„Lekcja 16. Materiał przygotowawczy: Przyjmowanie wielkiej zadość czyniącej ofiary Zbawiciela”, Jezus Chrystus i Jego wieczna ewangelia. Materiały dla nauczyciela (2023)
„Lekcja 16. Materiał przygotowawczy”, Jezus Chrystus i Jego wieczna ewangelia. Materiały dla nauczyciela
Lekcja 16. Materiał przygotowawczy
Przyjmowanie wielkiej zadość czyniącej ofiary Zbawiciela
Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów świadczył: „Najwspanialszym wydarzeniem i najważniejszym dokonaniem w trakcie całej historii ludzkości jest zadość czyniąca ofiara Pana Jezusa Chrystusa” („Testify of the Restoration” [Świadczenie o Przywróceniu], New Era, kwiecień 2017, str. 3). Podczas studiowania pomyśl o tym, co Pan zniósł, aby dokończyć Swoją zadość czyniącą ofiarę. Zastanów się także, w jaki sposób możesz okazać wdzięczność za to, co On dla ciebie uczynił.
Rozdział 1.
Dlaczego potrzebuję Zadośćuczynienia Zbawiciela?
Upadek Adama i Ewy był koniecznym krokiem naprzód w planie Ojca Niebieskiego dla naszego wiecznego postępu. Dał nam możliwość przyjścia na ziemię, korzystania z wolnej woli, tworzenia rodzin, doświadczania radości oraz nauki i wzrastania (zob. II Ks. Nefiego 2:19–25).
Jednak ten krok naprzód wiązał się również z krokiem w dół. Z powodu Upadku każdy z nas dziedziczy upadły stan oraz podlega śmierci duchowej i fizycznej (zob. Ks. Almy 42:5–9, 14). Nie możemy odmienić tego stanu dzięki naszym własnym wysiłkom czy zasługom (zob. II Ks. Nefiego 2:5, 8). Prorok Jakub nauczał, że bez „nieskończonego zadośćuczynienia” Pana „nigdy nie [moglibyśmy] powstać” i na zawsze zostalibyśmy odcięci od obecności Boga (zob. II Ks. Nefiego 9:7–9).
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj wersety II Ks. Nefiego 9:10, 21 i znajdź, w jaki sposób Jezus Chrystus zbawia nas od śmierci fizycznej i duchowej.
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów świadczył, w jaki sposób Zadośćuczynienie Zbawiciela pomaga nam przezwyciężyć konsekwencje Upadku:
Odkupienie Zbawiciela składa się z dwóch części. Po pierwsze, czyni zadość za wykroczenie Adama i wynikający z niego Upadek człowieka poprzez zwycięstwo nad śmiercią fizyczną i śmiercią duchową, które można nazwać bezpośrednim jego wynikiem. Śmierć fizyczna nie wymaga dodatkowego wyjaśnienia. Śmierć duchowa to odsunięcie człowieka od Boga […]. To odkupienie od fizycznej i duchowej śmierci jest zarówno powszechne, jak i bezwarunkowe.
Drugim aspektem Zadośćuczynienia Zbawiciela jest odkupienie od tego, co można nazwać pośrednimi konsekwencjami Upadku — od naszych własnych grzechów, w odróżnieniu od wykroczenia Adama […].
Jako że jesteśmy odpowiedzialni za własne czyny i dokonujemy własnych wyborów, odkupienie od naszych grzechów jest warunkowe — uzależnione jest od wyznania grzechów i porzucenia ich oraz nawrócenia się na bogobojne życie, czyli innymi słowy, uzależnione jest od pokuty [zob. Doktryna i Przymierza 58:43] („Odkupienie”, Liahona, maj 2013, str. 109–110).
Rozważaj podczas przygotowań do zajęć
Jakie masz myśli i uczucia względem Jezusa Chrystusa, wiedząc, że jest On jedyną drogą prowadzącą do zbawienia od śmierci duchowej, śmierci fizycznej i skutków twoich własnych grzechów? (Zob. Ks. Mosjasza 3:17).
Rozdział 2.
W jaki sposób rozważanie cierpienia Zbawiciela w Getsemane i na krzyżu może wzmocnić moją wdzięczność wobec Niego?
Po spożyciu Ostatniej Wieczerzy ze Swoimi Apostołami i wprowadzeniu sakramentu, Jezus zabrał ich do Ogrodu Getsemane. Tam Zbawiciel modlił się i cierpiał za nasze grzechy.
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj powoli i uważnie fragmenty Ew. Marka 14:33–36, Ew. Łukasza 22:43–44 oraz Doktryna i Przymierza 19:18. Postaraj się wyobrazić sobie cenę, jaką Jezus Chrystus zapłacił, aby zadośćuczynić za nasze grzechy. Możesz także obejrzeć film pt. „The Savior Suffers in Gethsemane” [Zbawiciel cierpi w Getsemane] (8:30).
