„Lekcja 26. Materiał przygotowawczy: Kościół na Zachodzie”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela (2019)
„Lekcja 26. Materiał przygotowawczy”, Podwaliny Przywrócenia. Materiały dla nauczyciela
Rycina przedstawiająca Salt Lake City w 1853 r. — Frederick Piercy
Lekcja 26. Materiał przygotowawczy
Kościół na Zachodzie
Święci, którzy zgromadzili się w Dolinie Wielkiego Jeziora Słonego i okolicach, doświadczyli tuż po przybyciu wielkich wyzwań. Zaliczały się do nich trudne warunki pogodowe, świerszcze pożerające plony, susza i głód. Jednak Brigham Young „był bardziej zatroskany pomaganiem swemu ludowi, aby ten stał się świętym narodem, niż zbieraniem plonów i pieniędzy.
Z doświadczenia wiedział, że ciężka praca i obowiązki wyjdą im na korzyść. ‘To dobre miejsce na wychowanie świętych’, powiedział kongregacji członków w Salt Lake City w 1856 r. (DNW [Deseret News Weekly], 10 września 1856, str. 5)” (Teachings of Presidents of the Church: Brigham Young [1997], str. 9). Pomimo tych prób większość świętych okazała w tych wczesnych latach wielką wiarę w Pana. Niestety ten okres w historii Kościoła obejmuje także tragedię, jaką była masakra pod Mountain Meadows, z której możemy wyciągnąć wiele istotnych w naszych czasach wniosków.
Rozdział 1.
Czego mogę się nauczyć od pierwszych pionierskich świętych o służeniu Panu i budowaniu Jego królestwa?
Podczas srogiej zimy na przełomie lat 1848–1849, kiedy było zimno i brakowało żywności, niektórzy święci chcieli przenieść się do Kalifornii i wydobywać złoto. Prezydent Brigham Young prorokował:
„Niektórzy pytali mnie o wyjazd do [Kalifornii]. Powiedziałem im, że Bóg wyznaczył to miejsce [Wielką Kotlinę] na zgromadzenie swoich świętych, i będzie się wam tutaj lepiej powodzić, niż gdy wyruszycie do kopalni złota […]. Bóg pokazał mi, że jest to miejsce, w którym mają zamieszkać święci i gdzie będzie się im szczęściło; […] Bóg złagodzi klimat, a my zbudujemy tutaj miasto i świątynię dla Najwyższego. Poszerzymy nasze osady na wschód i na zachód, na północ i na południe, i będziemy budować setki miasteczek i miast, a tysiące świętych zgromadzą się w nich spośród narodów ziemi”. (W: Life of a Pioneer: Being the Autobiography of James S. Brown [1900], str. 121–122)
Jeszcze przed śmiercią Brighama Younga w 1877 r. święci w dniach ostatnich ujrzeli cudowne wypełnienie się tego proroctwa. Ich wiara w Pana oraz Jego proroka natchnęła 60 do 70 tysięcy pionierskich świętych do emigracji do Doliny Jeziora Słonego, gdzie założyli od 350 do 400 wspólnot w Utah, a także Arizonie, Kalifornii, Idaho, Newadzie i Wyoming.
Nieustający Fundusz Emigracyjny, który został utworzony, aby wesprzeć biednych imigrujących świętych w dniach ostatnich, pomógł sfinansować podróż 30 tys. świętych z Wysp Brytyjskich, Skandynawii, Szwajcarii, Niemiec i Holandii. Misjonarze głosili ewangelię Jezusa Chrystusa na całym świecie. Święci poświęcili swój czas na budowę świątyń w Salt Lake City, Logan i St. George. Co najważniejsze, Święci pozostawili po sobie dziedzictwo wiary, poświęcenia i nieugiętego oddania sprawie Jezusa Chrystusa i Jego przywróconej ewangelii. (Zob. „Brigham Young”, Newsroom Topics, strona internetowa newsroom.churchofjesuschrist.org).
Wybierz jedną z poniższych relacji wiernych świętych, którzy gromadzili się w Utah we wczesnych dniach Kościoła. Przeczytaj tekst i na jego podstawie przygotuj się do podzielenia się swoimi wnioskami lub poznanymi zasadami, dotyczącymi służby Panu i budowania Jego królestwa w dzisiejszych czasach.
Pomoc dla pionierów z wózkami ręcznymi
Przeczytaj o współczuciu, jakie okazali święci, którzy szli na pomoc pionierom ciągnącym wózki ręczne w publikacji pt. „Nauki Prezydentów Kościoła. Gordon B. Hinckley”, [2016], str. 90–92. Zacznij od akapitu „Przenieśmy się do …” i zakończ na akapicie zaczynającym się od słów „Opowieści o uwięzionych w śniegach świętych …”.
