហៃអូ ក្នុងពេលនេះ ប៉ុន្តែបានទទួលពត៌មានបច្ចុប្បន្នភាពអំពីស្ថានភាពនៃពួកបរិសុទ្ធ ។ ដោយដឹងពីការឈឺចាប់ និងទុក្ខព្រួយរបស់ពួកគេ ព្យាការីបានអធិស្ឋានទូលសួរព្រះវរបិតាសួគ៌ថា តើពួកគេអាចបានត្រឡប់ទៅគេហដ្ឋានរបស់ពួកគេក្នុងរដ្ឋមិសសួរី វិញដែរឬទេ ។ លោកបានទទួលវិវរណៈដែលឥឡូវនេះត្រូវបានស្គាល់ថាជា គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១០១ ។ ( សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមអំពីឧបសគ្គរបស់ពួកបរិសុទ្ធ សូមមើល Saints ភាគ ១ The Standard of Truth ជំពូកទី ១៧ ) ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១០១:១–២ ដោយរកមើលមូលហេតុដែលព្រះអម្ចាស់អនុញ្ញាតឲ្យពួកបរិសុទ្ធរងទុក្ខដូចដែលពួកគេបានជួបប្រទះ ។
សូមជួយសិស្សឲ្យយល់ថា បន្ថែមពីលើការរងទុក្ខដោយសារការរំលងរបស់ពួកគេ ពួកបរិសុទ្ធបានរងទុក្ខពីជម្រើសមិនល្អរបស់អ្នកដទៃ ( ក្រុមមនុស្សកំណាច ) និងជាផ្នែកធម្មជាតិនៃជីវិត ( ភាពត្រជាក់នៃរដូវរងា ) ។
សម្រាប់សកម្មភាពខាងក្រោម អ្នកអាចបែងចែកសិស្សជាគូ ។ អ្នកអាចអញ្ជើញពួកគេឲ្យអានខគម្ពីរ ដៃគូម្នាក់កំពុងស្វែងរកអ្វីដែលពិបាកនឹងស្តាប់ ហើយម្នាក់ទៀតស្វែងរករឿងដែលអាចនឹងជួយលួងលោមដើម្បីស្តាប់ ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១០១:៣–៩ ដោយរកមើលអ្វីដែលជាការលួងលោមក្នុងការស្តាប់ និងអ្វីដែលពិបាកស្តាប់ ។
-
តើអ្នកបានរកឃើញអ្វីខ្លះ ?
-
យោងតាម ខទី ៣ និង ៩ តើព្រះអម្ចាស់ទតឃើញអ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សិស្សអាចស្វែងយល់ពីសេចក្តីពិត ដោយរួមទាំង សូម្បីតែនៅពេលយើងមានអំពើបាប ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានក្តីអាណិតអាសូរ និងសេចក្តីមេត្តាករុណាចំពោះយើងដែរ ។
សូមជួយសិស្សពិភាក្សាអំពីរបៀបដែលគោលការណ៍នេះអាចជួយយើងមើលទៅព្រះអម្ចាស់នៅជំនាន់របស់យើង ។ សំណួរដូចខាងក្រោមអាចជួយបាន ។
-
តើអ្នករៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះអម្ចាស់ នៅពេលទ្រង់ប្រទានក្តីអាណិតអាសូរ និងសេចក្តីមេត្តាករុណាមកលើយើង នៅពេលយើងមានបាប ជាជាងមិនអើពើនឹងអំពើបាបរបស់យើង ?
-
ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគិតថាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ មានសមត្ថភាពនៃក្តីអាណិតអាសូរ និងសេចក្តីមេត្តាករុណាក្នុងការឆ្លើយតបនឹងអំពើបាបរបស់យើង ?