Po niewyobrażalnym bólu, jakiego doświadczył w Getsemane, Jezus został zdradzony. „Został pojmany i potępiony na podstawie fałszywych oskarżeń” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, strona internetowa ChurchofJesusChrist.org). Kiedy Zbawiciel był pojmany przez żydowskich przywódców religijnych, szydzono z Niego, pluto, bito i fałszywie Go oskarżano (zob. Ew. Mateusza 26:47–68).
Nie mając upoważnienia, aby skazać Jezusa na śmierć, przywódcy żydowscy zabrali Go do rzymskiego namiestnika, Piłata. W obawie przed ludem Piłat skazał Jezusa na śmierć przez ukrzyżowanie. Przed ukrzyżowaniem Chrystus został ubiczowany, a następnie okrutnie wyszydzany przez rzymskich żołnierzy. Żołnierze wbili gwoździe w Jego ręce i stopy i powiesili Go na krzyżu pomiędzy dwoma złoczyńcami (zob. Ew. Mateusza 27:11–38). W ramach studiowania możesz obejrzeć film pt. „Jesus Is Scourged and Crucified” [Jezus zostaje ubiczowany i ukrzyżowany] (4:49).
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, że kiedy Jezus wisiał na krzyżu, „wszystkie niekończące się męki i niemiłosierne cierpienia z Getsemane powróciły” („Oczyszczająca moc Getsemane”, Liahona, kwiecień 2011, str. 16). Po około sześciu godzinach „zawołał Jezus donośnym głosem: Eloi, Eloi, lama sabachtani? Co się wykłada: Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” (Ew. Marka 15:34).
Starszy Jeffrey R. Holland z Kworum Dwunastu Apostołów wypowiedział następujące słowa na temat tego udręczonego okrzyku (lub zamiast przeczytać następującą wypowiedź, możesz obejrzeć film pt. „None Were with Him” [Żaden nie był z Nim] [2:28]):
„Owa najwyższa ofiara Jego Syna mogła być ukończona tylko dobrowolnie i w samotności — Ojciec na krótko wycofał sprzed oblicza Jezusa pocieszenie Jego Ducha, wsparcie Swojej osobistej obecności […]. Aby Jego Zadośćuczynienie było nieskończone i wieczne, musiał odczuć, co znaczy umrzeć nie tylko fizycznie, ale i duchowo, poczuć, jak to jest, kiedy odsuwa się Duch i człowiek zostaje całkowicie, skrajnie i beznadziejnie samotny […].
Ponieważ Jezus przeszedł tę długą, samotną drogę całkowicie sam, my już nie musimy tego robić („Żaden nie był z Nim”, Liahona, maj 2009, str. 87–88).
Zapisz swoje przemyślenia
Zastanów się nad ceną, jaką Zbawiciel zapłacił w Getsemane i na krzyżu, aby cię odkupić, i zapisz swoje myśli i uczucia. Możesz ofiarować modlitwę, aby wyrazić Ojcu Niebieskiemu swoją wdzięczność za zadość czyniącą ofiarę Jezusa Chrystusa za ciebie.
Rozdział 3.
Co mogę zrobić, aby przyjąć zadość czyniącą ofiarę Pana?
Ważne jest, aby rozumieć i wyrażać wdzięczność za cierpienie Pana w twoim imieniu. Możesz jednak zrobić jeszcze więcej, aby okazywać wiarę w realność Jego Zadośćuczynienia, kiedy postanawiasz odpokutować za swoje grzechy. (Możesz zobaczyć tego przykład we fragmentach III Nefi 9:12–13, 21–22, w których Pan zapraszał Nefitów i Lamanitów do pokuty, zanim ich odwiedził).
Studiuj podczas przygotowań do zajęć
Przeczytaj fragment Doktryna i Przymierza 18:10–14 i znajdź związek pomiędzy naszą osobistą wartością, Zadośćuczynieniem Pana a pokutą.
Prezydent Russell M. Nelson wypowiedział się o Pańskim darze pokuty:
Zbyt wielu ludzi traktuje pokutę jako karę — coś, czego należy unikać poza najbardziej poważnymi sytuacjami. Jednakże to uczucie bycia karanym pochodzi od Szatana […].
Nic bardziej nie uwalnia, nie uszlachetnia ani nie jest bardziej istotne dla naszego osobistego rozwoju niż regularne, codzienne skupianie się na pokucie. Pokuta to nie jest wydarzenie — to proces. Jest kluczem do szczęścia i spokoju umysłu. Pokuta w połączeniu z wiarą otwiera nam dostęp do mocy Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa („Możemy lepiej postępować i być lepsi”, Liahona, maj 2019, str. 67).
Działaj
Jakie masz podejście do pokuty? Co możesz zrobić, aby pokuta w twoim życiu bardziej skupiała na Chrystusie i była radosnym doświadczeniem? Możesz wyznaczyć sobie cel, zapisać go i często go przeglądać. (Aby pogłębić swoją wiedzę, możesz obejrzeć film pt. „Repentance: A Joyful Choice” [Pokuta — wybór pełen radości] [4:36] ze Starszym Dale’em G. Renlundem z Kworum Dwunastu Apostołów).