John Moyle
Przeczytaj inspirującą historię Johna Moyle’a, który co tydzień podróżował do Salt Lake, aby pracować przy budowie świątyni, pomimo utraty nogi w wypadku (zob. przemówienie Dietera F. Uchtdorfa „Podnoście tam, gdzie stoicie” (Ensign lub Liahona, listopad 2008, str. 55–56). Przeczytaj paragraf pt. „Przykład Johna Rowe Moyle’a”.
Lub obejrzyj film pt. „Only a Stonecutter” (15:00).
Elizabeth McCune
Przeczytaj przemówienie Jeffreya R. Hollanda o wierze rodziny Elizabeth McCune. Ci ludzie zostali poproszeni o założenie nowej osady dla gromadzących się świętych („Faith to Answer the Call”, Liahona, lipiec 2011, str. 52). Czytaj na stronie 52 od akapitu „No place on earth seemed so precious […]”. Zakończ na akapicie zaczynającym się od słów „As we had just moved into a new house […]”.
Możesz również obejrzeć film pt. „The Joseph Millett Story” (6:14).
Charles Walker i Charles Rich
Przeczytaj o wierze dwóch mężczyzn i ich rodzin, którzy odpowiedzieli na wezwanie do wybudowania nowych osad dla gromadzących się świętych (zob. Nasze dziedzictwo. Krótka historia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (2008), str. 90–91). Zacznij czytać na str. 90 od akapitu, który rozpoczyna się słowami „Podczas spotkań konferencji generalnej Prezydent Young …” i kończąc na akapicie na str. 91, który zaczyna się od słów „Było wiele trudności …”.
Rozdział 2.
Co doprowadziło do masakry pod Mountain Meadows?
W latach 50. XIX wieku spory i nieporozumienia doprowadziły do wzrostu napięcia między świętymi w dniach ostatnich a rządem Stanów Zjednoczonych. Błędnie zakładając, że święci się zbuntowali, Prezydent Stanów Zjednoczonych, James Buchanan, wysłał 1500 żołnierzy do Salt Lake City, aby stłumić rzekomy bunt.
W swych przemowach do świętych Prezydent Young i pozostali przywódcy Kościoła określali nadchodzących żołnierzy jako wrogów. Obawiali się, że żołnierze wypędzą świętych z Terytorium Utah tak, jak miało to miejsce w stanie Ohio, Missouri i Illinois. Prezydent Young poradził świętym, aby gromadzili zboże, by mieć co jeść, gdyby musieli ratować się ucieczką. Jako gubernator Terytorium Utah, nakazał on również oddziałom milicji, aby były gotowe do obrony. Aby uniknąć rozlewu krwi, reszta świętych była przygotowana do opuszczenia swoich domów i ziem oraz zniszczenia ich, jeśli zajdzie taka potrzeba.
W tym czasie do Utah wjechała wozami grupa emigrantów z Arkansas zmierzająca na zachód do Kalifornii. Niektórzy członkowie tej grupy byli poirytowani, ponieważ nie mogli nabyć od świętych bardzo potrzebnego im ziarna.
Napięcie wzrosło w ostatniej osadzie w Utah, która znajdowała się na drodze do Kalifornii — w Cedar City. Doszło tam do starć, niektórzy spośród członków grupy emigrantów grozili, że przyłączą się do nadciągających sił rządowych i będą walczyć przeciwko świętym. Gdy grupa opuściła miasto, część osadników i przywódców z Cedar City chciała ścigać i ukarać mężczyzn, którzy ich zastraszyli i obrazili.
Isaac Haight, burmistrz Cedar City, major milicji i prezydent palika, poprosił o pozwolenie Williama Dame’a, dowódcy milicji z pobliskiego Parowan, aby zwołać milicję do konfrontacji z wichrzycielami z karawany wozów. Jednak William Dame odrzucił jego prośbę i poradził, aby nie reagowali na groźby członków tej grupy.
Zamiast postąpić zgodnie z jego radą, Isaac Haight i inni przywódcy z Cedar City planowali przekonać lokalnych Indian z plemienia Pajutów do zaatakowania grupy emigrantów, kradzieży bydła i zabicia części lub wszystkich mężczyzn. Isaac Haight poprosił Johna D. Lee, lokalnego członka Kościoła i dowódcę milicji, aby poprowadził Indian z plemienia Pajutów do ataku. Sprzysięgli się, że obwinią Indian za ten czyn.
Isaac Haight przedstawił swój plan radzie lokalnych przywódców Kościoła, wspólnoty i milicji. Część członków rady stanowczo sprzeciwiła się temu planowi i zapytała Isaaca Haighta, czy skonsultował się w tej sprawie z Prezydentem Brighamem Youngiem. Przyznawszy, że tego nie uczynił, Isaac Haight zgodził się wysłać do Salt Lake City posłańca z listem, w którym wyjaśnił sytuację i pytał, co należy uczynić. Dotarcie posłańca do Salt Lake City i powrót z instrukcjami od Prezydenta Younga zajęłoby posłańcowi około tygodnia.
Ale na krótko przed wysłaniem posłańca, John D. Lee i grupa Indian przedwcześnie zaatakowali obóz emigrantów w miejscu zwanym Mountain Meadows. Lee starał się, by wyglądało to tak, jakby zaangażowani w to byli tylko Indianie z plemienia Pajutów. Część emigrantów została zabita lub ranna, a pozostali odparli atak, zmuszając Lee i Pajutów do odwrotu. Emigranci szybko ustawili swoje wozy w ciasnym kręgu, chroniąc się w jego wnętrzu.
W pewnym momencie dwóch emigrantów dostrzegło milicjantów z Cedar City. Milicjanci strzelili w ich kierunku, zabijając jednego z nich. Drugi mężczyzna uciekł.
Aby zapobiec rozprzestrzenieniu się wiadomości o tym, że członkowie Kościoła byli zamieszani w ten atak, Isaac Haight, John D. Lee oraz inni miejscowi przywódcy Kościoła i milicji sporządzili plan zabicia wszystkich emigrantów z wyjątkiem małych dzieci. „Znów zwrócili się do Williama Dame’a o zwołanie milicji i ponownie William Dame […] zwołał naradę, która zdecydowała, by wysłać grupę mężczyzn, którzy mieli pomóc oblężonym emigrantom udać się w dalszą drogę w spokoju. Isaac Haight później ubolewał: ‘Gdybym tylko mógł, to podarowałbym cały świat, by postąpić jednak zgodnie z decyzją rady’” (Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, Ensign, wrzesień 2007, str. 18).
Po naradzie Isaac Haight przekonał Williama Dame’a, aby jeszcze raz przemyślał decyzję rady, i sam odszedł w przekonaniu, że otrzymał pozwolenie na wykorzystanie milicji do realizacji ich planu. John D. Lee zbliżył się do emigrantów, niosąc białą flagę symbolizującą rozejm, i powiedział, że milicja ochroni ich przed dalszymi atakami, prowadząc ich bezpiecznie z powrotem do Cedar City.
Kiedy emigranci wyruszyli w kierunku Cedar City, milicjanci odwrócili się i zaczęli do nich strzelać. Część Indian, będąca w zmowie z osadnikami, wybiegła ze swoich kryjówek i przyłączyła się do ataku. Z grupy liczącej około 140 osób oszczędzono zaledwie 17 małych dzieci.
Dwa dni po masakrze nadeszła odpowiedź Prezydenta Younga z instrukcją, by pozwolić emigrantom odjechać w spokoju. „Kiedy Isaac Haight przeczytał słowa Younga, zaszlochał niczym małe dziecko i jedyne, co mógł wówczas powiedzieć, to słowa: ‘Za późno, za późno’” (Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, Ensign, wrzesień 2007, str. 20).
Do tragicznej masakry pod Mountain Meadows doprowadziły decyzje niektórych przywódców Kościoła i osadników w południowej części Terytorium Utah. Zupełnie inaczej konflikt z rządem Stanów Zjednoczonych rozwiązali kościelni i stanowi przywódcy z Salt Lake City, którzy uczynili to na drodze pokojowych rozmów i negocjacji, które miały miejsce w 1858 roku. Podczas tego konfliktu — nazwanego później wojną w Utah — wojska Stanów Zjednoczonych i milicja z Utah dokonywały aktów agresji, ale nigdy nie wdały się w otwartą walkę.
Przemawiając w miejscu pamięci masakry pod Mountain Meadows w dniu 11 września 2007 r., Prezydent Henry B. Eyring z Pierwszego Prezydium powiedział:
Ewangelia Jezusa Chrystusa, której jesteśmy orędownikami, brzydzi się mordowaniem z zimną krwią mężczyzn, kobiet i dzieci. W swej istocie opowiada się ona za pokojem i przebaczeniem. To, czego dawno temu dokonali tu członkowie naszego Kościoła, jest straszliwym i niewybaczalnym odejściem od chrześcijańskich nauk i postępowania […]. Wyrażamy głęboki żal z powodu masakry, do której doszło w tej dolinie […] oraz niezawinionego i niewypowiedzianego cierpienia, którego doświadczyły wówczas jej ofiary i którego do chwili obecnej doświadczają ich krewni. (Henry B. Eyring, „150th Anniversary of Mountain Meadows Massacre”, strona internetowa newsroom.ChurchofJesusChrist.org)
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Czego możemy się nauczyć z tragicznych decyzji, które doprowadziły do masakry pod Mountain Meadows? Przeczytaj fragmenty Przypowieści Salomona 28:13 oraz 3 Nefi 12:24–25, 43–44 i odszukaj zasady, których przestrzeganie mogłoby zapobiec tamtej tragedii. Zastanów się, w jaki sposób przestrzeganie tych zasad może zapobiec niepotrzebnemu cierpieniu lub tragedii w twoim własnym życiu.