Lekcja 14. Materiał przygotowawczy: Pan objawia dodatkowe pisma święte
„Lekcja 14. Materiał przygotowawczy: Pan objawia dodatkowe pisma święte”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela (2019)
„Lekcja 14. Materiał przygotowawczy”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 14. Materiał przygotowawczy
Pan objawia dodatkowe pisma święte
Obraz
młode kobiety studiujące pisma święte
Prezydent Russell M. Nelson zauważył: „Poprzez [Proroka Józefa Smitha] otrzymaliśmy więcej stronic pism świętych niż poprzez któregokolwiek innego proroka” („Płyńcie z falą”, Ensign lub Liahona, maj 2013, str. 47). Pisma święte, które Pan objawił przez Józefa Smitha, dostarczają przekonującego świadectwa jego boskiego powołania na proroka. Podczas studiowania zastanów się, w jaki sposób te dodatkowe pisma święte wzmocniły twoje zrozumienie i świadectwo na temat Ojca Niebieskiego, Jezusa Chrystusa i Ich ewangelii.
Rozdział 1.
Jakie są nasze przekonania na temat nieustającego objawienia i dodatkowych pism świętych?
Józef Smith udzielił następującej odpowiedzi redaktorowi gazety w Chicago na pytanie o to, w co wierzą członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa: „Wierzymy we wszystko, co Bóg objawił, wszystko, co teraz objawia, i wierzymy także, że objawi On jeszcze wiele wielkich i doniosłych rzeczy w odniesieniu do Królestwa Bożego” (Zasady Wiary 1:9).
Wiara w nieustające objawienie przekazywane przez żyjących proroków jest doktryną charakterystyczną dla Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Oprócz Biblii zasadnicze prawdy czerpiemy z Księgi Mormona, Nauk i Przymierzy oraz Perły Wielkiej Wartości, które uważamy za pisma święte.
Tłumaczenie Biblii dokonane przez Józefa Smitha, oprócz objaśnienia wielu fragmentów z Biblii, przywraca także wiele prostych i cennych prawd, które zostały utracone na przestrzeni wieków.
Rozdział 2.
W jaki sposób studiowanie Nauk i Przymierzy może błogosławić moje życie?
Prorok Józef Smith napisał: „W tych niemowlęcych dniach Kościoła istniało wielkie pragnienie otrzymania słowa Pana na każdy temat, który w jakikolwiek sposób dotyczył naszego zbawienia” (History, 1838–1856 [Manuscript History of the Church], tom A-1, str. 146, strona internetowa josephsmithpapers.org). Pan łaskawie i wielokrotnie reagował na te pragnienia, dając objawienia.
Kościół został zorganizowany nieco ponad 18 miesięcy wcześniej, gdy Prorok zaproponował grupie starszych na konferencji w Hiram w stanie Ohio, aby opracowali i opublikowali przekazane przez Pana objawienia. Dzięki temu objawienia miały być dostępne dla wszystkich członków Kościoła i wspierać pracę misjonarską. Członkowie Kościoła oświadczyli podczas owej konferencji, że te objawienia są „warte […] bogactw całej Ziemi” (Minute Book 2, str. 18, strona internetowa josephsmithpapers.org). Niedługo potem objawienia zostały opublikowane w formie tomu zatytułowanego Księga Przykazań. Później te i dodatkowe objawienia zostały opublikowane jako Nauki i Przymierza.
Objaśnienia wstępne do Nauk i Przymierzy pomagają nam zrozumieć, dlaczego ten zbiór objawień jest tak cenny: „Wskazówki, ostrzeżenia i wypomnienia dane są na pożytek całej ludzkości i zawierają zachętę dla wszystkich ludzi na całym świecie, aby słuchali głosu Pana Jezusa Chrystusa, który mówi do nich dla ich doczesnego dobra, a także dla wiecznego zbawienia” (Objaśnienia wstępne do Nauk i Przymierzy; zob. także Nauki i Przymierza 18:34–36).
Podczas konferencji starszych Józef otrzymał objawienie znajdujące się teraz w rozdziale Nauki i Przymierza 1. Stanowi ono sformułowane przez Pana wprowadzenie do objawień.
Pomyśl o tym, w jaki sposób Pan przemawiał do ciebie, gdy studiowałeś Nauki i Przymierza. Znajdź fragment Nauk i Przymierzy, który wzmocnił twoją wiarę w Jezusa Chrystusa. Bądź przygotowany, aby opowiedzieć o nim podczas zajęć.
Rozdział 3.
W jaki sposób Tłumaczenie Józefa Smitha i Perła Wielkiej Wartości wzbogacają moje zrozumienie Zbawiciela i Jego ewangelii?
Prorok Józef Smith okazywał wielką miłość do Biblii przez całe swoje życie. Był jednak świadomy tego, że w jej tekście istnieją błędy. Powiedział:
Obraz
Prorok Józef Smith
Wierzę w Biblię w takiej formie, w jakiej była, kiedy wychodziła spod pióra osób ją spisujących. Niedouczeni tłumacze, nieuważni kopiści lub podstępni i zdeprawowani kapłani popełnili wiele błędów. (Teachings of Presidents of the Church: Joseph Smith [2007], str. 207)
Latem 1830 r. Józef Smith rozpoczął natchnione tłumaczenie Biblii. Nie tłumaczył Biblii z jednego języka na drugi ani nie posiadał oryginalnego manuskryptu Biblii, nad którym mógłby pracować. Józef czytał i studiował fragmenty Biblii Króla Jakuba, a następnie dokonywał poprawek i dopisków zgodnie z natchnieniem Ducha Świętego.
Część natchnionych korekt Józefa Smitha można znaleźć w przypisach i aneksie do niektórych wydań Biblii oraz w Guide to the Scriptures [Przewodniku po pismach świętych] (strona internetowa scriptures.ChurchofJesusChrist.org).
Perła Wielkiej Wielkości to zbiór natchnionych tekstów, które wyjaśniają i wzbogacają nasze zrozumienie ewangelii. Księga Mojżesza składa się z fragmentów dokonanego przez Józefa Smitha tłumaczenia pierwszych sześciu rozdziałów I Księgi Mojżeszowej z Biblii. Józef Smith — Mateusz jest częścią dokonanego przez Józefa Smitha tłumaczenia rozdziałów Ew. Mateusza 23 i 24, które znajdują się w Nowym Testamencie. Józef Smith — Historia i Zasady Wiary to fragmenty świadectwa Józefa i deklaracja przekonań.
Perła Wielkiej Wartości zawiera także niektóre zapisy patriarchy Abrahama. Latem 1835 roku mężczyzna o imieniu Michael Chandler przybył do Kirtland w Ohio z czterema mumiami i wieloma zwojami starożytnego papirusu odkrytego w Tebach w Egipcie. Prorok Józef Smith zbadał zwoje papirusowe i po przetłumaczeniu „niektórych znaków czy hieroglifów” oświadczył, że „jeden ze zwojów zawierał zapisy Abrahama, a drugi zapisy Józefa z Egiptu” (History, 1838–1856, tom B-1 [1 September 1834 — 2 November 1838], str. 596). Dzięki pomocy członków Kościoła Prorok kupił mumie, dwa zwoje i kilka fragmentów papirusów. Przetłumaczył część zapisu Abrahama darem i mocą Boga, a następnie opublikował ją w gazecie kościelnej, Times and Seasons, jako Księgę Abrahama.
Obraz
ikona, rozważanie
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Znajdź fragment Tłumaczenia Józefa Smitha lub Perły Wielkiej Wartości, który pogłębił twoje zrozumienie ewangelii Zbawiciela. Jeśli nie przychodzi ci do głowy żaden fragment, możesz wybrać jeden z poniższej listy. Przygotuj się, aby przedstawić swój fragment podczas zajęć i wyjaśnić, dlaczego go wybrałeś.