លើកទឹកចិត្តដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះគ្រីស្ទ
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យជញ្ជឹងគិតពីមូលហេតុដែលពួកគេផ្ទាល់ត្រូវការក្តីអាណិតអាសូរ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ សូមឲ្យពួកគេជញ្ជឹងគិតអំពីរបៀបដែលការទទួលបានក្តីអាណិតអាសូរ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់អាចប្រទានពរដល់ជីវិតរបស់ពួកគេ ។
សូមទុកពេលឲ្យសិស្សពិភាក្សាអំពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អ ។ សកម្មភាពខាងក្រោមនេះលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យសិក្សា ហើយបន្ទាប់មកពិភាក្សាអំពីសេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អដែលពួកគេកំពុងរៀន ។ សម្រាប់ការបំពាក់បំប៉នបន្ថែមអំពីរបៀបធ្វើកិច្ចការនេះ សូមមើលការបំពាក់បំប៉នដែលមានចំណងជើងថា « លើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យចែកចាយសេចក្តីពិតដែលពួកគេកំពុងរៀន » ដែលមាននៅក្នុង ជំនាញការអភិវឌ្ឍគ្រូបង្រៀន ។ សូមពិចារណាអនុវត្តជំនាញនេះដោយការអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមកនូវអ្វីដែលពួកគេកំពុងរៀន ។
អ្នកអាចបែងចែកសិស្សជាគូ ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ និងវគ្គបទគម្ពីរខាងក្រោម ។ បន្ទាប់មក ពួកគេអាចពិភាក្សាសំណួរនេះជាមួយគ្នា ។
សូមអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ និងវគ្គបទគម្ពីរខាងក្រោម ដោយរកមើលអ្វីដែលអ្នករៀនអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលអាចជួយនរណាម្នាក់ដែលបានប្រព្រឹត្តបាប ។
អែលឌើរ អូលីសេស សូរ៉េស ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀន ៖
13:12
បងប្អូន និងខ្ញុំខុសពីទ្រង់ ព្រះគ្រីស្ទមានសមត្ថភាពមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ពីគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃស្ថានភាពរបស់នរណាម្នាក់ ។ ទោះបីជាទ្រង់ជ្រាបពីភាពទន់ខ្សោយរបស់យើងក្ដី ក៏ព្រះអង្គសង្គ្រោះមិនថ្កោលទោសយើងភ្លាមៗដែរ ប៉ុន្តែនៅតែបន្តធ្វើការជាមួយយើងដោយក្ដីអាណិតអាសូរ ។ ( អូលីសេស សូរ៉េស « សេចក្តីអាណិតអាសូរដ៏អង្វែងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ » លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២១ ទំព័រ ១៥ )
ហេព្រើរ ៤:១៤–១៦
សូមពិចារណាចែកចាយបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនអំពីរបៀបដែលអ្នកត្រូវបានប្រទានពរដោយក្តីអាណិតអាសូរ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សដែលស្ម័គ្រចិត្តឲ្យចែកចាយបទពិសោធន៍របស់ពួកគេផងដែរ ។ សូមចងចាំថា អ្នក ឬសិស្សមិនគួរចែកចាយបទពិសោធន៍ដែលមានលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនពេក ឬសារភាពពីអំពើបាបកន្លងមកនោះទេ ។
សូមពិចារណាចែកចាយជាមួយសិស្សថា ពួកបរិសុទ្ធនៅរដ្ឋមិសសួរី សង្ឃឹមថានឹងសាងសង់ទីក្រុងស៊ីយ៉ូនក្នុងទីក្រុងអ៊ិនឌីប៉ែនដែនស៍ ប៉ុន្តែត្រូវបានបង្ខំឲ្យចាកចេញ ។ ទោះបីជាសិស្សអាចមិនទាក់ទងនឹងការបាត់បង់ស៊ីយ៉ូនក៏ដោយ ពួកគេអាចមានអារម្មណ៍ថាពួកគេបានបាត់បង់អ្វីផ្សេងទៀតដ៏មានតម្លៃ ឬពិសិដ្ឋសម្រាប់ពួកគេ ដូចជាមិត្តភក្តិ ឬឱកាសដើម្បីរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យអានខគម្ពីរខាងក្រោម ហើយគិតអំពីអ្វីដែលពួកគេបង្រៀនអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
សូមអាន គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១០១:១៦–១៩ ស្វែងរកការលួងលោម និងទស្សនវិស័យដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានឲ្យ ។
-
តើខគម្ពីរទាំងនេះជួយអ្នកឲ្យយល់អំពីទស្សនវិស័យរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះអ្នកអ្វីខ្លះ ?
-
តើព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីទីក្រុងស៊ីយ៉ូន ដែលអាចទាក់ទងនឹងជីវិតរបស់យើងឥឡូវនេះ ?
អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតពិចារណាអំពីបញ្ហាប្រឈមមុខ និងជម្រើសនានារបស់ពួកគេផ្ទាល់ ។ ពួកគេអាចឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួរដូចខាងក្រោមនេះនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់ពួកគេ ។
-
តើខគម្ពីរអ្វីមកពី គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១០១:១–១៩ ដែលអ្នកចង់ចងចាំ ?
-
តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះក្ដីអាណិតអាសូរ ឬសេចក្ដីមេត្តាករុណារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលអាចជាពរជ័យដល់ជីវិតរបស់អ្នក ?
-
តើអ្វីជាជំហានមួយដែលអ្នកអាចធ្វើ ដើម្បីធ្វើតាមអ្វីដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ ?