„Lekcja 9. Materiał przygotowawczy: Radowanie się z boskich narodzin Jezusa Chrystusa”, Jezus Chrystus i Jego wieczna ewangelia. Materiały dla nauczyciela (2023)
„Lekcja 9. Materiał przygotowawczy”, Jezus Chrystus i Jego wieczna ewangelia. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 9. Materiał przygotowawczy
Radowanie się z boskich narodzin Jezusa Chrystusa
Cudowne narodziny Jezusa Chrystusa były pełnym chwały wydarzeniem. Niebiańscy posłańcy wychwalali Boga (zob. Ew. Łukasza 2:11–14), pokorni pasterze oddali Jezusowi cześć w stajence (zob. Ew. Łukasza 2:15–16), a mędrcy okazali Mu szacunek, wręczając dary (zob. Ew. Mateusza 2:11). Lekcje z rozdziału 3. dadzą ci możliwość pogłębienia zrozumienia doczesnej posługi Jezusa Chrystusa. Jego narodziny i życie prawdziwie inspirują do „[radości wielkiej] […] [dla] wszystkiego ludu” (Ew. Łukasza 2:10). Możesz obejrzeć film pt. „The Nativity” [Narodziny] (2:59), aby wprowadzić się w odpowiedni nastrój podczas studiowania.
Rozdział 1.
W jaki sposób zrozumienie pochodzenia Jezusa Chrystusa zwiększa moje przekonanie o Jego zbawczej mocy?
Podobnie jak ty odziedziczyłeś po swoich rodzicach unikalne cechy drogą genetyczną, tak Jezus Chrystus otrzymał unikalne cechy po Swoich rodzicach. W Księdze Mormona Alma prorokował, że Zbawiciel „narodzi się […] z Marii […], i będzie ona dziewicą, cennym i wybranym naczyniem […], i wyda na świat syna, zaiste, samego Syna Boga” (Ks. Almy 7:10). Zastanów się, w jaki sposób pochodzenie Zbawiciela wiąże się z Jego zdolnością do dokonania zadośćuczynienia za wszystkich ludzi.
Zaczynamy dostrzegać związek pomiędzy pochodzeniem Zbawiciela a Jego zbawczą mocą, kiedy anioł Gabriel ukazuje się Marii i mówi jej, że urodzi ona syna o imieniu Jezus (zob. Ew. Łukasza 1:26–31).
Kiedy anioł ogłosił pasterzom narodziny Jezusa Chrystusa, nazwał niemowlę „[Zbawicielem], którym jest Chrystus Pan” (Ew. Łukasza 2:11; zob. także Ew. Łukasza 2:9–10). To, że Jezus Chrystus mógł być naszym Zbawicielem, było możliwe dzięki temu, że narodził się z nieśmiertelnego Rodzica (Ojca Niebieskiego) i śmiertelnego rodzica (Marii). Dzięki Swojej śmiertelnej matce Jezus mógł w pełni doświadczyć bólu, smutku i pokus życia doczesnego (zob. List do Hebrajczyków 4:15). Te doczesne doświadczenia pozwoliły Zbawicielowi wiedzieć „według ciała, jak może pomagać Swemu ludowi w jego ułomnościach” (Ks. Almy 7:12). Dzięki Swojemu nieśmiertelnemu Ojcu Jezus był w stanie znieść wszystkie wyzwania życia doczesnego.
Dzięki Swojej śmiertelnej matce mógł umrzeć. Dzięki Swojemu nieśmiertelnemu Ojcu mógł przezwyciężyć śmierć.
Prezydent Russell M. Nelson nauczał:
Misją [Jezusa Chrystusa] było Zadośćuczynienie. Ta misja należała wyłącznie do Niego. Zrodzony z matki śmiertelniczki i nieśmiertelnego Ojca był jedynym, który mógł dobrowolnie oddać Swe życie, a potem ponownie je wziąć (zob. Ew. Jana 10:14–18). Pełne chwały skutki Jego Zadośćuczynienia są nieskończone i wieczne. Odebrał śmierci jej żądło i uczynił przelotnym smutek, jaki niesie ze sobą grób. („Misja i posługa Jezusa Chrystusa”, Liahona, kwiecień 2013, str. 34)
Rozdział 2.
W jakim sensie narodziny i życie Jezusa Chrystusa są wyrazem Jego miłości do mnie?
Pomyśl przez chwilę, jak zdumiewające jest to, że Wielki Jehowa, który stworzył ziemię, przyszedł na ziemię jako bezradne dziecko. Nefi ujrzał w wizji ten akt jako wyraz miłości.
Mówiąc o łaskawości Jezusa Chrystusa, Prezydent Tad R. Callister, który służył jako Generalny Prezydent Szkoły Niedzielnej, nauczał:
Bóg Syn opuścił Swój niebiański dom z wszelkimi celestialnymi dobrodziejstwami, by zamieszkać w doczesności pełnej prymitywnych ozdób […]. Zamienił panowanie boga na zależność niemowlęcia […]. Tej zamiany nie da się do niczego przyrównać […]. Wielki Jehowa, stwórca niezliczonej liczby światów, nieskończony w cnotach i władzy, wkroczył na ten świat owinięty pieluszkami w żłóbku. (The Infinite Atonement [Nieskończone Zadośćuczynienie] [2000], str. 64)
Nefi dowiedział się więcej o łaskawości Chrystusa, kiedy ujrzał w wizji Zbawiciela, który służył pośród ludzi i uzdrawiał ich z cierpienia (zob. I Ks. Nefiego 11:26–31).
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Kiedy mówimy o narodzinach Jezusa Chrystusa, we właściwy sposób rozmyślamy nad tym, co miało nastąpić. Jego narodziny były nieskończenie ważne ze względu na to, czego doświadczył i co wycierpiał, aby mógł nam pomóc — a wszystko to osiągnęło kulminację podczas Ukrzyżowania i Zmartwychwstania (zob. Ks. Almy 7:11–12). Jednak Jego misją było również piękno Jego służby, cuda Jego posługi, ulga, którą niósł cierpiącym, oraz radość, którą ofiarował — i wciąż oferuje — osobom, które są w żałobie. („Be at Peace” [Pokój z tobą], Liahona, grudzień 2015, str. 30)
Zastanów się nad niezwykłym przykładem łaskawości Zbawiciela wobec nas. Biskup Richard C. Edgley, który służył w Przewodniczącej Radzie Biskupiej, wyjaśnił:
Co to oznacza dla nas? Nasze zrozumienie łaskawości Chrystusa powinno wykraczać poza nasze uczucia podziwu i głębokiej wdzięczności. Jako członkowie Jego Kościoła, powołani do reprezentowania Go i świadczenia o Nim, mamy wspaniałą szansę, by starać się Go naśladować […].
Podobnie jak w przypadku Zbawiciela, nasze największe dobro może się dokonać poprzez posługę nawet „[najmniejszym jego braciom]” [Ew. Mateusza 25:40]. Musimy pamiętać, że każdy człowiek jest umiłowanym dzieckiem Boga na każdym etapie życia i w każdym poszczególnym powołaniu, a naszym zadaniem jest nieść posługę nawet najbardziej pokornym i służyć im tak, jakby służył im sam Mistrz. („The Condescension of God” [Łaskawość Boga], Ensign, grudzień 2001, str. 20, 21)