Księga Abrahama jest księgą pisma świętego, która zawiera częściowy opis wczesnego życia tego proroka sporządzony przez niego samego. Mowa w niej o tym, że Abraham pragnął „lepiej służyć sprawiedliwości” (Abraham 1:2) oraz pokładać zaufanie w Panu, który w cudowny sposób go uratował, kiedy ten został przekazany przez „ojców” kapłanowi Faraona, który miał złożyć go w ofierze (zob. Abraham 1:5–7, 30). Ta księga uczy także głębokich prawd dotyczących przymierza z Abrahamem, życia przed narodzeniem, wiecznej natury duchów, wybrania przed narodzeniem, Narady w Niebie, celu życia oraz planowania i stworzenia ziemi. Co najważniejsze, świadczy o Jezusie Chrystusie — Jego chwale przed przyjściem na ziemię, Jego miłosierdziu i mocy, by wybawić dzieci Boże oraz Jego centralnej roli w planie Ojca Niebieskiego.
Poniższe zagadnienia dotyczą tego, co wiemy i czego nie wiemy o pochodzeniu Księgi Abrahama.
Księga Abrahama i starożytny świat
Księga Abrahama jest niezwykle zgodna z tym, czego uczeni dowiedzieli się o starożytnym świecie. Część tej wiedzy nie została jeszcze odkryta lub nie była dobrze znana w czasach Józefa Smitha. Na przykład, kiedyś uważano, że Egipcjanie nie praktykowali składania ofiar z ludzi, co opisano w Księdze Abrahama (zob. Abraham 1:8–15; „Kopia z Księgi Abrahama nr 1”). Ostatnie odkrycia historyczne potwierdzają, że to robiono i że składanie ofiar było formą kary wymierzanej osobom, które kwestionowały egipskie praktyki religijne, tak jak zrobiły to córki Onitaha, o których mowa w wersecie Abraham 1:11.
Uczeni odkryli również, że ofiary były składane nie tylko w Egipcie, ale także na obszarach pozostających pod egipskim wpływem (zob. Abraham 1:1, 5–11). Księga Abrahama odnosi się do „doliny Oliszem” w pobliżu ziemi Ur i Haran (zob. Abraham 1:10). To miejsce nie było znane nikomu za czasów Józefa Smitha. Jednak starożytne teksty odkryte od tego czasu odnoszą się do miejsca o nazwie Uliszem w pobliżu Haranu, które może być tym samym miejscem, o którym mowa w Księdze Abrahama. Wiele starożytnych tekstów odnosi się również do Abrahama jako tego, który nauczał Egipcjan, korzystając z astronomii (zob. Abraham 3:1–15; Rysunek z Księgi Abrahama „Kopia nr 3”). Inne starożytne dokumenty opisują wizję Stworzenia, której doświadczył Abraham, jak również naradę w niebie, na której omówiono i zaplanowano stworzenie ludzkości (zob. Abraham 3:23–25; 4:26–27). Te podobieństwa wskazują na autentyczność Księgi Abrahama.
Aby uzyskać więcej informacji, zob. także „Translation and Historicity of the Book of Abraham”, Gospel Topics, strona internetowa topics.ChurchofJesusChrist.org; Daniel C. Peterson, „News from Antiquity”, Ensign, styczeń 1994, str. 16–21 oraz Kerry Muhlestein, „Egyptian Papyri and the Book of Abraham: A Faithful, Egyptological Point of View”, w: Robert L. Millet, wyd., No Weapon Shall Prosper: New Light on Sensitive Issues (2011), strona internetowa rsc.byu.edu.
Egipski papirus
Po śmierci Józefa Smitha jego rodzina ostatecznie sprzedała mumie i papirusy. Większość papirusów uległa najprawdopodobniej zniszczeniu podczas wielkiego pożaru w Chicago w 1871 r. Jednak w 1967 r. Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku przekazało Kościołowi fragmenty papirusu należące niegdyś do Proroka Józefa Smitha. Te odzyskane fragmenty pochodzą z czasów kilku stuleci przed Chrystusem, wiele lat po śmierci Abrahama.
Krytycy próbowali wykorzystać okres, z jakiego pochodzą te fragmenty papirusu, aby zakwestionować autentyczność Księgi Abrahama. Jednak fragmenty papirusu nie muszą być datowane na czasy Abrahama, aby Księga Abrahama była autentyczna. Starożytne zapisy były często przekazywane w formie kopii albo były kopiowane z innych kopii. Na przykład najstarsze zachowane rękopisy ksiąg biblijnych pochodzą z okresu, który nastąpił na wiele wieków po tym, jak zostały spisane w oryginale (zob. John Gee, A Guide to the Joseph Smith Papyri [2000], str. 23–25, strona internetowa scholarsarchive.byu.edu; Kerry Muhlestein, „Egyptian Papyri and the Book of Abraham: Some Questions and Answers”, Religious Educator, tom 11, nr 1 [2010], str. 91–108).
Niektóre osoby krytykują także Księgę Abrahama, ponieważ współczesne tłumaczenia tych fragmentów papirusu, zawierające starożytne egipskie teksty pogrzebowe, nie pasują do tekstu Księgi Abrahama. Może to wynikać z kilku możliwych przyczyn.
Jeden z fragmentów papirusu zawiera fragment obrazu, który znajduje się w Księdze Abrahama jako Kopia z Księgi Abrahama nr 1. Niektórzy zakładają, że tekst sąsiadujący z tym obrazem musiał być źródłem, z którego Józef Smith przetłumaczył Księgę Abrahama. Jednak w egipskich papirusach często zdarza się, że obrazy znajdują się w pewnej odległości od tekstu, który je opisuje. Naoczni świadkowie twierdzili, że widzieli „dużą liczbę zapisów na papirusie”, w tym „długi zwój” lub wiele „zwojów” papirusu (zob. John Gee, An Introduction to the Book of Abraham [2017], str. 5). Prorok Józef Smith mógł w czasie tłumaczenia korzystać z tej części papirusów, która uległa później zniszczeniu. Nie wiemy zatem, które części papirusów Józef wykorzystał w procesie tłumaczenia.
Inni sugerują, że być może Księga Abrahama lub jej część nie stanowi dosłownego tłumaczenia papirusów. Zgodnie z tym poglądem studiowane przez Józefa egipskie hieroglify mogły doprowadzić do otrzymania przez niego wizji na temat istotnych wydarzeń i nauk Abrahama, podobnie jak studiowanie Biblii przez Proroka doprowadziło do otrzymania tekstu Księgi Mojżesza. Ani Pan, ani Józef Smith nie wyjaśnili procesu tłumaczenia Księgi Abrahama.
Świadectwo od Boga
Księga Abrahama jest darem od Boga. Podobnie jak w przypadku innych pism świętych przekonanie o prawdziwości treści Księgi Abrahama jest przede wszystkim kwestią wiary. Boskie świadectwo na temat zawartych w niej nauk uzyskane w wyniku studiowania w duchu modlitwy i otrzymania objawienia od Ducha Świętego jest największym dowodem na to, że jest ona prawdziwa. Prezydent Dieter F. Uchtdorf, podczas służby w Pierwszym Prezydium, oświadczył: „Istnieje jedno źródło prawdy, które jest pełne, poprawne i niezniszczalne. Jest nim nasz nieskończenie mądry i wszechwiedzący Ojciec Niebieski” („What Is Truth?”, [uroczyste spotkanie na Uniwersytecie Brighama Younga, 13 stycznia 2013], str. 5, strona internetowa speeches.byu.edu).
